Дар замони соҳибистиқлолии кишвар соҳаи варзиш яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати иҷтимоии давлат ба ҳисоб рафта, ба таъмини оммавигардонии варзиш ва таҳким бахшидани тарзи ҳаёти солим равона гардидааст. Хушбахтона, бо ибтикори Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ин самт дастовардҳои зиёд дида мешавад.
Воқеан, варзиш дар ҳама давру замон барои инсоният аҳамияти бузург доштаву яке аз омилҳои муҳимми ташаккули шахсияти солими ҷомеа шинохта шудааст. Пешвои миллат пайваста дар суханрониҳои хеш ин масъаларо матраҳ намуда, ҳаёти солимро дар пешрафти ҷомеа муҳим арзёбӣ менамоянд: «Тандурустии ҷавонон тандурустии миллат аст. Зеро маҳз тавассути фарогир сохтани варзиш, тарбияи ҷисмонӣ ва оммавӣ гардонидани он мо метавонем барои ҳаёти солим ва пешрафти ҷомеа шароити мусоид фароҳам оварем».
Ҳамин аст, ки дар даврони соҳибистқлолӣ дар баробари дигар навъҳои варзиш таваҷҷуҳи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба футбол равона гардида, дар ин самт корҳои муҳиме ба анҷом расидаанд. Яке аз иқдомҳои шоистае, ки барои рушду пешрафти ин навъи варзиш мусоидат хоҳад кард, ин пешниҳоди Президенти Федератсияи футболи Тоҷикистон, Президенти Ассотсиатсияи футболи Осиёи Марказӣ (CAFA) муҳтарам Рустам Эмомалӣ тариқи қатъномаи махсуси Маҷмаи Умумии Созмони Милали Муттаҳид дар бораи расман эълон намудани 25 - уми май ҳамчун Рӯзи ҷаҳонии футбол мебошад. Ташаббуси мазкур аз ҷониби ҷомеаи ҷаҳонӣ бо хушнудӣ пазируфта шуда, ҳамасола 25- май ҳамчун “Рӯзи ҷаҳонии футбол” дар тамоми дунё таҷлил мегардад.
Ёдовар мешавем, ки имсол Рӯзи ҷаҳонии футбол, дар Қароргоҳи Созмони Милали Муттаҳид таҷлил гардид, ки дар ин маросим Президенти Федератсияи футболи Тоҷикистон, Президенти Ассотсиатсияи футболи Осиёи Марказӣ (CAFA) муҳтарам Рустам Эмомалӣ иштирок ва суханронӣ намуданд. Зимни суханронӣ муҳтарам Рустами Эмомалӣ изҳор доштанд, ки 25 май аз ҷониби ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун Рӯзи ҷаҳонии футбол эътироф карда шуда, арзишҳои меҳварии футбол, аз қабили бозии одилона, фаъолияти дастаҷамъӣ ва эҳтироми ҳамдигарӣ бо усулҳои фаъолияти Созмони Милали Муттаҳид ҳамсон мебошанд.
Мусаллам аст, ки бозии футбол аз қадимулайём ва то имрӯз ҳамчун яке аз машғулиятҳои асосии инсон маҳсуб ёфта, бо мурури замон дар тамоми ҷаҳон ҳамчун василаи баҳамоии ҷавонони давлатҳои мухталиф, роҳҳои беҳтарини беҳдошти саломатӣ ва тарғиби тарзи ҳаёти солим ва муттаҳидсозии мардумони олам мебошад. Бозии футбол як навъи варзишест, ки қитъаҳо, давлатҳо, давлатҳо, шаҳрҳо, ноҳияҳо ва инчунин рустоҳоро ба ҳам меорад.
Воқеан футболбозӣ варзишест, ки сокинони ҷомеаи ҷаҳониро новобаста аз нажод ва дигар омилҳои мухталиф бо ҳамдигар муттаҳид намуда, ҳамзамон ба забони универсалӣ сухан мегӯяд. Ин бозӣ як шакли баргузории ба худ хосро дорад, ки марзҳои миллӣ, монеаҳои забонӣ ва тафовутҳои иҷтимоию иқтисодиро убур намуда, тимсоли падидаи фарҳанги умумиҷаҳонист. Дар радифи баргузории бозиҳои футбол дар сатҳи ҷаҳонӣ аксарияти мардум ва миллионҳо нафар мухлисони ашаддӣ аз ҳама бештар дар бораи пирӯзӣ, пешрафт ва шодмонӣ меандешанд.
Боиси зикр аст, ки Раёсати Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон дар пайравӣ аз сиёсати варзишпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои тарғибу ташвиқи тарзи ҳаёти солим пайваста олимони ҷавонро ба варзиш ҷалб намуда, бо иштироки онҳо машқҳои пагоҳирӯзӣ, бозиҳои футболи дӯстона, волейбол ва дигар навъҳои варзишро баргузор менамояд.
Дар воқеъ, дар ин рӯзҳои фараҳбахш ба тамоми варзишгарон, футболбозони касбӣ, мурабиёну доварони онҳо ва ҳаводорони футбол Рӯзи ҷаҳонии футболро табрику таҳният хонда, ба онҳо саодату сарбаландӣ ва муваффақиятҳои беназиро таманно менамоям. Бигзор футболбозони мо бо азму иродаи устувори хеш дар маъруфтарин майдонҳои футболбозии ҷаҳон баромад намуда, Парчам ва номи миллати хешро дар арсаи байналмилалӣ боз ҳам баланд бардоранд.
Рӯзи ҷаҳонии футбол муборак бошад!
Паёми табрикии президенти Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, узви вобастаи АМИТ Хушвахтзода Қобилҷон Хушвахт ба муносибати Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон
Ҷавонони азиз!
Ҳамасола дар саросари кишвар 23- май Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон бо шукуҳу шаҳомоти хоса таҷлил мегардад, ки ин ҷонибдорӣ аз сиёсати ҷавонпарваронаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад.
Аз замони ба даст овардани Истиқлоли давлатӣ ва аввалин мулоқоти Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Анҷумани якуми Иттифоқи ҷавонон баргузор шуда буд, ки поягузори банақшагирӣ ва татбиқи барномаву чорабиниҳои бузург дар самти ҷавонон гардид. Дар ин мулоқот ҳануз Пешвои миллат зикр намуда буданд, ки “Мо хуб дарк мекунем, ки таваҷҷуҳ ба ҷавонон ғамхорӣ барои ояндаи миллати тоҷик ва таҳкими неруи давлати Тоҷикистон мебошад”.
Ҳамин буд, ки баъдан бо мақсади дастгирии ҷавонон, ташаккул ва тарғиби тарзи ҳаёти солим, бо шуғл таъмин намудани ин қишри фаъоли ҷомеа, дарёфт ва дастгирии истеъдодҳои нав, ҳимояи ҳуқуқ ва манфиатҳои насли ҷавон зарурати таъсиси мақоми ваколатдори давлатӣ дар самти кор бо ҷавонон ба вуҷуд омад. Бинобар ин, моҳи майи соли 1997 қарори Ҳукумати мамлакат доир ба таъсиси Кумитаи кор бо ҷавонони назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба тасвиб расида, санаи 23-юми май ҳамчун Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон эълон карда шуд.
