Skip to main content

Кормандони азиз, аввалан ҳамаи Шуморо ва дар симои Шумо тамоми мардуми шарифи Тоҷикистонро ба ифтихори 28-умин солгарди Рӯзи Ваҳдати миллӣ, яъне рӯзи ба имзо расидани Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ, самимона табрик намуда таманнои он менамоям, ки сулҳу оромӣ ва суботи сиёсӣ ҳамеша дар Тоҷикистони азизи мо пойдор ва устувор бимонад.

Сулҳу оромӣ ин неъмати бебаҳо ва нодири замони муосир мебошад, ки мутаассифона на ҳар як давлату миллат имрӯз аз он бархӯрдор аст. Давлатҳое ҳастанд, ки солҳо орзуи сулҳу оромӣ доранд. Мо, мардуми Тоҷикистони соҳибистиқлол, хушбахтем, ки пас аз таҷрибаи талхи ҷанги шаҳрвандӣ бо иродаи сиёсию хиради миллӣ роҳи сулҳу ваҳдатро пеш гирифтем ва имрӯз кишвари мо рӯ ба тараққӣ ниҳодааст.

Лозим ба ёдоварист, ки Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ, ки 27 июни соли 1997 дар шаҳри Москва ба имзо расид, ҳамчун санади сарнавиштсоз барои таърихи давлати навини тоҷикон пазируфта шудааст. Ин санад, ки бо ибтикор ва роҳбарии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таҳия ва татбиқ гардид, ба ҳаёти мардуми тоҷик сулҳ овард, ҷангро хотима бахшид ва фазои ваҳдату эътимодро дар ҷомеа эҳё кард.

Ваҳдати миллӣ барои мардуми Тоҷикистон танҳо як санаи таърихӣ нест. Балки он арзиши муқаддас, мояи ифтихор ва пояи устувори давлатдории миллии мост. Танҳо бо шарофати ваҳдат ва ҳамдигарфаҳмӣ мо тавонистем давлати навини соҳибихтиёрро бунёд намоем ва имрӯз дар самти пешрафтҳои сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоӣ қадамҳои устувор гузорем. Ваҳдати миллӣ ҳамчун рамзи ягонагии мардуми тоҷик ва таҷассумгари хиради азалии мо, имрӯз ба мо имконият медиҳад, ки дар миёни кишварҳои минтақа мавқеи устувор касб намоем.

Бояд таъкид кард, ки ин ҳама дастовардҳо бо заҳмату талошҳои пайвастаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадаанд. Маҳз ӯ буд, ки дар лаҳзаҳои душвортарини таърихи миллат, масъулиятро ба зимма гирифт ва бо ҷасорат, устуворӣ ва хиради сиёсӣ кишварро аз вартаи нобудӣ раҳонид. Ӯ тавонист мардуми парокандаро муттаҳид намуда, бо мухолифин ба созиш расад ва равандҳои музокиротро бомуваффақият анҷом диҳад.

Пешвои миллат дар суханрониҳои худ борҳо таъкид менамоянд, ки ҳадафи бузургтарини мо бунёди давлати мутамаддини дунявӣ ва демократӣ, таъмини афзалияти арзишҳои умумибашарӣ мебошад. Барои ин мо бояд аввал ба ягонагиву ваҳдати миллӣ муваффақ шавем, мардумро ба тоҷикони асилу ноасл, кофиру мусалмон тақсим накунем. Марази маҳалгароиро ба тадриҷ решакан намоем. Тамоми шаҳрвандони ҷумҳуриро, сарфи назар аз эътиқоди диниву сиёсӣ, дар атрофи мақсади ягона бунёди Тоҷикистони соҳибистиқлол ва дунявӣ муттаҳид намоем.

Барои расидан ба ин ҳадаф, Пешвои миллат таъкид мекунанд, ки пеш аз ҳама мо бояд ба ваҳдат ва ягонагии миллӣ муваффақ гардем. Ин маънои онро дорад, ки бояд ҳама гуна шаклҳои тафриқа, бахусус ҷудокунии мардум ба "тоҷикони асилу ноасл", "кофиру мусалмон", "шаҳриву деҳотӣ" ва ё "шимоливу ҷанубӣ" комилан бартараф карда шаванд.

Мутаассифона, маҳалгароӣ ва гурӯҳбозӣ яке аз монеаҳои ҷиддӣ дар роҳи ваҳдати устувор боқӣ мондааст. Пешвои миллат онро "марази маҳалгароӣ" номида, даъват ба амал меоранд, ки мо бояд ин падидаи манфиро тадриҷан решакан намоем. Зеро маҳалгароӣ на танҳо боиси коста гардидани эътимод миёни мардум мегардад, балки рушди иҷтимоиву иқтисодии кишварро низ бозмедорад.

Маҳз ҳифзи ваҳдати миллӣ ва баробарии иҷтимоӣ метавонанд шароити мусоид барои пешрафти илм, маориф, иқтисод ва фарҳанг фароҳам созанд. Барои Тоҷикистон, ки дар масири давлатсозии навин қарор дорад, ваҳдат на танҳо зарурат, балки пояи асосии мавҷудият ва ояндасозии давлат мебошад.

Имрӯз, дар партави сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат ва тавассути татбиқи барномаҳои давлатӣ, Тоҷикистон ба як кишвари ором, муосир ва боэътимод дар арсаи байналмилалӣ табдил ёфтааст. Иштироки фаъолона дар созмонҳои минтақавию ҷаҳонӣ, ташаббусҳои байналмилалӣ дар бахши обу иқлим ва афзоиши сармоягузории хориҷӣ -ҳама натиҷаи сиёсати сулҳомез ва муносибати таҳаммулпазири давлат ба ҷомеа мебошад.

Бинобар ин, Рӯзи Ваҳдати миллӣ бояд на танҳо ҳамчун ҷашни сулҳу оромӣ, балки ҳамчун рӯзи худшиносӣ, худогоҳӣ ва эҳтиром ба арзишҳои умумибашарӣ таҷлил гардад. Мо, ҳамчун шаҳрвандони Тоҷикистон, вазифадорем, ки ваҳдати миллӣ ва сулҳу суботи кишварро чун гавҳараки чашм ҳифз намоем, ба насли ҷавон мероси фарҳанги сулҳро омӯзонем ва дар таҳкими пояҳои давлатдории миллӣ саҳмгузор бошем.

Рӯзи Ваҳдати миллӣ муборак!

Дороншоева Некбахт Шоқосумовна,

ходими пешбари илмии шуъбаи

Аврупои Институти омӯзиши масъалаҳои

давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ,

номзади илмҳои сиёсӣ