Ҳамдиёрони азиз, олимону кормандони соҳаи илми кишвар!
Ҳамаи Шуморо ба ифтихори яке аз ҷашнҳои муҳими миллӣ — Рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон самимона табрик гуфта, барои ҳар яки Шумо тандурустӣ, бахту иқболи нек, фаъолияти пурсамари илмӣ ва пешрафт дар тамоми ҷабҳаҳои зиндагӣ орзумандам.
Лозим ба ёдоварист, ки шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун сокинони давлати соҳибихтиёр санаи 6-уми ноябри соли 1994 санади тақдирсози худ - Конститутсияи Тоҷикистонро бо роҳи раъйпурсии умумихалқӣ қабул намуданд.
Инак, 31 сол аст, ки мардуми шарифи Тоҷикистон сарнавишти худро тибқи муқаррароти ин ҳуҷҷати воқеан тақдирсози кишвар муайян намуда, самтҳои муҳимми ҳамаи соҳаҳои зиндагиашонро пеш мебаранд.
Қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки соли 1994 ба вуқуъ пайваст, аз ҷумлаи дастоварди бузурги миллати тоҷик ба шумор меравад. Конститутсия тавонист дар рушду инкишофи ҷомеа, пешрафти соҳаҳои муҳимми иқтисодиёти мамлакат нақши арзишманд дошта бошад. Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зикр намуданд: “Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон инъикоскунандаи воқеияти даврони истиқлолу озодии Ватан, рушди давлат ва пешрафти миллати тамаддунсози тоҷик мебошад”.
Ба ҳамагон маълум аст, ки қабули Конститутсия ба давраи ниҳоят мураккаби таърих, авҷи даргириҳои сиёсӣ, доман паҳн кардани беқонуниву беҳокимиятӣ рост меояд. Заминаи асосиро дар қабули Конститутсия баргузор намудани Иҷлосияи 16-уми таърихии Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон гузоштааст. Интихоби роҳбарияти нави мамлакат дар ин иҷлосия барои ҳалли масъалаи муҳимтарин, яъне таҳия ва қабули Конститутсия иродаи уавиро ба миён овард.
Бо заҳмату талошҳои пайвастаи фарзанди фарзонаи миллат, Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардид, ки пояҳои давлатдориро устувор намуда, роҳи минбаъдаи таҳким ва пешрафти онро муайян кард. Конститутсия барои ҳифзи истиқлол, аз оташи ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ берун овардани ҷомеа, барқарор намудани фаъолияти сохторҳои давлатӣ, таъмин намудани амнияти миллӣ, тартиботи ҷамъиятӣ, мустаҳкам кардани заминаҳои сиёсиву ҳуқуқӣ, иҷтимоиву иқтисодӣ ва фарҳангии давлат шароити мусоиди ҳуқуқиро фароҳам овард.
Ҳамдиёрони азиз, донишмандони арҷманд!
Барои пос доштани муқаддасоти миллӣ, аз ҷумла Конститутсия бояд ҳар як шаҳрванди ба ору номуси миллат дорои донишҳои сиёсиву ҳуқуқӣ бошад ва зиракии сиёсиро аз даст надиҳад. Маҳз дар ҳамон маврид мо метавонем ин озодиву оромӣ, сулҳу суботи сиёсӣ, ки Конститутсия кафолат додааст, ҳифз намоем, ки агар худ дорои донишҳои сиёсиву ҳуқуқӣ ва зиракии сиёсӣ бошем.
Дар заминаи Конститутсия дар ҷомеа сулҳу оромӣ, суботи комили сиёсӣ, ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ, рушди устувори босуръати ҳамаи соҳаҳои ҳаёти ҷомеа, зиндагии осудаи шаҳрвандон, эътимоди онҳо ба ояндаи дурахшон, нуфузу обрӯи Тоҷикистон дар арсаи байналмилалӣ таъмин гардид.
Мо итминони комил дорем, ки Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар баробари мусоидат дар рушди ҳама самтҳои ҷомеа ба рушду такомули илми кишвар ва заминаи мустаҳкам гузоштан барои таҳқиқотҳои илмӣ, ҳамчунин вусъат бахшидан ба таҳияи асарҳои илмии сатҳи байналмилалӣ ва ба ин васила боз ҳам баланд гардидани нуфузи олимон дар ҷумҳурӣ ва берун аз он мусоидат хоҳад кард.
Бовар дорам, ки Шумо, аҳли илму маърифат, бо заҳмати содиқона ва тадқиқоти илмии созандаатон ба таҳкими пояҳои давлатдории миллӣ, пешрафти соҳаҳои иқтисодиву иҷтимоӣ ва боло бурдани нуфузи илмии Тоҷикистони соҳибистиқлол дар арсаи байналмилалӣ ҳиссаи шоиста мегузоред.
Бори дигар ҳамаи Шуморо бо Рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон муборакбод гуфта, ба Шумо ва аҳли оилаатон сулҳу оромӣ, саодати хонаводагӣ, илҳоми эҷодӣ ва муваффақиятҳои нав таманно дорам.
Ҳамватанони азиз,
Сокинони сарбаланди пойтахт!
Ҳамаи Шуморо ба муносибати Рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон самимона табрик менамоям.
Конститутсия ҳуҷҷати сарнавиштсозест, ки 6 ноябри соли 1994 аз ҷониби мардуми хирадсолори тоҷик бо дарки баланди масъулиятшиносӣ ва ба тариқи райъпурсии умумихалқӣ қабул гардид.
Қабули Конститутсия аз ҷумлаи дастовардҳои бисёр арзишманди миллати тоҷик ба ҳисоб рафта, роҳи ояндаи кишвари соҳибистиқлолу демократии моро муайян намуд.
Ин ҳуҷҷати таърихӣ, ки дар худ ормонҳои миллати тоҷикро инъикос намудааст, ҳамчун шиносномаи миллат давлати тоҷиконро ба ҷаҳониён ва ҷаҳониёнро бо Тоҷикистон ошно сохт.
Бори дигар ҳамаи Шумо – ҳамдиёрони азиз ва ҳамватанони бурунмарзиамонро ба ифтихори 31-умин солгарди Рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон табрик гуфта, ба ҳар як фарди кишвар тансиҳативу иқболи нек, файзу нишот ва ба Тоҷикистони маҳбубамон сулҳу суботи ҷовидонӣ орзумандам.
Рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон муборак!
06.11.2025
Ҳамватанони азиз!
Ҳамаи шуморо ба ифтихори Рӯзи Конститутсияи Тоҷикистони соҳибистиқлол самимона табрик мегӯям.
Шашуми ноябри соли 1994 мардуми шарафманди Тоҷикистон бо дарки масъулияти бузурги таърихӣ ва бо роҳи раъйдиҳии умумихалқӣ аввалин Конститутсияи давлати соҳибихтиёри худро қабул карданд, ки имрӯз ба ин санаи воқеан таърихӣ 31 сол пур мешавад.
Қабули ин санади олӣ дастоварди бузургу тақдирсоз дар таърихи навини мардуми кишварамон ба ҳисоб меравад.
Халқи Тоҷикистон бо қабули ин санад ояндаи худро интихоб кард, ки он барпо кардани давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва иҷтимоӣ мебошад.
Бо интихоби ин роҳ мардуми Тоҷикистон бо ҷомеаи мутамаддини ҷаҳон пайвастанд ва барои ояндаи дурахшони худ таҳкурсии устувор гузоштанд.
Конститутсия соҳибистиқлолии халқи моро ба расмият дароварда, асосҳои бунёдии ҷомеа ва давлати навини тоҷиконро муайян намуд.
Дар Конститутсия таъмин намудани истиқлолу озодӣ, соҳибихтиёрӣ ва тамомияти арзии кишвар вазифаи асосии давлат муқаррар гардид.
Дар ин санади бунёдӣ, ҳамчунин, мақсаду вазифаҳо, асосҳои иқтисодиву иҷтимоӣ ва сиёсиву фарҳангии кишвар, ташкил ва фаъолияти рукнҳои давлатдорӣ муайян гардиданд.
Тибқи Конститутсия давлати соҳибистиқлоли мо хусусияти иҷтимоӣ дорад ва мақсади он фароҳам овардани шароити зиндагии арзанда ва инкишофи озодона барои ҳар як инсон мебошад.
Маҳз ба шарофати Конститутсия ва амалӣ шудани меъёрҳои он дар мамлакат фазои орому осуда, волоияти қонун ва тартиботи ҷамъиятӣ таъмин шуда, барои рушди бонизом ва устувори иқтисодиву иҷтимоии ҷомеа шароити мусоид муҳайё гардид.
Дар фазои сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ, ваҳдати миллӣ, қонунияту тартибот, инчунин, қабул ва амалӣ намудани консепсияҳо ва стратегияву барномаҳои давлатӣ мо дар соҳаҳои иқтисодиву иҷтимоӣ, ҳуқуқиву сиёсӣ ва фарҳангӣ ба дастовардҳои муҳимму арзишманди таърихӣ ноил гардидем.
Тоҷикистони мо тибқи Конститутсия узви комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳон ва тамоми созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ буда, имрӯз бо ташаббусҳои созандаи худ дар ҳалли масъалаву мушкилоти глобалии сайёра нақши назаррас мегузорад.
Бахусус, ташаббусҳои байналмилалии Тоҷикистон дар соҳаи амният, обу энергетика, муҳити зист ва нақши зеҳни сунъӣ дар фароҳам овардани имконоти навин барои рушди устувор ва рафъи дигар мушкилоти ҷаҳониву минтақавӣ аз ҷониби ҷомеаи башарӣ дастгирӣ ёфтаанд.
Дар робита ба ин, мехоҳам як масъалаи муҳимро бори дигар ба мардуми шарифи Тоҷикистон хотирнишон намоям: ба ҳамаи мо зарур аст, ки ба хотири ҳифзи меъёрҳои Конститутсия, истиқлолу озодӣ ва сулҳу субот дар кишварамон ҳамеша саъю талош намоем, ҳисси баланди миллӣ дошта бошем, ба қадри неъмати бузурги зиндагиамон – озодиву истиқлол расем ва тамоми имконияту неруи худро барои рушди давлати соҳибихтиёрамон ва ободии Ватани маҳбубамон сафарбар созем.
Дар ин раванд, ҳар як фарди ҷомеа вазифадор аст, ки ба Конститутсия ҳамчун бахтнома, санади олии сиёсиву ҳуқуқӣ, иқтисодиву иҷтимоӣ, фарҳангӣ ва ҳуҷҷати муайянкунандаи имрӯзу ояндаи ҷомеа ва давлат муносибат намояд, ба он эҳтиром гузорад ва моҳияту аҳаммияти онро ба фарзандони худ ҳанӯз аз хурдсолӣ фаҳмонад.
Вазифаи муқаддаси ҳар як узви ҷомеа аз он иборат аст, ки меъёрҳои Конститутсияро аз худ намояд ва дар асоси ин санади муқаддаси миллат дар ҷодаи роҳи ноил шудан ба ҳадафҳои олии давлати озоду соҳибистиқлоли хеш боз ҳам бештар кӯшиш намояд.
Мо вазифадорем, ки бо заҳмати аҳлонаву содиқона, муттаҳидиву сарҷамъӣ, риояву иҷрои Конститутсия ва қонунҳо зиндагии шоистаи худ ва фарзандонамонро таъмин карда, ба наслҳои оянда як мулки орому осуда ва давлату ҷомеаи пешрафтаро мерос гузорем.
Бори дигар тамоми ҳамватанони азизро ба ифтихори Рӯзи Конститутсия табрик гуфта, ба хонадони ҳар яки онҳо сулҳу оромӣ, иқболи нек ва ба Тоҷикистони маҳбубамон устувории сиёсиву иқтисодӣ ва пешрафту комёбиҳои рӯзафзун орзу менамоям.
Рӯзи Конститутсияи Тоҷикистон муборак бошад, ҳамватанони азиз!
https://president.tj/event/news/53608
Ҳамдиёрони азиз, олимону кормандони соҳаи илмӣ!
Бо камоли эҳтиром ва самиммияти беандоза ҳамаи ҳамватанони азизамонро ба муносибати ҷашни Меҳргон, ки яке аз ҷашнҳои бузургтарини суннатӣ ва пуршарафи ниёгони тоҷик ба ҳисоб меравад, самимона табрику таҳният мегуям.
Воқеан ҷашни Меҳргон ҳамчун рамзи меҳр, дӯстӣ, вафо, меҳмоннавозӣ ва фаровонӣ дар миёни мардуми ориёитабор ҷойгоҳи хосса дорад. Албатта ин ҷашн нишони арҷгузорӣ ба меҳнати поки деҳқон, шукургузорӣ аз неъматҳои табиат ва таҷассумгари фазои оромиву осудагии ҷомеа мебошад.
Маҳз дар замони соҳибистиқлолии кишвар ҷашни бостонии Меҳргон, дар баробари дигар ҷашнҳои миллӣ ва умумихалқӣ, аз нав эҳё гардида, мақоми давлатиро касб намуд. Бо ташаббусу талошҳои созандаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, имрӯз Меҳргон ба яке аз ҷашнҳои азизу муқаддаси мардум табдил ёфтааст, ки арзишҳои фарҳанги миллиро боз ҳам равшантар таҷассум менамояд.
Чуноне, ки Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон иброз медоранд: “Меҳргон ҳамчун ҷашни баракату фаровонӣ ва меҳру меҳрубонӣ дар қалбҳои мардуми ориёитабор ҷой гирифта, ойини вобаста ба мавсими ҷамъоварии ҳосил ва ҷамъбасти самараи заҳмати марди деҳқон мебошад.”
Бо ҳамин ниятҳои нек, бигзор рӯҳи меҳр ва муҳаббат, сулҳу ваҳдат, саодати ободӣ дар қалби ҳар фарди Ватан устувор гардад. Таманно дорам, ки ҳар хонадон пур аз баракат, зиндагии обод ва дастархони ҳама пурфайз бошад. Бори дигар тамоми сокинони кишвари азизамон Тоҷикистонро ба муносибати ҷашни Меҳргон табрику таҳният хонда, ба ҳамаи онҳо сиҳативу саломатӣ ва рӯзгори осоиштаро таманно дорам.
Ҷашни Меҳргон муборак бошад!
Ҳамдиёрони азиз!
Кишоварзони заҳматпешаи диёр!
Шуморо ба ифтихори фаро расидани яке аз қадимтарин ва арзишмандтарин ҷашнҳои аҷдодӣ - Иди Меҳргон, ки рамзи тирамоҳ ва ҷамъоварии ҳосили пурбаракат мебошад, инчунин, бо Рӯзи кормандони соҳаи кишоварзӣ самимона табрик мегӯям.
Қобили зикр аст, ки дар натиҷаи пешбурди сиёсати фарҳангпарваронаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷашни Меҳргон соли гузашта ба Феҳристи репрезентативии мероси фарҳанги ғайримоддии башарият ворид карда шуд.
Меҳргон иди ҳосилот, фаровонӣ ва шодмонӣ аст, ки дар худ муҳаббат, ваҳдат ва рафоқатро таҷассум мекунад. Кишоварзони асил ва меҳнатдӯст бо шукргузорӣ аз неъматҳои истиқлол дар фазои сулҳу суботи комил дастранҷи хешро ҷамъ оварда, дар ғанӣ гардонидани дастархони мардуми кишвар ва таъмини истиқлолияти озуқавории Ватани маҳбубамон саҳми арзишманди худро мегузоранд.
Бори дигар ҳамаи шумоён, ҳамватанони бурунмарзӣ, деҳқонон, чорводорон ва кормандони соҳаи кишоварзиро бо ин ҷашни ниёгон ва иди касбии кишоварзон муборакбод намуда, саломатӣ, хирмани пурбаракат ва комёбиҳои нав орзу менамоям.
Иди Меҳргон муборак!
Ҳамватанони азиз!
Ҳамаи шуморо ба ифтихори ҷашни бостонии Меҳргон, ки чун арзиши бузурги маънавӣ аз гузаштагони некномамон ба мо мерос мондааст, самимона табрик мегӯям.
Меҳргон яке аз муҳимтарин ҷашнҳои табиӣ ва фарҳангии мо – тоҷикон аст, ки реша дар таърихи чандинҳазорсола дорад.
Меҳргон ҳамчун ҷашни баракату фаровонӣ ва меҳру меҳрубонӣ дар қалбҳои мардуми ориёитабор ҷой гирифта, ойини вобаста ба мавсими ҷамъоварии ҳосил ва ҷамъбасти самараи заҳмати марди деҳқон мебошад.
Ҷашни Меҳргон чун дигар ҷашнҳои миллии мо асосҳои муътамади нуҷумӣ дорад.
Гузаштагони хирадманди мо тибқи тақвими бостонӣ ва дар асоси илми нуҷум санаи понздаҳуми меҳрмоҳро рӯзи меҳр меномиданд ва ҷашни Меҳргонро дар ҳамин рӯз таҷлил мекарданд.
Тайи ҳазорсолаҳо арзишҳои ин ойини мардумӣ дар тамаддуни тоҷикон решаҳои амиқ давонда, ҷанбаҳои гуногуни фарҳангиву фалсафӣ гирифта, дар адабиёти оламшумули тоҷик васеъ инъикосу тавсиф шудааст.
Ҷашни шоҳону хусравон будани Меҳргонро ҳанӯз дар асри даҳи мелодӣ қофиласолори шеъри Аҷам устод Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ хеле зебо сурудааст:
Малико, ҷашни Меҳргон омад,
Ҷашни шоҳону хусравон омад.
Заминаи ривоятии пайдоиши ҷашни Меҳргон дар «Шоҳнома»-и Абулқосими Фирдавсӣ тасвир шудааст ва шоир ин падидаро ба рӯзи ба тахт нишастани Фаридун нисбат медиҳад:
Фаридун чу шуд бар ҷаҳон комгор,
Надонист ҷуз хештан шаҳрёр,
Ба рӯзи хуҷаста сари меҳрмоҳ,
Ба сар барниҳод он каёнӣ кулоҳ.
Ҷавҳари ахлоқии Меҳргонро дар мисоли ғалабаи Фаридун бар Заҳҳоки золим пирӯзии некӣ бар бадӣ, рӯшноӣ бар торикӣ ва дӯстӣ бар душманӣ ташкил медиҳад.