Бояд тазаккур дод, ки тибқи таҳлилҳои хазинаи нуфуси Созмони Милали Муттаҳид-Тоҷикистони мо аз ҷумлаи кишварҳои дорои афзалияти ҷавонон дониста шуда, синну соли миёнаи аҳолии он 22,5 солро ташкил медиҳад. Ҳамчунин, тибқи маълумоти оморӣ зиёда аз 70 фоизи аҳолии кишварро ҷавонони то 35-сола ташкил медиҳанд, маҳз ба ҳамин сабаб Тоҷикистон кишвари ҷавонон ба ҳисоб меравад. Нишондиҳандаҳои мазкур, аз мо, амалисозии тадбирҳои зиёдро дар тарбия ва рушди қобилиятҳои зеҳниву ҷисмонии насли ҷавони ҷомеа тақозо менамояд.
Аз ин рӯ, тули солҳои соҳибистиқлолӣ дар кишвари мо заминаҳои меъёрии ҳуқуқӣ ва ташкиливу инфрасохтории сиёсати давлатии ҷавонон ташаккул ёфта, даҳҳо санади меъёрии ҳуқуқӣ қабул ва маҷмуи масъалаҳои сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоиву фарҳангӣ, ки бевосита ба ҷавонон дахл доранд, ҳаллу фасл карда шуданд.
Имрӯз дар шароити пешрафти босуръати илму техника ва технологияҳои нав, масъалаи баланд бардоштани сатҳи маърифату саводнокии ҷавонон ва ба омӯзиши донишҳои замонавӣ фаро гирифтани онҳо аз ҷумлаи вазифаҳои муҳимтарини мо ба ҳисоб меравад.
Ҳукумати кишвар ва муассисаҳои ваколатдори он бо мақсади баланд бардоштани шавқу завқи ҷавонон ба омӯхтани илму дониш, пеш аз ҳама, илмҳои табиӣ, риёзӣ ва дақиқ, кашфиёту навоварӣ, тавсеаи ҷаҳонбинии онҳо ва ҳавасманд гардонидани ҷавонони болаёқату соҳибмаърифат, ки метавонанд дар оянда барои пешрафти давлат ва ҷомеа саҳми босазо гузоранд, стипендия ва ҷоизаҳои гуногун таъсис додаанд. Хусусан дар соҳаи илму маорифи кишвар, ҳар сол, ҷоизаҳои зиёди давлативу соҳавӣ ба ҷавонони фаъол тақдим карда мешаванд.
Аз ҷумла, бо мақсади дастгирӣ ва ҳавасмандгардонии бештари олимони ҷавон шумораи ҷоизаи ба номи Исмоили Сомонӣ барои олимон ва муҳаққиқони ҷавон зиёд карда шуда, ҳар сол 12 нафар бо ин ҷоиза сарфароз гардонида мешаванд, ки то ба имрӯз зиёда аз 200 нафар олимони ҷавон соҳиби ин ҷоиза гардидаанд. Барои баррасӣ ва ҳалли масъалаҳои ҷавонон ва иштироки фаъоли онҳо дар ҳаёти сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии кишвар соли 2015 дар назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Шурои миллии кор бо ҷавонон таъсис дода шуд.
Моҳи майи соли 2016 ҷаласаи нахустини Шурои мазкур бо иштироку суханронии пурмуҳтавои Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баргузор гардид, ки дар он масълаҳои марбут ба ҳаёт ва фаъолияти ҷавонон, татбиқи сиёсати давлатии ҷавонон, рафъи камбудиҳои ҷойдошта, дастгирии соҳаи варзиш ва тарғиби тарзи ҳаёти солим баррасӣ гардиданд. Маҳз дар ин ҷаласа бо назардошти саҳми ҷавонон дар рушди аз ҷониби Пешвои муаззами миллат - соли 2017 “Соли ҷавонон” элон гардида буд.
Аз самтҳои дигари дастгирии ҷавонон андешидани тадбирҳои зарурӣ доир ба рушди варзиш ва тарғиби тарзи ҳаёти солим мебошад. Зеро варзиш муҳимтарин шуғли инсон, қабл аз ҳама, ҷавонон буда, воситаи муассири беҳдошти саломативу таблиғи тарзи ҳаёти солим ба ҳисоб меравад ва барои таҳкими дӯстии одамон, муаррифии давлату миллат дар арсаи байналмилалӣ нақши бузург мебозад.
Дар ҳама навъҳои варзиш, аз қабили футбол, футзал, бокс ва гуштингирӣ ҷавонони мо аз худ маҳорати баланди варзишӣ нишон дода, аввалин бор соли гузашта Гран-прии Душанбе ва имсол Гранд-слами Душанбе оид ба дзюдо дар сатҳи баланд баргузор карда шуд. Соли равон дар марҳилаи ниҳоии “Ҷоми Осиё” иштирок намудани дастаи мунтахаби ҷавонон оид ба футбол ва то даври нимниҳоӣ баромадани мунтахаби ҷавони футболи кишвар, инчунин ба чемпионати ҷаҳон дар соли 2025 роҳ ёфтани дастаи мунтахаби футболи ҷавонони кишвар фараҳбахштарин комёбиҳои варзиши мо буданд.
Дар маҷмуъ, ҷавонон мояи ифтихор ва сарбаландии Тоҷикистони азиз мебошанд. Пешвои муаззами милат ба ҷавонон эътимоди комил дошта, дастгирии самимонаи онҳоро аз сиёсати пешгирифтаи давлату Ҳукумат ҳамеша қадрдонӣ менамоянд ва нақши арзишмандашонро дар ҳамаи ҷанбаҳои ҳаёти кишвар таъкид менамоянд.
Ҳоло мо дар арафаи “Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон” ва Рӯзи ҷаҳонии футбол, ки соле пеш аз ҷониби Президенти Ассотсиатсияи Футболи Осиёи Марказӣ, муҳтарам Рустами Эмомалӣ пешниҳод шуда буд ва тариқи қабули Қатъномаи махсуси Маҷмааи Умумии Созмони Милали Муттаҳид 25-уми май эълон гардид, қарор дорем. Мо бовар дорем, ки дар ин моҳи барои ҷавонон хос, онҳо дар чорабиниҳои ташкилнамуда фаъолона иштирок менамоянд. Баргузории роҳпаймоӣ ва дигар чорабиниҳои канорӣ гувоҳ аз фаъол будани ҷавонони Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон ва аз дастгирии сиёсати ҷавонпарваронаи Пешои миллат дарак медиҳад.
Ҷавонони гиромӣ, ба якояки Шумо саломатӣ, азму талоши ҷиддӣ дар рушди кишвар ва ҳифзи сулҳу суботи сартосарӣ комёбиҳои бештаре дар таҳсилу фаъолияти меҳнатӣ хоҳонам.
Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон муборак!
Собиқадарони муҳтарам!
Ҳамватанони азиз!
Имрӯз сокинони сулҳпарвари кишвари мо дар қатори тамоми мардумони сулҳхоҳи олам ҷашни таърихии 80-умин солгарди Рӯзи Ғалабаро дар Ҷанги Бузурги Ватании солҳои 1941-1945 таҷлил менамоянд.
