Артиши миллӣ яке аз сутунҳои асосии ҳар як давлати мустақил ба шумор меравад. Дар таърихи инсоният, нақши артиши миллӣ на танҳо дар ҳифзи ҳудудҳои давлатӣ, балки дар нигоҳ доштани оромӣ ва суботи дохилӣ низ аҳамияти беназир дорад. Барои миллати тоҷик, артиши миллӣ на танҳо василае барои ҳифзи истиқлолияти миллӣ, балки худ рамзи мардонагӣ, ватанпарастӣ ва садоқат ба Ватан аст.
Ҳар як сарбоз, ҳар як афсар ва ҳар як генерали артиши миллӣ бо шуҷоат ва садоқати худ ба мамлакат ҳисса мегузоранд. Онҳо барои ҳифзи сарзамини азизамон на танҳо омодаанд, балки ҳар лаҳза омодаанд ҷони худро фидо кунанд. Дар замони мо, нақши артиши миллӣ афзунтар шудааст. Маъракаҳои зиддитеррористӣ, пешгирии ҷинояткорӣ ва ҳифзи сарҳадҳо – ҳамаи ин вазифаҳоест, ки артиши миллӣ ба дӯши худ мегирад.
Бо вуҷуди мушкилоти муосир, артиши мо тавонистааст худро ҳамчун ниҳоди боэътимод ва муносиб барои ҳифзи амнияти миллат муаррифӣ кунад. Тавассути таълим ва тамрини доимӣ, сарбозони мо на танҳо дар масоили ҳарбӣ, балки дар масоили инсонӣ низ комилан омодаанд.
Дар ҷашни ҳар як солгарди таъсиси артиши миллӣ, мо бояд бори дигар ёдовар шавем, ки ҳифзи Ватан ва амнияти миллат - вазифаи муқаддас аст. Ва ҳамагон бояд бо ифтихор ва эҳтиром ба сарбозон ва афсарони артиш муносибат кунанд. Дар ин замина, онҳо бо қалбҳои худ кафили сулҳ ва амният ҳастанд.
Дар ниҳоят, артиши миллӣ на танҳо як ниҳоди ҳарбӣ, балки як рамзи қавии ҳамбастагӣ ва садоқат ба миллату давлат аст. Мо бояд ҳамеша бо ифтихор ва муҳаббат онҳоро дастгирӣ кунем ва ба онҳо эътимод гузорем.
Баҳри субот ва осоиштагии кишвар – зинда бод артиши миллӣ!
Олимҷон Азизов – мудири шуъбаи
муносибатҳои байналмилалӣ ва робита бо ҷомеа
ОЛИМОНИ АКАДЕМИЯИ ИЛМҲО ВАЗИФАДОРАНД, КИ ДАР ИҶРОИ СЕ ҲАДАФИ СТРАТЕГИИ ДАВЛАТ – ТАЪМИНИ ИСТИҚЛОЛИЯТИ ЭНЕРГЕТИКӢ, РАҲОӢ АЗ БУНБАСТИ КОММУНИКАТСИОНӢ ВА ҲИФЗИ АМНИЯТИ ОЗУҚАВОРИИ МАМЛАКАТ НАҚШИ ФАЪОЛОНА ДОШТА БОШАНД.