Яъне фалсафаи ин ҷашн инсонҳоро ба адолатхоҳӣ, баробарӣ ва меҳрубонӣ ба ҳамдигар, сулҳпарварӣ, инсондӯстӣ ва накӯкорӣ ҳидоят мекунад.
Дар робита ба ин, хотирнишон месозам, ки соли ҷорӣ бо дастури Роҳбари давлат «Шоҳнома»-и безаволи Фирдавсӣ дар ду ҷилд ба нашр расида, ҳоло ба ҳар як хонаводаи кишвар ба таври ройгон тақсим шуда истодааст.
Мақсад аз ин ташаббус тарғибу ташвиқи таърихи бостонӣ, худшиносии миллӣ ва боз ҳам боло бурдани сатҳи ватандӯстиву хештаншиносии мардум, аз ҷумла наврасону ҷавонони кишвар мебошад.
Хонандаи ин шоҳасар бо мутолиаи он дар бораи таърихи пайдоиш ва моҳияти ҷашнҳои миллии бостонӣ – Сада, Наврӯз, Тиргон ва Меҳргон маълумоти амиқ пайдо карда, аҳаммияти бузурги онҳоро дар таҳкими истиқлоли фарҳангӣ ва ташаккули ҳувияти миллӣ дарк менамоянд.
Азбаски гузаштагони мо аз давраҳои қадим кишоварзу боғдор буданд, дар баробари корҳои деҳқонӣ одобу русум ва суннатҳои маънавии неку созандаро ба мо мерос гузоштаанд.
Ҳамчун ҷашни умумимиллӣ ба ҳукми анъана даромадани таҷлили Меҳргон ва дигар ойинҳои мардумӣ далели он аст, ки миллати куҳанбунёди мо рӯ ба арзишҳои гузаштаи фарҳангии хеш овардааст ва эҳё кардану густариш бахшидани онҳоро вазифаи бошарафи худ медонад.
Идома додани суннату анъанаҳои миллӣ, аз ҷумла истифодаи оқилонаи обу замин ва дигар сарватҳои табиат, махсусан, дар шароити имрӯза вазифаи бисёр муҳим мебошад.
Дар робита ба ин, кишоварзон ҷиҳати таъмин намудани бозори истеъмолӣ бо маводи озуқа, хусусан, дар фасли зимистон ба масъалаи пурра ҷамъоварӣ кардани ҳосил, захираи маҳсулот, сари вақт анҷом додани кишти тирамоҳӣ ва гузоштани замина барои ҳосили фаровони соли оянда бояд эътибори аввалиндараҷа диҳанд.
Вазъи ноороми сайёра, тағйирёбии иқлим ва оқибатҳои ногувори он, таҳримҳои иқтисодиву молиявӣ ва омилҳои дигар дар бисёр мамлакатҳои ҷаҳон боиси болоравии босуръату бесобиқаи нархи маҳсулоти кишоварзӣ ва маводи ғизоӣ гардида истодаанд.
Аз ин лиҳоз, ҳамаи мо, махсусан, масъулону мутахассисони соҳаи кишоварзиро зарур аст, ки ба хотири ҳифзи амнияти озуқавории кишвар беш аз ҳар вақти дигар заҳмат кашем, ҳарчи бештар маҳсулот истеҳсол ва захира намоем.
Бо густариш додани ойину ҷашнҳои миллати бостониямон ва дигар суннатҳои неки мардумамон мо бояд минбаъд низ тамоми саъю талоши худро ба хотири рушди кишвар, ободии Ватан, дар арсаи байналмилалӣ боз ҳам баланд бардоштани обрӯи давлат ва мунтазам беҳтар гардонидани шароити зиндагии халқамон равона созем.
Бо ибрози чунин ниятҳои нек бори дигар мардуми шарифи Тоҷикистонро ба ифтихори ҷашни пурфайзи Меҳргон самимона табрик мегӯям.
Ба ҳар як хонадони кишвар рӯзгори осуда, файзу баракати меҳргонӣ ва хушбахтиву саодатмандӣ орзу менамоям.
Ҷашни Меҳргон муборак бошад, ҳамватанони азиз!
Ҳамдиёрони азиз, олимону кормандони гиромӣ!
Боиси хушнудист, ки ҳамасола санаи 5-уми октябрро ҳамчун Рӯзи забони давлатӣ бо ифтихору сарфарозӣ таҷлил мекунем.
Имрӯз забони тоҷикӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон на танҳо ба сифати забони давлатӣ, балки ба ҳайси забони илму фарҳанг ҳам амал намуда истодааст, зеро имрӯз ба ин забон асарҳои зиёди илмӣ таълиф гардида, аз забонҳои дигар ҳам асарҳои зиёди илмию техникӣ ба забони тоҷикӣ тарҷума мешаванд.
Чунин мақоми баланд ва аҳаммияти иҷтимоии забони тоҷикӣ моро водор месозад, ки ба таълиму омӯзиш, таҳқиқ ва истифодаи шоистаи забони тоҷикӣ бо як муҳаббати бепоёну масъулияти баланд муносибат намоем. Чунин аст, рисолати зиёиёни имрӯза ва ояндаи ҷумҳурии мо, ки аз суханони зерини Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бармеояд: “Барои озодона бо забони адабии тоҷикӣ сухан гуфтану суҳбат карда тавонистан, бояд ҳар як зиёии тоҷик на танҳо кӯшиш намояд, балки ба дигарон намунаи ибрат бошад.”
Мусаллам аст, ки забон муҳимтарин унсури бақои миллат буда, оинаи рӯзгори гузаштаву ҳозира ва маҷмуи тафаккуру андешаи халқ ба ҳисоб меравад ва он яке аз арзишдмантарин сарчашмаҳои мероси гузаштагон барои наслҳои ояндаи мо арзёбӣ мегардад. Таърихи башар гувоҳ аст, ки халқҳо, миллатҳо ва давлатҳо танҳо бо доштани забони миллии худ устувору пойдор мемонанд. Яъне забони ҳар миллат шарти муҳимтарини пойдории он дониста мешавад.