Нахуст мехоҳам ҳамаи иштирокчиёни ҷанг, собиқадорони меҳнат ва онҳоеро, ки барои ба даст овардани Ғалабаи бузург саҳми шаҳрвандии худро гузоштанд, бо ин рӯзи фирӯз табрику муборакбод намоям.
Мо имрӯз бо шукргузорӣ аз сулҳу субот ва ваҳдати комил дар кишвар, ки бо талошҳои пайгиронаи Президенти Ҷумҳури Тоҷикистон, Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барқарор гардидааст, баҳри пешрафт ва боз ҳам мустаҳкам намудани пояҳои давлати соҳибистиқлоламон бо заҳмати аҳлона машғулем.
Ҷанги дуюми ҷаҳон дар таърихи башарият аз ҷумлаи фоҷиабортарин ҷангҳо ба шумор рафта, оқибатҳои даҳшатбори он то ҳанӯз дар хотираю қалбҳои сокинони кишварҳои гуногуни олам, аз ҷумла халқи тоҷик эҳсос карда мешавад.
Бо ибрози беҳтарин таманниёт бори дигар ҳамаи иштирокчиёни ҷанг, мардуми кишвар ва ҳамватанони бурунмарзиамонро ба муносибати 80-солагии Ғалаба самимона табрик гуфта, ба ҳар як сокини мамлакат саломативу хонаи обод ва ба Тоҷикистони биҳиштосоямон сулҳу суботи ҷовидона ва ояндаи дурахшонро орзу менамоям.
Ҷашни Зафар муборак, ҳамватанони азиз!
Ҳамватанони азиз, муҳтарам собиқадорони ҷангу меҳнат
Воқеан, дар таърихи инсоният санаҳое ҳастанд, ки бо гузашти солҳо аҳаммият ва бузургии онҳо боз ҳам бештар аён мегарданд. Рӯзи Ғалаба бар фашизм дар радифи ҳамин гуна санаҳои фаромӯшнашуданӣ мақом дошта, барои тамоми инсоният, аз ҷумла барои тоҷикистониён низ азиз ва гиромӣ мебошад. Таҷлили ҳамасолаи ҷашни Ғалаба ҳамчун иди умумихалқӣ нишони арҷгузорӣ ба қаҳрамонӣ ва анъанаҳои пуршарафи ҷангии падарони шуҳратманд ва фарзандони шуҷоатманди диёри азизамон маҳсуб меёбад.
Бояд ёдрас шуд, ки Ҷанги Бузурги Ватанӣ мудҳиштарин ва даҳшатноктарин ҷанг дар таърихи башарият буда, 1418 шабонарӯз идома кардааст ва зиёда аз 28 миллион мардуми бегуноҳи Иттиҳоди Шуравиро ба коми худ кашидааст. Захмҳои ҷонкоҳи ин ҷанг дар қалби миллионҳо инсонияти тараққипарвари дунё то имрӯз боқӣ мондааст.
22 июни соли 1941 ҳуҷуми аҳдшиканонаи Олмони фашистӣ ба муқобили Иттиҳоди Шуравӣ ва мардуми сулҳдӯсти он оғоз ёфт, ки ин ибтидои Ҷанги Бузурги Ватанӣ буд. Гарчанде ки майдони набардҳо ва хунрезиҳо аз диёри мо - Тоҷикистон ҳазорҳо фарсах дур бошад ҳам, акси садои ҷанг дар сар то сари диёрамон паҳн гардида, фарзандони асили халқи тоҷикро барои ҳимояи Модар-Ватан ҳидоят намуд.
Фиристодагони Тоҷикистон дар давоми панҷ сол паҳлӯ ба паҳлӯ бо намояндагони дигар халқу миллатҳои шуравӣ қаҳрамонона марзу буми худро аз душман ҳимоя намуда, ба он зарбаҳои ҳалокатовар заданд ва ҳудуди меҳанро аз неруи аҳримании фашистӣ пок сохтанд. Корнамоиҳои ҷангии ин мардони майдон барои ҷавонони имрӯза ва насли фардо ҳамеша дарси ибрат хоҳад буд. Ба хотири абадӣ гардонидани номи ин қаҳрамонони ҷанг муҳаққиқон, олимону рӯзноманигорон аз корномаҳои ҷангӣ ва меҳнатии онҳо дар асарҳои хеш ёдовар шудаанд. Дар ҳақиқат, меҳнату диловарӣ ва қаҳрамонию шуҷоати мардуми Тоҷикистон бояд барои ҳамешагӣ намунаи ибрат ва боиси ифтихори абадӣ бошад.
Баробари қаҳрамонии ҷанговарони тоҷик мо ба корнамоии мардуми Тоҷикистон дар ақибгоҳ низ бояд арҷгузор бошем. Марду зан ва пиру барно шабу рӯз фидокорона меҳнат карда, барои ёрӣ ба ҷабҳа сару либос, меваи хушк ва дигар чизҳои заруриро мефиристоданд. Зиндагӣ барои онҳо дар ин солҳои мудҳиши ҷанг аз ҷабҳа ҳам душвортар буд, хурду хӯрок ва либос намерасид, аммо иродаи қавӣ доштанду барои ғалаба мардонавор меҳнат мекарданд. Маҳз ҳамин устуворию меҳнатдӯстии онҳо буд, ки халқи шуравӣ дар ин ҷанги мудҳиш ғалаба кард.
Ҷанги дуюми ҷаҳон дар таърихи башарият аз ҷумлаи фоҷеаҳои бузургтарин маҳсуб меёбад. Дар натиҷаи ин ҷанги қудратталабонаю нажодпарастона кишварҳои зиёде хароб гариданд, бештар аз 50 миллион одамони сайёра қурбон ва садҳо миллион нафар аҳолии мамлакатҳое, ки ба гирдоби ҷанг кашида шуда буданд, ба маҳрумияту азоби тоқатшикан гирифтор гаштанд. Тоҷикистон низ дар ин ҷанги даҳшатнок талафоти зиёд дод. Беш аз 300 ҳазор нафар фиристодагони он барои дифои Ватан ва шарафу номуси мардуми худ дар сангарҳои мубориза шуҷоат ва корнамоиҳои бузург нишон дода, наздики 100 ҳазор нафари онҳо аз ҷабҳа барнагаштанд.
Бигзор, дар фазои орому осуда ва зери осмони софу беғубор парчами соҳибистиқлолӣ ва сулҳи Тоҷикистон ҳамеша парафшон бошад.
Ҳамдиёрони азиз!
Сокинони шарафманди пойтахт!
Шуморо ба муносибати Рӯзи пойтахти маҳбубамон - шаҳри Душанбе, ки имсол ба 19 апрел рост меояд, самимона табрик мегӯям.
Басо рамзист, ки Рӯзи пойтахтро дар фасли зебои баҳор ва айёми сабзу гулпӯш гардидани табиати нотакрори диёрамон таҷлил менамоем.
Боиси ифтихор аст, ки зери сиёсати созандаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва талошҳои пайвастаи сокинони заҳматпешааш - шаҳри Душанбе имрӯз на танҳо маркази маъмурию сиёсӣ ва илмию фарҳангии мамлакат, балки ба меҳвари ваҳдату ҳамбастагии мардуми кишвар табдил ёфтааст.
