Таърихи пайдоиши Наврӯз
Наврӯз яке аз куҳантарин ҷашнҳои мардумии ориёинажод аст, ки таърихи беш аз 3000-сола дорад. Он аз даврони қадим ҳамчун оғози сол ва эҳёи табиат таҷлил мегардад. Бар асоси манбаъҳои таърихӣ, Наврӯз дар даврони Ҳахоманишиён (солҳои550–330 то милод) ҳамчун ҷашни расмии давлатӣ пазируфта шуда буд.
Бо гузашти асрҳо, Наврӯз дар ҳудуди васеи фарҳанги Осиёи Марказӣ, Эрон, Қафқоз, Туркия ва ҳатто Ҳиндустон ривоҷ ёфт. Дар замони Сомониён (асрҳои IX–X) он аҳамияти хосса пайдо кард ва ба яке аз ҷашнҳои муҳимми мардумони форсизабон табдил ёфтааст.
Наврӯз яке аз куҳантарин ва муҳимтарин ҷашнҳои мардумони ориёинажод мебошад, ки бо фарҳанг, таърих ва расму анъанаҳои гуногуни миллӣ омехта шудааст. Он рамзи оғози зиндагии нав, эҳёи табиат ва ваҳдати мардумон аст. Наврӯз на танҳо ҷашни оғози баҳор, балки як рукни муҳими фарҳангии мардуми Осиёи Марказӣ ва Шарқи Наздик мебошад. Он аз қадим то ин замон ҳамчун рамзи эҳё, зиндагии нав ва ваҳдати инсон бо табиат таҷлил мегардад.
Саҳми Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон дар ҷаҳонишавии ҷашни Наврӯз
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар солҳои гуногун дар бораи Наврӯз суханронӣ намуда, онро на танҳо як ҷашни миллии тоҷикон, балки як падидаи муҳими фарҳангӣ ва умумибашарӣ арзёбӣ намудаанд. Пешвои миллат нақши Наврӯзро дар таҳкими ваҳдат, дӯстӣ ва худшиносии миллӣ махсус таъкид мекунанд:
- Наврӯз – ҷашни ваҳдат ва худшиносӣ - Эмомалӣ Раҳмон борҳо гуфтаанд, ки Наврӯз ҳамчун ҷашни миллии тоҷикон яке аз омилҳои муҳими ҳифзи ҳувият ва фарҳанги миллӣ мебошад. Наврӯз дар тӯли ҳазорсолаҳо ба мардум нур, муҳаббат ва умед овардааст.
Дар яке аз суханрониҳои худ Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид кардаанд, ки "Наврӯз ҷашнест, ки инсонро ба покию нафосат, некию накӯкорӣ, дӯстиву бародарӣ ва ваҳдату ҳамдилӣ ҳидоят мекунад."
Инчунин, лозим ба ёдоварист, ки ҷашни Наврӯз рамзи эҳёи табиат ва шодии мардум, арзёби гардида, ин ҷашн баёнгари пиндори нек, гуфтори нек ва рафтори нек мебошад.
Бо талошҳои Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар кишварҳои ҳавзаи Наврӯз, соли 2010 Созмони Милали Муттаҳид онро ҳамчун ҷашни байналмилалӣ эътироф кард. Эмомалӣ Раҳмон ин рӯйдодро ифтихори миллии тоҷикон номида, гуфта қайд намуданад:
- “Наврӯз бо ташаббуси мо ва дигар кишварҳои ҳавзаи Наврӯз мақоми байналмилалӣ гирифт ва имрӯз онро на танҳо дар минтақа, балки дар тамоми ҷаҳон ҷашн мегиранд.”
Ҳукумати Тоҷикистон бо роҳбарии Эмомалӣ Раҳмон ҳамасола чорабиниҳои бошукӯҳи Наврӯзиро дар сатҳи байналмилалӣ баргузор менамояд. Саҳми Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар эҳёи анъанаҳои миллӣ ва Наврӯз назаррас буда бо тибқи дастуру супоришҳои Ҷаноби Олӣ, дар солҳои истиқлолият анъанаҳои суннатии Наврӯз, ки дар даврони Шӯравӣ то андозае заиф шуда, эҳтимоли аз байн рафтан доштаанд, дубора эҳё шуданд. Ба хусус:
- Таҷлили расмии Наврӯз ҳамчун ҷашни давлатӣ;
- Эҳёи расму оинҳои суннатӣ, аз ҷумла суманакпазӣ, гулгардонӣ, оростани хони наврӯзӣ;
- Бунёди "Наврӯзгоҳ"-ҳо барои баргузории чорабиниҳои оммавӣ.
Эмомалӣ Раҳмон Наврӯзро як ҷузъи муҳимми фарҳанг ва худшиносии миллӣ медонанд. Бо талошҳои Пешвои миллат, ин ҷашн дар Тоҷикистон бо шукӯҳ таҷлил мешавад ва мақоми ҷаҳонӣ гирифтааст. Пешвои миллат Наврӯзро рамзи сулҳ, дӯстӣ ва ваҳдат дониста, ҳамеша мардумро ба гиромӣ доштани ин ҷашни бузург даъват мекунад.
