Дару девори ҷаҳон худ дару девори зан аст,
Кори дунё ҳама дар пайравии кори зан аст.
Нест ҷуз бори хас он бор, ки мардон бикашанд,
Ғами дунёи наву куҳна ҳама бори зан аст.
Лоиқ Шералӣ
Зан-модар сарчашмаи меҳр, мураббии нахустини инсоният ва офарандаи насли нав, раҳнамои фарзандон, ки тарбияи фарзанди солеҳ ва ҷомеаи солим аз ӯ оғоз меёбад. Бо шунидани мафҳуми зан –модар мо як шахси ҳалиму меҳрубон, ғамхору заҳматкаш ва олиҳаи зебоии зиндагиро пешу рӯ тасаввур мекунем. Модарон чароғи хонадонанд.Хонае,ки дар он зан-модар нест дар ҳақиқат ҳам сарду торик аст.
Бо омад-омади баҳори нозанину гулбасар занону модарони меҳрубони мо ҷашн доранд. Ҷашни “Рӯзи модар”. Шуъоҳои нурбахши ин рӯзи фархунда ба занону модарон як руҳу илҳоми наву тоза мебахшад.
Аз оғози таърих то имрӯз модар нақши асосиро дар ташаккули шахсият ва рушди ҷомеа иҷро мекунад. Вай бо сабру таҳаммул, муҳаббати беандоза ва ғамхории самимӣ фарзандро ба роҳи дуруст ҳидоят менамояд. Дар фарҳанги мардуми тоҷик модар ҳамеша мавқеи воло дошт ва ҳанӯз ҳам эҳтироми модар яке аз арзишҳои асосии миллӣ ба ҳисоб меравад. Ҳатто бузургони адабиёт ва дин дар осорашон дар бораи бузургии модар сухан гуфтаанд.
Яке аз муҳимтарин вазифаҳои модар тарбияи фарзанд аст. Фарзанди солеҳ ва тарбиятдида асоси ояндаи миллат мебошад. Ҳамон тавре ки мегӯянд:
"Модар ба мисли мактаб аст, агар ӯро дуруст тайёр кунӣ, як миллатро тайёр кардаӣ."
Модар бо меҳрубонӣ, сабр ва муҳаббат фарзандро ба роҳи дуруст ҳидоят мекунад.
Ҷомеаи солим ва пешрафта аз модарони бофарҳанг ва боодоб сарчашма мегирад.
Фарзандонро бо ахлоқи нек, садоқат ва меҳнатдӯстӣ тарбия кунанд.
Ба онҳо муҳаббат, масъулиятшиносӣ ва эҳтироми калонсолонро омӯзонанд.
Ба таълим ва саводнокии фарзандон аҳамияти ҷиддӣ диҳанд, зеро илму дониш калиди муваффақият аст.
Занон на танҳо дар хонавода, балки дар соҳаҳои гуногуни ҳаёт фаъолият мекунанд.
Имрӯз, занон на танҳо модарон ва тарбиятгарони фарзандон ҳастанд, балки дар рушди ҷомеа низ саҳми назаррас доранд. Онҳо дар соҳаҳои маориф, тиб, сиёсат, иқтисод ва фарҳанг фаъолона иштирок мекунанд.
Мисолҳои занони муваффақ дар ҷомеаи тоҷик ва ҷаҳон нишон медиҳанд, ки онҳо метавонанд ҳам модари меҳрубон ва ҳам шахси пешбарандаи ҷомеа бошанд.
Занони олим ва муаллим, ки бо илму дониш ҷомеаро рушд медиҳанд.
Занони табиб, ки саломатии ҷомеаро ҳифз мекунанд.
Занони роҳбар, ки дар рушди иқтисодӣ ва сиёсати давлат саҳм мегузоранд
Дар фарҳанги тоҷикон модар ҳамчун муқаддастарин шахс эҳтиром мешавад.
Ҳатто дар шеърҳои классикон ва мақолу зарбулмасалҳо бузургии модар таъриф шудааст. Масалан:
"Модар чу ба ҷон парваридат, ба меҳр,
Аз меҳри модар маё бурд гӯш."
Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ
Зан – модар чароғи хонадон, такягоҳи фарзандон, нерӯи пешбарандаи ҷомеа, муқаддастарин инсон дар зиндагии ҳар шахс, ҳамсар, тарбиятгар, дӯст ва ҳомии мост. Ҷомеае, ки модарро эҳтиром мекунад, ҳамеша пешрафта хоҳад буд.
Ҳар яки мо бояд модари худро қадр кунад, ба ӯ муҳаббат ва эҳтироми беандоза дошта бошад, зеро меҳрубонии модар бебаҳост ва зиндагии мо ба шарофати онҳо равшан аст.
Омад-омади баҳори нозанин, Наврӯзи некпай ва «Рӯзи Модар»-ро ба ҳамаи Шумо модарону хоҳарони азизу меҳрубон табрику муборакбод намуда, дуогӯи онам, ки модарони ҳалиму ғамхорамон ҳамеша мисли гулҳои баҳорон шукуфону хандон бошанд ва пайваста шодиву шодкомӣ, тинҷиву амонӣ, бахту саодат, барору комёбиҳои рӯзгор ёру мададгоратон бод.
Қодирова Гулрӯ - ходими илмии озмоишгоҳи “Пайвастагиҳои калонмолекулавӣ”-и Институти кимиёи ба номи В.И. Никитини АМИТ
Халикова Саодат - раиси Шурои занони Институти кимиёи ба номи В.И. Никитини АМИТ
ОЛИМОНИ АКАДЕМИЯИ ИЛМҲО ВАЗИФАДОРАНД, КИ ДАР ИҶРОИ СЕ ҲАДАФИ СТРАТЕГИИ ДАВЛАТ – ТАЪМИНИ ИСТИҚЛОЛИЯТИ ЭНЕРГЕТИКӢ, РАҲОӢ АЗ БУНБАСТИ КОММУНИКАТСИОНӢ ВА ҲИФЗИ АМНИЯТИ ОЗУҚАВОРИИ МАМЛАКАТ НАҚШИ ФАЪОЛОНА ДОШТА БОШАНД.