Имрӯз шаҳри Душанбе бо татбиқи лоиҳаҳои бузурги сармоягузорию инноватсионӣ, бунёди корхонаҳои истеҳсолӣ, сохтмони иншооти муосири маъмурӣ, маданӣ, хизматрасонӣ ва шаҳрвандӣ ва азнавсозии инфрасохтор дар таъмини ҳадафҳои миллӣ ва пешрафту суботи мамлакат саҳми бориз мегузорад.
Боиси ифтихор аст, ки дар пойтахти азизи мо мунтазам чорабиниҳои муҳимми сиёсӣ, илмию фарҳангиву варзишӣ дар сатҳи баланду хотирмон доир мегарданд ва аз таваҷҷуҳи торафт афзояндаи ҷаҳониён нисбат ба давлату миллати тоҷик ва таъриху фарҳанги куҳани он далолат медиҳад.
Аз ин рӯ, рисолати ҳар як сокини пойтахтро дар ободтару пешрафта гардонидан ва муаррифии шоистаи пойтахти азизамон бори дигар зикр карда, итминони комил дорам, ки сокинони бофарҳанги пойтахт онро бо муҳаббати хос ба ҷо меоранд ва дар таъмини ободии Душанбешаҳр саҳми арзишманди хешро мегузоранд.
Бо ибрози ниятҳои нек, орзуи онро дорам, ки шаҳри Душанбе ба макони амалишавии орзую умедҳои ҳар яки Шумо мубаддал гардад.
Таҷлили Рӯзи Пойтахт муборак, ҳамдиёрони азиз!!!
Ҳамдиёрони азиз, сокинони босаодати кишвар!
Ҳамаи Шуморо ба муносибати Рӯзи пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон – шаҳри Душанбе, ки имсол ба 19 апрел рост меояд, самимона табрику таҳният мегӯям.
Имрӯз Душанбе, пойтахти Тоҷикистони соҳибистиқлол, ба як маркази бузурги илмӣ ва баргузории чорабиниҳои илмии миқёси байналмилалӣ ва ҷумҳуриявӣ табдил ёфтааст. Омилҳое, ки ба ин мусоидат намудаанд, қабл аз ҳама, бо фаъолияти шабонарӯзии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар самти ободонии пойтахти кишвар ва кулли Тоҷикистон алоқаманданд. Ҳамзамон, фаъолияти роҳбарияти худи шаҳр низ тайи чанд соли охир барои рушди пойтахт имкониятҳои заруриро барои банақшагирӣ ва баргузории чорабиниҳои гуногуни илмӣ тақвият бахшидааст.
Тавре ки маълум аст, марказҳои бузургтарини илмӣ-таҳқиқотии ҷумҳурӣ, аз ҷумла Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, академияҳои соҳавӣ ва бонуфузтарин муассисаҳои таҳсилоти олии касбии ҷумҳурӣ ва филиалҳои ин гуна муассисаҳо аз кишварҳои хориҷӣ маҳз дар пойтахт ҷойгир буда, ҳамаи онҳо дорои кадрҳо ва инфрасохтори зарурӣ барои баргузории симпозиум, конфронсҳо, семинарҳо ва дигар чорабиниҳои илмӣ мебошанд. Дар баробари ин, шаҳри Душанбе имрӯз инфрасохтори рушдёбанда дошта, толорҳои нави муосир барои конференсияҳо ва меҳмонхонаҳо барои ширкаткунандагони онҳо рӯз ба рӯз ташкилкунандагони чорабиниҳои илмии байналмилалию ҷумҳуриявиро бештар ҷалб месозад. Инчунин, пайваста тақвият ёфтани имконияти пайвастшавӣ ба шабакаҳои байналмилалии алоқа ва рушди нақлиёти ҳавоӣ шаҳри Душанберо барои баргузории чорабиниҳое, ки олимонро аз кишварҳои гуногун ҷамъ меоранд, ба майдони муносиби ташкили чорабиниҳои илмӣ табдил додаанд.
Дар баробари ин, бояд таъкид намуд, ки афзоиши инфрасохтори сайёҳии пойтахт ва ҷумҳурӣ, табиати пойтахти Тоҷикистон ва гирду атрофи он, захираҳои беназири табиӣ ва мероси таърихии чандинҳазорсолаи миллатамон метавонанд олимон ва муҳаққиқони хориҷиро аз тамоми кишварҳои олам ҷалб намоянд. Ҳамаи ин имкониятҳо шаҳри Душанберо ба маркази рушди илми ватанӣ ва муаррифгари он дар арсаи байналмилалӣ мубаддал сохтаанд.
Вобаста ба масъалаи болозикр бояд таъкид намуд, ки шаҳри Душанбе ҳамагӣ сад сол муқаддам ба ҳайси пойтахти давлати тоҷикон, ки ҳамчун миллати куҳанбунёду соҳибтамаддун таърихи зиёда аз шашҳазорсола дорад, интихоб гардид ва дар муддати начандон тӯлоние аз як деҳаи хурду нообод ба шаҳри замонавӣ мубаддал шуд. Махсусан, дар даврони соҳибистиқлолӣ бо ҳидоятҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва меҳнату заҳмати шабонарӯзии сокинони шарафманди пойтахт ва Раиси ҷавони он муҳтарам Рустами Эмомалӣ шаҳри Душанбе симои худро куллан дигаргун карда, на танҳо ба маркази маъмурию фарҳангии ҷумҳурӣ, балки ба як маркази воқеии илмӣ дар кишвар ва минтақа табдил ёфт.
Таҷлили Рӯзи пойтахт муборак бошад ҳамдиёрони азиз ва сокинони шарафманди кишвари маҳбубамон шаҳри Душанбе!
Муҳтарам кормандони соҳаи иқтисод!
Ҳамасола дар кишвари соҳибистиқлоли мо 8- апрел ҳамчун Рӯзи иқтисодчиён таҷлил мегардад. Ба ин муносибат ба ҳамаи ҳамкорон ва кормандони соҳаи иқтисоди кишвар иди касбияшонро табрику таҳният хонда, дар фаъолияти корияшон барору комёбӣ таманно менамоям.
Боиси хушнудист, ки имрӯз бо ташаббус ва иқдомҳои созандаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соҳаи иқтисодиёти кишвар рушду пешрафт намуда, маҳз саҳми кормандони соҳаи иқтисоди кишвар дар таъмини рушд ва нумӯи ин соҳа беназир мебошад.
Воқеан, пешравию таҳаввулоти ҳар як давлатро буҷети ғаниву устувор таъмин намуда, як омили амиқи танзимкунандаи тавозуни иқтисодӣ дар тамоми соҳаҳо ба шумор меравад. Дар давоми солҳои соҳибистиқлолӣ бо шарофати роҳбарии оқилонаи Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон динамизми инкишофи низоми иқтисодӣ сол то сол ҷараёни мусбату натиҷабахшро соҳиб гардида, қатъи назар аз монеаҳои душвори дар даҳсолаи аввали солҳои соҳибистиқлолӣ вуҷуддошта, Тоҷикистон бо истеҳсолоти дохилӣ дар масъалаи ғанӣ гардониданибуҷети давлатӣ бо қадамҳои устувор пеш меравад. Ҷои инкор нест, ки Тоҷикистони азизи мо марҳилаҳои душвору хатарноки буҳронҳои иқтисодиро паси сар намудааст ва алҳол дар фазои осоишта дар пайи таҳаввулотҳои азими иқтисодӣ қарор гирифтааст.
Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баробари таҷрибаву малакаи бузурги давлатдорӣ аз рӯи ихтисосашон иқтисодчӣ мебошанд ва дар робита ба ин ҳама нозукиҳои низоми иқтисодиро дарк менамоянд. Таҳлилҳо ва хулосаву натиҷагириҳои Роҳбари давлат дар Паём асоснок буданд ва аз ҳар нуктаи суханрониҳояшон дарк намудан мумкин аст, ки ҳадафу мароми доимияшон баланд гардонидани сатҳи зиндагии халқи азизашон мебошад.
Қобили таҳсин аст, ки Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҳама мулоқоту суҳбатҳояшон бо истеъдоди фавқуллодаашон аз ҳолату авзои иқтисодии ҷомеа дар доираи факту асноду рақамҳо огаҳ мебошанд. Хеле хушоянд аст, ки дар заминаи муқоисаҳову таҳлилҳо дар зиндагии ҳар як сокини кишварамон пешравию дигаргуниро шоҳид мебошем.
Бояд гуфт, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон дар пайи амалӣ гардонидани нақшаҳову барномаҳои бузурге дар доираи ҳадафи чоруми стратегӣ қарор дорад. Агар гӯем, ки ҳадафи чоруми стратегии давлату ҳукумат ба таври комил таҳаввулоти иқтисодии ҷумҳурӣ мебошад, хато нест. Тоҷикистон дар минтақа ба кишвари бузурги саноатӣ табдил хоҳад ёфт. Дар ин самт масъулияту садоқату самимияти ҳар як сокини кишварамон ба ватану сиёсати имрӯзаи давлату ҳукумати кишварамон нақши бузург дорад. Чун Тоҷикистони моро таҳаввулотҳои бузурге дар пеш истодааст, Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оид ба тарбияи фарзанд ва ҳамчун кадрҳои соҳибихтисос ба камол расонидани онҳо ишора карданд, ки фарогири чандин паҳлуҳост. Дар ҳақиқат наслиояндасоз - меъмор, муҳандис ва мутахассисони ҷавобгӯ ба талаботи замон бояд бошанд, ки меҳнату заҳмати онҳо омили пешрафти иқтисоди миллӣ мегардад.
Иди касбӣ муборак!
Ҳамватанони азиз!
Мардуми шарафманди Тоҷикистони азиз ҳамаи Шуморо ба фарорасии Иди сайиди Фитр табрику таҳният хонда, ба хонадони ҳар яки шумо файзу баракат, саломатӣ, ризқи фароз, сулҳу амонӣ ва осудагии комилро таманно менамоям.
Иди сайиди Фитр, саршор аз арзишҳои маънавӣ, мардумнавозӣ инсонпарвариву дӯстии байни мардумон аст, ки онро дар фазои суботи сиёсӣ, пойдорӣ ва устувории ваҳдати миллӣ, ҳифзи арзишҳои маънавию расидан ба зиндагии шоиста таҷлил менамоянд. Ин ҷашнҳо ҳамчун арзишҳои маънавии тамоми мусалмонони ҷаҳон ҳастанд, ки то замони мо ҳифз ва эҳё гардидаанд.
Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми шодбошии хеш ба муносибати иди сайиди Фитр иброз доштанд: “Иди сайиди Фитр ҳар сол дар саросари мамлакат бо хурсандиву хушҳолии хурду бузурги мардум таҷлил мегардад, ки бозгӯи фазои орому осудаи кишвар ва эҳтироми мо ба арзишҳои дини мубини ислом мебошад. Бояд гуфт, ки арзишҳои динӣ ҳамчун як ҷузъи муҳимми фарҳанги миллӣ барои таҳкими сулҳу субот ва осоишу оромии ҷомеа нақши муҳим доранд. Ба иттиҳоду сарҷамъӣ, шукргузорӣ ва анҷом додани амалҳои хайр даъвату ҳидоят кардани мардум яке аз фазилатҳои иди сайиди Фитр мебошад.".
Дар арафаи Иди сайиди Фитр хайру саховат намудан ба ниёзмандону дармондагон яке аз хусусиятҳои хоси инсонӣ аст. Мо мардуми мусалмон бояд дар арафаи Иди сайиди Фитр тибқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросим дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” амал намуда, ба исрофкориву зиёдаравӣ роҳ надиҳем.
Боварии комил дорам, ки мардуми шарафманди Тоҷикистони азиз бо неруву тавонмандии хеш зери роҳбарии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар пешрафту ободонии сарзамини хеш саҳм гузошта, барои ҳифз ва эҳёи арзишҳои миллию маънавӣ беш аз пеш талош хоҳанд кард.
Бори дигар Иди сайиди Фитрро ба тамоми ҳамватанонамон табрику таҳният гуфта, ба хонадони ҳар яки онҳо хушҳоливу хурсандӣ ва файзу баракати зиёдро таманно менамоям.
Иди сайиди Фитр муборак ҳамдиёрони азиз!
Ҳамватанони азиз!
Сокинони фарҳангдӯсти пойтахт!
Дар ин рӯзҳои зебои баҳорӣ ҳамаи мардуми шарифи Тоҷикистон ва кулли ҳамватанони бурунмарзиамонро бо фарорасии Наврӯзи оламафрӯз самимона табрик менамоям.
Наврӯз бузургтарин ва куҳантарин ойини ниёгони соҳибфарҳанги мо буда, дар давоми беш аз шаш ҳазор сол ҳамчун рамзи оғози сол, айёми баробаршавии шабу рӯз ва эҳёи табиат ҷашн гирифта мешавад.
Расму ойинҳои наврӯзӣ дар худ падидаҳои волои инсондӯстию покизасириштиро таҷассум менамояд, ки барои шинохти ҳуввияти миллӣ ва ташаккули фарҳанги ахлоқии ҷомеаи башарӣ мусоидат мекунад.
Дар рӯзҳои наврӯзӣ мардуми мо анъанаҳои неки инсондӯстиро аз қабили аёдати ятимону маъюбон, падару модарон ва хайру саховат ба шахсони ниёзмандро анҷом медиҳанд.
Барои мо тоҷикон ва дигар мардумони ҳавзаи наврӯз боиси ифтихори бузург аст, ки ин ҷашни бостонӣ ба Рӯйхати мероси ғайримоддии фарҳанги ҷаҳонӣ шомил гардида, аз соли 2010 инҷониб ҳамчун иди байналмилалӣ дар ҳамаи кишварҳои дунё ҷашн гирифта мешавад.
Ҷаҳонӣ гардидани Наврӯз моро водор месозад, ки суннатҳои ахлоқиву маънавӣ ва хусусиятҳои пурарзиши ин ҷашни бузурги миллиро, ки хоси мардуми тоҷик аст, бештар риоя ва ҳифз карда, ба ҷаҳониён ба таври шоиста муаррифӣ намоем.
Бори дигар фарорасии Соли нави аҷдодӣ – Наврӯзи байналмилалиро ба тамоми сокинони кишвар, кулли тоҷикону форсизабонони ҷаҳон ва мардумони ҳавзаи тамаддуни Наврӯзӣ самимона табрик гуфта, орзуи онро дорам, ки сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллӣ дар Тоҷикистони соҳибистиқлоламон ҷовидон бошад.
