Skip to main content

Якшаба он ранҷ, ки Модар кашид,
Бо ду ҷаҳонаш натавон баркашид.

Рӯзи Модар як ҷашни вижаест, ки дар бисёре аз кишварҳои ҷаҳон ба хотири гиромидошти модар таҷлил мешавад. Ин рӯз бо рамзи муҳаббат, эҳтиром ва сипос ба онҳое, ки ҳаёт мебахшанд, ба мо ғамхорӣ мекунанд ва дар рӯзҳои душвор ҳамеша дар бари мо ҳастанд. Фарҳангҳо ва анъанаҳои гуногун метавонанд рӯзи Модаронро дар санаҳои гуногун таҷлил кунанд, аммо моҳият як хел боқӣмемонад.

Рӯзи модарон дар кишварҳои гуногун ба таври гуногун ҷашн гирифта мешавад. Дар баъзе ҷойҳо рӯзест, ки кӯдакон ба модаронашон гул, тӯҳфа медиҳанд, ва дар ҷойҳои дигар бошад таомҳои махсус омода карда дастархони оилавӣ ороста мешавад. Муҳим он аст, ки дар ин рӯз одамон кӯшиш кунанд, ки ба модарони худ вақт ҷудо кунанд ва ба онҳо муҳаббат ва ғамхории худро нишон диҳанд.

Рӯзи Модар на танҳо ид, балки имкони андеша кардан дар бораи нақши модар дар ҳаёти ҳар як инсон аст. Модар аввалин муаллимест, ки ба мо дар фаҳмидани дунёи гирду атрофи мо кӯмак мекунад, арзишҳо ва эътиқоди моро ташаккул медиҳад. Бинобар, ин рӯз ба мо аҳамияти робитаҳои оилавӣва зарурати ғамхорӣдар бораи наздиконамонро хотиррасон мекунад. Рӯзи Модар ҷашнест, ки одамонро ба ҳам меорад ва ба мо хотиррасон мекунад, ки модарон дар ҳаёти мо то чӣандоза муҳиманд. Ҳукумати кишвар бо таъкиди Пешвои миллат аз мақому ҷойгоҳи занон дар ҳаёти сиёсиву иҷтимоӣ диққати махсус медиҳад. Яке аз чунин дастгириҳо ин ба таҳсил фаро гирифтани бонувону духтарон аст, ки ҳамасола ба онҳо квотаи президентӣ ҷудо карда мешавад. Занони соҳиби донишу малака дар ташаккули оянда чи дар сатҳи оила ва чи дар сатҳи давлат нақши муҳим доранд. Дар ин мақола мо дида мебароем, ки занони босавод чӣ гуна ба ҷомеа таъсир мерасонанд ва манфиатҳо меорад. Занони донишманд дар тарбияи фарзандон ҳиссаи калон мегузоранд. Онҳо метавонанд донишу малакаро ба насли оянда интиқол диҳанд ва барои бунёди ҷомеаи босаводу масъулиятшинос мусоидат кунанд. Таҳқиқотҳо нишон медиҳанд, ки кӯдакони аз ҷониби модарони босавод ба воя расидаанд, дар мактаб ва зиндагӣ бештар ба муваффақият ноил мешаванд.

Занони дорои таҳсилоти олӣ имкони бештари кор ва болоравии мансабӣ доранд. Ин на танҳо вазъи молиявии онҳоро беҳтар мегардонад, балки ба пешрафти иқтисодиёти мамлакат ҳам кумакмерасонад. Занони босавод соҳибкор, роҳбар ва мутахассиси соҳаҳои гуногун мегарданд, ки боиси таъсиси ҷойҳои нави корӣва болоравии рақобатпазирии иқтисодиёт мегардад.

Занони соҳибмаълумот аксар вақт иштирокчиёни фаъоли ҳаёти ҷамъиятӣмегарданд. Онҳо метавонанд тавассути иштирок дар сиёсат, ҳаракатҳои иҷтимоӣва ташаббусҳои хайрия ба қабули қарорҳо таъсир расонанд. Занони дорои илм барои ҳуқуқҳои дигар занону кудакон мубориза бурда, шароити беҳтари зиндагонӣва баробарҳуқуқиро дар ҷомеа таъмин мекунанд.

Занони донишманд дар бораи масъалаҳои саломатӣва некӯаҳволӣ огоҳтаранд. Онҳо дар бораи саломатии худ ва тандурустии фарзандонашон қарорҳои оқилона қабул мекунанд, ки дар натиҷа саломатии умумии аҳолӣ беҳтар мешавад. Таҳсилот инчунин бо сатҳи баланди огоҳӣ дар бораи пешгирии бемориҳо ва дастрасӣ ба хизматрасониҳои тиббӣ алоқаманд аст.

Занони ботаҷриба дар пешрафти ҷомеа нақши асосӣ доранд. Саҳми онҳо дар соҳаи маориф, иқтисод, дигаргуниҳои иҷтимоӣва тандурустӣ бебаҳост. Дастгирӣ ва пешбурди маърифати занон, ин маблағгузорӣ ба оянда аст, ки на танҳо ба шахсони алоҳида, балки тамоми ҷомеа ҳам нафъ мебахшад. Барои бартараф намудани монеаҳое, ки барои гирифтани таҳсил халал мерасонанд ва барои дар ҳаёт бомуваффақият татбиқ намудани онҳо шароит муҳайё кардан зарур аст. Дар хотир бояд дошт, ки меҳри модар неъмати бебаҳост, ки онро ҳар рӯз қадр кардан лозим аст, на танҳо дар рӯзи идона.

Аз фурсати муносиб истифода бурда,ба тамоми Модарони азизу ғамхори Ватан ин рӯзро аз самими қалб табрик гуфта, барояшон сиҳативу сарбаланди орзумандам.

Махмедов Муҳаммадҷон, - ходими хурди илмии Шуъбаи Аврупои Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