Имрӯз ҷавонон неруи пуриқтидор, бунёдкору созанда ва пешбарандаи ҷомеа шинохта шудаанд. Ҳамин аст, ки Ҳукумати ҷумҳурӣ, хусусан Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба масъалаи сиёсати давлатии ҷавонон таваҷҷуҳи махсус намуда, бо мақсади ҳамқадами замон тарбия кардани наслҳои ҷавон ва аз дастовардҳои илмиву техникӣ бархурдор гардидани онҳо ба рушди соҳаи маориф ва баланд бардоштани сифати таҳсилот афзалият доданд. Тавре Пешвои муаззами миллат ироа медоранд: «Ҷавонон бояд аз ҳама қишрҳои ҷомеа бештар фаъол бошанд, ташаббусҳои созанда пешниҳод намоянд, рамзҳои давлатӣ, муқаддасоти миллӣ ва дастовардҳои истиқлолиятро ҳифз кунанд, дар ҳаёти сиёсиву иҷтимоии Тоҷикистони азиз бо дасту дили гарм ва неруи бунёдгарона ширкат варзанд, амнияти давлат ва шарафу номуси ватандориро ҳимоя карда, худро аз ҳама хавфу хатарҳои номатлуби ҷаҳони муосир эмин нигоҳ доранд ва парчамбардори ин сарзамин, марзу бум ва кишвари муқаддасамон бошанд».
Зикр намудан ба маврид аст, ки дар раванди ҷаҳонишавӣ зарур аст, ки мафкураи илмии ҷавонон ҷиҳати дар амал татбиқ намудани илм дар истеҳсолот баланд бардошта шавад. Моро зарур аст, ки бо истифода аз шароити созгору мусоиди фароҳамовардаи Роҳбарияти олии кишвар ҷавононро дар самти аз худ намудани илмҳои дақиқ бештар сафарбар намуда, ба ин васила масъалаҳои мубрами ҳаёти иқтисодӣ ва иҷтимоиро ҳалу фасл намоем.
Дар айни замон яке аз муассисаҳои бузургтарини кишвар ҷиҳати омода намудани олимони ҷавон Академияи миллии илмҳо маҳсуб меёбад, ки бо сохтору ниҳодҳои худ имрӯз фаъолияти густурда ва самаранокро ба роҳ мондааст. Ин муассисаи бузурги илмӣ, ки олимону муҳаққиқони варзидаи кишварро ба ҳам овардааст, дар омада намудани кадрҳои илмӣ аз ҳисоби ҷавонон нақши боризи худро гузоштаистодааст. Вале бо ин шумора ва сифат мо қаноат накарда, ҷиҳати боз ҳам ҷалб намудани ҷавонон ба корҳои илмӣ-таҳқиқотӣ, махсусан дар самти илмҳои дақиқ чораҳои заруриро андешида истодаем. Шарту шароит ва имконоти фароҳам овардаи Ҳукумати кишвар, махсусан Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон моро имрӯз вазифадор менамояд, ки ҷиҳати ҷалби бештари ҷавонон ба омӯзиш ва аз худ намудани илмҳои дар истеҳсолот зарурӣ тадбирҳои мушаххасу саривақтиро дар амал татбиқ намоем. Рисолати воқеии ҳар як зиёӣ дар ин раванди бисёр муҳимму сарнавиштсозӣ давлатдорӣ пеш аз ҳама дар ҷалби ҷавонон ба илму дониш ва омода намудани кадрҳои ҷавобгу ба талаботи сатҳи байналмилалӣ зоҳир мегардад. Имрӯз мо тасмим гирифтаем, ки дар заминаи тамоми ниҳодҳои соҳавии илмии Академияи миллии илмҳо аз ҳисоби олимони ҷавон таҳқиқотҳои илмиро боз ҳам густариш бахшем.
Ҷавонони гиромӣ, ба якояки Шумо саломатӣ, азму талоши ҷиддӣ дар рушди кишвар ва ҳифзи сулҳу суботи сартосарӣ комёбиҳои бештаре дар таҳсилу фаъолияти илмӣ хоҳонам.
Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон муборак!
Ҳимояи марзу бум, ватандӯстию ватанпарастӣ, дӯст доштани ватан яке аз гӯшаҳои имондории ҳар як инсони комил ба шумор меравад.
Артиши миллӣ барои ҳар як давлату миллат асоси ҳастии он мебошад, баъди пош хурдани Иттиҳоди Шуравӣ давлати мо, ки аъзо ва ҷузъи куммаккунандаву саҳмгузори онвақтаи давлати зикргардида буд, мутаассифона чизе ба худ мерос гирифта натавонист ва дар ин масир нафароне, ки роҳбарии давлату ҳукуматро ба зимма доштанд чорае ҷуста натавонистанд. Хушбахтона ба бахти миллати тоҷик шахсияти оқилу фозилу сиёсатмадор сари қудрат омаду ҳокимиятро соҳибӣ намуда, хатари аз байн рафтани миллату давлатро нест намуд. Аз замони ба сари қудрат омадани ин марди далеру шуҷоъ ва ватандӯст муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нахустин иқдомҳои худро аз таъсис додани Артиши миллӣ дар шароити ниҳоят вазнин оғоз намуданд ва дар ин масир чунин гуфтааст: “Вақте, ки ман сари қудрат омадам, мо вазорат надоштем, мо вазири дифо надоштем, мо генерал, афсар надоштен, сарбоз ҳам надоштем, ” як милтиқи чубинҳам надоштем, Артиши миллиро ман дар зери хайма таъсис додам, иншоот надоштем, аз дигар кишвари ҳамсоя ман афсаронро даъват кардам, хоҳиш кардам ва аз байни онҳо вазир таъин кардам.” оре, ҳаминхел буд, барои ин корро анҷом додан дар заминаи хушку холӣ таъсис додани Артиши миллӣ, барои як давлати ноорому нав аз ҷанг раҳоиёфта кори саҳл набуд, ғайрату матонат ва ҳисси ватандӯстию ҷавонмардонаи Эмомалӣ Раҳмон буд, ки ин артиш дар шароити бисёр вазнин 18.12.1992 таъсис ёфт ва дар як муддати кӯтоҳ 23- феврали 1993 дар пойтахти кишвар шаҳри Душанбе бори нахуст паради ҳарбӣ саф орост, ҳамзамон он рӯз рӯзи таъсисёбии Қувваҳои мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон карда шуд. Барои мустаҳкам намудани артиш аз солҳои аввали таъсисёбии ин ниҳод ва пурқудрат намудани он Литсейи ҳарбӣ, Донишкадаи ҳарбӣ, Полки комендантӣ таъсис дода шуданд, ки ҳамасола садҳо ҷавонон ин мактаби мардонагиро хатм намуда, дар қисмҳои низомии кишвар барои фаъолияти пурсамар ба кор мераванд ва дар пешбурду тарбияи афсарону аскарон саҳми боризи худро мегузоранд. Донишкадаи ҳарбии Вазорати мудофиа барои омоданамоии кадрҳои баландихтисосу обутобёфтаи ҳарбӣ бо донишгоҳҳои як қатор давлатҳои хориҷи кишвар шартномаҳои ҳамкорӣ дорад, аз он ҷумла Дошишгоҳи ҳарбии Ҷумҳурии мардумии Чин, Ҳиндустон, Чехия, Покистон, Озарбойҷон, федератсияи Руссия, Ҷумҳурии Қазоқистон ва дигар давлатҳо ҳамкориҳо бо мақсади тарбия намудани кадрҳои баландихтисос минбаъд ҳам идома дорад, натиҷаи ин корҳо акнун рӯи кор омадааст, ки имрӯзҳо мардуми Тоҷикистони азизи мо бо дили пур дар амнияти осоишта умр ба сар бурда истодаанд, ки фаъолияти босамари ҳамаи сохторҳо ва зиндагии осоиштаи мардум ба пуррагӣ аз амнияти осоиштаи давлат сарчашма мегирад. Бояд зикр кард, ки имрӯзҳо дар тамоми қисмҳои ҳарбӣ кадрҳои баландихтисоси обутобёфтаи омоданамудаи ин таълимгоҳҳо ифои вазифа доранд. Имрӯзҳо дар ватани биҳишосоямон Қувваҳои мусаллаҳ аз нерӯҳои заминӣ, қувваҳои ҳарбӣ, нерӯҳои ҳавоӣ, қувваҳои махсус, нерӯҳои дифоии ҳавоӣ, гвардияи миллии президентӣ, ва қувваҳои амниятӣ арзи ҳастӣ доранд. Қувваҳои мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон ин яке аз қисмҳо сохтори давлатии мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон аст ва барои ҳифзи Истиқлолият ва ҷузъиёти марзии дар ҳолатҳои ҳуҷуми ҷанг пешбинӣ шудааст. Бо дастуру супоришҳои пайвастаи Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои мусаллаҳ – генирали артиш Эмомалӣ Раҳмон дар тамоми қисмҳои низомӣ шароити будубошии афсарону аскарон беҳ карда шудааст, ҳамин аст, ки ҳамасола ҷавонони синни даъватӣ бо як шавқу ҳаваси беандоза барои дар ин ё он қисми низомӣ адои хизмат намудан ихтиёран ҳозир шуда, талош мекунанду низомӣ буданро барои худ ифтихор медонанд, аскарону афсарони қисмҳои низомӣ таҳти шиори
Ҳама сар ба сар тан ба куштан диҳем,
Аз он беҳ, ки кишвар ба душман диҳем.
Содиқонаву софдилона адои хизмати модар – ватанро доранд. Боис ба ифтихору шукргузорӣ аст, ки давлати мо имрӯзҳо дар қатори амнтарин давлатҳои дунё ҷой дорад, таъмини ин амну амонӣ ҳама аз шарофати Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои мусаллаҳ – генирали артиш Эмомалӣ Раҳмон ва аскарону афсарони Қувваҳои мусаллаҳи ватани азизамон мебошад.
Алишер САИДОВ – корманди АМИТ
