Соҳибистиқлолии кишвар, ки мо имсол аз 33-юмин солгарди он таҷлил мекунем, дар ҳақиқат ҳам ҷашнест, ки ифодагари эҳсосибаланди миллӣ худшиносию худогоҳи, ватансозию ватандорӣ. Ин беҳтарин дастовард дар таърихи миллат буда, бо шарофати он сарҷамъию ягонагӣ ва вуҷуди миллат ҳамчун миллати соҳибтааддуну давлатдор ва соҳибтоҷ таъмин карда мешавад.

Соҳибистиқлолӣ барои сарнавишти миллати тоҷик оғози марҳалаи сифатан нави рушд гардида, иҷрои вазифаи бисёр пурмасъулияти таърихӣ, яъне бунёди давлате ҷавобгӯ ба манфиатҳои халқу кишвар ва эҷоди аркони давлатдории муосирро фароҳам овард. Истиқлол волотарин ва пурарзиштарин дастоварди давлату миллати тоҷдори тоҷик аст. Ин неъмати бузург баробари ба даст овардан нуру зиё, меҳру вафо, ободиву озодӣ, ҳамфикриву хамзистӣ ва осоиштагиро ба мардуми тоҷик ва Тоҷикистони азиз овард. Даврони истиқлолият роҳи имрӯзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сӯи ҷомеъаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ муайян намуд. Маҳз бо шарофати ба даст даровардани истиқлолият ба наврасону ҷавонони мо имконият фароҳам омад,ки дониш,қобилият ва маҳорати хешро дар ҳамаи самтҳо инкишоф диҳанд, ватани худро дар арсаи байналмиллалӣ муаррифӣ намоянд,пешсаф бошанд ва ба сӯи ояндаи нек устуворона қадам гузоранд. Истиқлолият ҳамчун рукни муҳимми давлатдорӣ зуҳуротест, ки имконияти комилро баҳри рушду нумуъ ва муариффи симои сиёси давлат дар арсаи ҷаҳони фароҳам меоврад.

Маълум аст ,ки маҳз талошҳои истиқлолхоҳӣ, ки беҳтарин омили такони инсонҳо баҳри ташаккул ва пойдории давлатҳои миллист, боиси раҳнамои ва сафарбарнамои мардум ҷиҳати муаррифии худ ҳамчун миллати соҳибтамаддуну соҳибдавлат мегардад. Дар ин масир нақши занону модарон, ки рисолати тавлидгарию тарбиятгарӣ ва ободу поянда нигоҳ доштани оиларо доранд бағоят муҳим аст. Мувофиқи маълумотҳои оморӣ дар ташкилотҳои ибтидоии ҳизбии ноҳияҳои пойтахт 85958 нафар аъзои ҳизб ба қайд гирифта шудааст, аз ин 43531 нафар ё 50,64%-ро онро занон ташкил медиҳад.

Истиқлолияти давлатӣ дар ҳаёти занони тоҷик низ таъсири амиқи худро гузошт. Ҳамчун фарзандони ин сарзамин, ҳамчун ободгарони ин марзу буми аҷдодӣ ба раванди созандагӣ фаъолона ворид гаштанд. Истиқлолияти давлатӣ, пеш аз ҳама ба шинохти чеҳраи сиёсии зани тоҷик мусоидат намуд. Зеро маҳз дар шароити соҳибистиқлолӣ онҳо тавонистанд собит созанд, ки дар баробари рисолати модарӣ, рисолати ҳамсарӣ рисолати роҳбариро низ метавонанд сарбаландона иҷро намоянд. Ин шинохти қудрати фитрии зани тоҷик имконият дод, то ҷомеа ҳам инро эътироф намояд.

Таҳлили фаъолияти занон дар сатҳҳои гуногуни идоракунӣ нишон медиҳад, ки имрӯз раванди рушди демократикунонии ҷомеа бечунучаро тақозо менамояд, ки чи дар идоракунӣ ва чи дар масъалаҳои дигар набояд ҷинсият асос барои маҳдудияти фаъолияти шахсиятҳо гардад. Чун сухан сари шинохти чеҳраи сиёсии зани тоҷик рафт, дар назар бояд гирифт, ки сиёсат ҳамчун қисми таркибии муносибатҳои ҷамъиятӣ ва самти фаъолият аз ҳар як шахсе, ки вориди он шудан мехоҳад, донишу малака, азму талош, масъулияту ташаббус ва иродаи мустаҳкамро талаб менамояд. Аз ин рӯ, ҷинсият дар он метавонад нақши дуюминдараҷа дошта, нақши асосиро қобилияти фитрии инсон мебозад.

Тарғибу ташвиқи ойини ватандорӣ ҳамчун нишонаи имону виҷдони ҳар як нафари мо басо муҳим мебошад. Фаромӯш набояд кард, ки ҳалқаҳои занҷири иҷтимоие, ки инсонҳоро бо ҳам мепайваданд, маҳз аз оила маншаъ мегиранд. Дар оила бошад, нақши бузурги тарбиятгарию роҳнамоиро зан-модар иҷро мекунад.Ҷомеа низ аз мо интизориҳои зиёде дорад. Бинобар ин, сарбаландона амали намудани мақсадҳо ва ниятҳои неки ватанхоҳонае, ки имрӯз роҳбарияти давлат дорад, вазифаи ҳар як фарди худшиносу худогоҳва ва ватандӯсту ватанпарвар аст.

Фазилатпочои Махмадюсуф докторанти PhD курси 1 уми институти фалсафа сиёсатшиноси ва ҳуқуқи ба номи А Баҳоваддинови АМИТ