ДУШАНБЕ, 02.05.2024 /АМИТ «Ховар»/. Ҷумҳурии Тоҷикистон дар масири бунёди давлатдории миллӣ маҳз бо эҳтимому саъю кӯшишҳои пайваставу ҳамешагии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон саҳифаи басе рангину пурҷилои таърихиро боз намуд. Дар ин марҳалаи созандагӣ ва эҳёкориву навоварӣ мафҳумҳои Истиқлол, Ваҳдат, Сулҳ, субот, нуфуз дар арсаи ҷаҳонӣ, ҳуқуқи бунёдиву дунявӣ, ки пироҳани ба худ хоси давлати мо маҳсуб мешаванд, барои сокинони мамлакат муборак, муқаддас, муътабар ва азиз ҳастанд. Чунин ибрози ақида намудааст номзади илмҳои таърих, ходими пешбари илмии Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон Ардамеҳр Ашуров.
— Суханронии навбатии Пешвои муаззами миллат Эмомалӣ Раҳмон бо аҳли илму маорифи мамлакат саривақтӣ ва муҳим буда, инъикосгари таваҷҷуҳи хоссаи Сарвари давлат ба ин қишри ҷомеа мебошад. Чуноне вобаста ба ин масъала муҳтарам Пешвои миллат таъкид доштанд, «дар ҷаҳони муосир танҳо кишварҳое метавонанд ҳастии худро ҳифз карда, рушд ёбанд, ки шаҳрвандонашон дорои сатҳи баланди саводнокӣ ва маърифату фарҳанг, илмдӯсту донишманд ва соҳибҳунар бошанд». Воқеан, бо биниш ва таҳлилу баррасии дақиқу равшан Сарвари давлат ба аҳли илму маориф муроҷиат намуданд, ки тараққиёту пешрафти рӯзафзуни мамлакатҳои мухталифи дунё бар пояи илму дониш, ихтироъкориву истеҳсол ва истифодаи техникаву технологияҳои муосир асос ёфтааст. Яъне, Тоҷикистон акнун дар масири рушд қарор дорад, ки дар ин марҳала аз ҳар шаҳрванд талаб карда мешавад, ки дорои маърифати баланд ва фарогири тафаккури устувори миллӣ бошад. Илова бар ин, барои ҳифзи забони давлатӣ, расму ойин, асолату ҳувият ва садоқату вафодорӣ ба арзишҳои фарҳангӣ ва риояи одобу ахлоқи миллӣ саъй намояд.
Аслан, илм падидаи пок аст. Пок ба маъное, ки муқаддас, бенуқсон, соф, бе айб аст. Аз ин рӯ, пок будан дар роҳи илм рисолати аслии олим аст. Ба ин хотир таъкидҳои Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар робита ба арзёбии фаъолияти илмии олимон басе мубраму муҳим буда, ифодагари онанд, ки олимони мамлакатро мебояд ба илм муносибати воқеъбинона дошта бошанд, дар роҳи илм масъулияти баландро ҳис намоянд ва илмро илм донанд. Чуноне зимни мулоқот Сарвари давлат ишора намуданд, «натиҷаҳои таҳқиқоти олимон бояд посухгӯи ниёзҳои рушди иқтисодиву иҷтимоӣ ва фарҳангии мамлакатамон ва ба тарбияи кадрҳои ҷавон, ки ба саҳм гузоштан дар рушди илми мамлакат қодиранд, асос ёфта бошанд».
Бо ин назардошт ва натиҷагирии андешаҳои созандаи Пешвои миллат бо ифтихор менигорем, ки имрӯз таваҷҷуҳи Ҳукумати Тоҷикистон ва Сарвари давлат барои фарогир будани ҷавонон ба илму дониш ва маърифату фарҳанги баланд ниҳоят назаррас аст. Пас, рисолати ҳар ҷавон дар дарки баланди худшиносии миллӣ, масъулиятнокии иҷтимоиву маънавӣ, ҳифзи марзу буми мамлакат, муқаддасоти миллӣ, арзишҳову манфиатҳои миллӣ, дастгирии сиёсати давлатӣ ва риояи санадҳои меъёрӣ-ҳуқуқӣ ифода меёбад.
Ба ақидаи мо, имрӯз андешаи солим, ақидаи устувор, дониш, илм, тафаккури техникӣ, ҷаҳонбинии илмӣ ҳамчун воситаи ҳифзи ҷумҳурӣ аз таъсири пайомадҳои манфии равандҳои ҷаҳони муосир буда метавонанд. Ба ин маънӣ Пешвои миллат барҳақ таъкид намудаанд, ки «ҳифзи ҷомеаи мамлакат аз таъсири зуҳуроти манфии ҷаҳони муосир, аз ҷумла фарҳангу маънавиёти бегона, дар руҳияи худшиносиву ватандӯстӣ, ифтихори ватанпарастӣ, эҳтироми забони модарӣ, таърих, суннату анъанаҳо, расму ойинҳо ва либоси миллӣ тарбия кардани наслҳои наврасу ҷавон қарз ва вазифаи муҳимтарини ҳар яки мо ба шумор меравад».
Пас, дар ин марҳала рӯй овардан ба илм, дониш ва маърифат ҷавҳари асосӣ ва созандаву ҳимоякунандаи миллату давлат аст.
Зеро, ба андешаи Пешвои миллат, дар замони мо, яъне давраи шиддати рӯзафзуни рақобату мухолифатҳо танҳо давлатҳое ҳастии худро ҳифз карда, пеш рафта метавонанд, ки миллати босаводу огоҳ, низоми пешрафтаи илмиву инноватсионӣ ва олимону навоварони донишманд дошта бошанд.
Аз ин рӯ, мо, аҳли илму маорифи мамлакат вазифадорем, ки ҳамин қадар назари нек, боварии устувор ва эътимоду таваҷҷуҳи хоссаи муҳтарам Пешвои миллатро бо як олам садоқату самимияту масъулияти баланд дастуру роҳнамои кор, афкор ва амаламон гардонем.
Ман, ҳамчун ҷавони хушбахту саодатманди даврони Истиқлолияти давлатӣ, бо эҳсосоти гарму самимӣ ва бо дили пурифтихор хабари мушарраф гардидани Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро ба ҷоизаи байналмилалии сулҳ ба номи Лев Толстой пазируфтам. Ин рӯйдоди таърихӣ барои ҳар як шаҳрванди мамлакат, хоса барои мо ҷавонон, манбаи ифтихор, илҳом ва нерӯи тоза гардид.
