Рӯзи якуми сентябр Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба муносибати Рӯзи дониш чун анъана суханронии пурмуҳтаво карданд. Рӯзи Дониш ва дарси Сулҳ дар бинои навбунёди муассисаи таҳсилоти умумии рақами 19-и шаҳри Душанбе, ки яке аз калонтарин муассисаҳои таълимӣ дар пойтахти мамлакат ба шумор меравад ва дар он беҳтарин шароити илму донишомӯзӣ муҳайё карда шудааст, баргузор гардид. Азбаси мардуми Тоҷикистон, ки солҳои 90-уми асри гузашта даҳшату воҷеаҳои ҷанги шаҳрвандиро аз сар гузаронидаанд, медонанд, ки сулҳу субот ва амнияту оромӣ барои ҳар як шахс ва ҳар як оила чӣ қадру манзалат ва арзишу аҳамаият дорад.

Зимни суханрониашон Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қайд намуданд, ки вақтҳои охир дар дунё бархӯрди манфиатҳои абарқудратҳо, ки бо мақсади аз нав тақсим кардани ҷаҳон дар шакли мухолифатҳои сиёсиву низомӣ, яроқнокшавии бошитоб ва «ҷанги сард» роҳандозӣ гардидааст, рӯз ба рӯз шиддат гирифта истодааст. Имрӯзҳо мову шумо аз расонаҳои хабарӣ огоҳем, ки дар дигар нуқтаҳои даргири олам низ ҳазорон нафар одамони бегуноҳ қурбони манфиатҳо ва бозиҳои геосиёсии кишварҳои абарқудрат шуда истодаанд. Дар чунин шароите, ки таърихи инсоният ба давраи ниҳоят ҳассосу пешгӯинашаванда расидааст, барои ҷомеаи башарӣ таҳаммулгароӣ, саъю талош ба хотири ҳифзи сулҳ дар сайёра, гуфтугӯи тамаддунҳо ва густариши ҳамкорӣ миёни давлатҳо ва халқҳо ба хотири ҳамзистии осоиштаи мардумони олам аҳаммияти аввалиндараҷа пайдо кардааст. Зимни суханронӣ Пешвои Миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид карданд, ки мо бояд ба қадри Сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва Ваҳдати миллӣ ба қимати ҷони ҳазорон ҳамватанонамон бадастомадаро ҳифзу эҳтиёт кунем, дар шароити дар шароити имрӯз бесуботи ҷаҳон барои ҳимояи истиқлолу озодии давлат ва Ватани маҳбубамон ҳамеша кӯшишу талош намоем.

Ногуфта намонад, ки мо бояд ба таълиму тарбияи фарзанд ва тарбияи ватандӯстии шаҳрвандонро диққат дода, мардумамонро аз хавфу хатарҳои замони муосир эмин нигоҳ дорем, то онҳо дигарбора ба доми фиреби хоинони Ватану миллат гирифтор нашаванд.

Бинобар ин мо бояд имрӯз дар атрофи сиёсати хирадмандона ва маорифпарваронаи Пешваои муаззами миллат сарҷамъ шуда, барои ободӣ ва шукуфоии Ватани азизамон талош варзида, илми тоҷикро ҳаматарафа ба ҷаҳониён муаррифӣ намуда саҳми босазои хешро гузорем.

Санавбарбону Воҳидова, мудири шуъбаи Аврупои Институти омузиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон доктори илмҳои таърих, профессор