Дар шароити рӯз аз рӯз зиёд шудани таҳдидҳои нав ба нави ҷаҳони муосир доштани артиши миллӣ яке аз воситаҳои муҳимтарини ҳимояи марзу бумӣ ватан аз ҳатарҳои бурунмарзӣ ба ҳисоб рафта, он дар низоми таъмини амнияти ҳарбии кишвар ва ҳимояи қаламрави Тоҷикистони соҳибистиқлол, муқаддасоту нишонаҳои муҳими давлатдории мо нақши муҳим бозида, ҳамзамон ҳамчун рамзи таҷассумгари суннату ормонҳои волои ниёгони мо тоҷикон ба ҳисоб меравад.

Зеро дар тӯлӣ таърихи миллати тоҷик намунаҳои барҷастаи артишро метавон мушоҳида намуд. Эҳёи артиши миллӣ дар шароити давлатдории миллии тоҷикон таҷассумгари муҳимтарин рукни давлатдории ниёгонамон дар сақфи таърих ба ҳисоб рафта, дар марҳилаҳои мухталифи таърихӣ рисолати муқаддаси худро иҷро намудааст.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, мўҳтарам, Эмомалӣ Раҳмон ҳамеша доир ба нақши Артиши миллӣ дар раванди барқарор намудани сохти конститутсионӣ, ҳифзи дастовардҳои истиқлолияти давлатӣ, ба эътидол овардани вазъи сиёсию ҳарбии кишвар ва пуштибонии ин ниҳод аз сулҳу ваҳдати миллӣ дар баромадҳои худ сухан намуда, нақши онро дар ин раванд хелоҳам муҳим арзёби менамоянд.

Бале дар ҳақиқат таъмини амнияти ҳарбии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва ҳифзи пояҳои истиқлоли сиёсӣ дар шароити тағйирпазирии вазъи геополитикии минтақа ва ҷаҳон аҳамияти ҳаётан муҳим дошта, он дар низоми манфиатҳоии миллӣ ҷойгоҳи хоса дорад. Зеро ин ниҳоди пурқудрати миллию давлати вазифаи ҳимояи манфиатҳои ҳарбии Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар шароити феълии манофеи бақодории мамлакат, аз ҷумла ҳимояи истиқлолияти давлатӣ, тамомияти арзии кишвар, якпорчагию ваҳдати миллӣ, ташаккули ҳисси ватанхоҳиву ватандӯстӣ ва ҳимояи кишварро аз таҳдиду хатарҳои ҳарбӣ ба зима дорад. Чун, ки таҳкиму ҳимояи манфиатҳои ҳарбӣ асоси фаъолияти Артиши миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар сохторҳои қудратии кишвар ба ҳисоб меравад.

Илова бар ин, сохторҳои таркибии Артиши миллӣ рамзи олии ватану ватандорӣ, сипари воқеӣ аз таҳдидҳои ҳарбӣ ва пойдевори истиқлоли давлатӣ дар шароити рушди давлатдории миллӣ ба ҳисоб рафта, дар шароити дигаргуниҳои нави ҷаҳонӣ барои кишвари мо нишонаи возеҳи истиқлоли сиёсии давлати тоҷикон, асоси пойдории давлат ва мазҳари идеалу ормонҳои таърихии миллат маҳсуб меёбад.

Бояд қайд намуд, ки Артиши миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шароити нихоят ҳассос ва басо мушкили таърихӣ ташаккул ёфта аст, ки заминаҳои моддиву техникии он дар маҷмӯъ ба сифр баробар буд. Махсусан дар он шароит кишвари мо тавассути ватанхоҳони худхоҳу дуруғин ва душманони сохти конститутсионӣ, ки ба арзишҳои дунявият дар сохтори нави давлатдорӣ ситеза доштанд, ба гирдоби кашмакашиҳои даҳшатангез кашида шуда буд. Эҳёи Артиши миллӣ дастоварде буд, ки ба музаффариятҳои мамлакат дар шароити эҳёи давлатдории миллӣ дастовардҳои сифатан нав зам намуд, ки бузургтаринаш пешгирӣ намудани хатари аз байн рафтани давлату миллат ва таҳкиму густариши мақсадҳои миллӣ дар масири минбаъдаи давлатдорӣ буд. Махсусан нақши барҷастаи онро дар таҳкими пояҳои истиқлоли давлатӣ, тамомияти арзӣ, ваҳдати миллӣ ва таъмини амнияти ҳарбию сиёсии мамлакат дар шароити пуртазоди низои таҳмилӣ метавон арзёбӣ намуд, ки ҳамчун рисолати таърихӣ шоистаи таҳсину офарин аст.

Самтҳои афзалиятноки таъмини амнияти ҳарбии Ҷумҳурии Тоҷикистон на танҳо дар меҳвари сиёсати дохилӣ карор дорад, балки он дар сиёсати хориҷии кишвар низ ҷойгоҳи хосса дошта, ҳамзамон фаъолияти он дар ҳамкориҳои амниятию ҳарбии кишвар бо шарикони стратегӣ махсусан муҳим арзёби мегардад.

Аз ин рӯ, аскарони ҷонбакафи сохторҳои таркибии Артиши миллии кишвар ва дигар ниҳодҳои давлатиро, ки дар таҳкиму ҳимояи манфиатҳои ҳарбии Ҷумҳурии Тоҷикистон нақши тақдирсоз доранд. Мардуми шарифу хештаншиноси кишварро низ мебояд аз ҷабри таърих ва гузаштаи фоҷиабори хеш сабақ гирифта, дар баробари Артиши миллӣ сипари боэътимоди Ватани азиз бошанд.

Муалифон: Аюбов Д.Қ., Ҳамроев У.Х.