Бояд бо ифтихор иброз дошт, ки пас аз давлати Сомониён забони миллии мо танҳо дар даврони Истиқлол дар мақоми забони давлатӣ қарор дода шуд. Аз рӯзҳои аввали соҳибистиқлолӣ барои ғанӣ гардонидани забони адабии тоҷикӣ ва ҳифзу рушди он саъйу талош намуда, дар кишвар ҷиҳати рушди он заминаҳои ҳуқуқӣ фароҳам оварда шудаанд.
Дар баробари ин, як қатор санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ қабул гардида, барои пешрафти он силсилабарномаҳои давлатӣ роҳандозӣ шудаанд, ки ба хотири бузургдошти ин рукни муҳимми давлатдориамон дар қонунгузорӣ тағйирот ворид гардидаву ҳамасола Рӯзи забони давлатиро бо шукӯҳу шаҳомат таҷлил менамоем.
Аз фурсати муносиб истифода бурда, ҳамаи Шуморо ба ифтихори Рӯзи забони давлатӣ, ки он яке аз пояҳои муҳимтарини давлатдорӣ ва нишонаи равшани ҳувияти миллии мо ба ҳисоб меравад, самимона табрик гуфта, дар корҳои илмию таҳқиқотиятон комёбиҳо таманно дорам.
Рӯзи забони давлатӣ муборак!
Ҳамватанони азиз!
Ҳамаи шуморо ба ифтихори Рӯзи забони давлатӣ, ки аз ҷумлаи муқаддасот ва рукнҳои асосии давлатдории миллии тоҷикон, инчунин, гаронбаҳотарин ёдгори аҷдоди ориёии мо мебошад, самимона табрик мегӯям.
Забони тоҷикӣ дар раванди рушди таърихии худ ҳамчун шаҳсутуни бинои маънавии миллат ва муҳимтарин воситаи инъикоси ҳаёти мардум барои мондагории миллати тоҷик нақши барҷаста бозидааст.
Яъне тоҷикон роҳи тайкардаи худро дар хотираи таърихии хеш маҳз ба василаи забони модарӣ ҳифз кардаанд.
Дар тӯли таърих забони форсӣ – дарӣ – тоҷикӣ ба фишору таҳдидҳои зиёде рӯ ба рӯ гардидааст, вале абармардони сиёсат ва илму фарҳанг дар тамоми давраҳои таърих барои нигаҳдории он талошу кӯшишҳои зиёд ба харҷ додаанд.
Ба шарофати сиёсати фарҳангпарваронаи хонадони Сомониён, сиёсатмадорони ватандӯсту донишманд ва аҳли илму адаби он давра забони дарии тоҷикӣ мавқеи худро дубора устувор кард ва мақоми расмии давлатӣ касб намуд.
Сомониён бо фароҳам овардани шароити мусоид барои пешрафти илм ва фарҳангу адабиёт рушди забони тоҷикиро таъмин карданд.
Ба ибораи дигар, забони адабии тоҷикӣ маҳз дар даврони Сомониён ташаккул ёфт ва асоси тамоми меъёрҳои он гузошта шуд.
Ин меъёрҳо дар давоми зиёда аз ҳазор сол, яъне то имрӯз мунтазам суфтаву устувор гардида, барои рушди забони тоҷикӣ дар шакли хаттию шифоҳӣ хизмат кардаанд.
Қобили зикри хос аст, ки меъёрҳои забони адабии тоҷикӣ аз аҳди Сомониён то имрӯз ба тағйироти хеле кам дучор гардидаанд.
Донишмандон эътироф кардаанд, ки чунин падида дар низоми забонҳои дунё камназир мебошад.
Сомониён ҳамчун хонадони миллатдӯсту ватанпарвар мақоми забони тоҷикиро чун забони расмӣ устувор карда, асосҳои сиёсии инкишофи онро фароҳам сохтанд.
Олимону донишмандон ва шоирону нависандагони тоҷик аз он рӯзгор то имрӯз барои рушду такомули забони модарии худ осори илмиву адабии пурғановате навишта, заминаҳои мондагории онро таъмин намуданд.
Забоне, ки дар саргаҳи рушди он устод Рӯдакӣ қарор дошт, ба ҳаким Абулқосими Фирдавсӣ имкон дод, ки «Шоҳнома»-и безаволи худро таълиф намояд, Абуалӣ ибни Сино, Абурайҳони Берунӣ, Умари Хайём ва садҳо нафар олимону донишмандони дигар шукӯҳу ҷалоли забони тоҷикиро ба аҳли олам муаррифӣ карданд, Мавлоно Ҷалолиддини Балхӣ «Маснавии маънавӣ» ва ғазалиёти дилошӯби худро, ки имрӯз ҷаҳониён онро бо номи «Девони кабир» мешиносанд ва мехонанд, эҷод кард, Абдурраҳмони Ҷомӣ бо осори манзум ва «Баҳористон»-и бехазонаш шукӯҳи забони тоҷикиро боло бурд, Сайидову Аҳмади Дониш, устод Садриддин Айнӣ ва бузургони дигар бо асарҳои баландмазмуни худ барои пойдории забони тоҷикӣ корҳои шоистаи таърихиро анҷом доданд.
Бояд гуфт, ки ҳарчанд тайи асрҳои тӯлонӣ забони тоҷикӣ ҳамеша забони илму адабу фарҳанг буд, аммо баъди зиёда аз ҳазору сад сол – танҳо дар замони истиқлол – бори дигар ба ҳайси забони расмии давлатӣ соҳиби мақому манзалати аслии худ гардид.
Имрӯз забони давлатӣ ҳамчун яке аз рукнҳои муҳимтарини давлати соҳибистиқлоли тоҷикон эътироф гардидааст.
Маҳз истиқлоли давлатӣ маҳдудиятҳои сунъиеро, ки дар роҳи рушди забони тоҷикӣ мавҷуд буданд, бартараф сохта, роҳи тараққиёти озодонаи онро таъмин намуд.
Имрӯз Ҳукумати мамлакат бо дастгирии мардуми шарифи Тоҷикистон барои пешрафти забони давлатӣ ва густариши доираи истифодаи он тамоми шароити заруриро фароҳам овардааст.
Ҳоло дар кишвар муқаррароти Қонун «Дар бораи забони давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон» муваффақона, зина ба зина ва бомаром амалӣ шуда истодаанд.
Масъалаи истифодаи забони давлатӣ дар соҳаҳои илму маориф, фарҳанг, воситаҳои ахбори омма, марказҳои инноватсиониву технологӣ, санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ, номгузории маҳалҳои аҳолинишин, номи ашхос ва самтҳои дигар дар маркази диққати Ҳукумати мамлакат қарор дорад.
Имрӯз забони тоҷикӣ дар ҳамоишҳои бонуфузи дохиливу хориҷӣ, аз ҷумла аз минбари баланди Созмони Милали Муттаҳид садо медиҳад.
Ин ҳолат аз манзалати забони давлатии Тоҷикистони соҳибистиқлол дар арсаи ҷаҳонӣ дарак медиҳад, ки боиси ифтихору сарфарозии ҳар як фарди миллатдӯст ва ватанпараст мебошад.
Дар баробари ин, бояд гуфт, ки ҳифзи асолати забони миллӣ дар замони ҷаҳонишавии босуръат, интишори бесобиқаи иттилооти гуногун, рушди техникаву технологияҳои иттилоотиву иртиботӣ ва таъсири фарҳангу забонҳои бегона яке аз вазифаҳои муҳим ба ҳисоб меравад.
Дар ин росто, таъмин намудани рушди забони тоҷикӣ бо дарназардошти ҳамқадами навовариҳои илмӣ ва техникиву технологии ҷаҳон сохтани он низ аз ҷумлаи вазифаҳои муҳим мебошад.
Вазифаи олимону донишмандон дар чунин шароит аз он иборат аст, ки бо истифода аз тавоноиву имкониятҳои забонамон калимаву истилоҳоти нави мутобиқ ба мантиқу мазмуни соҳаҳои гуногунро сохта, ба истифода диҳанд, то дар ҳамаи қаламрави забони тоҷикӣ корбурди онҳо ҳамгуну ҳамсон бошад.
Агар аз ҳозир дар фикри ба забони давлатӣ мувофиқ кардани забони инноватсия ва технологияҳо набошем, на танҳо санъати сухан ва маданияти гуфтори мо, балки фасоҳату равонӣ, покиву зебоии забони модарӣ ва риояи меъёрҳои забони адабӣ таҳти таъсири манфӣ қарор хоҳад гирифт.
Ҳамватанони азиз!
Дар баробари омӯхтан ва арҷу эҳтиром гузоштан ба забони давлатӣ зарур аст, ки ба масъалаи донистани забонҳои хориҷӣ эътибори ҷиддӣ дода шавад.
Зеро ба аҳли олам беҳтар муаррифӣ кардани таъриху тамаддуни миллати бостонии тоҷик ва дастовардҳои давлати соҳибистиқлоли тоҷикон тавассути забонҳои хориҷӣ муяссар мегардад.
Зарур аст, ки махсусан, ба омӯхтани забонҳои русӣ ва англисӣ эътибори аввалиндараҷа дода шавад.
Чунки забонҳои зикршуда аз ҷумлаи забонҳои ҷаҳонӣ мебошанд.
Агар мо хоҳем, ки рушди ояндаи илмӣ ва техникиву технологии кишварамонро таъмин намоем, бояд шароит муҳайё созем, ки фарзандонамон забонҳои хориҷиро хуб омӯзанд ва ҳамчун кадрҳои ба талаботи замонаи пешрафт ҷавобгӯй ба камол расанд.
Дар баробари ин, таъкид менамоям, ки омӯхтани забонҳои хориҷӣ тавассути забони давлатӣ ва ба дараҷаи аъло донистани он ба роҳ монда шавад.
Ҳамчунин, мо бояд ба китобхонӣ таваҷҷуҳи доимӣ диҳем, зеро хондани китоб, дар навбати аввал, боиси болоравии сатҳи забондонӣ, маърифатнокӣ ва васеъ гардидани ҷаҳонбинии инсон мегардад.
Итминон дорам, ки ҳар як фарди огоҳ ва бонангу номуси миллати тоҷик дар оянда низ ба хотири ҳифзи забони давлатӣ, поку беолоиш нигоҳ доштани он ва вусъати доираи истифодаи забони ширину шоиронаи тоҷикӣ саъю талош мекунад.
Ҳамчунин, аҳли илм, адибону ҳунармандони тоҷик бояд таҷриба ва анъанаҳои неки ниёгони хешро дар самти нигаҳдорӣ ва мондагории забони модарии худ идома дода, дар таҳкиму такмили он саҳми боз ҳам бештар гузоранд.
Ҳамеша дар хотир бояд дошт, ки забони мо мисли миллати мо яке аз куҳантарин забонҳои дунё буда, таърих ва мероси фарҳангии мардуми бостониамон, аз ҷумла Наврӯзро бо гузаштаи беш аз шашҳазорсолаи он дар худ инъикос кардааст ва то замони мо расонидааст.
Наврӯз, дигар расму ойинҳо ва суннату анъанаҳои миллии мо мисли муҳаббат ба Ватан ва модар дар мағзи ҷони мо ҷой гирифтаанд ва мо бояд онҳоро эҳтиёт кунем ва рушд диҳем.
Бори дигар хотирнишон менамоям, ки забон, миллат ва давлат ҷузъҳои ҷудоинопазири якдигар ба ҳисоб рафта, устувории давлат, бақои умри миллат ва ҳувияти миллӣ ба василаи забон таъмин мегардад.
Забон гавҳари бебаҳо, мояи ифтихор ва олитарин муқаддасоти миллии мост, ки аз гузаштагон мерос мондааст ва мо бояд онро барои наслҳои оянда дар шакли суфтаву такмилёфта ва поку бегазанд ба мерос гузорем.
Бори дигар кулли мардуми шарифи Тоҷикистонро ба ифтихори Рӯзи забони давлатӣ самимона табрик гуфта, ба ҳар хонадони кишвар саодату оромӣ ва осоиши рӯзгор орзу менамоям.
Рӯзи забони давлатӣ муборак бошад, ҳамватанони азиз!
Ҳамватанони арҷманд ва омӯзгорони азиз!