Ҷашни фархундаи Наврӯзи байналмилалӣ муборак бошад, ҳамватанони азиз!
Ҳамватанони азиз!
Фарорасии ҷашни Наврӯзи байналмилалиро ба ҳамаи шумо – мардуми шарифи Тоҷикистон, ҳамватанони бурунмарзӣ ва мардумони ҳавзаи тамаддуни Наврӯз самимона табрик мегӯям.
Орзумандам, ки рӯзу рӯзгоратон аз файзу баракати ин ҷашни зебои табиат ҳамеша пур аз шодиву нишот бошад.
Наврӯз ҷашни бузурги миллии мо – тоҷикон ва оғози соли нави аҷдодӣ аст, ки ба пешвози фарорасии он табиат ва тамоми мавҷудоти олам эҳё мешавад ва дар ҷону руҳи инсонҳо умед ба зиндагӣ ва дӯст доштани он дигарбора зинда мегардад.
Яъне Наврӯз айёми гузариш ба фасли нави зиндагӣ, пирӯзии гармӣ бар сардӣ, ҷашни равшанӣ ва нур, дӯстиву муҳаббат, шодиву хурсандии ҳамагонӣ ва шукуфтани орзуҳо мебошад.
Аҷдоди фарҳангиву тамаддунсози мо тавонистаанд, ки ҷашни Наврӯз ва расму ойинҳои онро дар тӯли ҳазорсолаҳо ҳифзу нигоҳдорӣ карда, то ба рӯзгори мо расонанд.
Наврӯз, ки решаҳои он аз суннатҳои фарҳангии ниёгони мо сарчашма мегиранд, рамзи эҳтиром ба табиат, арҷгузорӣ ба арзишҳои инсондӯстона ва қаробату ҳамдигарфаҳмӣ миёни халқу миллатҳои гуногун ба шумор меравад.
Ин ҷашни зебои табиӣ дар раванди рушди таърихӣ бо ҳикмату фалсафаи инсонпарваронааш ба тамаддуну фарҳангҳои дигар таъсири амиқ расонида, аз ҷониби халқу миллатҳо тадриҷан пазируфта шудааст.
Яке аз омилҳои ба ҷашни байналмилалӣ табдил ёфтани Наврӯз маҳз аз ҳамин иборат аст.
Бояд гуфт, ки маҳз унсурҳои неку писандидаи маънавӣ, фарҳангӣ ва иҷтимоии Наврӯз ва ҳамоҳангӣ бо табиат инсонҳоро ба ҳам меоваранд, муттаҳиду муттафиқ месозанд, муносибати байни онҳо ва вазъи руҳии онҳоро дар ҳоли эътидолу оромӣ ва шодиву сурур нигоҳ медоранд.
Зеро ҳамаи оийнҳои наврӯзӣ дорои аҳаммияти инсондӯстона, ҳикмати рӯзгор ва ташвиқи ҳаёти орому осоиштаи аҳли башар мебошанд.
Ҳамдиёрони арҷманд!
Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо ва мардуми покниҳоду фарҳангпарвари он меросбари ҳақиқии ин ҷашни оламгир эътироф шудаанд, зеро тамоми суннату ойинҳои инсонпарваронаи Наврӯз маҳз дар сарзамини аҷдодии мо ва дар тамоми қаламрави кишвари биҳиштосоямон поку беолоиш ҳифз гардидаанд.
Яъне Тоҷикистони маҳбуби мо воқеан Ватани аслии Наврӯз аст.
Маҳз расму ойинҳои инсонпарваронаи Наврӯз ва дигар ҷашнҳои ориёӣ, аз ҷумла Сада, Тиргон ва Меҳргон, ки дар кишвари мо аз баракати соҳибистиқлолӣ эҳё гардидаанд, омили пойдориву мондагории арзишҳои милливу фарҳангӣ ва илмиву адабии мардуми ориёитабор дар саҳифаҳои таърих мебошанд.
Бинобар ин, ҳар як фарди ватандӯст ва бонангу номус дар ҳифзи ин суннату анъанаҳо ва баргузории шоистаи ҷашнҳои бостонии мардумӣ бояд саҳмгузор бошад.
Наврӯз дар Ватани маҳбубамон – Тоҷикистон на танҳо ҳамчун ҷашни фарҳангиву мардумӣ, балки ба сифати суннати муҳимми эҳёи табиат ва талош барои фаровонӣ азизу гиромӣ дониста мешавад.
Яъне Наврӯз ҷашни пайванди инсон бо табиат буда, одамонро ба амалҳои созандаву ободгарона талқин мекунад ва ба онҳо илҳому неру мебахшад.
Ин аст, ки мардуми заҳматпешаи мо баъд аз ҷашни Сада ва дар арафаи Наврӯз тибқи анъанаи гузаштагонамон омодагиро ба корҳои бунёдкорӣ, аз ҷумла кишоварзӣ ва ниҳолшинонӣ вусъат мебахшанд.
Доир ба ин масъала, ман зимни суханронии худ дар маросими ифтитоҳи Конфронси сеюми байналмилалӣ оид ба Даҳсолаи байналмилалии амал «Об барои рушди устувор, 2018 – 2028» гуфта будам, ки дар доираи иҷрои «Барномаи кабудизоркунии табиати кишвар то соли 2040» бояд зиёда аз ду миллиард бех ниҳол шинонида шавад.
Ҳоло таъкид менамоям, ки маҳз айёми Наврӯз – замони эҳё гардидани табиат барои татбиқи ин ҳадафи бузург фурсати бисёр муҳим мебошад.
Яъне ҳамаи моро зарур аст, ки рӯзҳои мусоиди баҳорро ҷиҳати ободу зебо ва сарсабзу хуррам гардонидани кишвари биҳиштосоямон самаранок истифода барем.
Ҳамватанони мо хуб медонанд, ки солҳои охир бар асари мушкилоти глобалӣ, аз ҷумла тағйирёбии иқлим вазъи ҷаҳон торафт мураккабу буҳронӣ гардида, амнияти озуқавории кишварҳоро таҳти хатари ҷиддӣ қарор дода истодааст.
Чунин шароит моро водор месозад, ки ба рушди соҳаи кишоварзӣ таваҷҷуҳи хосса дода, барои ҳифзи амнияти озуқаворӣ аз ҳисоби истеҳсоли маҳсулоти кишоварзии худӣ беш аз пеш кӯшиш намоем ва тамоми захираву имкониятҳои мавҷударо ба ин самт равона созем.
Аз ин рӯ, кишоварзони мамлакат ва ҳамаи онҳое, ки дар ихтиёри худ як порча замин доранд, бояд аз ҳар як рӯзи мусоиди баҳорӣ самаранок истифода карда, гирифтани се – чор ҳосилро таъмин намоянд ва истеҳсоли маҳсулоти ғизоиро афзоиш диҳанд.
Ҳар як оилае, ки соҳиби замини президентӣ ва наздиҳавлигӣ мебошад, бояд ҳар ваҷаби онро барои таъмини оилаи худ бо озуқаворӣ ва захираи маводи ғизоӣ самаранок истифода намояд.
Мардуми азизи Тоҷикистон тибқи суннатҳои неки Наврӯзи аҷдодӣ ба истиқболи ин ҷашни фархунда макони зисту ашёи рӯзгор ва сару либоси худро тозаву озода ва нав мекунанд, кинаву адоватро аз қалби худ пок месозанд ва ҳамдигарро бо чеҳраи кушоду пурмеҳр табрик мегӯянд.
Ҳамдиёрони мо дар ин айём, ҳамчунин, амалҳои хайру савоб, аз ҷумла кумаку дастгирии ятимону маъюбон ва оилаҳои камбизоату ниёзмандонро анҷом медиҳанд.
Моро зарур аст, ки бо Наврӯзи аҷдодиамон, ки ҷашни байналмилалӣ эълон гардидааст, ифтихор намоем, онро азизу гиромӣ дорем.
Зеро ҷашни Наврӯз барои мо рамзи ваҳдати миллӣ ва дӯстиву муҳаббат буда, дирӯзу имрӯз ва фардои мо – мардуми ориёитаборро ба ҳам мепайвандад.
Бовар дорам, ки Наврӯзи оламафрӯз ва Соли нави аҷдодӣ бо қадамҳои некаш ба хонадони мардуми бонангу номус ва фарҳангдӯсту сулҳпарвари тоҷик саломативу хушҳолӣ ва фатҳу кушоишҳои нав меоварад.
Мо бояд ҳар рӯзи баҳорро барои ниҳолшинонӣ, тозаву озода кардани ҳар як хонаву кошона ва сарсабзу хуррам гардонидани маҳалли зисти худ, созандагиву ободонии Ватани азизамон ва заҳмати аҳлонаи хурду бузурги кишвар истифода барем.
Мо сарзамини аҷдодиамонро бо иттиҳоду сарҷамъӣ ва бо дастони худамон обод месозем, давлати соҳибихтиёрамонро неруманду пешрафта мегардонем, коргоҳу корхонаҳои нави истеҳсолӣ бунёд мекунем ва барои ҳамватанонамон ҷойҳои нави корӣ муҳайё менамоем.
Ҳамватанони азизи мо хуб медонанд, ки мардуми мо ҳама гуна ҷашну хурсандӣ, хусусан, Наврӯзро бо хонаи тозаву озода, зоҳири зебову ороста ва ботини поку беолоиш истиқбол мегиранд.
Мо набояд фаромӯш кунем, ки тоҷикон дар байни мардумони ҷаҳон ҳамчун миллати фарҳангӣ шинохта ва эътироф шудаанд.
Мо бояд номи неки миллати фарҳангиро бо одоби баланди инсонӣ ва маданияти либоспӯшӣ дар ҳама ҷо, бахусус, ҳангоми ба пойтахт омадан ва сафар ба кишварҳои дигар пос дорем.
Зимнан, хотирнишон менамоям, ки айёми Наврӯз беҳтарин фурсат барои баргузории ҳар гуна ҳамоишу озмунҳо ҷиҳати таблиғу муаррифии либосҳо ва таомҳои миллӣ мебошад.
Ҳамчунин, дар хотир бояд дошт, ки дар байни мардуми мо забҳи чорво барои гузаронидани чорабиниҳои наврӯзӣ роиҷ нест.
Ин ҷашнро гузаштагони мо бо омода кардани таомҳои миллӣ аз гиёҳҳои шифобахши диёри биҳиштосоямон ва бо риояи қоидаҳои сарфаю сариштакорӣ баргузор менамуданд.
Дар ин раванд, мо бояд ба тарбияи фарзандон аз хурдсолӣ ва ба камол расонидани кадрҳои баландихтисоси ҷавобгӯй ба талаботи асри пешрафти илму техника ва технологияҳо диққати аввалиндараҷа диҳем.
Бо итминон ба ҳисси баланди миллӣ ва эҳсоси гарми ватандӯстии мардуми сарбаланди кишвар изҳор менамоям, ки дар рӯзҳои ҷашни Наврӯзи байналмилалӣ ва минбаъд низ мо ҳама якҷо бо кору фаъолияти содиқона Тоҷикистони азизамонро боз ҳам ободу зебо мегардонем ва эътибору обрӯи онро дар ҷаҳон баландтар мебардорем.
Бо чунин ниятҳои нек бори дигар тамоми мардуми азизи Тоҷикистонро ба ифтихори ҷашни Наврӯз самимона табрик гуфта, ба ҳамаи шумо ва ҳамватанони бурунмарзӣ саломатӣ, хонаи обод, бахту иқболи нек ва файзу баракат орзу менамоям.
Ҷашни Наврӯзи байналмилалӣ муборак бод, ҳамватанони азиз!
Ҳамдиёрони азиз!
Имрӯзҳо дар тамоми гӯшаву канори кишвари маҳбубамон ҳамагон бо шукргузорӣ аз дастовардҳои беназири даврони соҳибистиқлолӣ дар тамоми самтҳои ҳаёти ҷомеа, Иди байналмилалии Наврӯз ва Соли нави аҷдодиамонро бо хушнудиву шодмонӣ таҷлил менамоянд.
Дар робита ба ин, бо истифода аз фурсати муносиб, ҳамаи Шуморо бо фарорасии ҷашни бостониву ҳамешаҷавон-Наврӯзи оламафрӯз самимона табрик гуфта, ба Шумо тандурустӣ, саодати рӯзгор, илҳому неруи тозаи корӣ ва дар фаъолияти ҷамъиятию шахсиатон комёбиҳои нав ба нав орзу менамоям. Ҳамасола дар айёми баҳори нозанин таҷлил намудани Иди байналмилалии Наврӯз шукуҳу шаҳомати хосса дошта, мардумро ба дӯстӣ, арҷгузорӣ ба арзишҳои ниёгон, меҳнату заҳмати асил ҳидоят менамояд. Густурдани дастархони идона, ки имрӯз аз ҷониби кормандони муассисаҳои илмӣ сурат гирифтааст, яке аз суннатҳои муҳимми наврӯзӣ мебошад.
Бояд ёдовар шуд, ки таҷлили бошукӯҳи ҷашни Наврӯз ва мақоми байналмилалӣ касб намудани он дар баробари эҳёи арзишҳои дигари моддию маънавии мо - тоҷикон аз ибтикороти наҷиб ва сиёсати фарҳангии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон буда, барои муаррифии шоистаи давлату миллати мо дар арсаи ҷаҳонӣ заминаи мусоид фароҳам овардааст.
Вобаста ба ин, дар бораи моҳияти ин ҷашни бузург Роҳбари давлат таъкид менамоянд, ки “Наврӯз рукни муҳими худшиносии миллӣ, василаи пайванди наслҳо, робитаи гузаштаи имрӯз, эҳёи анъанаҳои зебоипарсатӣ инсондӯстӣ, дур сохтани кинаҳо ва ҳамдигарбахшӣ, рамзи дӯст доштан ва расидан ба қадри зиндагии хушу хуррам мебошад”.
Дар воқеъ, тоҷикон ҳамчун мардуми ориёӣ, дар масири таърихи зиёда аз шаш ҳазорсолаи худ Наврӯзро бо шукӯҳу шаҳомати хосса ҷашн мегирифтанд, ки он далели куҳанбунёд будани мардуми тамаддунофар ва фарҳангсолор будани тоҷикон, омили пояндагии миллати сарбаланди мо дар шароити равандҳои ҷаҳонишавӣ мебошад.
Яке аз нуктаҳои муҳимтарин дар таърихи пайдоиш ва таҷлили ҷашни Наврӯз дар он аст, ки мазмуну муҳтавои дар он мавҷуда ба хеҷ як дину мазҳаб марбут набуда, меҳвари онро эҳтиром ба мардум, шинохти вақт, бузургдошти табиат ва арҷгузорӣ ба неъматҳои моддӣ ташкил медиҳад. Маҳз дарки ҳақиқати онҳо ба худогоҳии маънавӣ ва худшиносии миллӣ, инчунин, тавсеаи фарҳанги ахлоқии ҷомеа бевосита мусоидат менамоянд.
Дар ин замина, мехоҳам як нуктаи муҳимро қайд намоям, ки маҳз бо шарофати айёми Наврӯз ва файзу баракати он, ки 21-уми март ҷашн гирифта мешавад ҳамасола дар дунё он ҳамчун Рӯзи байналмилалии ҳифзи пиряхҳо низ таҷлил мегардад. Ҳикмати Наврӯз ва табиати башардӯстонаи он аст, ки ин ду рӯз бо ҳам якҷоя ҷашн гирифта шуда, моҳияти онҳо бақои инсоният ва таҳкими ваҳдат миёни башарият мебошанд.
Бо умеди он, ки Наврӯзи имсола боиси фатҳу кушоишҳои нав барои мардуми Тоҷикистон хоҳад гардид, бори дигар ҳамаи Шуморо ба ифтихори ҷашни Наврӯзи байналмилалӣ самимона табрик гуфта, бароятон саломатӣ, комёбӣ, бахту саодат ва файзу баракати наврӯзӣ орзу менамоем.
Ҳамасола 11-уми март дар ватани азизамон - Тоҷикистон Рӯзи матбуот ҷашн гирифта мешавад. Ба ин муносибат ҳамаи Шумо - кормандони воситаҳои ахбори омма ва собиқадорони соҳаро бо иди касбӣ табрик гуфта, ба Шумо саломативу сарбаландӣ ва фатҳи қуллаҳои нави эҷодӣ таманно менамоям.
Дар шароити муосир дар рӯзгори мо нақши воситаҳои ахбори омма торафт меафзояд. Зеро расонаҳо оинаи зиндагӣ буда, дар онҳо набзи зиндагӣ инъикос ва таҳлилу баррасӣ мегардад. Ҳамин андешаро дар нисбати матбуоти тоҷик метавон баён кард. Таърихи матбуоти тоҷик моломоли талошҳои созандаву пуршараф аст. Матбуоти тоҷик низ дар таърихи 113-солаи худ дар роҳи пешрафт ва ташаккули афкори ҷомеа, тарғибу ташвиқи арзишҳои милливу умумибашарӣ новобаста аз сиёсати замон содиқ будаву ҳаст. Чароғеро, ки дар он рӯзгор ташаббускорони нахустин нашрияи тоҷикӣ «Бухорои шариф» афрӯхтанд, талоше барои рӯшанӣ андохтан дар рӯзгори аҷдодони мо буд. Ин нашрия камтар аз 10 моҳ умр дид, аммо роҳеро кушод, ки барои садсолаҳо хизмат хоҳад кард. Имрӯз «Бухорои шариф» барои аҳли қалами расонаҳои тоҷикӣ нахустин сабақи омӯзиши маҳорат ва касбият буда, дар роҳи тарғибу ташвиқи маърифати замонӣ, худшиносиву худогоҳӣ, рушноибахш ва мактаби ибрат боқӣ мондааст.
Дар ин муддат матбуоти тоҷик анъанаҳоеро роҳандозӣ кардааст, ки барои ҳар насли нави рӯзноманигорон сабақи ҳақиқатнигорӣ, воқеъбинӣ, созандагӣ, эҳтиром ба арзишҳои милливу башарӣ медиҳанд. Бахусус, бо шарофати истиқлолияти комили сиёсии Ватани азизамон – Тоҷикистон ин сабақҳо амри зарур шудаанд. Дар Ватани азизамон барои фаъолияти густурдаи матбуот ва умуман воситаҳои ахбори омма фазои созгоре муҳайё гардидааст. Чун бо қабули Конститутсия мо бунёди ҷомеаи ҳуқуқбунёдро мақсади худ қарор додем, аввалин иқдоми роҳбарияти давлати тозаистиқлоли мо фароҳам сохтани заминаҳои ҳуқуқии фаъолияти воситаҳои ахбори омма буд. Дар ин росто даҳҳо асноди ҳуқуқӣ, аз ҷумла қарору қонунҳо, амру фармонҳо ба тасвиб расиданд, ки тамоми паҳлуҳои фаъолияти расонаҳоро танзим мекунанд. Қабули ин аснод, пеш аз ҳама, ба иродаи қавии сиёсии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон иртибот мегирад. Имрӯз дар фазои иттилоотии мо расонаҳои моликият ва самташон гуногун фаъолият доранд, самараи иродаи Пешвои муаззами миллатамон мебошанд. Дар суханронии Пешвои миллат дар маҷлиси тантанавӣ бахшида ба 100-солагии матбуоти тоҷик таъкид гардид, ки «Ҳадафи асосии матбуоти ҳукуматӣ ва мустақил ҳамчун ду шохаи бо ҳам пайвастаи матбуоти Тоҷикистон иҷрои рисолати касбӣ, яъне хизмати содиқона ва софдилона ба манфиати халқу Ватан мебошад».
Маҳз истиқлолият имкон дод, ки мо ҷашни касбии рӯзноманигоронро дар рӯзи чопи нахустин рӯзномаи тоҷикӣ «Бухорои шариф» таҷлил намоем. Ин ҷашн пос доштани рӯҳи дастандаркорони «Бухорои шариф», арҷ гузоштан ба талошҳои собиқадорони матбуот ва эҳтиром кардани меҳнати имрӯзиёнро ифода мекунад. Ин ҷашнест, ки аҳли қалам – рӯзноманигоронро дар роҳи иҷрои вазифаҳои касбиашон ба ҳам меорад. Ин ҷашн танҳо ба рӯзноманигорон марбут нест, балки ба ҳамаи мардум тааллуқ дорад. Зеро расонаҳо барои мардум вуҷуд доранду мардум дар расонаҳо худ ва рӯзгори худро мебинанд.
Боварӣ дорам, ки олимону кормандони Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон дар пешрафти сиёсати илмии кишвар ва муаррифии он тариқи васоити ахбори омма саҳми арзишманди хешро мегузоранд. Зеро соҳаи илм дар баробари дигар соҳаҳо дар рушду пешрафти соҳаҳои афзалиятноки кишвар нақши муҳимро касб мекунад. Имрӯзҳо таваҷҷуҳи бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба соҳаи илм равона гардидааст. Ва моро зарур аст, ки дар рушду пешрафти ин соҳа талош намуда, барои муаррифии илми ватанӣ дар дохил ва хориҷи кишвар саҳмгузор бошем.
Бори дигар ба тамоми рӯзноманигорон Рӯзи матбуоти тоҷикро табрику таҳният гуфта, дар фаъолияти эҷодияшон барору муваффақиятро таманно менамоям!
