Перейти к основному содержанию

Ҳар қавму миллате, ки иттиҳоду ягонагӣ ва ваҳдату ҳамдилиро шиори худ кардааст, аз миёни обу оташи таърих бо сарбаландӣ гузашта, ба саодати воқеӣ расидааст ва баръакс, ҳар халқе, ки ихтилофу ҷудоӣ ва ҷангу нифоқро пеш гирифтааст, ба номаи тақдири хеш муҳри бадбахтиву нокомӣ задааст.

Эмомалӣ Раҳмон

123123Поя ҳастии ҳар давлат аз ваҳдат аст. Търих говоҳ аст, ки тоҷикон аз аввлин маллатҳое мебошад, ки маҳорат ва фарҳанги олии давлатдорӣ доранд. Ҳар давлате, ки тоҷикон дар марҳилаҳои гуногуни тарихӣ сохтаанд пояи асосиаш аз ваҳдат буд. Дар ҳар давлате, ки тоҷикон сохта буд дар он якдилӣ, баробарҳуқуқӣ, адолатпарварӣ, инсондӯстӣ ва хусусан маорифпарварӣ рушду нумӯи олӣ дошт. Имрӯз низ дар Тоҷикистони соҳибистиқлол сиёсати пешгирифтаи ҳукумат аз сулҳпарварӣ, адолатпарварӣ ва маорифпарварӣ сарчашма гирифтааст.

Чӣ хеле, ки Асосгузори сулҳу ваҳдат, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қайд намуданд: “ҳар халқе, ки ихтилофу ҷудоӣ ва ҷангу нифоқро пеш гирифтааст, ба номаи тақдири хеш муҳри бадбахтиву нокомӣ задааст”. Воқеан ҳам, ман хуб ёд дорам, ки аз рӯзи аввалини ба даст овардани истиқлолият то рӯзи муҳимму таърихӣ – Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон ба имзо расидан чӣ рӯзу рӯзгор доштем. Дар Тоҷикистон парешонии миллат, бародаркушӣ, гуруснагӣ ва норасогиҳои даҳшатвор дар ҳамаи соҳаҳо ҳукмфармо буд.

Инчунин Пешвои муаззми миллат Эмомалӣ Раҳмон қайд менамоянд: “ҳар қавму миллате, ки иттиҳоду ягонагӣ ва ваҳдату ҳамдилиро шиори худ кардааст, аз миёни обу оташи таърих бо сарбаландӣ гузашта, ба саодати воқеӣ расидааст”. Бале, баъд аз ба имзо расидани Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон ҳамаи соҳаҳо бу суръати балан рушду нумӯ карда истодааст ва мавқеъи ватани азизамон дар арсаи ҷаҳонӣ чун ситораи дурахшон маълуму намоён аст.

Файзи ваҳдат аст, ки иқдомҳои ҳукумати Тоҷикистон бо роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдат, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҷаҳон хуб пазируфта ва эътирофу амалӣ мегарданд ва ин амалиётҳо дар ҳалли проблемаҳои глобалӣ нақши аввалиндараҷа доранд. Инчунин дар ин давраи тиллоӣ корҳои беназире ба анҷом расидаанд, ки ҳастии миллати азизамонро дар дунё устуво мегардонад.

Масалан дар давраи сулҳу субот ворид шудани объектҳои таърихиву табии ва фарҳангии тоҷикон ба феҳристи мероси ҷаҳонии ЮНЕСКО. Ҳамаи ин иқдомҳо, гузоришҳои Пешвои муаззми миллат Эмомалӣ Раҳмон аз минбарҳои сатҳи ҷаҳонӣ, сотумонҳои азим, ворид шудани объектҳои таърихиву табии ва фарҳангии тоҷикон ба феҳристи мероси ҷаҳонии ЮНЕСКО ва дигар масъалаҳои глобалӣ ҳуҷҷатҳое мебошанд, ки ҳар якашон барои миллат ва давлати азизамон умри садсолаҳо мебахшанд.

Ногуфта намонад, ҳастанд баъзе гуруҳҳо ва ашхоси ифротиву душман, ки ба ҳаргуна ҳарзагӯиҳои беасос машғуланд. Дар ин бора ҳаминро донистан лозим аст, ки ин гунаҳо на ин ки мавқеи Тоҷикистон ва иқдомҳои онро дар ҷаҳон, балки мавқеи худашонро дар зиндагии худашон намедонанд ва ҳатто гап дар бораи чӣ меравад сарфаҳм намераванд. Мантиқан асоснок аст, ки ҳар як амали ин гунаҳо қувватамонро дар ҷавоб нисбатан зиёд ва қадамҳоямонро дар ободиву шукуфоии ватани азизамон устувортар мегардонад.

Бинобар ин “таҷлили ин ҷашни сарнавиштсоз нишонаи возеҳи арҷгузории мардуми шарифи Тоҷикистон ба арзишҳои муқаддаси сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ, иттиҳоду сарҷамъӣ ва амнияту осоиш мебошад”.

Рӯзи ваҳдати миллӣ барои ҳар яки мо – сокинони Тоҷикистон муборак бошад.

Ходими пешбари илмии ИБФГР АМИТ, н.и.б., Қобилов Ю.Т.