Бо самимияти беандоза, Рӯзи омӯзгоронро ба кулли устодону мураббиён ва аҳли маориф табрик менамоям.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз рӯзҳои аввали истиқлолияти давлатӣ ба соҳаи маориф таваҷҷуҳи махсус зоҳир намуда, омӯзгоронро ҳамчун неруи тавоно, муҳаррики пешбарандаи ҷомеа ва роҳнамои зеҳнии наслҳои оянда ҳифз ва сарпарастӣ менамоянд.
Ҳукумати мамлакат дар доираи Стратегияи миллии рушди соҳаи маориф ҷиҳати беҳтар намудани сифати таҳсил ва мутобиқ намудани он ба бозори меҳнати дохилию хориҷӣ, ислоҳоти ҷиддиеро амалӣ намуда истодааст.
Омӯзгорон бо азму иродаи қавӣ рисолати муқаддаси хешро баҳри таълиму тарбияи насли хушзеҳну бофарҳанг ва соҳибмаърифату ватандӯст сарбаландона иҷро менамоянд.
Бо чунин таманниёти нек ба устодону омӯзгорон дар иҷрои рисолати бузургашон - таълиму тарбияи насли ояндасози Ватан, саломатӣ ва барору комёбӣ таманно менамоям.
Бигзор Тоҷикистони азиз аз самараи заҳмати шумоён боз ҳам ободу шукуфон гардад.
Рӯзи омӯзгорон муборак, ҳамватанони азиз!
@RustamEmomali
5 - октябри соли 1952 тифле ба дунё омад, ки ояндаи дурахшон дошт. Падару модараш бо як орзуву ниятҳои нек ба ӯ Эмомалӣ Раҳмон ном ниҳоданд. Дар ҳалқаи волидайн ба воя расиду имрӯз ғамхори халқу давлати тоҷикон гардид. Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон марди Худод аст. Ба бахти миллати тоҷик дар рӯзҳои мушкили ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ Худованд ба халқи парокандаи тоҷик ҳадияе намуд, ки он сабаби хомуш гардонидани оқибатҳои харобовари ҷанги хонумонсӯз ва фароҳам овардани сулҳу субот, ваҳдату ягонагӣ дар кишвар гардид.
Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо дуои модари бузургвори хеш ба фаъолияти худ шурӯъ намуда, аз рузҳои аввалини кории хеш ба мардуми ғусадидаи тоҷик қавл дод, ки ман бо баробари ҷон ҳам бошад ба кишвари шумо сулҳро фароҳам меоварам. Ин абармарди олами сиёсат яке аз нахустин роҳбароне, дар таърихи давлатдории мо тоҷикон аст, ки ба савганди худ содиқ монда дар кишвари Тоҷикистон фазои сулҳу суботи комилро фароҳам гардонид.
Хушбахтона бо ҷонисориҳои ин фарзанди содиқи ватан мо соҳиби Истиқлолияту озодӣ ва соҳибихтиёриву ягонагӣ шудем. Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон имрӯз дар миёни сиёсатмадорони кишварҳои олам мавқеъи басо бузург дошта, яке аз нахустин роҳбароне аст, ки дар ҳалли мушкилотҳои обии сайёра бо ташаббусҳои ҳалталаби худ гомҳои устувор гузошт.
Боиси ифтихор ва сарбаландист, ки имрӯз тамоми ҷомеаи ҷаҳон аз ҷумла 153 кишвари аъзои СММ ба ташаббусҳои кишвари Тоҷикистон бо назари хос нигоҳ мекунанд. Ва ба ҷонибдории ин кишвари ташаббускори ҳалли мушкилотҳои умдаи сайёра мавқеъи худро нишон додаанд. Дар робита ба ин Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар рушду пешрафти соҳаи илми кишвар саҳми басо бузургро гузоштаанд.
Имрӯз дар пайравӣ аз сиёсати илмдӯстонаи ин марди хирад олимону кормандони муассисаҳои илмию таҳқиқотии Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон ба фаъолияти илмӣ машғул буда, барои пешбурди сиёсати илмии кишвар нақши муҳимро касб мекунанд. Дар робита ба ин ҳайати олимону кормандони Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро ба муносибати ҷашни мавлудашон табрику таҳният хонда, орзуманданд, ки ҳамеша ҳамчун роҳбари ғамхору оқил дар сари давлат бошанду боз садсолаҳои дигар ҳимоятгари давлату миллати тоҷикон боқӣ бимонанд.
Мавлуд муборак бошад, Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон!
Устодону омӯзгорони азиз!
Бо фурсати муносиб ҳамаи Шуморо ба муносибати Рӯзи омӯзгорон табрику таҳният гуфта, барои дар рӯҳияи баланди ватандӯстӣ тарбияи наврасону ҷавонон, омӯзонидани донишҳои муосиру замонавӣ ба ҳар яки Шумо муваффақиятҳои беназирро таманно менамоям.
Воқеан ҳам дар кишвари соҳибистиқлоли мо Тоҷикистони азиз, маҳз зери сиёсати маорифпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон устодону омӯзгорон мақому манзалати волоро соҳиб мебошанд. Маҳз ҳамин дастгирӣ ва ғамхориҳои Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст, ки дар вохурии хеш 1- уми сентябри соли 2024 бахшида ба Рӯзи дониш ва дарси сулҳ эълом доштанд, ки барои боло бурдани мақоми омӯзгор дар ҷомеа Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон "Дар бораи мақоми омӯзгор" қабул карда шавад. Маҳз Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар замони имрӯз қабули қонуни мазкуро зарур донистааст, зеро қабули ин қонун барои боло бурдани нақш ва мақоми омӯзгор дар ҷомеа ба сифати омили муҳими мусоидаткунанда баромад мекунад.
Чуноне, ки Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баромади хеш иброз доштаанд: «Калиди ҳама гуна дастоварду пешравӣ ва истиқлолияти фикрӣ муаллим – омӯзгор ва хазинаи маънавию илмии ӯ ба шумор меравад. Аз ин рӯ, самаранок ба роҳ мондани корҳои таълиму тарбия аз ҷониби омӯзгор имкон фароҳам меорад, ки сатҳи мафкура ва донишу ҷаҳонбинии толибилмон боло равад ва онҳо ҳамқадами замон гарданд».
