Ба истиқболи 33-умин солгарди

Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон

Истиқлол ин пурарзиштарин дастоварди давлату миллати тоҷик аст, ки 33 сол муқаддам ҳамчунмуҳимтарин воқеаи таърихии сарнавишти миллати тоҷик ба вуҷуд омад. Ин руйдоди таърихи моҳи сенябри соли 1991 ба вуқӯъ пайваст ва 9 сентябр расман Рӯзи Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон гардид. Аз лаҳзаҳои аввали соҳибистиқлолӣ миллати мо ин идро бо шукуҳу шаҳомати тоза ҷашн мегиранд.

Таърих гувоҳ аст, ки бо ба даст овардани соҳибистиқлолӣ миллати мо аз нооромӣ азият кашида, вазъият дар ҷумҳурӣ рӯз то рӯз мушкилтар мегашт. Миллат пароканда гашта, мардуми кишвари мо ба минтақаҳои дигар куч бастанд. Баъди ба имзо расидани Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ вазъият дар кишвар ру ба беҳбудӣ овард.

Самараи Истиқлоли давлатӣ буд, ки нуру зиё, меҳру вафо, ободию озодӣ, ҳамфикрию ҳамзистӣ ва осоиштагӣ ба мардуми сулҳпарвари мо насиб гардида, пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳувият, идеалу ормонҳои таърихӣ, эътирофи байналмилалӣ ва шарафи соҳибистиқлолӣ баТоҷикистон муяссар гашт.

Маҳз бо ибтикори Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳисси олии ватандорӣ, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба Истиқлоли сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангӣ ба ин кишвари мо муяссар гардид. Истиқлол ба миллати мо комёбиҳои воқеӣ фароҳам оварда, ба пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сӯи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ шароит фароҳам овард.

Боиси хушнудист, ки дар замони имрӯза таваҷҷӯҳи Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ҷавонон дар рушди маънавиёт ва илму техника зиёд гаштааст. Барои боз ҳам баланд бардоштани донишу ҷаҳонбинии насли ҷавонон тадбирҳои зарурӣ андешида шуда, як қатор стратегияву барномаҳо ба амал татбиқ гардид.

Зеро яке аз воситаҳои асосии рушди давлат ин рӯй овардан ба илму маориф ва дар ин замина тарбияи мутахассисони варзидаву бомаҳорат, забондон ва донишманду ватандӯст аст. Дар ҳақиқат, ҳар як инсони дуранешу оқил бояд ифтихор намояд, ки дар тӯли солҳои Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон бо сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дигаргуниҳои куллӣ ба вуҷуд омада, вазъи сиёсию иқтисодии мамлакат, дарёфт намудани роҳи рушди босуботи иқтисодию иҷтимоии кишвар ва дар ин асос баланд бардоштани сатҳи некуаҳолии мардум ба амал омадааст.

Бояд қайд намуд, ки имрӯз давлати моро бо фарҳангу тамаддуни ғаниаш эътироф намуда, миллати тоҷикро ҳамчун миллати куҳанбунёд ва бофарҳангу соҳибтамаддун дар байни кишварҳои дунё мешиносанд. Яке аз ҳадафҳои асосии мо ин худшиносии миллӣ, донистани таърих, фарҳанг, забон, расму оин ва дарк намудани вазъи имрӯзаи кишвар мебошад.

Маҳз шарофати Истиқлол аст, ки имрӯз Тоҷикистон дар дунё чун давлати сулҳхоҳу сулҳпарвар шинохта шудааст. Таҷрибаи сулҳи тоҷикон – манбаи омӯзиши сулҳхоҳони ҷаҳон гашт, ки боиси ифтихори ҳар як фарди тоҷик маҳсуб меёбад. Мо бояд аз ин миллати барӯманд биболему барои тараққиёти он саҳми босазо гузошта, содиқона хизмат намоем.

Махмедов Муҳаммад – ходими хурди илмии Шуъбаи Осиёи Ҷанубӣ ва Шарқии Институти омузиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон