Перейти к основному содержанию

Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки аз 16 ноябр то 2 декабри соли 1992 дар Қасри Арбоби шаҳри Хуҷанд баргузор шуд, яке аз чорабиниҳои муҳим ва сарнавиштсози таърихи навини давлатдории тоҷикон ба шумор меравад. Ин иҷлосия дар шароити ҳассоси сиёсиву иҷтимоӣ баргузор шуда, ба барқарорсозии сохти конститутсионӣ, таҳкими сулҳу ваҳдат ва рушди минбаъдаи кишвар замина гузошт.

Шароити таърихӣ ва омилҳои баргузории иҷлосия

То соли 1992, Ҷумҳурии Тоҷикистон пас аз фурӯпошии Иттиҳоди Шӯравӣ дар ҳолати буҳрони амиқи сиёсӣ ва ҷанги шаҳрвандӣ қарор дошт. Низоъҳои дохилӣ, ихтилофи манфиатҳо байни нерӯҳои сиёсии гуногун ва вазъи вазнини иқтисодӣ ба амнияти миллӣ ва ягонагии кишвар таҳдид мекарданд. Ин шароит на танҳо сохтори давлатдориро заиф намуда буд, балки эътимоди мардумро ба ҳукумати марказӣ коҳиш дода буд. Дар чунин вазъият, зарурати қабули тадбирҳои фаврӣ барои барқарор кардани сохти конститутсионӣ ва сулҳ ба миён омад.

Иҷлосияи 16-ум бо ташаббуси нерӯҳои мухталиф ва бо дастгирии ҷомеаи байналмилалӣ даъват гардид. Ин иҷлосия ба хотири пешгирии фоҷиаи миллӣ ва ҳалли мусолиматомези ихтилофот як платформаи муҳим барои музокироти тарафҳои мухталиф гардид. Бо вуҷуди мушкилоти зиёд, иҷлосия тавонист пояҳои сулҳро гузорад, ки ин худ як дастоварди бузурги сиёсиву фалсафӣ маҳсуб меёбад.

Қарорҳо ва натиҷаҳои иҷлосия

Дар ҷараёни иҷлосия як қатор қарорҳои муҳим қабул гардиданд, ки барои таҳкими давлатдорӣ ва таъмини сулҳу субот нақши асосӣ бозиданд:

1. Интихоби Раиси Шӯрои Олӣ: Дар иҷлосия Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардид. Интихоби ӯ ҳамчун роҳбар на танҳо ба суботи сиёсӣ ва барқарории сулҳ дар кишвар мусоидат кард, балки ба ҷомеа умед бахшид, ки як шахсияти қавӣ ва дорои диди стратегӣ роҳбарии кишварро ба уҳда гирифтааст.

2. Қабули рамзҳои давлатӣ: Дар иҷлосия рамзҳои миллии Тоҷикистон – Парчам ва Нишони давлатӣ – қабул шуданд, ки онҳо нишонаи истиқлолияти миллӣ ва худшиносии давлатдории навини тоҷикон мебошанд. Ин рамзҳо ҳамчун василаи муттаҳидсозии миллат нақши муҳим бозиданд.

3. Қонуни «Дар бораи гурезаҳо»: Қабули ин қонун ба ҳалли мушкилоти гурезаҳои зиёд, ки дар натиҷаи ҷанги шаҳрвандӣ маҳалли зисти худро тарк карда буданд, нигаронида шуда буд. Ин иқдом ифодакунандаи ҷанбаи инсондӯстии ҳукумат ва талош барои барқарор кардани эътимоди мардум ба давлат буд.

4. Авфи умумӣ: Барои коҳиш додани шиддати вазъи сиёсӣ ва барқарории сулҳ авфи умумӣ эълон карда шуд, ки ба коҳиши ихтилофоти дохилӣ мусоидат намуд. Авфи умумӣ на танҳо амали ҳуқуқӣ, балки як амали ахлоқӣ буд, ки дар заминаи он сулҳ асос ёфт.

5. Муҳокимаи масъалаҳои сиёсӣ ва иҷтимоӣ: Дар иҷлосия масъалаҳои муҳими сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоӣ баррасӣ гардиданд, ки онҳо барои рушди минбаъдаи кишвар заминаи мусоид фароҳам оварданд. Таваҷҷуҳи махсус ба ислоҳоти иқтисодӣ ва коҳиши таъсири ҷанги шаҳрвандӣ ба ҷомеа зоҳир гардид.

Аҳамияти иҷлосия

Иҷлосияи 16-ум дар худ на танҳо як воқеаи сиёсӣ, балки таҷассумгари фалсафаи ваҳдати миллӣ ва ҳамзистии осоишта буд. Ин иҷлосия нишон дод, ки дар вазъиятҳои мураккаб ва пуршиддат ҳамеша роҳи ҳалли мусолиматомез вуҷуд дорад. Бо қабули қарорҳои муҳим ва муттаҳидсоз, иҷлосия ифодагари он шуд, ки инсон, ҳамчун мавҷуди оқил ва дорои виҷдон, қодир аст дар вазъияти мушкил роҳи адолат ва осоиштагиро интихоб кунад.

Сулҳ, ки ҳамчун як арзиши олии инсонӣ шинохта шудааст, дар доираи ин иҷлосия на танҳо як ҳадаф, балки як василаи расидан ба адолат ва баробарии иҷтимоӣ шуд. Ин нуқтаи назар ба куллӣ равиши нави ҳалли низоъҳоро дар ҷомеаи тоҷикон муаррифӣ кард.

Иҷлосияи 16-ум на танҳо як рӯйдоди таърихӣ, балки нуқтаи гардиш дар таърихи муосири Тоҷикистон гардид. Бо шарофати қарорҳои ин иҷлосия, кишвар аз гирдоби ҷанги шаҳрвандӣ раҳо ёфт ва ба роҳи осоиштаву бунёдкорӣ қадам ниҳод. Он ҳамчунин заминаи ҳуқуқӣ ва сиёсии рушди ҷомеа ва таҳкими ҳокимияти давлатиро таъмин намуд.

Иҷлосия ба ҷаҳониён нишон дод, ки тоҷикон қодиранд мушкилоти дохилии худро бо роҳҳои мусолиматомез ҳал кунанд ва ба сулҳу ваҳдат бирасанд. Ин таҷриба баъдтар ҳамчун намунаи муваффақи ҳалли низоъҳои дохилӣ эътироф гардид.

Иҷлосияи 16-ум ба барқарории эътимоди байни шаҳрвандон ва ҳукумати нав мусоидат намуд. Он роҳро барои ислоҳоти сиёсиву иқтисодӣ ва татбиқи барномаҳои муҳим дар самти рушди кишвар ҳамвор сохт. Аз ҷумла:

  • Барқарор кардани сохторҳои давлатдорӣ;

  • Таҳкими ҳокимияти марказӣ;

  • Рушди ҳамкориҳои байналмилалӣ ва ҷалби кӯмакҳои хориҷӣ барои барқарорсозии кишвар;

  • Соҳибшавии кишвар ба истиқлолияти воқеӣ дар сиёсати дохилӣ ва хориҷӣ;

  • Мусоидат ба ташаккули фарҳанги сиёсии нав, ки ба ҳамзистии осоишта ва эҳтироми ҳуқуқу озодиҳои инсон асос ёфтааст.

Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар таърихи давлатдории тоҷикон ҳамчун рӯйдоди таърихӣ боқӣ мемонад. Он на танҳо сулҳу ваҳдатро ба кишвар баргардонд, балки рушди устувори онро таъмин намуд. Қарорҳои ин иҷлосия то имрӯз ҳамчун заминаи мустаҳками ҳуқуқӣ ва сиёсӣ барои рушди Тоҷикистони соҳибистиқлол хизмат мекунанд.

Дарси асосии иҷлосия ин аст, ки сулҳу ваҳдат на танҳо ҳадаф, балки василаи асосии расидан ба ҷомеаи пешрафта мебошад. Ин таҷриба нишон дод, ки бо истифода аз ақлу хирад, ҳамоҳангӣ ва ахлоқ метавон ба ҳар гуна мушкилот ғалаба кард.

Институти физикаю техникаи ба номи С.У.Умарови АМИТ Имом М.Ш., Баҳромзод Р.