Зеро омӯзгор яке аз сутунҳои асосии ҷомеа ба ҳисоб меравад. Маҳз тавассути омӯзгор шахсият, фарҳанг ва ҷаҳонбинии насли нав ташаккул меёбад. Дар ин замина бояд гуфт, ки омӯзгор он шахсияти бузург ва нобиғае мебошад, ки бо чароғи ақл олами фикри моро равшан намуда, дунёи пурасрори илмро муарифӣ менамояд. Мавриди зикр аст, ки дар солҳои соҳибистиқлолии кишвар ба фаъолияти омӯзгорон таваҷҷуҳи махсус дода шуда, дар ин самт корҳои муҳим рӯйи кор омаданд. Тавре Пешвои муаззами миллат таъкид менамоянд: «Маҳз муаллим аст, ки доимо меомӯзад ва он чӣ андӯхтааст ба дигарон таълим медиҳад. Миллате, ки омӯзгори асил надорад, ҳеҷ гоҳ ба ягон мартаба намерасад. Ифтихор ва сари баланди мост, ки тоҷикон аз қадим соҳиби китобу қалам, илму маърифат ва олиму омӯзгор буданд, ҳастанд ва дар оянда низ хоҳанд монд».
Бори дигар тамоми омӯзгорон ва ҳампешагонро ба муносибати иди касбиашон табрик таҳният хонда, барояшон тани сиҳат, барори кор ва дар корҳои илмиашон барору муваффақиятҳо хоҳонам.
Ид муборак, устодону омӯзгорони азиз!
Ҳамватанони гиромӣ, олимону кормандони азиз!
Ҳамасола 30- юми сентябр дар кишвари соҳибистиқлоламон Тоҷикистони азиз Рӯзи Мавлоно Ҷалолуддини Балхӣ бо шукуҳу шаҳомоти хосса таҷлил мегардад. Қайд кардан зарур аст, ки ин ташаббус аз соли 2009 дар асоси Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таҳти №664 "Дар бораи таҷлили зодрӯзи Мавлоно Ҷалолуддини Балхӣ" рӯи даст гирифта шуд.
Мавлоно Ҷалолуддини Балхӣ (Румӣ) соли 1207 дар шаҳри Балх ё дар Вахши Тоҷикистон ба дунё омадааст. Номаш Аҳмад Ҷалолуддин тахаллусаш ба Мавлавӣ машҳур аст. Падараш аз олимони Балх буд. Дар ибтидои ҳуҷуми муғулҳо ӯ бо волидайни худ аз Вахш ба Балху Самар – қанд ва Нишопур сафар кардааст. Баъдан оилаи онҳо аз Нишопур ба Ҳиҷоз мекӯчанд. Соли 1232 дар Қуния, назди Бурҳонуддин Муҳаққиқи Тирмизӣ илми тасаввуфро аз худ мекунад. Мавлоно Балхӣ соли 1273 дар Қунияи Рум вафот кардааст. Бузургтарин асари ӯ «Маснавии Маънавӣ», ки соли 1259 ба навиштаи ин асар сар кардааст ва зиёда аз 10 сол ба эҷоди ин асар машғул гаштааст. Мавзуи асосии ин асар масъалаҳои тасаввуф мебошад. Аз шоир ба мо 50-ҳазор байт, 1600 рубоӣ боқӣ мондааст.
Оламе гарму пуршӯре туфонӣ, саршори ишқу меҳру сӯзу гудоз, ранҷе бархоста аз шавқу иштиёқ дар пардаи зеҳн зинда мешавад. Муҳаққиқон ба он назаранд, ки тамоми шаш дафтари “Маснавӣ” ба гунае иборат аз шарҳу тафсири ҳамин муқаддима пуршур аст. Бозгаште, ки танҳо аз роҳи ишқ, ишқи таҳаввулгарду комилсоз, инсонсоз, ҳастинофарин муяссар аст. Вале воқеат он аст, ки Мавлоно дар мақтаи муайне аз таълифи “Маснавӣ” оғоз кард, вале то он замон, замонаи иншоӣ ин шоҳкори гаронсанг тӯли солҳо дар бистари ғазалиёти дилошӯбе омода шуда буд. Ғазалиёте, ки дар “Девони шамс” ё “Девони кабир” фароҳм омадаанд.
Дар ибтидои замон дар перомуни рӯзгору ҷаҳони рангину пуррамзу нози Мавлоно ҳазорон мақолоту китобҳо таълиф шуда ва агар ҷамъоварӣ шавад, шояд китобхонаи бузурге шавад. Воқеан ҷозибае биловасф дар домани ҳар ғазале дар ҳоли ҷӯшиш аст, ки зеҳну қалбро, вуҷудро ба худ мекашад, равони инсонро нерӯе шодофарин, ҷунбанда, пуртаҳаррук медиҳад. Дунёи шигифтаангези андешаву афкор, калому гуфтори Мавлоно дар тӯли қарнҳо ҳамвора таваҷҷуҳи пажӯҳандагону донишмандони ақсои ҷаҳонро ба худ ҷалб намудааст. Ҳар яке аз ин дарёи ҳамеша хурушон дуру гавҳаре ёфта ва пеши азамату шукӯҳи кохи бузурги андеша ӯ сари эҳтирому таъзим фуруд овардааст.
Дар паҳнои адабиёти форсӣ мо шоирони бузурги соҳибдевони зиёд дорем. Шоироне, ки ашъорашон шабоҳатҳои зиёди мазмунӣ даранд. Ағлаб аз чақидаҳои зеҳни якдигар суд ҷустаанд, зери таъмири андешаву ҷаҳони фикрии якдигар мондаанд. Вале девони Мавлоно дар қиёс бо онҳо ҳоло ҳавои дигаре дорад. Дар ин ҳошия бо ибтикори Раёсати Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон санаи 29-уми сентябри соли ҷорӣ Конференсияи илмию амалӣ дар мавзуи «Мавлоно Ҷалолуддини Балхӣ – муаррифгари фарҳанги тоҷикон дар арсаи ҷаҳон» баргузор намуданд.
Рӯзи Мавлоно Ҷалолуддини Балхӣ муборак бошад ҳамдиёрони азиз!