Бо ҷаҳонишавии фарҳангҳо, Наврӯз низ марзҳоро убур намуда, ба як ҷашни байналмилалӣ табдил ёфтааст. Маҳз бо дастгирии бевоситаи Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон дар соли 2010 Созмони Милали Муттаҳид Наврӯзро ҳамчун ҷашни расмии байналмилалӣ эътироф кард. Пеш аз ин, дар соли 2009, ЮНЕСКО Наврӯзро ба Феҳристи мероси ғайримоддии умумибашарӣ ворид намуд.
Ҷумҳурии Тоҷикистон дар густариш ва ҳифзи анъанаҳои Наврӯз нақши муҳим дорад. Бо ташаббуси Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва кишварҳои ҳамсоя, соли 2010 дар сатҳи байналмилалӣ таҷлили расмии Наврӯз эълон гардид. Ҳамасола дар Душанбе ва дигар манотиқи кишвар чорабиниҳои бузурги Наврӯзӣ баргузор мешаванд, ки на танҳо тоҷикон, балки меҳмонони хориҷиро низ ба худ ҷалб мекунанд.
Дар сатҳи фарҳангӣ ва сиёсӣ, Наврӯз ба як воситаи муҳими таҳкими ҳамкориҳои байналмилалӣ табдил ёфтааст. Ҷумҳурии Тоҷикистон бо дигар кишварҳои минтақа ҳамкорӣ намуда, барои таблиғ ва ҳифзи арзишҳои Наврӯз талош мекунад. Ин ҷашн ба мустаҳкам шудани робитаҳои фарҳангӣ ва дӯстонаи кишварҳои гуногун мусоидат менамояд.
Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун яке аз кишварҳои бунёдгузори ин ҷашни бузург дар сатҳи ҷаҳонӣ барои ҳифзи арзишҳои Наврӯз ва густариши он нақши босазо дорад. Наврӯз имрӯз низ, мисли ҳазорсолаҳо пеш, мардумро ба ҳам меорад, ба онҳо шодиву нишот мебахшад ва эҳсоси ҳамдилӣ ва дӯстиро таҳким мебахшад.
Нақши Наврӯз дар замони имрӯза
Имрӯз Наврӯз на танҳо як ҷашни миллии мардуми форсизабон, балки як падидаи умумибашарӣ шудааст. Он дар кишварҳои гуногуни ҷаҳон, аз ҷумла Тоҷикистон, Эрон, Афғонистон, Ӯзбекистон, Туркия, Озарбойҷон ва баъзе кишварҳои Аврупо бо шукӯҳ таҷлил мегардад.
Наврӯз дар Тоҷикистон яке аз ҷашнҳои асосӣ ба ҳисоб меравад ва бо баргузории маросимҳои суннатӣ, намоишҳои фарҳангӣ ва бозиҳои варзишӣ таҷлил мешавад. Мардуми тоҷик дар ин рӯз хонаҳоро тоза мекунанд, хӯрокҳои махсус, ба монанди суманак, ош ва ширбиринҷ омода месозанд. Омилҳои аслии Наврӯз – дӯстӣ, эҳтироми табиат ва ҳамгироии иҷтимоӣ – имрӯз низ аҳамияти худро гум накардаанд.
Ин ҷашн имкони хубест барои эҳёи расму анъанаҳои миллӣ ва мустаҳкам кардани риштаҳои дӯстӣ байни мардумони гуногун. Ба хусус, дар замони муосир, ки ҷаҳонишавӣ ва тағйироти иҷтимоӣ идома доранд, чунин ҷашнҳо дар ҳифзи ҳувияти миллӣ ва фарҳангӣ нақши муҳим мебозанд.
Дар шароити ҷаҳонишавӣ, Наврӯз аҳамияти нав пайдо кардааст, зеро он на танҳо як ҷашн, балки як василаи таҳкими дӯстӣ ва ҳамкориҳо байни миллатҳои гуногун мебошад. Тоҷикистон ҳамчун як кишвари дорои фарҳанги бой ва таърихи куҳан дар ҳифз ва густариши суннатҳои Наврӯз нақши муҳим мебозад.
Наврӯз на танҳо як ҷашн, балки як мактаби худшиносӣ, эҳтиром ба гузашта ва пайвастагии инсон бо табиат ва ҷомеа мебошад. Ин ҷашн ҳамеша мардумро ба сӯи якдигар наздик мекунад, рӯҳияи дӯстиву ҳамбастагиро таҳким мебахшад ва барои ҳар як шахс шодиву хушбахтӣ меорад. Имрӯз, дар шароити ҷаҳонишавӣ, Наврӯз аҳамияти бештар пайдо карда, ба як омили муттаҳидкунандаи халқҳо ва рамзи дӯстиву ҳамдигарфаҳмӣ табдил ёфтааст.
Муродов Мирамон Қосимович - ходими илмии Институти иқтисодиёт ва демографияи Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон