Аҳолии нисфи сайёраи заминро минтақаи Осиё ташкил медиҳад, ки нақши кишварҳои он ба хусус Тоҷикистон хело аҳамияти стратегӣ ва геополитикӣ дорад. Тавоноиҳои кишварҳоро гуногунӣ ва ташаббусу таҳаввулоти ташкил медиҳад, ки Осиёро ба макони инкишофи босуръаттарини минтақаи ҷаҳон роҳнамоӣ мекунад. Ҳамин тавр, Тоҷикистон бо ташаббусҳои созандаву саривақтӣ дар партави роҳнамоиҳои Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба масоили обу пиряхҳо ва наслҳои ояндаи ҷаҳон таваҷҷуҳ карда, онро чун дипломатияи муҳим барои рушди иқтисодӣ ва некуаҳволии мардуми минтақа ва ҷаҳон медонад.

Об ва нақши он дар ҳаёти башар аз масоили муҳим арзёбӣ шуда, бо ташаббуси Прездиенти Тоҷикистон пайваста дар семинарҳои минтақавиву фароминтақавӣ мавриди таваҷҷуҳ қарор гирифта, баррасӣ мегардад. Об яке аз арзишманду муҳимтарин сарвату неъмати бузургу нодирест, ки тамоми мавҷудоти олам аз он истифода карда, тавассути он рӯҳияи тоза гирифта, шодону шодоб умр ба сар мебаранд. Дар ин зимн, Президенти кишвар дар мулоқоту суханрониҳои худ таъкид намудааст, ки “Ҳамагон бояд фаҳманд, ки арзишмандии об на камтар аз арзишмандии нафт, газ ва дигар навъҳои сӯзишвориву манбаъҳои энергия барои ояндаи босуботи кишвар ва минтақа мебошад”.

Дар натиҷаи саъю кӯшишҳои пайвастаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ–Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ташаббусҳои созандаи кишвар соли 2013 ҳамчун соли байналмилалии ҳамкорӣ дар соҳаи об эълон шуда, соли "Оби тоза","Об барои ҳаёт" ва "Об барои рушди устувор" ва "Даҳсолаи байналмилалии амал об барои рушди устувор 2018-2028” пешниҳод гардида, пазируфта шуд.

Ҳамин тариқ, маросими оғози Соли байналмилалии ҳамкорӣ дар соҳаи об дар қароргоҳи ЮНЕСКО дар Париж 11-уми феврали соли 2013 баргузор шуд, ки дар он намояндаи расмии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун кишвари муаллиф ва ташаббускор иштирок ва суханронӣ намуд.

Дар ин зимн, санаи 12-уми апрели соли 2015 дар шаҳри Тегуи Ҷумҳурии Корея Форуми ҷаҳонии об баргузор гардида, даҳсолаи аввалини ҳалли масоили вобаста ба обу иқлим таҳти унвони «Об барои ҳаёт» натиҷагирӣ шуд. Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар чорабинии сатҳи баланд иштирок карда пешниҳод намуд, ки: “Ҷаҳонро мебояд дар ин самт бетаваҷҷӯҳ набошад ва бо мақсаднок истифода будани барномаҳое, ки дар доираи ин даҳсола амалӣ карда шуд бояд минбаъд низ дар ҳамин раванд тасмимҳои ҷиддӣ мавриди татбиқ қарор дода шаванд”[3].

Пиряхҳо чун манбаи оби ширин маҳсуб ёфта, дар ҳудуди Тоҷикистон беш аз 8492 ба ҳисоб гирифта шудааст, ки майдони умумии онҳо 8476,2 километри мураббаъро ташкил дода, тақрибан 6 % масоҳатро дарбар мегирад. Бештари ин пиряхҳо дар Помири Шимолию Ғарбӣ ва кӯҳистони Ҳисору Олой дар баландиҳои 3000-3500 то баландиҳои 3500-5300 м ҷой гирифтаанд. Олимони соҳа ва зистшиносон исбот карданд, ки нақши пиряхҳо дар тағйирбии кураи Замин хеле бузург буда, бо инкишофи муҳити ҷуғрофӣ мувозинати гармӣ ва намнокӣ муайян мешавад, ки ба ҷараёни шаклгирию тағйирёбии пиряхҳо хело вобастагии калон дорад. Паст шудани ҳарорати ҳаво ва боришҳои зиёд иқлимро дигаргун сохта, бо афзоиши обшавии пиряхҳо гармии миёнаи Замин баланд хоҳад шуд, ки ба ҳаёти зисти инсонҳо таъсири манфӣ хоҳанд расонд. Арзишу муҳимият ва ҳифзи обу пиряхҳоро Президенти Тоҷикистон аз корҳои аввалиндариҷаи худ дониста, моҳи марти соли 2021 таъкид карда чунин ишора намудааст, “Обшавии босуръати пиряхҳо, ки яке аз манбаъҳои асосии оби тоза мебошанд, дар баробари зиёдшавии истеъмоли об бар асари афзоиши теъдоди аҳолӣ ва рушди иқтисодӣ, метавонад боиси оқибатҳои бағоят манфӣ гардад. Возеҳ аст, ки ин масъалаи доғ бояд дар меҳвари таваҷҷуҳи хоси ҷомеаи ҷаҳонӣ ва хусусан пешвоёни сиёсӣ қарор дошта бошад”.

Муҳим будани ҳалли масъалаи глобалии тағйирёбии иқлимро барои сайёра ҳанӯз собиқи Дабири Кулли Созмони Милали Муттаҳид Пан Ги Мун дар маърӯзаи нахустини расмии худ таъкид намуда буд: «Хатари ҷанг, ки ба инсоният ва сайёраи мо таҳдид мекунад, бо тағйирёбии иқлим ва гармшавии глобалӣ баробар аст» [3].

Ҳамин тариқ, пешниҳои нави Тоҷикистон зери номи “Соли 2025 - Соли байналмилалии ҳифзи пиряхҳо” дар Маҷмаи Умумии Созмони Милали Муттаҳид зимни баргузории Иҷлосияи 77-уми худ қатънома санаи 14-уми декабри соли 2022 пешниҳод шуд, ки бо дастгирии кишварҳои узв мавриди пазириш қарор гирифт.

Бояд қайд кард, ки бисёр кишварҳои дунё бо сабаби тақсимбандии нодурусту ноодилонаи обу дарёҳо ба дасрас нашудану норасоии он ба мушкилоти зиёде дучор шуда, миёни ҳам муноқишаҳо доранд. Мавриди зикр аст, ки зиёда аз 70 дарсади аҳли сайёра обро барои обёрӣ намудани замин истифода карда, ин амал соли 1950 ин фоиз се баробар афзудааст., ки тавассути обёрӣ намудани замин хок обро фурӯ бурда, бо намакҳои зери замин бархӯрд карда, дар болои замин қарор гирифта, заминаи шӯршавии замин шуда, фоиданокиву ҳосилнокии онро кам месозад.Тибқи сарчашмаҳо набуду норасоии обҳо аз се як ҳиссаи аҳолии сайёра ранҷу азият кашида, ба мушкилот рӯ ба рӯ ҳастанд.

Боиси ёдоварист, ки Тоҷикистон дорои беш аз 1300 кӯл буда, дар баландии аз 3500 то 5000 метр аз сатҳи баҳр ҷойгиранд. Ҳамаи ин фаровониҳоро Президенти Тоҷикистон бо чашми хирад нигариста, арзишмандии истифодаи оби ошомиданиро ба эътибор гирифта, Ҳукумати мамлакат аз 1 декабри соли 2001 “Дар бораи тасдиқи Консепсияи истифодаи самаранок ва ҳифзи захираҳои об дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” қарор қабул кард [6].

Бо ташаббуси Тоҷикистон рӯзҳои 20-21 июн дар шаҳри Душанбе Конференсияи байналмилалӣ оид ба оғози Даҳсолаи байналмилалии амал «Об барои рушди устувор, солҳои 2018-2028» баргузор гардида, дар он намояндагони беш аз 110 кишвари ҷаҳон иштирок карда, дар сессияҳои алоҳида вобаста ба об, аз ҷумла «Тақвияти амалҳо ҷиҳати рушди устувори захираҳои обӣ», «Татбиқи ислоҳоти бахши об дар Ҷумҳурии Тоҷикистон», «Муколамаи ҷамъият оид ба ҳисоботи ниҳоӣ», «Мушкилоти об дар мисоли гурезагон ва муҳоҷирон» мавриди таҳлилу баррасӣ қарор доданд.

Ба назари Директори иҷроияи Комиссияи ҷаҳонӣ оид ба иқтисодиёти об Ҳенк Овинк Конфронси сеюми байналмилалии сатҳи баланд оид ба Даҳсолаи байналмилалии амал «Об барои рушди устувор, солҳои 2018-2028» дар шаҳри Душанбе ба андешидани тадбирҳои мушаххас бобати ноил шудан ба ҳадафҳои дар сатҳи байналмилалӣ мувофиқашудаи марбут ба об равона шуда, нақши ин чорабинии сатҳи байналмилалиро дар ҳалли мушкилоти таъмини аҳолии сайёра бо об ва дигар масъалаҳои ба он марбут муҳим медонад [12].

Хусрав Нозирӣ оид ба ташаббусҳои дурбинонаю пешниҳодҳои дорои аҳамияти ҷаҳонии Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар масъалаи об ибрози андеша намуда таъкид менамояд, ки «Ҷумҳурии Тоҷикистон бо иқдоми худ дар масъалаи ҳамкорӣ дар ҳавзаи об дар ҷаҳон ҷойгоҳи хосса дорад ва эътироф гардидааст. Маҳз бо шарофату ибтикор ва ташаббусҳои Президенти Тоҷикистон дар айни замон аҳли башар ба масъалаи марбут ба об таваҷҷуҳи бештар равона намудааст».

Ба андешаи ӯ мушкилоти об масъалаи танҳо як мамлакат набуда, он масъалаи ҷаҳонӣ буда, аз тамоми давлатҳои ҷаҳон, созмонҳову ниҳодҳои дахлдор даъват мешавад, то ҳамкориро дар ин самт беҳтару бештар намуда, масъалаи марбут ба обро муштаракан ҳаллу фасл кард.

Мавриди зикр аст, ки Даҳсолаи байналмилалии амал «Об барои рушди устувор» бо ибтикори Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пешниҳод гардида, ба ҷаҳониён расонданд, то аз ин ганҷинаи нодир қадрдонӣ карда, ҳар қатраи онро ҳушмандона истифода намоянд.

Дар ин зимн, дар пойтахти Тоҷикистон – шаҳри Душанбе Конфронси дуюми байналмилалии сатҳи баланд оид ба Даҳсолаи байналмилалии амал «Об барои рушди устувор, солҳои 2018-2028» таҳти унвони «Такон бахшидан ба амалҳо ва шарикӣ дар соҳаи об дар сатҳҳои маҳаллӣ, миллӣ, минтақавӣ ва ҷаҳонӣ» баргузор гардида, намояндагони баландпоя аз созмонҳои ҷаҳонӣ ва давлатҳои мухталиф бо ташаббусу иштироки Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Созмони Милали Муттаҳид таҳти роҳбарии Сарвазири Ҷумҳурии Тоҷикистон иштирок карданд.

Зимнан, санаи 05.05.2022 дар толори Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон ҳамоиши илмӣ зери унвони “Пешвои миллат-ташаббускори ҳадафҳои ҷаҳонии рушди устувор дар соҳаи об” баргузор гардид. Ҳамоиш бо суханини президенти Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, ифтитоҳ шуда, ташаббусшҳои Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва ибтикори ҷаҳонии кишвар, ки айни замон башар дар пешорӯи норасоии об қарор дорад, мавриди баррасӣ қарор дода шуданд. Дар ҳамоиши мазкур доктор Музаффарӣ, суханронӣ карда, таъкид намуд, ки об чун муъчизаи нодир дорои хотирае аст, ки он то 30 сол боқӣ мемонад. Ин аз он шаҳодат медиҳад, ки барои қадри зарро шинохтан аввал инсон бояд заршинос бошад, вагарна ҳамаи дороиву зару зеварашро аз даст дода, нодору фақир мегардад. Роҳбарияти Тоҷикистон хусусан Президенти кишвар чун заршинос ба қадри ҳар қатра об расида, истифодаи дурусти обҳову ҳифзи пиряхҳоро ба мардумони минтақа ва ҷаҳон аз корҳои муҳим дониста бо гузаронидани чорабаниҳои саривақтӣ тавсияҳо медиҳанд.

Тоҷикистону тоҷикистониён шукрона аз он менамоянд, ки ин сарзамин аз ин муъҷизаи нодир фаровону саршор аст. Ҳар сокини ин кишвари биҳиштосоро зарур меояд, то ба ҳифзу сарсабзу хуррам гаштани диёри худ камари ҳиммат баста, ташаббусҳои созандаро барои рушди инсоният ва тозагии муҳити зист идома дода, баҳри озодиву оромиву ободии халқу мардуми сайёра саҳми арзанда гузошт.

Ҳамаи ин фаровониҳоро Президенти Тоҷикистон бо чашми хирад нигариста, арзишмандии истифодаи оби ошомиданиро муҳим шуморида санаи 1 декабри соли 2001 “Дар бораи тасдиқи Консепсияи истифодаи самаранок ва ҳифзи захираҳои об дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ” қарор қабул кард. Бо чунин мақсад санаи 10-13 июни соли 2024 дар шаҳри Душанбе Конфронси сеюми байналмилалии сатҳи баланд оид ба Даҳсолаи байналмилалии амал «Об барои рушди устувор, солҳои 2018-2028» баргузор шуд, ки мақсаду ҳадафи конфронс табодули таҷрибаи беҳтарин ва дарёфти роҳҳои ҳалли инноватсионӣ, инчунин таҳкими шарикӣ байни ҷонибҳои манфиатдор ва баланд бардоштани нақши об дар рушди устувор мебошад.

Боиси ифтихор аст, ки ташаббусҳои Тоҷикистон аз ҷониби кишварҳои ҷаҳон, аз ҷумла Покистон мавриди дастгирӣ ёфта, ҳар ду кишвар мубрамияти обу манбаҳои онро муҳим шуморида муштаракона мулоқотҳо карда, ҷаласаҳо мегузаронанд. Покистон бо Тоҷикистон пайванди ҷуғрофии наздик дошта, муносиботи дипломатӣ миёни ҳар ду давлат 6 июни 1992 барқарор гардид.

Ҳамин тариқ, 24-26 апрели соли 2024 бо ташаббуси Сафорати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Ҷумҳурии Исломии Покистон дар Донишгоҳи Осиёи Бузург (Grand Asia), дар шаҳри Сиялкути вилояти Панҷоб, ки зодгоҳи файласуф ва шоири Шарқ Муҳаммад Иқболи Лоҳурӣ аввалин Конфронси байналмилалӣ бахшида ба тағйирёбии иқлим баргузор гардид, ки дар партави таъкидҳои пайвастаи Президенти Тоҷикистон дар он масъалаи мубрами обу экология баррасӣ шуд. Олимону роҳбарони институтҳои ҳавошиносӣ, пажуҳишгоҳҳои самти обу иқлим, намояндагон ва мутахассисони иқлиму обу энергетика аз кишварҳои аврупоӣ, институтҳои масъалаҳои энергетика ва энергияи «сабз», профессорон, донишҷӯён ва воситаҳои ахбори оммаи дохилӣ ва хориҷӣ дар кори конфронс иштирок намуда, ибрози андеша карданд. Дар конфронси мазкур намояндаи Сафорати Тоҷикистон дар Покистон таъкид намуд, ки Тоҷикистон, ки 93 фоизи қаламрави онро кӯҳҳо ташкил дода, аз рӯёрӯйӣ бо пайомадҳои тағйирёбии иқлим ба мисли Покистон осебпазир буда, бештар вақтҳо бо обхезӣ, сел, фаромадани ярчу тарма ва дигар офатҳои табиӣ дучор мешавад.

Покистон кишвари аграрӣ буда, аксари иқтисодиёти он барои парвариши зироатҳо аз об вобаста буда, аз осебпазиртарин дар муқобили иқлим аст. Тибқи пажӯҳиши NASA, ҳаҷми кӯлҳои пиряхҳо дар саросари ҷаҳон аз соли 1990 ба далели обшавии пиряхҳо тақрибан 50% афзоиш ёфта, дар Гилгит-Балтистон ва Хайбар-Пахтунхва зиёда аз 3044 кӯлҳои пиряхӣ муайян шуданд, ки аз ин шумора 33 онҳо эҳтимоли нестшавиро доранд.

Тибқи маълумоти Сандуқи Байналмилалии Пул, ин кишвар аз ҷиҳати норасоии об дар ҷои сеюм қарор дошта, тақрибан 60 дарсади обҳои умумӣ аз боронҳои муссонӣ ва қисми зиёди боришоти зимистон ба даст меоянд. Ба қавли Миан Аҳмад Наим Солик аз Пажӯҳишгоҳи таҳқиқоти стратегии Покистон чанд соли ахир вазъияти мавсими муссонӣ дар ин кишвар номунтазам шудааст [8].

Ба маъуломоти Вазири федералӣ оид ба тағирёбии иқлим ва ҳамоҳангсозии муҳити зисти Покистон Мусаддиқ Малик кишвараш хонаи дуввумин бузургтарин системаи пиряхӣ дар ҷаҳон берун аз минтақаҳои қутбӣ буда, ҳифзи ин манораҳои оби табииро аз тағирёбии иқлим муҳиму саривақтӣ мешуморад [7].

Мавриди зикр аст, Пассу яке аз 7беш аз 7,200 пиряхҳоест, ки минтақаро дар бар мегирад, ки дар се қаторкӯҳҳои Ҳиндукуш, Қаракорам ва Ҳимолой паҳн шуда, Покистонро ба хонаи бештарин пиряхҳо дар ҷаҳон берун аз Арктика ва Антарктика табдил медиҳад. Ин се қаторкӯҳҳои Ҳиндукуш, Қарокурум ва Ҳимолой дар якҷоя «қутби сеюм»-ро ташкил медиҳанд. Ба назари коршиносон қуллаҳои яхбандии сафеди пиряхи Пассу дар кӯҳҳои Қаракорам бо қабати сиёҳ печонида аз партовҳо, тармаҳо ва резиши сангҳо дар тӯли садсолаҳо ҷамъоварӣ шуданд.

Обҳои ҷоришудаи ин пиряхҳо дар саросари Қарокурум ва Ҳимолойи Ғарбӣ беш аз 300 миллион нафар аҳолии ҳавзаи дарёи Ҳиндро таъмин намуда, бузургтарин системаи кишоварзии обёришавандаи ҷаҳонро, ки дар саросари Ҳиндустон ва Покистон паҳн мешавад, амалӣ менамояд. Ба андешаи коршиносони соҳа тақрибан 75% захираи оби захирашудаи Покистонро ташкил медиҳад. Ба обшавии пиряхҳо аз сабаби тағирёбии иқлим таъсир расонида, хатари обхезиро афзоиш додааст. Ба қавли сокинони минтақа бо сабаби афзоиши мавҷҳои гармо обшавии пиряхҳо бо суръат идома ёфта, бештари қисматҳои кишоварзӣ зарар диданд.

Тибқи маълумотҳо пайванди пиряхҳо ё “ҷуфт кардан” як маросими қадимӣ миёни мардумони Гилгит-Балтистон будааст, ки пиряхҳои “мард” ва “зан”-ро муттаҳид намуда, аз рӯи рангу намуд онҳоро муайян мекарданд. Сокинони деҳа массаи яхи тақрибан 80 вазнро ба баландиҳо бурда онро бо омехтаи лой, хокистар ва ангишт пӯшонида ва майдонро бо сангҳои вазнин мебанданд. Он оҳиста-оҳиста ва устувор ба андозаи массаи ях афзоиш меёбад, зеро суръати ҷамъшавӣ (аз боришот, намӣ ва барф) дар ин баландӣ аз суръати обшавӣ ва сублиматсия зиёдтар мебошад. Тибқи ривоятҳои сокинони деҳа аз асри 13, вақте ки онҳо аз вуруди сарлашкари муғул Чингизхон ва қабилааш бо парвариши пиряхҳо дар ағбаҳои кӯҳии Ҳиндукуш ва Қаракорам монеъ шуданд, аз ин усул истифода мекарданд [11].

Аммо бо афзоиши ҳарорат бар асари тағирёбии иқлим, ин пиряхҳо, аз ҷумла Пассу, таъсирпазир шуда, тибқи таҳқиқоти коршиносони иқлимӣ дар Покистон дар тӯли чаҳор даҳсола, аз соли 1977 то 2014, ин пирях 10% хурдтар шуда ҳар моҳ то 4 метр коҳиш ёфтааст, ки бояд чораҳо андешида шавад [2].

Барои пешгири аз чунин таҳдиду хатарҳои обу иқлиму ҳифзи пиряҳо соли 2016, Покистон яке аз аввалин кишварҳое буд, ки аз Фонди Иқлими Сабз маблағгузории мутобиқшавӣ ба даст овард. Мутобиқи New Lines давлати Покистон сохтмони обанборҳо, деворҳои обхезӣ ва каналҳои буриш дар манотиқи осебпазирро маблағгузорӣ намуда, чораҳо меандешад.

Барои пешгириву ҷилавгирӣ аз масоили мубрами об ва ҳифзи пиряхҳо кишвари Тоҷикистон низ бо мақсади паст намудани таъсири манфии тағйирёбии иқлим ба соҳаҳои иҷтимоию иқтисодӣ Стратегияи миллии мутобиқшавӣ ба тағйирёбии иқлимро барои давраи то соли 2030 таҳия карда, пайваста баҳри амалисозии он кору тадбирҳо андешида, амалӣ менамояд.

Ин ҷо бояд ишора кард, ки саҳми Тоҷикистон дар ҳаҷми партовҳои газҳои гулхонаӣ андак буда, дар ҷаҳон мавқеи пешсафро ишғол менамояд. Ин кишвар яке аз давлатҳои пешсафи сайёра аз рӯи фоизи истеҳсоли энергияи «сабз» ба ҳисоб рафта, даврони ҷаҳонишавӣ барои ҳалли мушкилоти иқлимӣ, экологӣ, норасоии оби нушокӣ ва дигар масоили аҳли башар чораҳои амалӣ ва саривақтӣ меандешад. Дар ин зимн, сиёсати «энергияи сабз»-ро метавон чун усули муассир барои рушди иқтисодӣ ва иҷтимоӣ дар ҳамбастагӣ амалӣ кард, ки намунаи олӣ барои кишварҳои ҷаҳон мебошад.

Кишварҳои ҷаҳон аз пешниҳоду ибтикороти Президенти Тоҷикистон, ки яке ташаббускорони асосии масоили обу иқлим маҳсуб меёбанд, хушбин буда, бо гузаронидани форуму ҷаласаҳо талош мекунанд, ки масоили мубрами обу иқлимро бо маслиҳату машварат муштаракона баррасӣ намоянд.

Тоҷикистон ва сокинони сулҳхоҳи он шукрона аз он менамоянд, ки ин сарзамин аз ин муъҷизаи нодир бой буду, ҳар шаҳрвандро зарур аст, ки дар ҳифзу сарсабзу хуррамсозии ин сарзамин саҳм гузошта, пайваста онро озоду орому обод нигоҳ дорад [6].

Бо ташаббуси Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон дар мавзуи «Густариши ҳамкории мамлакатҳои Осиёи Марказӣ дар бахши обу энергетика» санаи 25-26 апрели 2024 конференсияи байналмилалии илмӣ-амалӣ доир шуд, ки дар он масъалаҳои вобаста ба таҳлилу мониторинги ҳамаҷонибаи вазъи кунунӣ ва дурнамои тавсеаи ҳамкории мамлакатҳои Осиёи Марказӣ оид ба масъалаҳои амнияти об, инчунин таҳия ва пешбурди механизму воситаҳои хубу ҳавасмандгардонии ин раванд мавриди муҳокима гардиданд.

Коршиносону олимони соҳа аз Осиёи Марказӣ, Аврупо ва ИМА дар мавзуъҳои «Равишҳои нав ба идоракунии амнияти обу энергетикӣ дар шароити тағйирёбии иқлим», «Таъмини устувории тағйирёбии иқлим дар Осиёи Марказӣ тавассути эҷоди барномаи таълимӣ оид ба идоракунии захираҳои об», «Офатҳои табиии марбут ба пиряхҳо ва захираҳои об», «Санъати дипломатӣ барои ҳалли мушкилоти обу энергетикӣ дар Осиёи Марказӣ», «Мушкилоти тақсими захираҳои об ва истифодаи дурусти онҳо», «Ҳолати кунунӣ ва роҳҳои имконпазири танзими захираҳои обии фаромарзии Амударё» ибрози андешаронӣ намуданд.

Дар ин зимн, профессор Сайдулло Қувватзода дар мақолаи худ зери унвони “Ҷойгоҳи “Раванди оби Душанбе” дар ҳамгироии минтақавӣ ва глобалӣ” ишора карда чунин қайд намудааст: “Зарур аст, ки бо истифода аз натиҷаҳои бадастомада, “Раванди оби Душанбе” ҳамчун ниҳоди доималкунандаи сатҳи байналмилалӣ ва платформаи ҳамгироии байналмилалӣ доир ба пешбурди Рӯзномаи ҷаҳонии об об эътироф карда шавад ва доираи фарогирии он аз баргузорнамудани чорабиниҳои сатҳт байналмилалӣ ва пешбурди лоиҳаҳои илмӣ-инноватсионӣ дар соҳаи об ва таҳқиқотҳои муштараки илмии сатҳи ҷаҳонӣ дар соҳаи об васеъ карда шавад” [9, с.24].

Тибқи маълумоти овардаи профессор Абдулҳамид Қаюмов аз “Маркази омӯзиши пиряхҳои АМИТ” то соли 2020-2050 пиряхҳои хурд, ки то 1 километри квадратӣ масоҳат доранд, тамоман аз байн рафтанашон мумкин буда, сатҳи онҳо фаровон аз кафидагиҳо ва кӯлҳо аст, ки далели костагию деградатсия ба шумор меравад [1, с.50].

Ба андешаи профессор Ҳайдарзода Рустам “дар даҳсолаҳои охир дар ҷаҳон афзоиши тавозуни миёнаи ҳарорат мушоҳида мешавад. Ин рӯйдод ба “падидаи гармхонаӣ” марбут дошта, бо ифлосшавии ҳаво алоқамандаст, ки дар натиҷаи ҳамаи ин падидаҳо обшавии пиряхҳо ва хеле кам шудани масоҳати онҳо ба амал меояд” [14, с.33].

Ба назари ӯ омӯзиши амиқи ҳалли мушкилоти об, сиёсати одилонаи марбут ба минтақаи Осиёи Марказӣ, дарки нақш ва таъсири он ба равандҳои муосири геополитикии минтақа хеле мубраму муҳим аст. Мазмуну моҳияти ташаббусҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оид ба масъалаҳои об ва истифодаи самаранок ва оқилонаи он мебошад, ки бо назари мо, ба ҳалли яке аз мушкилоти асосии башарият, яъне раҳо шудан аз буҳрони об нигаронида шудааст [13].

Мавриди зикр аст, ки минтақаи Осиёи Марказӣ ба монанди дигар кишварҳои ҷаҳон зери таъсири тағйирёбии иқлим қарор дошта, дар сурати пайдо накардани роҳу воситаи пешгириву чораандешиҳои саривақтӣ натиҷаи манфӣ ба бор хоҳад овард.

Ба қавли сиёсатшиноси тоҷик Некбахт Дороншоева вақте, ки об аз якчанд сарҳад мегузарад ва он кам аст, кишварҳои минтақа ё гурӯҳҳои этникӣ ба муборизаи ошкоро барои захираҳои об шурӯъ мекунанд. Ба андешаи ӯ кишварҳо бештар дар бораи об баҳс мекунанд, на ин ки ба як созиш омода масъалаи чи тавр тақсим кардани обро ҳал намоянд [9, с.97].

Ин ҷо бояд ишора кард, ки 98 фоизи барқ дар неругоҳҳои барқи обии Тоҷикистон истеҳсол шуда, дар раддабандии ҷаҳонӣ аз ҷиҳати тавлиди энергияи «сабз» ҷойи шашумро ишғол менамояд. Дар ин зимн дар асоси қарори роҳбарияти шаҳри Душанбе соли 2024 “Соли маърифати экологӣ” эълон шуда, конфронси байналмилалии илмӣ-амалии «Нақши шаҳрҳо дар татбиқи ташаббусҳои сабз: таҷрибаи Душанбе» доир гардид, ки гувоҳӣ аз мубрамияти обу яхҳо ва ҳифзи саривақтии онҳо медиҳад.

Ба андешаи директори Институти масъалаҳои об, гидроэнергетика ва экологияи АМИТ дотсент Ориф Амирзода ва донишманди соҳа Номвар Қурбон амалӣ намудани чунин ҳадафҳои олӣ моро зарур меояд то дар навбати аввал ба таъмини амнияти обӣ ва обтаъминкунии кафолатнок барои обёрии заминҳои тамоми кишварҳои Осиёи Марказӣ дар хушксолиҳо тавассути танзими бисёрсола ва мавсимии маҷрои об дар обанборҳо, ҳамчунин ба пешгирии ҳолатҳои фавқулодаи вобаста ба об, мисли селу обхезӣ, мусоидат кард. Сипас аз иқтидори бузурги гидроэнергетикии Тоҷикистон хуб баҳрабардорӣ намуд,-- то минтақа бо қувваи барқи дастрас ва аз лиҳози экологӣ тоза таъмин шавад ва дар ниҳоят истифодаи захираҳои гидроэнергетикии мамлакат инчунин ба коҳиши назарраси паҳншавии гази карбон дар атмосфера мусоидат хоҳад кард [10].

Барои беҳтару бештар ҳифзу ҷилавгирӣ кардан ва пешбурди раванди ҳалли самараноки масъалаҳо дар соҳаи обу пиряхҳо бо ҳамаи тарафҳои манфиатдор ҳамкории муштаракро ба роҳ монда, бо рушди босуботу муназзам тавассути истифодаи захираҳои васеи иқтидори гидроэнергетикӣ барои расидан ба мақсади ниҳоӣ амалӣ кард. Ҳамин иқтидори бузурги энергетикии Тоҷикистон мебошад, ки кишвар истеҳсолкунандаи «энергияи сабз» аз ҷиҳати экологӣ тоза ба қатори шаш кишвари пешсафи сайёра шомил шуда, неруи барқ танҳо аз ҳисоби энергияи обӣ 98%-ро ташкил медиҳад. Истифодаи дурусти манобеи захиравии фаровони кишвар заминаи хубро дар ҷилавгирӣ аз таҳдиду хатарҳо аз боду иқлими сайёра фароҳам оварда, Тоҷикистонро ба мамлакати сабз табдил дода, манфиати он ба ҳама аҳли минтақа ҷаҳон хоҳад расид.

Ҳамин тариқ, бо баланд нигоҳ доштани маърифати экологии аҳолӣ, тозаю озода нигоҳ доштани муҳити зист, ҳифзи арзишҳои гуногуни экологӣ ва таъмини амнияти экологӣ заминаҳои беҳтару бештар фароҳам мегардад. Бо баргузории чунин семинару нишастҳо Тоҷикистон талош мекунад, то платформаро барои пайгирӣ, пешбурд ва дастгирии иҷрои уҳдадориҳои ихтиёрии дар Рӯзномаи обии Конфронси Созмони Милали Муттаҳид оид ба захираҳои об сабтшуда, инчунин ҳавасмандгардонии шарикии нав ва суръат бахшидан ба амалҳо оид ба ноил гардидан ба ҳадафҳои Рӯзномаи рушди устувор барои давраи то соли 2030-ро бо роҳу равишу чораҳои беҳтар баррасӣ намояд.

Ба андешаи нигорандаи сатрҳо кишварҳои ҷаҳон бо истифода аз унсуру моделҳои хос баҳри ҳифзи обу иқлиму пиряхҳо ҳамкориҳои муштарак намуда, дар рушду пешрафти иқтисодӣ, фаъолсозии лоиҳаву барномаҳои муассири пазируфташудаи худ, минтақа ва ҷаҳонро ба самти созандагиву сулҳофаринӣ ҳидоят фармуда, тавсеаву тақвият хоҳанд бахшид. Аз ҷониби Маҷмаи Умумии Созмони Милали Муттаҳид пазируфта шудани соли 2025 Соли байналмилалии ҳифзи пиряхҳо ва 21 март Рӯзи ҷаҳонии пиряхҳо ва 22 март Рӯзи ҷаҳонии об муҳим арзёбӣ шуда, мақсаду маромии аслии он баҳри саломативу саодатмандии сокинони сайёра буда, кишварҳо бо чорабиниҳои байналмилалӣ ва инчунин миллӣ нақши пиряхҳову обҳоро дар системаи ҷаҳонӣ бештару беҳтар баррасӣ хоҳанд кард.

РАҲМОНОВ МИРСАИД - ходими калони илмии Шуъбаи Осиёи Ҷанубу Шарқии Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ

АДАБИЁТ

1. Абдулҳамид Қаюмов. Пешсафи Тоҷикистон дар масъалаи ҳифз ва омӯзиши пиряхҳо. Густариши ҳамкории кишварҳои Осиёи Марказӣ дар соҳаи амнияти об. (маводи конференсияи байналмилалӣ). Душанбе,”Аршам”, 2024,-С.380.

2. Айна Ҷ. Хон. Покистон пиряхҳои худро аз сабаби тағирёбии иқлим аз даст медиҳад. Aina J. Khan. Pakistan Is Losing Its Glaciers to Climate Change. https://newlinesmag.com/reportage/pakistan-is-losing-its-glaciers-to-climate-change/ January 22, 2025

3. Валиев Давлатёр. Аҳамияти ташаббусҳои байналмилалии Тоҷикистон дар соҳаи обу иқлим ва нақши пешвои миллат дар ҳалли мушкилоти башар. 18.09.2023. https://tajmedun.tj/tj/akhbor/?ELEMENT_ID=22859

4. Густариши ҳамкории кишварҳои Осиёи Марказӣ дар соҳаи амнияти об. (маводи конференсияи байналмилалӣ). Мураттиб Мамадазимов А.-Душанбе,”Аршам”, 2024,-С.380. саҳ.24

5. Мирсаид Раҳмонов. Нақши “дипломатияи об” ва ташаббусҳои созандаи тоҷикистон.ҷумҳурият санаи нашр: 25.05.2022 №: 99 – 100.

6. Мирсаид Раҳмонов. Нақши Тоҷикистон дар рушди дипломатияи обу иқлими сайёра назаррас аст.АМИТ Ховар. https://khovar.tj/2024/06/na-shi-to-ikiston-dar-rushdi-diplomatiyai-obu-i-limi-sajyora-nazarras-ast-e-do-ba-konfronsi-seyumi-bajnalmilalii-sat-i-baland-oid-ba-da-solai-bajnalmilalii-amal-ob-baroi-rushdi-ustuvor/

7. Мусодик ба амалиёти ягонаи глобалӣ барои мубориза бо норасоии об дар шароити фишори иқлим даъват мекунад. Рӯзномаи Nation. March 23, 2025. Musadik urges unified global action to combat water scarcity amid climate pressures. https://www.nation.com.pk/23-Mar-2025/musadik-urges-unified-global-action-to-combat-water-scarcity-amid-climate-pressures

8. Муҳаммад Зулфиқор. Бӯҳрони об дар Покистон: далелҳо ва роҳҳои ҳалли. Muhammad Azhad Zulfiqar. Рузномаи Nation. August 07, 2020. Water crisis in Pakistan: Facts and solutions. https://www.nation.com.pk/07-Aug-2020/water-crisis-in-pakistan-facts-and-solutions

9. Некбахт Дороншоева. Мушкилоти тақсими захираҳои об ва истифодаи дурусти он. Густариши ҳамкории кишварҳои Осиёи Марказӣ дар соҳаи амнияти об. (маводи конференсияи байналмилалӣ). Душанбе,”Аршам”, 2024,-С.380.

10. Ориф Амирзода. Номвар Қурбон. тоҷикистон – ташаббускори ғояҳои ҷаҳонии обу иқлим. https://www.imoge.tj/intishorot/maqolaho/to-ikiston-tashabbuskori-oya-oi-a-onii-obu-i-lim.Сен 06 2021.

11. Покистон пиряхҳои худро аз сабаби тағирёбии иқлим аз даст медиҳад. Pakistan Is Losing Its Glaciers to Climate Change. New Lines Magazine. January 22, 2025.

12. Президенти Тоҷикистон-ташаббускори ҳалли масъалаҳои об. АМИТ. Ховар. 12.06.2024. https://khovar.tj/2024/06/prezidenti-to-ikiston-tashabbuskori-alli-masala-oi-ob-andesha-oi-ishtirokdoroni-konfronsi-seyumi-bajnalmilalii-sat-i-baland-dar-in-husus/

13. Рустам Ҳайдарзода. Нақши Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ташаккули дипломатияи об ҷаҳон https://www.osiyoavrupo.tj/tg/post/na-shi-prezidenti-um-urii-to-ikiston-mu-taram-emomal-ra-mon-dar-tashakkuli-diplomatiyai-ob-dar-a-on 2024-22-07. (санаи муроҷиат 11 марти 2025)

14. Рустам Ҳайдарзода. Нақши Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ташаккули дипломатияи об ҷаҳон. Густариши ҳамкории кишварҳои Осиёи Марказӣ дар соҳаи амнияти об. (маводи конференсияи байналмилалӣ). Душанбе,”Аршам”, 2024,-С.380.

the South-Eastern Asia Department of NUST. Address: Dushanbe, Rudaki Street 33. Tel: 919293105. email: esrp_mirsaid@yahoo.co.uk

Зиёда аз 30 сол мешавад, ки панҷ кишвари минтақаи Осиёи Марказӣ (Қазоқистон, Қирғизистон, Тоҷикистон, Туркманистон ва Ӯзбекистон) ба истиқлолияти комил ноил гардидаанд. Ин ҳарчанд давраи аз ҷиҳати таърихӣ тӯлонӣ набошад ҳам, барои рушд додани ҳамкориҳои минтақавӣ ва ба вуҷуд овардани ҳамгироӣ муддати кифоя аст. Масалан, дар ҳамин муддат кишварҳое чун Ҷопон, Сингапур ва Чин тавонистанд падидаеро, ки «мӯъҷиза»-и Ҷопон, Сингапур ва Чин номида мешавад, ба ҳаёти иқтисодиву сиёсии ҷаҳон муаррифӣ кардаанд. Аз тарафи дигар, Аврупо дар тӯли 30 соле, ки ба ҳамгироии минтақавӣ шурӯъ карда буд, на танҳо ниҳодҳои асосии ҳамгироиро таъсис дод, балки эълом кард ва ба иттиҳоди сиёсӣ табдил ёфт. Раванди ҳамгироӣ дар минтақаи Осиёи Марказӣ баъди ба даст овардани истиқлолияти давлатии ҳар кадоми онҳо шурӯъ шудааст. Марҳилаи аввали талошҳо барои ҳамгироӣ дар доираи созмони Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил шурӯъ шуда, баъдан ин раванд хусусияти сирф минтақавӣ пайдо кардааст. Барои мисол, дар нишасти сарони давлатҳои Осиёи Марказӣ соли 1993 дар Ишқобод ва Тошкент аввалин кӯшишҳои ба вуҷуд овардани ҳамгироӣ миёни кишварҳои минтақа шурӯъ шуда, дар заминаи онҳо соли 1993 Иттиҳоди иқтисодии Осиёи Марказӣ таъсис ёфт, ки бо саъю кӯшиши ҷонибҳо ҳатто ба вуҷуд овардани бозори умумӣ оғоз гардид. Инчунин бояд гуфт, ки дар ин самт ҳудуди панҷоҳ лоиҳаи муштарак таҳия шуда буданд. Иттиҳоди иқтисодии Осиёи Марказӣ баъдан ба Созмони ҳамкориҳои Осиёи Марказӣ табдил дода мешавад, ки як қадам аз ҳамгироии иқтисодӣ ба ҳамгироии сиёсӣ буд. Мутаассифона, то соли 2006 раванди ҳамгироӣ қатъ мегардад. Зеро Федератсияи Русия, як давлати тавоно, ки ба минтақа таъсири бевосита дошт ба узвияти Созмони ҳамкории Осиёи Марказӣ пазируфта мешавад ва дар натиҷа ин созмон обрӯи худро ҳамчун як ниҳоди сирф минтақавӣ аз даст медиҳад.

Пас аз танаффуси бештар аз даҳсола раванди мустақили ҳамгироӣ дубора дар минтақа шурӯъ гардид. Идеяи баргузории мулоқотҳои мунтазами машваратӣ аз ҷониби Президенти Ҷумҳурии Ӯзбекистон Шавкат Мирзиёев дар соли 2017 зимни суханронии худ дар иҷлосияи 72-юми Маҷмаи Умумии СММ садо дода буд, ки минбаъд ба густариши муколамаҳо, ҳамкориҳои созанда ва таҳкими ҳамсоягии нек равона гардид, ки то имрӯз шаш ҷаласаи Мулоқотҳои машваратӣ баргузор гардидаанд. Дар ҷаласаи панҷуми машваратӣ, ки соли 2023 дар Душанбе баргузор шуд, Роҳбарони давлатҳо беш аз 70 ташаббуси навъҳои гуногунро эълон карданд, ки шумораи умумии онҳо ба 250 мерасад. Шоёни диққат аст, ки аксари онҳо аз ҷиҳати мақсаду вазифаҳо амалан ба ҳам мувофиқат мекунанд ё ба ҳамдигар ниҳоят наздиканд, ки ин барои пешравии якҷояи онҳо шароити мусоид фароҳам меоварад.

Дар шароити ҷаҳонишавӣ ва мураккабшавии масоили сиёсати ҷаҳонӣ ва минтақавӣ, кишварҳои минтақаҳо бо ҳам наздик мешаванд, то якҷоя посух диҳанд ва мавқеӣ ягона дошта бошанд. Ин раванд дар минтақаи Осиёи Марказӣ бо ду роҳ гузашта истодааст — ҳамкории минтақавӣ ва ҳамгироӣ. Гарчанде, ки ин ду истилоҳ ба ҳам наздик бошанд ҳам, дар асл ду равиши гуногун ба шумор мераванд, яъне ҳамгироӣ сатҳи баландтари якҷояшавӣ аст, ки бо муттаҳид шудани сиёсати иқтисодӣ ва ҳатто сиёсати хориҷӣ тавсиф мешавад. Барои мисол Иттиҳоди Аврупо намунаи барҷастаи он аст. Вақте ки ҳамгироии иқтисодӣ ба вуҷуд оварда шавад, пас ҳатман ҳамгироии сиёсӣ дар заминаи он шакл хоҳад гирифт. Тавонмандии иқтисодии кишварҳои минтақа барои ба вуҷуд овардани ҳамгироии иқтисодӣ басанда буда, танҳо механизмҳои ҳуқуқӣ, идорӣ ва модели хоси минтақавӣ бояд коркард карда шаванд. Таҷрибаи Иттиҳоди Аврупо чунин буд, ки аввал онҳо ҳамгироии иқтисодиро ба вуҷуд оварданд ва минбаъд дар заминаи он ҳамгироии сиёсӣ шакл гирифт.

Ҳамкории минтақавӣ бештар ба ҳамоҳангсозии фаъолиятҳо асос меёбад, вале истиқлолияти бештари кишварҳоро нигоҳ дошта, ҳамгироиро дуюм дараҷа мегардонад. Ба ин нигоҳ накарда бо омилҳои гуногун имрӯз давлатҳои Осиёи Марказӣ дар остонаи истиқлоли геополитикӣ қарор доранд ва дар он нақш ва мавқеи ҳамгироӣ хеле бориз ба шумор меравад. Баъдан, давлатҳои Осиёи Марказӣ дар остонаи табдил ёфтан аз объект ба субъекти геополитикӣ қарор дорад, ки масъулияти бештарро ин раванд аз кишварҳо талаб мекунад.

Истиқлоли геополитикӣ – мафҳумест, ки ба тавоноии як давлат, як минтақа дар интихоби озодонаи равиши сиёсати дохиливу хориҷиаш ишора мекунад, яъне бе зери фишор ва ё таъсири дигар давлатҳо ва қудратҳои сиёсӣ қарор мегирад. Ба ибораи дигар, истиқлоли геополитикӣ маънои онро дорад, ки давлат ва ё як минтақаи муайян ва ба ҳамгироии комил дастёфта метавонад, дар интихоби иттифоқчиён, шарикони сиёсӣ ва ҳамкории байналмилалӣ интихоби озод дошта бошад. Ҳамзамон ба роҳ мондани сиёсати хориҷии мустақилона дар асоси манфиатҳои миллӣ, бе дахолат ва таъсири қувваҳои беруна, ишғоли мавқеи хос дар масъалаҳои байналмилалӣ ва иштироки фаъол дар бартараф кардани хатарҳои воқеӣ ва эҳтимолии ҷаҳон низ аз нишонаҳои истиқлоли геополитикӣ маҳсуб меёбанд.

Барои давлатҳои Осиёи Марказӣ – Қазоқистон, Қирғизистон, Тоҷикистон, Туркманистон ва Ӯзбекистон, истиқлоли геополитикӣ маънои доштани қобилияти мустақилона дар қабул кардани қарорҳо дар сиёсати дохилӣ ва хориҷӣ, бидун вобастагии шадид аз қудратҳои хориҷӣ мебошад. Аз тарафи дигар минтақа дар маркази манфиатҳои геополитикии қудратҳои бузург қарор гирифтааст, ки ба истиқлоли геополитикии минтақа таҳдид мекунад. Аммо талошҳои пайвастаи роҳбарони давлатҳои Осиёи Марказӣ барои ба вуҷуд овардани ҳамгироии мустақили “Панҷгонаи Осиёи Марказӣ” ва дастёбӣ ба истиқлоли геополитикии минтақа натиҷаҳои дилхоҳ дода истодааст, ки имрӯз нишонаҳои хосе мавҷуданд, ки аз истиқлоли геополитикии давлатҳои Осиёи Марказӣ хабар медиҳанд. Аз нуқтаи назари мо нишонаҳои истиқлоли геополитикии давлатҳои Осиёи Марказӣ чунинанд:

Аввалан, пешбурди ҳамкориҳои минтақавӣ дар доираи Мулоқотҳои машваратии сарони давлатҳои Осиёи Марказӣ, тақвияти ҳамкориҳои байналмилалӣ дар доираи нишасту саммитҳои «С5+1» ва Хазинаи байналмилалии наҷоти Арал боиси суръат пайдо кардани раванди ҳамгироӣ дар минтақа гардидааст. Баргузории Мулоқотҳои машваратии сарони давлатҳои Осиёи Марказӣ барои тамоми минтақа рӯйдоди муҳиме буд, ки мунтазам ва ба як платформаи муассири муколамаи минтақавӣ дар сатҳи олӣ табдил ёфт. Ҷонибҳо ба хотири амиқтар кардани ҳамкориҳо дар арсаи сиёсӣ форуми вакилони парлумон, вохӯриҳои котибони Шӯроҳои амният, ташкили шаклҳои ҳамкории байнисоҳавӣ, платформаҳои муколамаи коршиносон ва ғайраро роҳандозӣ намуданд. Таҳкими ваҳдати минтақа низ ба рушди равобити ягонаи кишварҳои Осиёи Марказӣ барои эҷоди равобит бо давлатҳо ва қудратҳои ҷаҳонӣ, дар доираи формати муколамаи «Осиёи Марказӣ Плюс» мусоидат намуд. Айни замон чунин форматҳо аллакай бо 11 кишвари пешрафтаи ҷаҳон ва созмонҳои ҷаҳонӣ амал карда шуданд.

Кишварҳои минтақа дар доираи Хазинаи байналмилалии наҷоти Арал фаъолона кор карда истодаанд ва инчунин барномаи минтақавии «Рӯзномаи сабз» барои Осиёи Марказиро, ки дар чаҳорчӯби мулоқотҳои машваратии сарони кишварҳои Осиёи Марказӣ дар шаҳри Чолпон-Ата тасдиқ шудааст, роҳнамоӣ мекунанд.

Ёдовар мешавем, ки дар таърихӣ 31-уми марти соли 2025 дар шаҳри Хуҷанди вилояти Суғд аввалин нишасти сетарафаи давлатҳои Тоҷикистон, Ӯзбекистон ва Қирғизистон баргузор гардид. Нишасти мазкур аз лиҳози аҳамияти сиёсиву амниятӣ, падидаи таърихӣ буда, як қадами устувор дар раванди ҳамгироии кишварҳои Осиёи Марказӣ ва пайки равшан аз истиқлоли геополитикӣ маҳсуб меёбад. Нишасти мазкур ба кулли мушкилоте, ки дар замони шӯравӣ боқӣ монда буд ва нофаҳмиҳое, ки дар солҳои соҳибистиқлолии се кишвар пайдо шуда буданд, нуқтаи хотимавӣ гузошт. Мутахассисон қайд мекунанд, ки нишасти Хуҷанд ба нест кардани стереотипҳо дар бораи водии Фарғона кӯмак мекунад ва дар соҳаҳои иқтисодӣ, амният, экология ва фарҳанг имкониятҳои нави лоиҳаҳои муштаракро мекушояд. Имзои Созишномаи ниҳоӣ дар бораи марзи давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Қирғизистон, Созишнома «Дар бораи дӯстии абадӣ», ба кор даровардани хатти интиқоли барқи Датка-Суғд, ки системаҳои энергетикии Тоҷикистон ва Қирғизистонро мепайвандад, як гоми бузург барои ноил шудан ба истиқлоли геополитикӣ мебошад. Буҳрони Украина, Ховари Миёна ва мушкилиҳо дар самти ҳамлу нақли молу коло тариқи киштиҳо ва коҳиш ёфтани роҳҳои баҳрӣ имкони ба вуҷуд овардани роҳҳои алтернативӣ тариқи минтақаи Осиёи Марказӣ ба вуҷуд омадааст ва диққати қудратҳои минтақавӣ ва ҷаҳониро ба минтақаи Осиёи Марказӣ нигаронидааст. Ин як фурсати дигаре ба шумор меравад, ки аз он истифода бурда, истиқлоли геополитикиро тақвият бояд бахшид.

Баъдан, талош барои мувозинатсозии муносибатҳо бо қудратҳои минтақавию ҷаҳонӣ як ҷанбаи дигарест, ки дар давоми бештар аз сӣ соли истиқлоли давлатӣ, кишварҳои Осиёи Марказӣ тавонистанд, бо нигоҳ доштани истиқолият, таъмини амният ва рушди устувор ҳамчун як бозигари асосӣ дар миёни Шарқу Ғарб қарор гирифта, ин тамоюл аҳамияти геополитикӣ ва геостратегии минтақаро дар асри XXI хеле баланд бардошт. Ҳамаи кишварҳои минтақа сиёсатеро пеш гирифтанд, ки байни Русия, Чин, Амрико ва Аврупо мувозинат нигоҳ доранд. Сиёсати «дарҳои кушода» ва «мутавозин» бо тамоми давлатҳои сайёра натиҷаи дилхоҳ дода, мувозинатро бо тамоми кишварҳо ва қудратҳои минтақавию ҷаҳонӣ таъмин намуда истодааст. Сиёсати чандвекторӣ барои кишварҳои Осиёи Марказӣ дар арсаи ҷаҳонӣ самараноктарин роҳбурди сиёсӣ собит шуда истодааст.

Дар шароити муосири ҷаҳонӣ, ки бо ноустувории геополитикӣ, рақобатҳои иқтисодӣ ва вобастагиҳои трансмиллӣ тавсиф меёбад, масоили худкифо будан дар бахшҳои муҳими стратегӣ ба яке аз масъалаҳои калидӣ барои ҳар як кишвари мустақил табдил ёфтааст. Худкифо шудан дар бахшҳои муҳими стратегӣ, яке аз ҳадафҳои асосии кишварҳои минтақа буда, талоши кам кардани вобастагии хориҷиро доранд. Худкифоӣ, яъне қобилияти кишвар ба истеҳсол ва таъмини эҳтиёҷоти аслии худ бидуни вобастагӣ аз захираҳои хориҷӣ, омили муҳими амнияти миллӣ ва рушди устувор маҳсуб мешавад. Худкифоӣ дар ин маврид маънои танҳо иқтисодӣ надорад, балки бештар ба тавоноии сиёсиву низомӣ, технологӣ ва иҷтимоӣ ишора мекунад. Талоши худкифо шудан дар бахшҳои муҳими стратегӣ барои кишварҳои Осиёи Марказӣ на танҳо масъалаи рушди иқтисодӣ, балки амнияти миллӣ, истиқлолияти воқеӣ ва устувории дарозмуддат мебошад. Роҳ ба сӯйи худкифоӣ, гарчанде пурпечутоб бошад ҳам, бо назардошти манфиатҳои муштарак ва ҳамкории минтақавӣ, метавонад ба модели нави рушди Осиёи Марказӣ — модели боэътимод, устувор ва дарунсохт табдил ёбад.

Бо дарназардошти тамоюлҳои болозикр оиди истиқлоли геополотикӣ, рушди муассир ва босуръати ҳамгироии Осиёи Марказӣ вазифаҳои зерин бояд иҷро шаванд:

— аниқ муайян кардани моҳияти ҳамгироӣ, консепсияи он, модел, мазмун ва марҳалаҳои дигаргунсозиҳои иқтисодӣ ва ислоҳоти иҷтимоӣ;

– муттаҳидсозии заминаи қонунгузории ҳамгироӣ;

– рафъи монеаҳое, ки ҳаракати озоди молҳо, сармоя ва қувваи кории байни кишварҳоро маҳдуд мекунанд;

– эътирофи зарурати ҳамкории зич ва ҳамкориҳо ҳамчун самти афзалиятноки сиёсати хориҷӣ;

– ҳифзи муштараки арзишҳои умумии ҳудудӣ, таърихӣ, динӣ, фарҳангӣ ва иқтисодӣ;

– кишварҳои минтақаи Осиёи Марказӣ ба як ниҳоди молии муштарак ниёз доранд, ки бояд таъсис дода шавад;

Ба тариқи хулоса, метавон пешниҳод кард, ки Созмони ҳамкории Осиёи Марказӣ ҳамчун модели нави ҳамгироии кишварҳои минтақа бо барномаҳои ба рушди устувор ва асри XXI нигаронида шуда, бори дигар таъсис ва ба созмони сирф минтақавӣ табдил дода шавад. Ҳамзамон оинномаи созмон дар асоси манфиатҳои муштарак қабул гардида, ниҳодҳои созмон таъсис дода шаванд.

Нишасти сетарафаи Хуҷанд, бояд пайваста баргузор гардида, ба платформаи нави нишастҳои мустақили минтақавӣ табдил дода шавад ва дар солҳои оянда ба ин нишаст роҳбарони Қазоқистон ва Туркманистон низ даъват карда шаванд.

Шарифов Искандар Иброҳимович - ходими илмии шуъбаи Иттиҳоди Давлатҳои Мустақили Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ

Президент Республики Таджикистан, Лидер нации, уважаемый Эмомали Рахмон зарекомендовал себя как выдающийся деятель международной дипломатии, чьи инициативы и стратегическое видение формируют глобальную повестку в области миростроительства, устойчивого развития, культурного единства и цифровой инклюзии. Его деятельность охватывает водную и климатическую дипломатию, сохранение культурного наследия и культурную дипломатию, укрепление региональной стабильности, развитие зеленой энергетики и достижение цифрового равенства. Эмомали Рахмон инициировал и поддержал ключевые резолюции и программы в рамках ООН, ЮНЕСКО, Шанхайской организации сотрудничества (ШОС) и Содружества Независимых Государств (СНГ), демонстрируя уникальную способность объединять страны для решения глобальных вызовов. В 2024 году он поддержал Глобальный цифровой договор (ГЦД) и заложил основу для новых инициатив, таких как создание регионального центра ИИ в Центральной Азии и продвижение возобновляемой энергии через развитие гидроэлектростанций. Настоящая статья представляет собой расширенный анализ его роли в международной дипломатии, структурированный по трем ключевым направлениям: водная и климатическая дипломатия, культурное наследие и культурная дипломатия, а также региональная стабильность, с акцентом на правовые аспекты и новаторские идеи для глобального лидерства.

1. Водная и климатическая дипломатия: новаторский подход

1.1. Водная дипломатия: вода как инструмент мира

Эмомали Рахмон зарекомендовал себя как пионер водной дипломатии, продвигая инициативы, которые предотвращают конфликты и способствуют устойчивому развитию. Его вклад в глобальную водную повестку начался с инициирования Резолюции Генеральной Ассамблеи ООН «Провозглашение 2003 года Международным годом пресной воды» (20 декабря 2000 года, A/RES/55/196). Эта резолюция акцентировала внимание на воде как инструменте мира, вдохновив международное сообщество на разработку программ по рациональному использованию водных ресурсов. Успех этой инициативы привел к принятию Резолюции «Международное десятилетие действий «Вода для жизни», 2005–2015 годы» (23 декабря 2003 года, A/RES/58/217), которая мобилизовала страны для проведения реформ в водном секторе, включая улучшение доступа к чистой воде и санитарии.

В 2016 году Эмомали Рахмон инициировал Резолюцию «Международное десятилетие действий «Вода для устойчивого развития», 2018–2028 годы» (21 декабря 2016 года, A/RES/71/222). Эта инициатива связала водные ресурсы с Целью устойчивого развития (ЦУР) , направленной на обеспечение доступа к воде и санитарии для всех. Резолюция подчеркнула важность воды для мира, устойчивого развития и предотвращения конфликтов. Для реализации этой программы были организованы Душанбинские конференции по водным вопросам, которые стали платформой для обмена передовым опытом и координации международных усилий. Обзоры выполнения десятилетий, проведенные в 2009 и 2019 годах (A/RES/64/198 и A/RES/73/295), укрепили влияние Эмомали Рахмона как лидера водной дипломатии.

1.2. Климатическая дипломатия: сохранение ледников и криосферы

В области климатической дипломатии Эмомали Рахмон сделал акцент на сохранении ледников и криосферы, осознавая их критическую роль в глобальных экосистемах. Его инициатива, Резолюция «Провозглашение 2025 года Международным годом сохранения ледников» (14 декабря 2021 года, A/RES/76/203), привлекла внимание к проблеме таяния ледников, угрожающего водоснабжению миллионов людей. Эта резолюция стала отправной точкой для глобальных усилий по защите криосферы. В 2024 году была принята Резолюция «Десятилетие действий в поддержку криосферных наук, 2025–2034 годы» (13 августа 2024 года, A/RES/78/317), которая закрепила приверженность международного сообщества к научным исследованиям и практическим мерам по сохранению ледников.

Кроме того, Эмомали Рахмон предложил проект резолюции «Провозглашение 2026–2035 годов Десятилетием укрепления мира» (2024), который подчеркивает его миротворческие амбиции через призму экологической устойчивости. Эта инициатива направлена на интеграцию климатических и водных вопросов в миротворческие процессы, подчеркивая взаимосвязь экологии и стабильности.

1.3. Поддержка прав человека и глобальной безопасности

Эмомали Рахмон активно поддерживал резолюции, направленные на укрепление прав человека и глобальной безопасности. Его вклад включает поддержку «Протокола о предупреждении и пресечении торговли людьми» (15 ноября 2000 года, A/RES/55/25), «Конвенции ООН против коррупции» (31 октября 2003 года, A/RES/58/4) и «Глобальной контртеррористической стратегии ООН» (8 сентября 2006 года, A/RES/60/288). Эти документы укрепили международные правовые рамки для борьбы с глобальными угрозами, демонстрируя приверженность Таджикистана принципам справедливости и безопасности.

1.4. Новые идеи: цифровая инклюзия и зеленая энергетика

В 2024 году Эмомали Рахмон поддержал Глобальный цифровой договор (22 сентября 2024 года), подчеркивая важность цифровой безопасности и инклюзии. Его новая инициатива — создание регионального центра искусственного интеллекта в Центральной Азии — направлена на развитие инновационных технологий для решения экологических и социальных вызовов. Кроме того, Таджикистан под его руководством активно продвигает зеленую энергетику, включая строительство новых гидроэлектростанций, таких как Рогунская ГЭС, которая станет крупнейшей в регионе. Эти проекты не только обеспечивают энергетическую независимость, но и способствуют сокращению выбросов углерода, поддерживая глобальные климатические цели.

2. Культурное наследие : мосты единства

2.1. Сохранение нематериального наследия

Эмомали Рахмон внес значительный вклад в сохранение культурного наследия Центральной Азии, рассматривая его как инструмент объединения народов. Под его руководством Таджикистан инициировал 14 номинаций в списки ЮНЕСКО, укрепляя культурные связи в регионе. Решение о включении музыкальной традиции «Шашмаком» (25 ноября 2003 года, 1.COM 2003) и праздника «Навруз» (30 сентября 2009 года, 4.COM 2009) в списки нематериального культурного наследия ЮНЕСКО способствовало популяризации центральноазиатской культуры. Эти инициативы объединили страны региона, включая Иран, Узбекистан и Казахстан, вокруг общих традиций.

Другие номинации, такие как «Оши палав» (6 декабря 2016 года, 11.COM 2016), традиционная вышивка «Чакан» (29 ноября 2018 года, 13.COM 2018) и музыкальный жанр «Фалак» (15 декабря 2021 года, 16.COM 2021), подчеркнули гастрономическое и ремесленное богатство Таджикистана. В 2023 году были включены «Куллиёти Мавлоно» (24 мая 2023 года) и традиция ношения женских головных платков (5 декабря 2023 года, 18.COM 2023), что укрепило литературное и женское искусство в глобальном контексте.

2.2. Материальное наследие и экологические инициативы

Эмомали Рахмон также поддерживал сохранение материального наследия. Включение древнего города «Саразм» (31 июля 2010 года, 34 COM 8B.3) и «Таджикского национального парка» (17 июня 2013 года, 37 COM 8B.15) в список Всемирного наследия ЮНЕСКО повысило международный статус Таджикистана. Эти объекты подчеркивают историческое и природное богатство страны, привлекая внимание к необходимости их сохранения.

В рамках экологической дипломатии Таджикистан поддержал программу ПРООН по адаптации к изменению климата (2010-е–2023 годы), которая дополняет усилия по сохранению природного наследия. Кроме того, Эмомали Рахмон поддержал включение традиций приготовления «Лаваша» (30 ноября 2016 года, 11.COM 2016) и «Долмы» (6 декабря 2017 года, 12.COM 2017), укрепляя гастрономические связи с другими странами.

2.3. Международный Навруз: символ единства

Эмомали Рахмон сыграл ключевую роль в популяризации Навруза как международного праздника. Резолюция «Международный день Навруза» (18 декабря 2014 года, A/RES/69/137) и празднование «Международного Навруза — 2024» (15 февраля 2024 года) укрепили культурные связи между странами Центральной Азии, Ближнего Востока и других регионов. Эти инициативы подчеркивают роль культуры в миротворчестве и межнациональном диалоге.

2.4. Новые идеи: культурная дипломатия в цифровую эпоху

Для дальнейшего укрепления культурной дипломатии Эмомали Рахмон предложил создание цифровой платформы для популяризации культурного наследия Центральной Азии. Эта платформа будет включать виртуальные музеи, интерактивные выставки и образовательные программы, доступные на нескольких языках. Такая инициатива позволит привлечь молодое поколение к изучению и сохранению традиций, а также укрепит международное сотрудничество в области культуры.

3. Региональная стабильность: лидер Центральной Азии

3.1. Роль в ШОС и СНГ

Эмомали Рахмон укрепляет региональную стабильность через активное участие в ШОС и СНГ. Его инициатива «Душанбе — Город мира ЮНЕСКО» (14 сентября 2004 года) стала символом постконфликтного восстановления Таджикистана. Душанбинские декларации ШОС (28 августа 2008 года и 12 сентября 2014 года) и Декларация по водным вопросам (10 июня 2018 года) усилили сотрудничество в области безопасности и водных ресурсов. Соглашение о миротворческих силах СНГ (15 мая 1992 года) сыграло ключевую роль в стабилизации Таджикистана после гражданской войны.

3.2. Двусторонние и многосторонние соглашения

В 2024 году Эмомали Рахмон подписал исторический Договор с Узбекистаном (18 апреля 2024 года), который укрепил двусторонние отношения и способствовал региональной интеграции. Он также поддержал программу ШОС по борьбе с терроризмом (15 июня 2018 года), соглашения СНГ по торговле и безопасности (18 октября 2011 года и 15 мая 1992 года), а также концепцию ШОС по развитию портов (4 июля 2024 года). Коммюнике ШОС (16 октября 2024 года) подчеркнуло приверженность Таджикистана региональному сотрудничеству.

3.3. Новые идеи: региональный центр ИИ и зеленая экономика

Эмомали Рахмон предложил создание регионального центра искусственного интеллекта в Душанбе, который станет платформой для разработки ИИ-решений в области экологии, здравоохранения и образования. Этот центр будет способствовать технологическому развитию Центральной Азии и укрепит позицию региона на глобальной арене. Кроме того, Таджикистан под его руководством активно развивает зеленую экономику, включая проекты солнечной и ветровой энергетики, которые дополняют гидроэнергетические инициативы.

Все инициативы Эмомали Рахмона опираются на прочные правовые рамки, включая резолюции ООН, ЮНЕСКО, ШОС и СНГ. Его подход к дипломатии характеризуется строгим соблюдением международного права и стремлением к созданию универсальных стандартов для решения глобальных вызовов. Например, поддержка «Конвенции ООН против коррупции» и «Глобальной контртеррористической стратегии» демонстрирует его приверженность правовым принципам в борьбе с глобальными угрозами.

Эмомали Рахмон вносит вклад в развитие международного права через продвижение новых концепций, таких как «водная дипломатия» и «климатический мир». Его проект резолюции о «Десятилетии укрепления мира» (2026–2035 годы) предлагает интегрировать экологические и миротворческие инициативы в международные правовые рамки, создавая прецедент для будущих глобальных соглашений.

Эмомали Рахмон продолжает формировать будущее международной дипломатии через инновационные идеи, такие как создание регионального центра ИИ, продвижение зеленой энергетики и цифровизация культурного наследия. Его лидерство характеризуется дальновидностью, способностью к диалогу и стремлением к устойчивому развитию, что делает его ключевой фигурой в решении глобальных вызовов XXI века.

Лидер нации, уважаемый Эмомали Рахмон демонстрирует исключительное лидерство в международной дипломатии, объединяя страны вокруг общих целей мира, устойчивого развития и культурного единства. Его инициативы в области водной и климатической дипломатии, сохранения культурного наследия и укрепления региональной стабильности опираются на прочные правовые основы и новаторские идеи. Поддержка Глобального цифрового договора, создание регионального центра ИИ и развитие зеленой энергетики подчеркивают его приверженность глобальным вызовам. Эмомали Рахмон продолжает вдохновлять международное сообщество, формируя будущее, в котором сотрудничество и устойчивое развитие станут основой глобального порядка.

Рустам ХАЙДАРЗОДА, - директор Института изучения проблем стран Азии и Европы Национальной академии наук Таджикистана, доктор философских наук, профессор

Дониёр САНГИНЗОДА, - заместитель директора Института изучения проблем стран Азии и Европы Национальной академии наук Таджикистана, доктор юридических наук, профессор.

Рӯзҳои 17-18 апрели 2025 Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Рустами Эмомалӣ дар ҷаласаи 58-уми пленарии Ассамблеяи Байнипарламентии Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил (АБИ ИДМ) дар Санкт-Петербург иштирок намуд. Ин сафар нақши муҳими Тоҷикистонро дар таҳкими дипломатияи парлумонӣ, густариши ҳамкориҳои минтақавӣ ва муаррифии мавқеи кишвар дар арсаи байналмилалӣ нишон дод. Дар доираи сафар, мулоқотҳои дуҷониба, муҳокимаи масъалаҳои муҳими сиёсӣ, иқтисодӣ ва амниятӣ, инчунин иштирок дар чорабиниҳои фарҳангӣ доир гардиданд.

Дар ҷаласаи 58-уми пленарии АБИ ИДМ, ки дар Қасри Таврии Санкт-Петербург баргузор шуд, масъалаҳои муосир, аз қабили рақамикунонии маориф, истифодаи технологияҳои зеҳни сунъӣ, баҳодиҳии кадастрии давлатӣ ва таҳкими амнияти наздисарҳадӣ, баррасӣ шуданд. Тоҷикистон дар муҳокимаҳо фаъолона иштирок намуда, аз таҳияи қонунҳои намунавӣ, аз ҷумла «Дар бораи муқобила бо истифодаи зеҳни сунъӣ дар ҳадафҳои террористӣ», пуштибонӣ кард. Ин қонун ба пешгирии хавфҳои марбут ба иттилооти бардурӯғ ва ҳамлаҳои кибернетикӣ нигаронида шудааст.

Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Рустами Эмомалӣ дар ҷаласаи Шурои АБИ ИДМ суханронӣ карда, ба мавқеи Тоҷикистон оид ба амнияти минтақавӣ, мубориза бо таҳдидҳои трансмиллӣ ва рушди қонунгузории муштарак ишора намуд. Ӯ аз шаффофияти интихоботи парлумонии Тоҷикистон дар соли 2024 ва саҳми мушоҳидони АБИ ИДМ дар арзёбии он изҳори қаноатмандӣ кард. Бо назардошти марзи тӯлонӣ бо Афғонистон, Тоҷикистон ба зарурати ҳамоҳангсозии амалҳо дар доираи Шартномаи амнияти дастаҷамъӣ (СААД) ва баргузории машқҳои муштараки ҳарбӣ дар соли 2026 таъкид намуд.

Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Рустами Эмомалӣ бо роҳбарони парламентҳои Русия, Узбекистон ва Қазоқистон мулоқотҳои муҳим анҷом дод, ки ба таҳкими равобити дуҷониба нигаронида шуданд:

Мулоқот бо Валентина Матвиенко (Русия): Муҳокимаҳо ба густариши шарикии стратегӣ миёни Тоҷикистон ва Русия, аз ҷумла сармоягузорӣ дар энергетика, саноат ва инфрасохтор, равона шуданд. Фаъолияти Комиссияи муштараки байнипарламентӣ ҳамчун омили муҳими таъмиқи муносибатҳо арзёбӣ гардид. Ҷонибҳо ба лоиҳаҳои муштарак дар соҳаи гидроэнергетика ва содироти маҳсулоти кишоварзии Тоҷикистон таваҷҷуҳ зоҳир карданд.

Мулоқот бо Танзила Нарбаева (Узбекистон): Муносибатҳои Тоҷикистону Узбекистон, ки пас аз имзои Аҳдномаи ҳампаймонӣ дар соли 2024 ба сатҳи нав баромаданд, мавриди баррасӣ қарор гирифтанд. Ҷонибҳо ба идораи захираҳои об, рушди энергетикаи сабз ва афзоиши тиҷорати дуҷониба таъкид намуданд. Масъалаҳои минтақавӣ, аз қабили амнияти сарҳадот, низ муҳокима шуданд.

Мулоқот бо Маулен Ашимбаев (Қазоқистон): Мулоқот ба таҳкими равобити иқтисодӣ ва фарҳангӣ нигаронида шуд. Сафари Президенти Қазоқистон ба Тоҷикистон дар соли 2024 ва имзои Аҳдномаи ҳампаймонӣ ҳамчун омили рушди ҳамкориҳо қайд гардид. Ҷонибҳо ба имкониятҳои сармоягузорӣ дар соҳаҳои технология, сайёҳӣ ва маориф таваҷҷуҳ карданд.

Ин мулоқотҳо заминаи мусоид барои тавсеаи ҳамкориҳо дар сатҳи дуҷониба ва минтақавӣ фароҳам оварданд.

Иштирок дар маросими гулгузорӣ дар Оромгоҳи ёдгории Пискарёв рамзи эҳтиром ба қаҳрамонони тоҷик дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ буд. Гузоштани гулдаста дар назди Лавҳаи хотиравии сарбозони тоҷикистонӣ ваҳдати таърихии халқҳои ИДМ-ро таъкид кард. Дар ҷаласаи тантанавии бахшида ба 80-солагии Ғалаба, Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Рустами Эмомалӣ саҳми Тоҷикистонро дар ғалаба бар фашизм қайд намуд. Ӯ ёдовар шуд, ки аз 300 ҳазор нафар иштирокчиёни ҷанг аз Тоҷикистон, беш аз 100 ҳазор нафар ҳалок гардиданд, ва мардуми кишвар дар ақибгоҳ низ саҳми бузург гузоштанд. Ин чорабиниҳо аҳамияти ҳифзи хотираи таърихӣ ва муқобила бо таҳрифи онро нишон доданд.

Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Рустами Эмомалӣ пешниҳод кард, ки ҷаласаи навбатии Шуро ва 59-уми пленарии АБИ ИДМ моҳи ноябри 2025 дар Душанбе баргузор шавад. Ин ташаббус аз ҷониби Раиси Шурои АБИ ИДМ Валентина Матвиенко ва дигар иштирокчиён пуштибонӣ гардид. Баргузории чорабинӣ дар Душанбе имконият медиҳад, ки Тоҷикистон афзалиятҳои раёсати худ дар ИДМ, аз қабили таҳкими амнияти минтақавӣ, рушди иқтисоди рақамӣ ва ҳамкориҳои гуманитарӣ, муаррифӣ намояд. Инчунин, Душанбе метавонад ҳамчун маркази муколамаи минтақавӣ ҷалби сармоягузориҳо ва густариши сайёҳиро тақвият бахшад.

Тоҷикистон ҳамчунин аз таҳияи стандартҳои байналмилалии мушоҳидаи интихоботҳо пуштибонӣ карда, ба зарурати чаҳорчӯбаи ягонаи ҳуқуқӣ барои пешгирӣ аз дахолати хориҷӣ таъкид намуд. Бо назардошти таҷрибаи мусбати мушоҳидаи интихоботи парлумонии соли 2025, Тоҷикистон омодагии худро барои мубодилаи таҷриба дар ин самт изҳор кард. Ин ташаббус ба ҳифзи истиқлолияти сиёсӣ ва риояи стандартҳои демократӣ мусоидат мекунад.

Сафари Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Рустами Эмомалӣ ба Санкт-Петербург мавқеи Тоҷикистонро ҳамчун узви фаъоли ИДМ мустаҳкам карда, замина барои густариши ҳамкориҳои сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангӣ фароҳам овард. Мулоқотҳои дуҷониба бо намояндагони Русия, Узбекистон ва Қазоқистон имкониятҳои нав барои сармоягузорӣ, тиҷорат ва ҳамкориҳои минтақавӣ эҷод карданд. Иштирок дар чорабиниҳои фарҳангӣ аҳамияти ваҳдати таърихии кишварҳои ИДМ-ро таъкид намуд.

Пешниҳоди баргузории ҷаласаи АБИ ИДМ дар Душанбе як қадами стратегӣ барои баланд бардоштани нуфузи Тоҷикистон аст. Ин чорабинӣ ба муаррифии лоиҳаҳои иқтисодӣ, экологӣ ва амниятӣ, инчунин ҷалби сармоя ва рушди сайёҳӣ мусоидат хоҳад кард. Ташаббуси таҳияи стандартҳои мушоҳидаи интихоботҳо мавқеи Тоҷикистонро дар ташаккули меъёрҳои ҷаҳонии демократӣ мустаҳкам мекунад. Дар маҷмӯъ, ин сафар Тоҷикистонро ҳамчун шарики боэътимод ва фаъол дар минтақа муаррифӣ кард, ки барои рушди устувори кишвар заминаи мусоид фароҳам меорад.

Шарифзода Сурайё, - ходими хурди илмии Шуъбаи Осиёи Ҷанубу Шарқии Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ

Покизагию зебоӣ, сабзу хуррамӣ, гулгулшукуфоӣ, назму низом, риояти қонуну қоидаи пиёдаравону ҳаракати нақлиёт ва ободии шаҳр аз рӯи хусусиятгириҳои этикаю эстетикаи миллӣ ва арзишҳои байналмилалӣ - нишондиҳадаи фарҳангу тамаддун ва ваҳдату ягонагии шаҳрвандон ва роҳбарияти ҳар як шаҳри пешрафтаи замонавӣ мебошад. Меарзад, ки чанд сухане аз рӯи инсоф ва адолат дар бораи фаъолияту хизматҳои арзишманди Раиси бо маърифату хушсалиқаи шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ гӯем, ки ӯ бо фарҳангу маънавиёт ва ақлу хиради волои худ шаҳри Душанберо дар як муддати кутоҳе ба маркази давлатдории муосири миллӣ, ки ҷавобгӯи талаботи тамаддуни шаҳрдорӣ мебошад, табдил дод.

Дар ибтидо дар бораи шаҳрдорӣ як назаре ба таърихи халқи тоҷик намуда, барои мисол метавонем аз мутафаккири бузурги халқи тоҷик Сайидои Насафӣ, ки дар замони сахтарин зиндагии вазнину қашшоқонаеро аз сар гузаронида буд, намунае биёрем. Ӯ дар достони «Дар бораи ҳазрати Абдуллохон шаҳри Бухороро ойин бастан» навиштааст, ки баъд аз рӯзгоре ба рӯи тахт омад шаҳриёре, чӣ шаҳи фархундаиқбол ва чӣ шоҳи шаҳзодаи тимсоли хуршед буд ба исми Абдуллохон, ки тамоми зулму истибдод ва харобазорҳоро аз байн бурд:

Ба аҳдаш золимон гаштанд ранҷур,

Гурезон гашта чун тир аз камон дур.

Бухоро пир буд, акнун ҷавон шуд,

Ба даврон Абдуллохон шуд.

Мувофиқи навиштаи Сайидо, маҳз бо баракати қадами хайри ин ҳокими даврон, аз кавкаби ӯ шаҳри Бухоро чароғон гашта, ба зеботарин ва тозатарин шаҳр табдил шуд:

Мунаввар шуд чун субҳи наврӯз,

Баробар шуд ба аҳди ӯ шабу рӯз.

Зи ҳукмаш кӯчаҳо гардида равшан,

Зи шаб то рӯз натавон фарқ кардан.

Баъзе вақтҳо таърих дар як шакле такрор мешавад. Ин дар мисоли «ҷанги шаҳрвандӣ»-е, ки дар сарзамини кишварамон сар зад ва тамоми ноҳияю шаҳрҳо, аз он ҷумла шаҳри Душанберо ба ҳам рехта, мардумро дар вазъияти сахту ногувор ва фақру нодорӣ қарор дод. Махсусан, аҳли илму адаб бо рӯзгори хеш дар ҳолати парешонию дармондагӣ буданду китобу қаламро як тараф гузошта, рӯ ба деҳоту корҳои хадамотӣ, махсусан руфтани кӯчаҳо оварда, барои беҳбудии зиндагӣ талош менамуданд. Шукр, ки барқ дурахшиду ба майдон Шахси ҷассуру боиродаву қавӣ, бо қалби бузургу қадамҳои устувор омад ва дар як муддати кутоҳе мардум аз нав рӯ ба зиндагӣ ва саодат умед бахшиданд.

Ҳамин тариқ, бо ба майдон омадани Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мардум аз нав ба ҳаёти осудаю зиндагии аз нав эҳёшуда муваффақ шуданд. Муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо саъю талошҳои зиёде Тоҷикистон ва мардуми онро ба дунё муаррифӣ кард. Ва дар айни замон фарҳангу тамаддуни гузаштаи тоҷиконро рӯи об баровард ва таърихи ғанию қадима доштани мардуми тоҷикро боз як бори дигар пеши тамоми кишварҳои дунё исбот кард. Дар бораи хизматҳои арзишноки Президенти кишварамон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбати ободию сохту сози сарзамини Тоҷикистон китобҳо нависӣ боз ҳам кам аст. Вале барои аҳли фаҳм ҳамин мухтасар кифоят аст.

Дар сохтану аз нав бунёдкунии шаҳри Душанбе саҳм ва хизмати Раиси шаҳри Душанбе, дастпарвари мактаби инсонгароӣ ва ободкории Эмомалӣ Раҳмон муҳтарам Рустами Эмомалӣ ниҳоят бузург ва дорои арзишҳои баланди меҳанпарварию инсондӯстӣ ва заҳматкашӣ аст. Бо заҳмати шаҳрдори ҷавон чун ахтари нурафшон муҳтарам Рустами Эмомалӣ шаҳр дар муддати кутоҳе ба як шаҳри афсонавии мутараққии мутамаддин, ки мардум тасаввур ҳам карда наметавонист табдил ёфт. Шаҳр бо тамоми ҳастияш дар айни ҳол шукуфону сабзу хуррам шуд: биноҳои баланду зебои дунявӣ бо фарҳангҳои омехта қомат баланд карданд. Гулгашту чаманзорҳо, боғу боғчаҳо, варзишгоҳу майдончаҳои бозӣ, роҳҳои аз нав таъмиршудаву васеъ бо истгоҳҳои ҳозиразамон, бозору мағозаҳои замонавӣ, бемористону клинакаҳои ба замони муосир ҷавобгӯ, тарабхонаю қаҳвахонаҳои барҳавою рӯҳбахш, қасрҳои фарҳангӣ-варзишӣ, ороишгоҳҳо ва амсоли инҳо қомат рост карда, ба кору фаъолият шурӯъ намуданд.

Ин ҳама гулгулшукуфиҳо ва зебоиҳои шаҳрамон аз қадами хайру нияти поки ин шаҳрдори ҷавони гуногунандеш, эҷодкору бо фарҳанг ва ватандӯсту поктинат Рустами Эмомалӣ мебошад, ки бигузор ҳамеша солиму бардам, қавию устувор ва ба иродаи матин бошанд ва аз Пешвои миллатамон пайравӣ намоянд ва бо нури гарму хуррамиҳои худ ба рӯҳу равони шаҳрвандон оромишу осудагӣ бахшанд. Шаҳрвандон низ дар навбати худ бояд заҳмату талошҳои Раиси шаҳрамонро нодида нагиранд ва ба ҳифзу тозагию ободии шаҳри хеш ва баҳри истифодаи солимӣ аз ин неъматҳои фаровони табиию маънавӣ истифода баранд ва шукргузори ин сарзамини бо баракату раҳмати хеш бошанд.

Муродова Тоҷинисо – н.и.фалсафа, дотсент, ходими пешбари

илмии ИФСҲ-и ба номи А.Баҳоваддинови АМИТ

Пойтахт ин оинаи давлат муаррифгари миллат аст, ва маданияту маърифати миллатро низ дар пойтахти он мушоҳида кардан мумкин аст. Оре, ҳар як давлатро аз пойтахташ дида, баҳои миллатро медиҳанд. Душанбе ҳануз як қарн пеш яъне соли 1924 рисолати пойтахтро дар худ касб намудааст. Албатта, ки аз таърихи гузаштаи тоҷикон маълум аст, ки тоҷикон аз азал ҳамчун миллати донишманду китобдор ва соҳибдавлату шаҳрдору шаҳрсоз буданду ҳастанд ва ҳамеша пойтахтро маркази илму ирфон макони баргузории чорабиниҳои илмиву фарҳангӣ қарор дода, дар назди дигар халқиятҳо нишон додаанд.

Гар чанде, ки дар раванди тақсимоти ҳудудии давлатҳои Осиёи Миёна соли 1924 аз нав ҳудуди Ҷумҳурии Тоҷикистон муайян карда шудааст ва дар асл тибқи таҳқиқоти бостоншиносон Шаҳри Душанбе таърихи беш аз 2400-сола дорад, ки далели ин гуфтаҳо бозёфтҳои бостоншиносон дар ҳудуди шаҳри Душанбе аст. Тибқи маълумоти шабакаҳои интернетӣ «Тамаддуни Ҳисор» аст. Ҳисор тамаддуни бостонии аҳди неолит буда, давраи интиҳои асри сангро дар қисмати Тоҷикистони Марказӣ ва Ҷанубӣ фаро мегирад, ки ба ҳазорсолаҳои 7–2 то милод мансуб мебошад. Шаҳри душанбе пойтахти ватани азизамон яке аз пойтахтҳои тараққикардаи Осиёи Миёна ба шумор рафта, ҳамчун шаҳри сулҳ дар тамоми дунё шинохта шудааст. пойтах ин оина ва муаррифгарӣ ҳар як давлату миллат аст.

Албатта, дар замони соҳибистиқлолии ватани азизамон Бо ташаббусҳои созандаву бунёдкоронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Раиси ҷавони шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ пойтахти ватани азизамон шаҳри Душанбе макони баргузории чорабиниҳои сиёсӣ, фарҳангӣ, илмӣ – адабии сатҳи байналмилалӣ гаштааст, ки ин шаҳодат аз ворисони асили нобиғагони миллати тоҷик, Абӯалӣ ибни Сино, Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ, Ал – Хоразмӣ, Абӯрайҳони Берунӣ, Мавлоно Ҷалолуддини Балхӣ, Бобоҷон Ғафуров, Садриддин Айнӣ ва садҳову ҳазорҳо амсоли инҳо нобиғагони нотакрор будани насли навро фаҳмонида, соҳибдавлату соҳибпойтахту тамаддундор будани тоҷиконро далел аст.

Дар солҳои соҳибистиқлолии ватани азизамон пойтахти давлатамон шаҳри Душанбе симои зоҳирии худро ба куллӣ дигар карда, ба макони сайру тамошо ва фароғат табдил гаштааст, ба хусус дар солҳои охир рӯз то рӯз ободу зебо гардидани Душанбешаҳр дили садҳо бинандаро тасхир намудааст, аз ҷумла иншоотҳои хуштарҳу замонавӣ ва дорои санъати баланди меъморӣ – сохтмонӣ будани иншоотҳои дар солҳои охир қоматафрухта аз қабили Маҷмааи Истиқлол, (Кохи Истиқлол) Кохи Наврӯз, Китобхонаи миллӣ, Парлумони Тоҷикистон, донишкадаву донишгоҳҳо, осорхонаҳо, боғҳои фарҳангӣ – фароғатӣ ва гулгашту хиёбонҳо ба ҳусни пойтахтамон шаҳри Душанбе ҳусни зиёдатӣ зам намуда, диққати шаҳрвандон, саёҳон ва хориҷиёнро низ ба санъати меъморию сохтмонии меъморони ватани ҷалб намудааст.

Душанбе макони илму ирфон, хонаи умеди тоҷикони ҷаҳон, шаҳри ормонҳо, шаҳри гулҳо, шаҳри сулҳ, макони тамошои ҳазорҳо одамони дохил ва хориҷи кишвар ва қалби Тоҷикистони азиз аст.

Зебову дилоро ва тамошобоб гаштани пойтахти азизамон шаҳри Душанберо на танҳо мо шаҳрвандони Тоҷикистон, балки хориҷиёне, ки ба ватани мо ташриф меоранд, бо як ҳиссиёту ҳаяҷон ва хушҳолӣ оид ба зебогиву дилрабо ва оромию осоиштагӣ ибрози андеша намуда, ба дигар хориҷиён, сайёҳон низ барои тамошо ва истироҳат омадан шаҳри Душанберо тавсеа медиҳанд.

А. Саидов – ходими илмии Шуъбаи Осиёи Ҷануб ва Шарқӣ – и Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ

Мутобиқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» аз 1 марти соли 2005 ҳамасола шанбеи сеюми моҳи апрел ҳамчун Рӯзи пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон – шаҳри Душанбе таҷлил мегардад. Ин сана рамзи ифтихор аз таъриху фарҳанг ва дастовардҳои пойтахти кишвар буда, барои ҳар як шаҳрванди Тоҷикистон аҳамияти вижа дорад. Шаҳри Душанбе на танҳо маркази сиёсӣ ва иқтисодии мамлакат, балки қутби илму маърифат ва фарҳанги миллӣ низ мебошад.

Дар ин росто, Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон ҳамчун муассисаи пешбари илмӣ дар рушди маънавию зеҳнии пойтахт ва умуман кишвар нақши муҳим мебозад.

Рӯзи пойтахт имконият фароҳам меорад, ки сокинони Душанбе ва меҳмонони он аз дастовардҳои иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии шаҳр ёд кунанд. Ин рӯз бо баргузории чорабиниҳои гуногун, аз қабили намоишҳои фарҳангӣ, конфронсҳои илмӣ, фестивалҳо ва барномаҳои варзишӣ ҷашн гирифта мешавад. Душанбе ҳамчун шаҳри сулҳу дӯстӣ дар сатҳи байналмилалӣ низ эътироф шудааст, ки ин ифтихори ҳар як тоҷикистониро афзун мегардонад.

Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, ки дар қалби пойтахт ҷойгир аст, яке аз муассисаҳои калидии илмии кишвар ба ҳисоб меравад. Ин ниҳод дар тӯли солҳои мавҷудияти худ барои пешрафти илм, таҳкими маърифат ва тарбияи кадрҳои баландихтисос саҳми арзанда гузоштааст. Дар доираи таҷлили Рӯзи пойтахт, Академия бо ташкили конфронсҳо, семинарҳо ва намоишҳои илмӣ фаъолона иштирок мекунад, ки ба баланд бардоштани сатҳи маърифати ҷомеа ва муаррифии дастовардҳои илмии тоҷик мусоидат менамояд.

Академия дар омӯзиши таъриху фарҳанги Душанбе, инчунин масъалаҳои муосири шаҳрсозӣ, экология ва рушди устувор нақши муҳим дорад. Таҳқиқотҳои илмии олимони Академия ба ҳалли мушкилоти пойтахт, аз ҷумла беҳтар намудани инфрасохтор, ҳифзи муҳити зист ва баланд бардоштани сифати зиндагии сокинон равона шудаанд. Масалан, лоиҳаҳои илмии марбут ба истифодаи оқилонаи захираҳои табиӣ ва рушди технологияҳои сабз ба Душанбе имкон медиҳанд, ки ҳамчун шаҳри муосир ва дорои муҳити мусоид барои зиндагӣ рушд кунад.

Яке аз вазифаҳои муҳими Академияи миллии илмҳо ин пайванди илм бо ҷомеа мебошад. Дар рӯзҳои ҷашни пойтахт, олимони Академия бо баргузории лексияҳои оммавӣ ва мулоқот бо ҷавонон кӯшиш мекунанд, ки донишҳои илмиро ба таври содда ва дастрас ба мардум расонанд. Ин иқдом на танҳо ба боло рафтани савияи маърифати сокинон мусоидат мекунад, балки ҷавононро ба омӯзиши илм ва ихтироъкорӣ ҳавасманд месозад.

Рӯзи пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон – шаҳри Душанбе на танҳо як ҷашни расмӣ, балки фурсати муносиб барои арҷгузорӣ ба таъриху фарҳанг ва дастовардҳои ин шаҳри зебост. Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон бо фаъолияти пурсамари худ дар ин рӯз ва умуман дар рушди пойтахт саҳми назаррас дорад. Тавассути таҳқиқотҳои илмӣ, тарбияи кадрҳо ва таблиғи дониш, Академия ба пойтахти кишвар – Душанбе дар роҳи пешрафт ва шукуфоӣ кумак мерасонад. Ин аст, ки Рӯзи пойтахт бо ифтихор аз дастовардҳои илмию фарҳангӣ ва ваҳдати миллӣ таҷлил мегардад.

Олимҷон Азизов – мудири шуъбаи муносибатҳои байналмилалӣ ва робита бо ҷомеаи Агентии амнияти ХБРЯ-и АМИТ

Ҳар инсон гӯшае аз дунёро бо қалбаш дӯст медорад — гоҳ кӯчаи кӯдакиҳояш, гоҳ деҳаи зебои кӯҳистон ва ё як шаҳри дилчасп. Барои мо ин гӯшаи дӯстдоштатарини дунё — Душанбе аст. Душанбе, пойтахти зебо ва дили Тоҷикистон. Як шаҳри пур аз таърихи амиқ ва фарҳанги бой мебошад. Шаҳре, ки бо кӯчаҳояш, боғҳояш, манзараҳои зебо, табиати аҷиб ва меъмории хос боиси ифтихори мардум гардидааст.

Шаҳре, ки на танҳо пойтахти кишвар, балки маркази рӯшноӣ, фарҳанг ва зиндагии пур аз умед аст. Шаҳре, ки бо нурпошии офтоб субҳ медамад ва шабонгоҳ бо чароғҳои рангин нурафшон мегардад.

Душанбе барои мо фақат як шаҳр нест — як ҳиссиёт аст. Ҳар боре ки дур мешавем, хаёлам бармегардад ба ҳамин ҷо: ба боғи Рӯдакӣ, ба Муҷассамаи Сомонӣ, ба кӯчаҳои равшани шабона. Ин шаҳр бо ҳар як гӯшааш қисса мекунад — аз гузаштаи пурифтихор то ормонҳои оянда. Аз фарҳанг то технологияи нав. Он зебоӣ танҳо дар манзараҳояш нест, балки дар одамон, рӯҳия ва муҳити он ҷой дорад. Пойтахт — шодобтарин ва рӯшантарин гӯшаи ҳар як кишвар аст. Барои Тоҷикистон, шаҳри Душанбе дар давраи истиқлолият фақат маркази сиёсиву маъмурии кишвар набуда, балки нишони бузургтарини рушд ва азнавсозии миллат мебошад.

Пойтахти Тоҷикистон - шаҳри Душанбе дар давраи истиқлолият бо бунёди биноҳои муосир ва бехатар, сохтмони роҳҳои асосии байнишаҳрӣ ва нақбҳо рушд кард. Яке аз бузургтарин муваффақиятҳо дар ин самт сохтмони Фурудгоҳи байналмилалии Душанбе аст, ки ба талаботи байналмилалӣ ҷавобгӯ мебошад. Бунёди марказҳои савдо, тарабхонаҳо, меҳмонхонаҳо, таъмир ва таҷдиди кӯчаҳо ва боғҳо низ шаҳодат аз онро медиҳад, ки Душанбе дигар бо паймонҳои модерн муносибат мекунад.

Бо ташаббуси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарм Эмомалӣ Раҳмон дар 33 соли истиқлолият, Душанбе пойтахт ва маркази рушди иқтисодии Тоҷикистон гашт. Дар ин давра, шаҳри Душанбе ба як маркази тиҷоратӣ ва молиявӣ табдил ёфта, бахши хизматрасонӣ, манзил ва сохтмони корхонаҳо дар тамоми шаҳр паҳн гардид. Нақши калидии Ҳукумати мамлакат ва вазорату идораҳои давлатии Душанбе дар пешбурди иқтисоди миллӣ ва устувор кардани вазъи иқтисодӣ дар кишвар мунтазам шудан ба муассисаҳои хориҷӣ ва ташкили форуми иқтисодӣ на танҳо ба иқтисоди маҳаллӣ, балки ба кишварҳои ҳамсоя низ таъсир гузошт. Пойтахт дар давраи истиқлолият ба як маркази фарҳангӣ табдил ёфт. Муассисаҳои фарҳангӣ ба мисли Театри опера ва балети ба номи Садриддин Айнӣ, Осорхонаи Миллӣ, мақбараи Исмоили Сомонӣ ва дигар ҷойҳои таърихӣ ва фарҳангии Душанбе на танҳо шоҳиди азнавсозӣ ва бозсозӣ гардиданд, балки бо ифтихор то имрӯз аз таърих ва фарҳанги Тоҷикистон нақл мекунанд.

Пойтахти Тоҷикистон - шаҳри Душанбе, инчунин дар соҳаи маориф ва илм пешрафт намуда, муассисаҳои таълимии муосир, донишгоҳҳо, муассисаҳои тадқиқотӣ ва мактабҳои махсуси байналмилалӣ таъсис ёфтанд. Маҷмӯи ин кӯшишҳо ба рушди афкори шаҳрвандӣ ва эҳё кардани донишҳои илмӣ кӯмак расонида, дар рушди ҷомеаи шаҳр таъсири назаррас дошт.

Душанбе бо манзараҳои зебои кӯҳии Ҳисору Варзоб ва дарёи равон аз кӯҳ, дар фазои гарм ва ором ҷой гирифтааст аст. Ин кӯҳҳо ба шаҳр як ҳисси оромиш ва шодобӣ мебахшанд, ки хеле хос аст. Ҳангоми рафтан дар хиёбонҳои Душанбе, бо дидани кӯчаҳои зебо ва гулзорҳои рангоранг, ба одамон оромиш ва эътидол медиҳад. Душанбе дар шомгоҳон бо чароғҳои ва манзараҳои зебо обод медурахшад. Шабҳои шаҳр ба як рамзи равшании оянда табдил меёбанд ва чароғҳои рангин ва тарроҳӣ шудаи хиёбонҳо як намуди зебоии бештари шаҳрро ба назар мегузоранд.

Душанбе: рамзи тавоноии миллат Душанбе, ки имрӯз бо меъмории муосир, хиёбонҳои замонавӣ, ва марказҳои тиҷоратии ҷолиб шӯҳрат пайдо кардааст, дар замони истиқлолияти Тоҷикистон рӯйдодҳои муҳим ва тағйироти амиқро таҷриба кардааст. Он на танҳо ҳамчун як пойтахт, балки рамзи тавоноии миллӣ ва рушди давлати ҷавон мебошад, ки бо қарори Маҷлиси вакилони халқи шаҳри Душанбе №11-2 аз 28 декбри соли 2000-ум қабул гардиааст. Барои дарки маъсулият дар назди ҷомеа пойтахти ватанамон –ш.

Душнбе дар оянда низ ҳамчун маркази ваҳдат, ризояти ҷомеа, волояти қонун Маромномаи пойтахт ин як усули муҳими таълимӣ ва фарҳангии таҳкими зиндагии осоишта ва масъулияти шаҳрвандӣ дар шаҳр аст. Дар Душанбе, пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон, эҳтиром ба қонун, одоби ҷамъиятӣ ва хати ахлоқӣ барои ҳар як сокини шаҳр аз аҳамияти хосе бархурдор аст. Аз ин рӯ, пос доштани маромнома ва риояи тартиб ва қонунҳо на танҳо ба беҳдошти муҳити шаҳр кӯмак мерасонад, балки нишон медиҳад, ки ҳар як шаҳрванд ба таҳкими арзишҳои миллӣ ва иҷтимоии ҷомеа таъсир мерасонад.

Хулоса, Душанбе дар давраи истиқлолият аз нуқтаи назари сиёсиву иқтисодӣ ва фарҳангӣ ба муосиртарин ва густурдатарин маркази шаҳрсозӣ ва фарҳангии кишвар табдил ёфтааст. Тағйироти асосӣ, бунёди инфрасохтори нав ва амали муҳими таърихии Душанбе дар давраи истиқлолият ба мо нишон дод, ки пойтахт метавонад рамзи рушди як миллат бошад. Шаҳри Душанбе имрӯз на танҳо маркази сиёсӣ, балки як қалби зинда ва рушдкунандаи Тоҷикистон мебошад. Рушд ва муваффақиятҳо дар пойтахт нишона аз он аст, ки Тоҷикистон қадамҳои устуворро барои бунёди як ояндаи мустаҳкам ва рушдёбанда меҷаҳад.

Пойтахти мо танҳо маркази сиёсиву иқтисодӣ нест — ин шаҳри умеду илҳом, дӯстиву ормон, ва муҳимтар аз ҳама, зеби дунёи мост.

Меҳрангез Муминова – котиби илмии Агентии амнияти ХБРЯ - и АМИТ, ФАРЗОНА Муҳиддинова –Ходими илмии Агентии амнияти ХБРЯ - и АМИТ

Айни замон яке аз масъалаи ҳалталаб ва мубраме, ки тамоми аҳли сайёраро ба ташвиш овардааст, таъсири тағйирёбии глобалии иқлим ба захираҳои обӣ ва ҳолати зуд обшавии пиряхҳо мебошад. Масъалаи вобаста ба ин мушкилот дар қатори дигар таҳдиду хатарҳо, ки ҷаҳони мутамаддинро фаро гирифтааст, муҳим арзёбӣ мегардад.

Мусаллам аст, ки масоили ҳифзи пиряхҳо, таъсири тағйирёбии глобалии иқлим ба захираҳои обӣ ва ҳолати зудобшавии пиряхҳо аҳли сайёраро ба ташвиш овардааст. Бояд зикр кард, ки масъалаи мазкур ҳамеша дар мадди назари Пешвои муаззами миллатамон қарор дошта, оид ба ҳалли ин масоил муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз тариқи минбарҳои бонуфузи дунё иқдомҳои наҷибро ироа доштанд, ки ин ташаббусҳо аз ҷониби тамоми мамолики ҷаҳон ҳамаҷониба дастгирии худро ёфтанд.

Пӯшида нест, ки кишварҳои узви Созмони Милали Муттаҳид солҳои охир ба масоили глобалии ҳифзи обу иқлим ва обшавии пиряхҳо дар саросари сайёра таваҷҷуҳи хоса доранд. Мусаллам аст, ки ба сатҳи ҷаҳонӣ баровардани ҳалли мушкилоти экологӣ яке аз ташаббусҳои беназири Роҳбарияти Ҳукумати мамлакат ва ҳамзамон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад.

Лоиқи зикри хос аст, ки Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ба масъалаҳои муҳимтарини вобаста ба ояндаи инсоният муносибати дурбинона ва ҷиддӣ доранд. Бо пешниҳоди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Созмони Милали Муттаҳид соли 2003-ро “Соли байналмилалии оби тоза”, солҳои 2005-2015 - ро Даҳсолаи байналмилалии амалиёти “Об барои ҳаёт”, соли 2013 - ро “Соли байналмилалии ҳамкорӣ дар соҳаи об”, солҳои 2018-2028-ро Даҳсолаи байналмилалии амал “Об барои рушди устувор” ва соли 2025-ро Соли байналмилалии “Ҳифзи пиряхҳо” эълон кард. Ҳамчунин тибқи қатъномаи Маҷмаи Умумии СММ аз соли 2025 ба баъд ҳар сол 21-уми март ҳамчун “Рӯзи ҷаҳонии пиряхҳо” таҷлил карда мешавад.

Эълон гардидани 21- уми март ҳамчун “Рӯзи ҷаҳонии пиряхҳо” ва соли 2025 ҳамчун “Соли байналмилалии ҳифзи пиряхҳо”, инчунин таъсис додани Фонди байналмилалии ҳифзи пиряхҳо ва моҳи майи соли 2025 дар шаҳри Душанбе баргузор намудани Конфронси сатҳи баланд оид ба ҳифзи пиряхҳо, яке аз чор банди асосии қатънома ба ҳисоб меравад. Аз ин рӯ, мо шаҳрвандони ҷумҳурӣ, сарфароз аз онем, ки дар як қатънома чор ташаббуси Ҷумҳурии Тоҷикистон дарҷ гардида, аз ҷониби ҷомеаи ҷаҳонӣ пазируфта шуд. Татбиқи ин чорабиниҳо аз ҷониби Кумитаи ҳифзи муҳити зист ҳамчун мақоми ваколатдор марҳала ба марҳала амалӣ карда мешавад, ки боиси ифтихор аст.

Дар ҷумҳурӣ ҳифзи пиряхҳо дар доираи татбиқи Барномаи давлатии ҳифзи пиряхҳо барои солҳои 2010-2030 амалӣ гардида, аз ҳисоби мутахассисони Агентии обу ҳавошиносии Кумитаи ҳифзи муҳити зисти назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон экспедитсияҳо ба ҳавзаи дарёҳо ва пиряхҳои гуногуни кишвар сафарбар карда мешаванд. Бо ин мақсад, ҳанӯз соли 2014 дар назди Агентии обу ҳавошиносӣ Маркази яхшиносӣ таъсис ёфта, мутахассисони марказ ба омӯзиши пиряхҳо, ченкунии қабати барф, инчунин, пешгӯйи офатҳои табиии тармафароӣ, сел ва мушоҳидаи кӯлҳои рахнашаванда, ки аз обшавии пиряхҳо хавфи калон доранд, машғуланд ва маълумоти заруриро ба вазорату идораҳо ва аҳолӣ сари вақт ва бетаъхир мерасонанд.

Ҳоло дар ҳавзаи дарёҳо пиряхҳои калидӣ ҳамчун пиряхҳои назоратӣ муайяншуда, боназардошти дар онҳо фаъолият кардани нуқтаҳои мушоҳидавӣ, аз ҷумла реперҳо, сатҳи об ва зиёду камшавии пиряхҳо мунтазам аз ҷониби мутахассисони соҳавӣ санҷида мешаванд. Инчунин, аз тарафи Агентии обу ҳавошиносӣ ҳамасола ду маротиба, моҳҳои март-апрел ва май-июн дар ҳавзаи дарёҳои Панҷ, Вахш ва минтақаи Канаск мушоҳидаҳои аэровизуалӣ гузаронида мешаванд.

Омӯзиши пиряхҳо аз ҷониби мутахассисони Агентии номбурда дар баъзе минтақаҳо бо усули пиёда низ бештар сурат мегирад. Як омилро бояд ба инобат гирифт, ки дар кишварҳои дорои пиряхҳо ҳифзу нигоҳдорӣ мувофиқ ба мавқеи ҷойгиршавии пиряхҳо анҷом дода мешавад. Дар кишвари мо азбаски пиряхҳо дар баландии то 4-5 ҳазор метр аз сатҳи баҳр ҷой гирифтаанд, ҳифзу нигоҳдорӣ ба тариқи гузарондани омӯзиш ва мушоҳидаҳои аэровизуалӣ сурат мегиранд. Аз ҷониби дигар, бунёди неругоҳҳои хурду бузург ва дигар иншооти барқию обӣ то андозае ба ҳифзу нигоҳдории захираҳои об дар кишвар ҳамаҷиҳата мусоидат менамоянд.

Дар ҳавзаи дарёи Зарафшон тибқи мушоҳидаҳои бисёрсола, обшудани пиряхҳо бештар ба мушоҳида мерасанд. Пиряхи Зарафшон дар масоҳати 38,7 километри мукааб ва дарозии 27,8 метри мураббаъ ҷойгир буда, ҳоло ба таназзулёбӣ дучор шудааст. Сарҳади забонаи пирях ба ҳисоби миёна 1700 метр қафо нишастааст ва масоҳати он баандозаи 1,3 километри мураббаъ коҳиш ёфтааст. Тибқи мушоҳидаҳои пойгоҳи обу ҳавосанҷии Зарафшон, пиряхҳои водии Зарафшон боназардошти мавқеи ҷойгиршавиашон дар давраи ҳисоби миёнаи бисёрсола аз ҳама пиряхҳои осебпазиртарин дониста мешаванд ва обшавии онҳо босуръат ҷараён дорад. Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон Стратегияи миллии мутобиқшавӣ ба тағйирёбии иқлим амал менамояд, ки дар он шаш самти афзалиятнок-энергетика, захираҳои об, нақлиёт, кишоварзӣ, иҷтимоӣ ва ҳифзи муҳити зист муайян шудаанд. Дар доираи татбиқи стратегия аз тарафи Кумитаи ҳифзи муҳити зисти назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон якҷоя бо шарикони рушд барои ҷалби сармоя ба таври мунтазам тадбирҳои зарурӣ андешида мешаванд.

Фаъолияти Маркази татбиқи лоиҳаҳои дар назди Кумита буда, боназардошти дар ҳамкорӣ бо шарикони рушд таҳия кардани нақша ва инчунин боназардошти таҳияи Консепсияи лоиҳаҳо хеле пурсамар арзёбӣ мешавад. Бо ташаббуси Роҳбарияти Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва инчунин Раёсати Кумитаи ҳифзи муҳити зисти назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун мақоми ваколатдор калонтарин фонди маблағгузорӣ барои мутобиқшавӣ ба тағйирёбии иқлим - Фонди иқлими сабз таъсис дода шудааст, ки айни замон фаъолият менамояд. Феълан аз ҷониби Кумитаи номбурда, аллакай таҳияи барномаи сармоягузорӣ ба маблағи умумии 400 миллион доллари амрикоӣ омода гардида, татбиқи лоиҳаҳо соҳаҳои афзалиятноки ҷумҳуриро фаро хоҳанд гирифт.

Ҳамин тариқ, ҳамкориҳои ҳамаҷонибаи Ҷумҳурии Тоҷикистон бо кишварҳои узви Созмони Милали Муттаҳид барои бисёр масъалаҳои иқтисодию иҷтимоӣ, аз ҷумла ҳалли масъалаҳои марбут ба масоили экологӣ ёрирасон хоҳад буд. Ба пиндори мо баргузории конфронсу семинарҳои илмию амалӣ дар сатҳҳои гуногун барои ҳалли масъалаҳои экологӣ такони ҷиддӣ хоҳанд бахшад.

Боиси ифтихор аст, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон дар сатҳи байналмилалӣ ҳамчун кишвари ташаббускор дар ҳалли масъалаҳои марбут ба обу иқлим эътироф шудааст. Чунончӣ, 14-уми декабри соли 2022 Маҷмаи умумии Созмони Милали Муттаҳид дар бораи “Соли байналмилалии ҳифзи пиряхҳо” эълон кардани соли 2025 ва 21-уми март ҳамчун “Рӯзи ҷаҳонии пиряхҳо”, ки аз ҷониби Тоҷикистон пешниҳод шуда буд, якдилона қатънома қабул намуд. Қабули қатъномаи мазкур дар миқёси ҷаҳон иқдоми муҳим ва таърихӣ буда, тавассути он ҷомеаи ҷаҳонӣ имкон пайдо мекунад, ки барои ҳифзи бузургтарин манбаъҳои оби ошомиданӣ тадбирҳои муштарак андешад.

Яке аз мушкилоти экологии замони муосир ин проблемаи обшавии пиряхҳо мебошад, чунки пиряхҳо манбаи асосии оби тозаи ошомиданӣ мебошанд. Об дар ҷомеаи инсонӣ аз сарвати нодиртарин ва дастрастарини табиӣ ба сарвати сиёсӣ табдил ёфта. Мураккабтарин мавзӯи матраҳшавандаи сатҳи олии сиёсӣ дар ҷаҳони муосир гардидааст.

Ҷиҳати пешгирии ин масъалаи экологӣ зарур аст, ки тамоми кишварҳои минтақа ва ҷаҳон дастаҷамъона амал намоянд. Мусаллам аст, ки солҳои охир аз таъсири манфии гармшавии иқлим обшавии пиряхҳо мушоҳида мегардад, ки ин метавонад оқибатҳои номатлуберо ба мисли тақсимоти нодурусти об дар обанборҳои сунъӣ, неругоҳҳои барқи обӣ, киштзорҳо, маҳалҳои аҳолинишин ба миён орад. Тағйирёбии иқлим ба соҳаи таъмину истифодаи захираҳои оби тоза таъсири манфӣ расонида, хавфи обхезӣ ва селу ярчҳо, хушксолӣ ва фалокатҳои дигари табии вобаста ба обро бештар мегардонад.

Тағйирёбии иқлим масъалаи бе ин ҳам душвори камбуди оби тозаро дар минтақаҳои алоҳидаи сайёра боз ҳам мураккабтар мегардонад. Дар кӯҳистони Тоҷикистон, ки қариб 60 дарсади захираҳои оби минтақа ташаккул меёбанд, дар давоми 30 соли охир аз 14 ҳазор пирях зиёда аз 1000 пирях нобуд шудааст. Ҷомеаи ҷаҳониро тағйирёбии иқлим, обшавии босуръати пиряхҳо, норасоии оби ошомиданӣ нигарон кардааст. Аҳамияти пиряхҳо ҳамчун манбаи асосии захираҳои об масъалаи бунёдӣ аст.

Тоҷикистон ба туфайли ибтикороти стратегӣ ва иқдомҳои худ дар мавриди истифодаи оқилонаи захираҳои об ва рафъи оқибатҳои ногувори тағйирёбии иқлим, ки таҳти роҳбарии Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон амалӣ мегарданд, дар самти пешбурди барномаҳои глобалии вобаста ба об ва иқлим мавқеи пешсафиро соҳиб шудааст.

Тибқи мушоҳидаи олимону муҳаққиқони соҳаи пиряхшиносӣ имрӯзҳо пиряхҳо дар кӯҳҳои Осиёи Миёна ва инчунин дигар манотиқи ҷаҳон хело ҳам кам шуда, ҳамзамон босуръат об мешаванд. Дар натиҷа нигарониҳо зиёд мешаванд, ки тағйирёбии иқлим метавонад норасоии обро афзоиш диҳад ва он ба экосистемаҳо, истеҳсоли ғизо ва саломатии инсон таъсири манфии худро расонад.

Аз таърихи Осиёи Марказӣ маълум аст, ки саҳлангорӣ нисбат ба истифодаи захираҳои табиӣ чӣ гуна оқибатҳои ногувор дошта метавонад. Хушкшавии воқеии баҳри Аралро таъкид намуда, мо набояд ба нобуд гардидани пиряхҳо, ки манбаи асосии ҳаёт дар Осиёи Марказӣ мебошанд, роҳ диҳем. Дар робита ба ин, ба назари мо зарурати таъсиси Бунёди байналмилалии ҳифзи пиряхҳо, ки метавонад кӯшиши кишварҳои минтақа ва ҷомеаи ҷаҳониро дар ин самти аз ҷиҳати стратегӣ муҳим муттаҳид намояд, ба миён омадааст.

Имрӯз ҷомеаи ҷаҳон нақши Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Президенти он муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро дар масъалаи обу экология, пешбарии рӯзномаи ҷаҳонии об ва ҳамкорӣ бо Созмони Милали Муттаҳид баланд арзёбӣ намуда, ҳамаи чорабиниҳои дар самти обу иқлим то ин муддат баргузоршударо ҳамчун “Раванди Душанбе оид ба масоили марбут ба об” ё “Раванди оби Душанбе” эътироф намудааст. Ин воқеан дастоварди дигари Тоқикистони сиҳибистиқлол маҳсуб меёбад.

Ҳамин тариқ, тағйирёбии глобалии иқлим имрӯзҳо ба сифати яке аз мушкилоти муосир, пеш аз ҳама, ба ҳолати пиряхҳо, захираҳои барф ва об таъсири манфии худро мерасонад. Ҷомеаи ҷаҳонӣ хуб дарк мекунад, ки коҳиш ва харобшавии минбаъдаи обҳои ошомиданӣ дар сайёра метавонад аҳли башарро ба фалокатҳои зиёди ҷонӣ, иҷтимоӣ ва иқтисодӣ дучор намояд. Бинобар ин дар ҳолати тағйирёбии иқлим - ҳифзи пиряхҳо ва захираҳои об яке аз масъалаҳои умдатарин ҷаҳони муосир маҳсуб меравад.

Давлиёрова Сафаргул Тешаевна ходими пешбари илмии шуъбаи Иттиҳоди Давлатҳои Мустақили Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ, номзади илмҳои фалсафа, дотсент,

Ҳангоме ки нури нарми баҳор бар домани кӯҳсор мерезад ва лолаҳо – ин афсонаҳои рангоранги табиат – дар саҳроҳо мешукуфанд, ҳамзамон рӯҳу андешаи инсон низ гӯё эҳё мешавад. Мувофиқи андешаи мардумшиносон маҳз дар ҳамин рӯзҳои муборак – байни 10 то 20 апрел – ҷашни лолаҳо миёни тоҷикон бо шукӯҳу шодмонӣ таҷлил мегардид, ки он дар замони Истиқлолияти давлатӣ дубора эҳё карда шуд ва шанбеи сеюми ҳамин моҳ, ки Рӯзи пойтахти кишвари азизи мо – шаҳри ҷавони Душанбе – аст, ба як рамзи муассири ҳамоҳангии инсон, табиат ва фарҳанг табдил ёфтааст. Ин рост омадани ҷашну гулрезон тасодуф нест, балки нишони пайванди амиқи зебоишиносии мардуми тоҷик бо муҳити зист ва андешаи маънавии онҳо дар тӯли таърих аст – пайванде, ки на танҳо дар хотираи мардум, балки дар намунаҳои беҳтарини санъати амалии аҷдодони мо таҷассум ёфтааст.

Дар гузашта, миёни аҷдодони тоҷикон ва дигар халқҳои Шарқи қадим, лола на танҳо як гули саҳроӣ, балки ҷузъи фарҳанг ва ҷаҳонбинии мардум будааст. Ҷашнҳои марбут ба гули лола реша дар анъанаҳои куҳани халқҳои эронитабор доранд, ки онҳоро метавон то дар даврони ориёиҳо, суғдиён ва бохтариён пайгирӣ кард. Аз нуқтаи назари бостоншиносӣ ва мардумшиносӣ, маълум аст, ки одамон аз қадим баҳорон ва эҳёи табиатро ба таври рамзӣ бо гулҳо таҷассум мекарданд. Дар ин миён, гули лола, ки рамзи бедории табиат дониста мешуд ва бо рангҳои дурахшон ва шеваи хосаш ҷилва мекард, диққати хосаеро ҷалб намудааст.

Дар матлаби мазкур яке аз дастовардҳои бостоншиносон, ки сарзамини тантанаҳои баҳорӣ, ба хусус таҷлили ҷашни гули лола будани Тоҷикистон ва меросбарони аслии ҷашвораҳои зиёди ориёӣ будани халқи куҳанбунёди тоҷикро собит месозад, маълумот хоҳем дод. Ин дастовард – кашфи ҳуҷраи махсус бо тасвирҳои зиёди гули лола дар деворнигораҳои Панҷакенти қадим мебошад, ки аз ҷониби бостоншиносони Институти таърих, бостоншиносӣ ва мардумшиносии ба номи А.Дониши АМИТ ва ҳамкасбони рус аз Эрмитажи давлатии Россия мебошад. Панҷакенти қадим яке аз маъруфтарин ёдгориҳои фарҳанги ибтидои асрҳои миёнаи Осиёи Марказӣ ба шумор меравад. Он дар ҷануби шаҳри муосири Панҷакент, маркази маъмурии ноҳияи Панҷакенти вилояти Суғд ҷойгир шудааст. Шаҳр дар асри V таъсис ёфта, то асри VIII дар он зиндагӣ идома ёфта аст ва яке аз марказҳои муҳими ҳунармандӣ, тиҷоратӣ ва фарҳангӣ дар Суғд ва Шоҳроҳи бузурги Абрешим ба шумор мерафт. Ҳафриёти бостоншиносӣ дар Панҷакенти қадим аз соли 1946 оғоз ёфта, ҳоло ин таҳқиқотро Институти таърих, бостоншиносӣ ва мардумшиносии ба номи А.Дониши АМИТ дар ҳамкорӣ бо бостоншиносони Эрмитажи Давлатии Русия пеш мебаранд, ва то ҳол дар мактаби бостоншиносии он садҳо бостншиносони варзидаи ватаниву хориҷӣ ба камол расида, дар таҳқиқ, талқин ва муаррифии таърих, санъат ва бостоншиносии минбаъдаи тоҷик саҳми арзандаи худро гузоштаанд.

Дар фарҳанги мардуми Суғди бостон гулҳо на танҳо унсури зебоии табиат, балки рамзи ҳаёт, баҳор, наврӯз ва эҳёи табиат ба ҳисоб мерафтанд. Дар миёни ин гулҳо, лола – ҳамчун рамзи нозукӣ, зебоӣ ва таровати ҷавонӣ ҷойгоҳи хос дошт. Тасвири он дар деворнигораҳои Панҷакенти Қадим шоҳиди возеҳи мақоми бадеӣ ва рамзии он дар зеҳни мардуми бостонӣ аст. Ин гул, ки имрӯз низ дар ҷашнҳои баҳорӣ, аз ҷумла “Ҷашни лола”, мавқеи хос дорад, реша дар анъанаҳои дерини зебоишиносии аҷдодӣ дорад.

Панҷакенти қадим намунаи беҳтарини шаҳри асримиёнагии Осиёи Марказӣ маҳсуб мешавад. Ин ягона шаҳрест, ки ҳамчун як маҷмӯи мукаммали бостоншиносӣ мавриди омӯзиши амиқ қарор гирифта, барои омӯхтани меъморӣ ва фарҳанги шаҳрсозии Суғд сарчашмаи нодир ба шумор меравад. Бостоншиносон дар он қасрҳо, маъбадҳо, устохонаҳо, манзилҳои зист ва қабристонҳоро кашф кардаанд. Ҳамчунин, дар ҷараёни ҳафриёт миқдори зиёди осори фарҳанги моддӣ ва ёдгориҳои нодири санъати амалӣ кашф гардиданд, ки сатҳи баланди фарҳанги мардуми Суғд – ниёгони тоҷиконро нишон медиҳанд. Яке аз нуманаҳои беҳтарини фарҳанги модии сокинони Панҷакенти қадим санъати тасвирӣ ва ё наққошиҳои рӯйидеворӣ ба ҳисоб меравад, ки мазмуну мундариҷаи онҳоро аслан қаҳрамониҳо, тантанаҳои идона, достонҳои устуравӣ, ривоятҳо, афсонаҳо ва қиссаву тамсилҳо ташкил медиҳанд.

Дар шаҳрсозии ибтидои асрҳои миёна Куҳандиз як қисми муҳими шаҳрҳо ба ҳисоб рафта, дар ҳашамати он ҳашамату зебогии кулли шаҳр таҷассум меёфт. Чун дигар шаҳрҳои равнақёфтаи ибтидои асримиёнагӣ Панқагенти қадим низ Куҳандиз дошт, ки он дар қисмати шимолу ғарбии шаҳри қадима ҷойгир шуда буд. Куҳандизи Панҷакенти қадим, ки дар он ҳуҷраҳо ва толорҳои боҳашамат бунёд ёфта буданд ду давраи сохтмониро фарогир мебошад, ки давраи аввал ба асрҳои V-VI ва давраи дувум ба асрҳои VII-VIII рост меояд. Эҳтимолан дар асри VI қасри ҳокимони шаҳр шимолтар аз Куҳандизи асрҳои VII-VIII ҷойгир шуда буд, ки чашмаи овозадори Қайнар ва манбаъи оби нӯшокии шаҳри қадима ва имрӯза дар қисамтаи ғарбии он ҷойгир аст.

Деворҳои нахустини қасри ҳокимони Панҷакенти қадим низ пур аз наққошиҳои рангоранг буданд. Яке аз ҷолибтарин деворнигораҳои ин қаср аз ҳуҷраи 13, ки солҳои 1988-1992 мавриди омӯзиш қарор гирифта буд пайдо гардиданд, ки дар онҳо гулҳои лола бо усули хоса тасвир ёфта буданд. Баъд аз соли 1992 ҳафриёт дар шаҳри қадима маҳдуд гардида, идома додани корҳои саҳроӣ дар мавзеъи Қайнар номумкин гардид ва қисми зиёди наққошиҳо аз зери хок бардошта нашуданд. Дар соли 2010 имконият фароҳам омад, ки ин қаср дубора мавриди таҳқиқ қарор гирифта, дар натиҷаи ҳафриёти солҳои 2010-2012 ҳуҷраи 13 пурра аз зери хок озод гарадида, дар деворҳои он қабатҳои сершумори наққошиҳо мавриди омӯзиш қарор гирифтанд. Андозаи ҳуҷра ба 3,2 × 5,6 метр баробар буда, дар деворҳои он дар давраҳои мухталиф инсонҳо, саҳнаи шикор ва гулҳои лола тасвир ёфтаанд. Се қабати андоваҳои девори ҳуҷраи мазкур бо тасвири гулҳои лола дар як усули хос тасвир ёфта, ҳамаи онҳо дар муддати нисбатан кӯтоҳ, шояд ҳар сол як маротиба офарида шудаанд. Ду қабати поёнӣ як композитсияро ташкил медоданд, ки қабати андоваи девор бо хатҳои сиёҳ ба росткунҷаҳои андозаашон 33×33 см тақсим шуда буд ва дар ҳар кадом тасвирҳои лолаҳои зард ҷой доштанд. Дохили нақши росткунҷаҳо бо ду ва се лола навбат ба навбат ҷойгир шуда буданд ва қисми поёнии композитсия бо ҳошияи махсус оро ёфта буд.

Қабати аввал, ки эҳтимол қадимтар ва комилтар аз дигар қабатҳои минбаъда шуморида мешавад, ки он бо шаклҳои гирди лолаҳо ва хатҳои васеъ каме фарқкунанда аст. Гулҳо дар тартибе ҳамсон ҷойгир шуда, як низоми шинохтанашавандаро ташкил медиҳанд. Унсурҳои ботаникӣ бо шеваи рамзӣ, мутамарказ ва эҳтимолан аз ҷониби як устои моҳир тасвир шудаанд.

Дар қабати миёна, сабк тағйир ёфта, лолаҳо шакли дарозрӯяро мегиранд. Барг ё худ пояҳо бо хатҳои борик ва шево кашида шудаанд. Ҳамзамон, дар ин қабат истифодаи ранги хокистарӣ, ки дар қабати поёнӣ барои эҷоди иллюзияи ранги сабз ба кор мерафтанд, қатъ шудааст. Ин бозгӯкунандаи маҳдудияти рангубор ва ҳамзамон шеваи маҳаллии кор бо ранг аст, зеро дар рангубори деворнигораҳои Панҷакенти қадим ранги сабз вуҷуд надорад.

Қабати сеюм, ки эҳтимол дар марҳилаи дертар кашида шудааст, унсурҳои нави ороишӣ ва нақшҳои бо рангҳои сурх ва гулобӣ кашидашударо дар бар мегирад. Ҳамзамон, дар ин қабат баъзе тасвирҳои содда ва нисбатан ноустувор ба назар мерасанд. Дар давоми ҳафриётҳои солҳои 1988-1992, инчунин расмҳои сарҳои инсон бо кулоҳҳои сабки антиқа ва дар солҳои охир тасвири як шахси занмонанд дар болои асп низ ошкор гардид. Эҳтимол меравад, ки онҳо аз ҷумлаи наққошиҳои ғайрикасбӣ ё нотамом бошанд.

Гарчанде ки мавзӯъ дар тамоми қабатҳо яксон аст яъне тасвири гул аз ҳар деворнигора бо мураккабӣ ва шеваи ба худ хос иҷро шудааст. Ҷойгоҳ ва шумораи лолаҳо дар ҳар як мураббаъ яксон нест, ки гувоҳи иҷрои дастӣ ва ғайриқолабӣ будани онҳост. Ҳатто дар баъзе қисматҳо иштибоҳҳо ва талоши ислоҳ намудан маълуманд.

Шароити табиӣ монанди намнокии баланд, шӯрии хок ва ҷойгиршавии наққошиҳо дар се қабати пайдарпай – усулҳои махсуси муҳофизат ва бардоштро талаб мекарданд. Мутахассисони Осорхонаи миллии бостонии Тоҷикистон ва Озмоишгоҳи илмии барқарорсозии наққошиҳои монументалии Эрмитажи давлатӣ барои наҷоти ин наққошиҳо усули мураккаб ва бисёрмарҳила ба кор бурданд, ки он заҳмати шабонарӯзиро талаб мекард.

Тасвирҳои гули лола на танҳо дар Панҷакенти қадим, балки дар дигар намунаҳои санъати амалии аҳди бостон, зарфҳо, тасвирҳои барҷастаи рӯйи санг ва гил, низ дида мешаванд, ки яке аз онҳо маъбади Ҷартепа II ба шумор меравад. Ин маъбад дар деҳаи Варағсар, дар роҳи аз Самарқанд ба Панҷакент (дар ҳудуди Ӯзбекистони имрӯза) ҷойгир аст. Муҳақиқони ин маъбад қайд мекунанд, ки расмҳои қабатҳои поёнии ин маъбад, аз ҷиҳати мазмун ва услуб ба деворнигораҳои маъбади дуюми Панҷакенти қадим монанданд. Дар ҳар ду ҳолат, саҳнаҳои тақдими ҳадя ба худоён тасвир ёфтаанд. Муҳаққиқон бар ин назаранд, ки тасвири лола дар маъбади Ҷартепа метавонад бо ҷашни баҳории эҳёи табиат, яъне ҷашни лола, алоқаманд бошад, ки онро мардуми Суғд дар охири баҳор таҷлил мекардаанд. Ин шабоҳат нишон медиҳад, ки анъанаҳои маросимӣ ва рамзҳои гул дар фарҳанги аҷдодони халқи тоҷик густариш ёфта буданд.

Хулоса, тасвироти гулҳои лола дар деворнигораҳои Панҷакент на танҳо намунаи зебоии бадеӣ, балки рамзи пайвастагии инсон бо табиат, ҷашни эҳёи баҳорӣ ва эҳтиром ба анъанаҳои зебоишиносии миллӣ мебошанд. Имрӯз, вақте ки дар Тоҷикистон ҳар баҳор ҷашни лола таҷлил мегардад, метавон гуфт ки ин суннат реша дар маърифати ниёгон дошта, дар санъати тасвирии Суғд низ ифодаи пурмаъно пайдо кардааст. Ҳоло ҳамаи деворнигораҳо дар Осорхонаи миллии бостонии Тоҷикистон дар низди Институти таърих, бостоншиносӣ ва мардумшиносии ба номи А.Дониши АМИТ қарор дошата, ду пора аз ду қабатҳои алоҳидаи деворнигораи болозикр дар экспозитсияи осорхона барои тамошои меҳмонони ватаниву хориҷӣ дастрас гардидааст.

Абдураҳмон Пӯлотов - директори Осорхонаи милии бостонии Тоҷикистон

«Пойтахти азизамон – шаҳри Душанбе дар замони соҳибистиқлолӣ бо ташаббусҳои Ҳукумати кишвар ва талошҳои Роҳбарияти Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳр дар байни шаҳрҳои минтақа мақоми шоиста пайдо карда, ба яке аз пойтахтҳои сабзу обод ва рушдёбандаи Осиё табдил ёфтааст».

Эмомалӣ Раҳмон

Ҳар сол шанбеи сеюми моҳи апрел дар саросари Тоҷикистон бо шукӯҳи хосса Рӯзи пойтахт таҷлил мегардад. Ин рӯз на танҳо ҷашни шаҳри Душанбе балки нишонаи ваҳдати миллӣ, рамзи ободӣ ва ифтихор аз дастовардҳои истиқлолияти давлатии кишвар аст. Душанбе – пойтахти азизи мо, ки бо зебоии худ қалбҳоро тасхир мекунад, дар тӯли беш аз як аср аз як деҳаи хурд ба яке аз шаҳрҳои сабзу хуррам, амну обод ва пешрафтаи Осиё табдил ёфтааст.

Номи “Душанбе” аз вожаи форсии “ду” (ду) ва “шанбе” (рӯзи ҳафта) сарчашма гирифта, ба маънои “бозори рӯзи душанбе” аст. Дар асрҳои миёна ин минтақа ҳамчун як нуқтаи тиҷоратии муҳим шинохта мешуд, ки дар он деҳқонон, ҳунармандон ва тоҷирон барои хариду фурӯш ҷамъ меомаданд. Аммо таърихи муосири Душанбе аз соли 1924 оғоз меёбад, вақте ки дар натиҷаи тақсимоти миллии марзӣ дар Осиёи Миёна, тоҷикон пойтахти худро аз Бухоро ба Душанбе интиқол доданд.

15 марти соли 1925 Душанбе расман пойтахти Ҷумҳурии Мухтори Тоҷикистон дар ҳайати Ҷумҳурии Шӯравии Сотсиалистии Ӯзбекистон эълон гардид. Аз соли 1929 то 1961 шаҳр ба ифтихори Иосиф Сталин “Сталинобод” номида шуд ва дар ин давра ба маркази муҳими маъмурӣ, саноатӣ ва фарҳангии Иттиҳоди Шӯравӣ табдил ёфт. Дар он солҳо, биноҳои маъмурӣ, корхонаҳои саноатӣ, мактабҳо ва театрҳо сохта шуданд, ки барои рушди шаҳр замина гузоштанд.

Пас аз соли 1961 номи шаҳр ба Душанбе баргардонида шуд ва то 9 сентябри 1991 – рӯзи истиқлолияти Тоҷикистон – он ҳамчун пойтахти Ҷумҳурии Шӯравии Сотсиалистии Тоҷикистон мақоми баланд дошт. Дар солҳои аввали истиқлолият, бо вуҷуди мушкилоти сиёсӣ ва иқтисодӣ, Душанбе маркази барқарорсозии сулҳ ва ваҳдати миллӣ гардид.

Баъди ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ таҳти роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Душанбе ба марҳилаи нави рушд ворид шуд. Дар ин давра шаҳр на танҳо аз лиҳози иқтисодӣ, балки аз ҷиҳати фарҳангӣ, маънавӣ ва инфрасохторӣ низ пешрафт кард. Бо ташаббусҳои Ҳукумати ҷумҳурӣ биноҳои маъмурӣ, муассисаҳои таълимӣ, беморхонаҳо ва марказҳои фарҳангӣ бунёд ёфтанд, ки Душанберо ба маркази муосири минтақа табдил доданд.

Дар ҳашт соли охир таҳти роҳбарии Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ пойтахт симои худро комилан дигаргун кард. Биноҳои баландошёнаи истиқоматӣ, марказҳои муосири тиҷоратӣ, хиёбонҳои сабзу гулгаштҳои дилкаш ва роҳҳои замонавӣ Душанберо ба яке аз пойтахтҳои зеботарин, бехатартарин ва сабзтарини Осиё табдил доданд. Аз соли 2017 то 2024 дар шаҳри Душанбе зиёда аз 600 иншооти нав, аз ҷумла манзилҳои истиқоматӣ, мактабҳо, боғчаҳои кӯдакон ва беморхонаҳо ба истифода дода шуданд.

Шаҳри ишқам, шаҳри бахтам, шаҳри армонам Душанбе,

Бо ту будам, бо ту ҳастам, бо ту мемонам Душанбе!

Имрӯз Душанбе на танҳо пойтахти сиёсии Тоҷикистон, балки маркази иқтисодии он низ мебошад. Тибқи омори расмӣ саҳми шаҳри Душанбе дар тавлиди маҳсулоти умумии дохилии кишвар беш аз 35%–ро ташкил медиҳад. Дар пойтахт корхонаҳои саноатӣ, марказҳои тиҷоратӣ, бонкҳо ва муассисаҳои хизматрасонӣ фаъолият мекунанд, ки барои таъмини ҷойҳои корӣ ва баланд бардоштани сатҳи зиндагии сокинон мусоидат мекунанд.

Дар солҳои охир бо ташаббуси шаҳрдорӣ, барномаҳои зиёде барои рушди иқтисоди шаҳр амалӣ шуданд. Аз ҷумла, барномаи “Шаҳри сабз” барои афзоиши майдони сабзазорҳо ва дарахтон дар Душанбе роҳандозӣ гардид. Тибқи маълумоти расмӣ аз соли 2017 то 2024 майдони сабзазорҳо дар шаҳр 30% афзоиш ёфт ва Душанбе дар раддабандии шаҳрҳои сабзи Осиёи Марказӣ ҷойгоҳи намоёнро ишғол кард.

Инфрасохтори нақлиётии шаҳр низ ба таври назаррас такмил ёфт. Роҳҳои нав, пулҳо ва гузаргоҳҳо сохта шуданд ва системаи нақлиёти ҷамъиятӣ бо автобусҳои муосир муҷаҳҳаз гардид. Ин тадбирҳо рафтуомади сокинонро осон карданд ва ба коҳиши ифлосшавии ҳаво мусоидат намуданд. Масалан, дар соли 2023 зиёда аз 200 автобуси муосир ба хизматрасонии сокинон ҷалб карда шуданд, ки 40% талабот ба нақлиёти ҷамъиятиро қонеъ намуд.

Душанбе ҳамчун маркази фарҳангии Тоҷикистон мақоми хос дорад. Дар ин шаҳр муассисаҳои бузурги фарҳангӣ, аз қабили Театри опера ва балети ба номи Садриддин Айнӣ, Осорхонаи миллии Тоҷикистон ва Китобхонаи миллии Тоҷикистон ҷойгир шудаанд. Ин муассисаҳо на танҳо барои сокинони пойтахт, балки барои меҳмонони хориҷӣ низ ҷолиби диққатанд. Ҳамасола дар Душанбе чорабиниҳои фарҳангии сатҳи байналмилалӣ, аз қабили Фестивали мусиқии “Садои Душанбе”, Намоишгоҳи китобҳои Тоҷикистон ва Фестивали филмҳои тоҷикӣ баргузор мегарданд. Ин чорабиниҳо ба муаррифии фарҳанги тоҷик дар арсаи ҷаҳонӣ мусоидат мекунанд ва Душанберо ҳамчун маркази фарҳангии минтақа мустаҳкам мегардонанд.

Аз соли 2017, вақте ки муҳтарам Рустами Эмомалӣ Раиси шаҳри Душанбе таъин гардид, пойтахт ба марҳилаи нави рушд ворид шуд. Ҳамчун пайрави мактаби давлатдории Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муҳтарам Рустами Эмомалӣ барои ободонии шаҳр ва беҳтар кардани шароити зиндагии сокинон талошҳои зиёд ба харҷ дод.

Яке аз дастовардҳои муҳими давраи роҳбарии ӯ сохтмони биноҳои баландошёнаи истиқоматӣ аст, ки барои ҳалли мушкилоти манзил мусоидат кард. Тибқи маълумоти расмӣ аз соли 2017 то 2024 зиёда аз 12 000 манзили истиқоматӣ ба истифода дода шуд, ки барои беш аз 50 000 нафар сокинон шароити зиндагии муосир фароҳам овард.

Дар соҳаи маориф ва тандурустӣ низ пешрафтҳои назаррас ба даст омаданд. Сохтмони мактабҳо ва боғчаҳои кӯдакон, таъмири беморхонаҳо ва муҷаҳҳазсозии онҳо бо таҷҳизоти муосир аз ҷумлаи ин тадбирҳост. Масалан, дар соли 2024 танҳо дар соҳаи маориф 18 мактаби нав ва 25 боғчаи кӯдакон ба истифода дода шуданд, ки талабот ба муассисаҳои таълимиро 20% афзоиш дод.

Шоири ҷавон Кӯҳзоди Фатҳулло ин талошҳоро чунин тавсиф кардааст:

Душанбе сабзу зебо мешавад бо кӯшиши Рустам,

Дилафрӯзу дилоро мешавад бо кӯшиши Рустам.

Чароғон кӯчаву гулгаштҳояш шуд,

Ба олам ҳамчу шаҳри сулҳ шуҳратёр гардидааст.

Душанбе на танҳо пойтахти Тоҷикистон, балки маркази муҳими сиёсӣ ва дипломатӣ дар Осиёи Марказӣ аст. Дар ин шаҳр нишастҳои сатҳи баланди байналмилалӣ, аз қабили Саммити Созмони ҳамкории Шанхай, Конфронси байналмилалии об ва Форуми иқтисодии Душанбе баргузор мегарданд. Ин чорабиниҳо ба муаррифии Тоҷикистон дар арсаи ҷаҳонӣ мусоидат мекунанд ва Душанберо ҳамчун маркази сулҳу ҳамкорӣ муаррифӣ менамоянд.

Душанбе узви шабакаҳои байналмилалии шаҳрҳо, аз қабили Созмони шаҳрҳои пойтахтҳои ҷаҳон мебошад. Ин узвият ба табодули таҷриба бо дигар пойтахтҳо, ҷалби сармоягузориҳои хориҷӣ ва рушди инфрасохтори шаҳр мусоидат мекунад. Масалан, дар соли 2023 Душанбе бо шаҳрҳои Сеул ва Дубай созишномаҳои ҳамкорӣ имзо кард, ки ба татбиқи лоиҳаҳои муштарак дар соҳаи технология ва туризм мусоидат намуд.

Барои ояндаи Душанбе нақшаҳои бузурге тарҳрезӣ шудаанд. То ҷашни 35-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон, пойтахт бояд ба яке аз шаҳрҳои пешрафтаи Осиё табдил ёбад. Аз ҷумла, нақшаҳои зерин дар назар дошта шудаанд:

- тавсеаи инфрасохтори нақлиётӣ: Сохтмони роҳҳои нав, пулҳо ва дар ояндаи наздик оғози лоиҳаи метрои Душанбе;

- рушди шаҳри сабз: Афзоиши майдони боғҳо, сабзазорҳо ва гулгаштҳо барои беҳтар кардани экологияи шаҳр;

- табдили Душанбе ба шаҳри интеллектуалӣ: Истифодаи технологияҳои рақамӣ дар идоракунии шаҳр, аз қабили системаи “Шаҳри оқил” ва хизматрасониҳои онлайн;

- беҳтар кардани хизматрасониҳои коммуналӣ: Таъмини манзилҳои муосир, оби тоза ва барқ барои ҳамаи сокинон.

Ин нақшаҳо бо дастгирии Ҳукумати Тоҷикистон ва ташаббусҳои шаҳрдорӣ амалӣ хоҳанд шуд ва Душанберо ба маркази нави иқтисодӣ, фарҳангӣ ва маънавии минтақа табдил хоҳанд дод.

Душанбе – на танҳо пойтахти Тоҷикистон, балки нигини Осиё, рамзи истиқлолият, сулҳу ваҳдат ва ободонии кишвар аст. Ин шаҳр бо таърихи ғании худ, дастовардҳои муосир ва дурнамои дурахшони ояндааш ифтихори ҳар як тоҷик аст. Ба шарофати талошҳои Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Раиси шаҳр муҳтарам Рустами Эмомалӣ Душанбе имрӯз яке аз зеботарин, бехатартарин ва сабзтарин пойтахтҳои ҷаҳон аст.

Дар ин рӯзи фархунда, тамоми сокинони пойтахт ва шаҳрвандони Тоҷикистонро самимона табрик мегӯям. Бигузор Душанбеи азизамон ҳамеша ободу зебо ва маркази сулҳу дӯстӣ бошад!

Душанбе достони шоҳкор аст,

Муаллиф шоҳмарди шаҳрдор аст.

Чу Рустам дар сари майдони кор аст,

Ҳадаф танҳо барор асту барор аст.

Раҳимзода Алишер Орзу, - номзади илмҳои физикаву математика, директори Институти математикаи ба номи А. Ҷӯраеви Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон

Пойтахт-яке аз рамзҳои асосии ҳар як давлат аст ва ин рукни асосии давлату давлатдорӣ мебошад. Шаҳри Душанбе ҳамчун пойтахти давлати тоҷикон 101 сола шуд. Тӯли ин 101 сол Душанбе аз як деҳаи хурди маъмулӣ ба шаҳри азиму зебо ва замонавӣ табдил ёфт.

Тадқиқоти бостоншиносӣ собит сохтаанд, ки ҳанӯз аз замони неолит ҳудуди водии Ҳисор бошишгоҳи одамони ибтидоӣ буда, дар давраҳои минбаъда низ дар ин ҷо одамон мезистаанд. То давраи дар сарчашмаҳои хаттӣ дарӣ ёфтани шаҳри Душанбе дар он одамон зиндагӣ карда, дар ҳудуди имрӯзаи шаҳр маҳаллаҳои зиёди шаҳрмонанд вуҷуд доштанд. Қабатҳои фарҳангии бостоншиносон пайдонамуда ва маводи нумизматикӣ гувоҳи онанд, ки дар замони салтанати давлати Юнону Бохтар, Кушониёну Сомониён Душанбе маскангоҳи аҷдодони мо будааст.

Номи Душанбе бори аввал дар мактуби хони Балх Субҳонқули Баҳодур ба шоҳи рус Федор Алексеевич ёд мешавад. Ин мактуб имкон медиҳад, ки бо назардошти қонунҳои илми таърих, ш. Душанберо дорои таърихи 400-сола гӯем.

Тибқи маълумоти сарчашмаҳо соли 1747 Душанбе дар ҳайати бекигарии Ҳисор ба аморати Бухоро тобеъ мегардад. Дар давраҳои минбаъда бекигарии Ҳисор аксар вақт сиёсати мустақилонаи худро пеш бурда, ба марказ кам итоат мекард. Ҷангҳои феодалии ин давра барои марказонидани минтақаҳои саркаш боиси харобии шаҳру деҳот мегардид. Аз ин ҷост, ки дар асри XIX Душанбе якчанд маротиба мавриди тохтутоз қарор мегирад. Аз ҷумла дар солҳои 40-уми қарни XIX шаҳр ду маротиба: аввал аз ҷониби беки Дарвоз -Исмоилхон, сипас аз ҷониби ҳокими Балҷувону Кӯлоб - Мизробшо вайрон карда мешавад.

Шаҳри имрӯзаи Душанбе дар охири асри XIX аз деҳаҳои Душанбе, Шоҳмансур, Сари Осиё, Ғофилобод, Мири Шикор, Хуҷамбиёи боло ва Хуҷамбиёи поён, Қаримашикор, Чармгарон ва Заргар иборат буд. Деҳаи калонтарин - Душанбе бештар аз 500 ҳавлӣ дошта, дар он 6-8 ҳазор одам мезист. Ин деҳа аз ҷониби шимол то меҳмонхонаи ҳозираи «Авасто», аз ҷануб то кӯчаи Шоҳтемур, аз шарқ то чойхонаи «Роҳат», аз ғарб то нишеби соҳили дарёи Душанберо ишғол мекард. Дар деҳа қалъаи начандон калоне воқеъ буд, ки дар он гарнизони ҳарбӣ ҷойгир буд. Дар атрофи қалъа хонаҳои похсагин бо бомҳои бо қамиш пӯшидашуда ҷой гирифта буданд. Душанберо бо дигар минтақаҳо кӯпрукҳои чӯбин мепайвастанд.

Пас аз заминларзаи 8- сентябри соли 11007 дар Қаротоғ, ки бар асари он ҳазорон нафар ҳалок гардиданд, беки Ҳисор Шоҳимардонқул барои таъмини бехатарии худ бо оилааш ба Душанбе мекӯчад ва онро истироҳатгоҳи тобистонаи хеш қарор медиҳад. Аз ҳамин вақт cap карда, Душанбе ба маркази тобистонаи бекҳои Ҳисор мубаддал мегардад. Ба маркази маъмурии водии Ҳисор табдил ёфтани шаҳр ба якбора зиёд шудани аҳолии он мусоидат менамояд. То соли 1920 аҳолии шаҳр то 14- 16 ҳазор нафар меафзояд.

Аҳолии Душанбе асосан аз деҳқонон, савдогарон, ҳунармандон ва сӯдхурон иборат буд. Қисми камтарро ғуломон, хизматгорон ва аробакашҳо ташкил медоданд. Дар ибтидои асри XX дар шаҳр ба ғайр аз тоҷикон, ки аксари кулли аҳолиро ташкил медоданд, узбекҳо, афғонҳо, ҳиндувон, чиниҳо, яҳудиёни бухорӣ, эрониён ва ғайра зиндагӣ мекарданд.

Тамоми ҳукумати маъмуриро беки Ҳисор бо дастгоҳи мансабдоронаш, ки ба он амлокдорон, ясавулбошӣ, девонбегӣ ва ғайра шомил буданд, иҷро мекард. Амлокдорони Душанбе ба беки Ҳисор тобеъ буданд, охирин амлокдори Душанбе Элҷон буда, ӯ дар як вақт ҷонишини беки Ҳисор низ буд.

Душанбе бо боғоти мевагии бошукуҳу чинорҳои куҳансолаш, ки зери онҳо чойхонаҳо ва кӯкнорхонаҳо ҷой гирифта буданд ва бозиҳои саргармкунанда -бедонабозию кабкбозӣ меоростанд, диққатро ҷалб мекарданд. Сокинони он бо ҳунармандӣ низ шӯҳрат доштанд.

Дар асри XIX ва ибтидои асри XX мансабдорони бешумори ҳарбӣ ва олимони хориҷӣ –Ҷ. Вуд, С. Гедин, Лилиентал, Б. Литвинов, А. Федченко, М. Маев, Н. Минаев, В.И. Липский ва дигарон ба Душанбе омаданд. Маҳз навиштаҳои онҳо ба мо имкон медиҳанд, ки ҳаёти он давраи Душанберо то дараҷае омӯзем.

Шаҳр бо оби канали сунъии Ҳазора таъмин карда мешуд. Канали дигар-канали Шоҳмансур буд, ки аз дарёи Кофарниҳон меомад, қад-кади кӯчаи имрӯзаи Айнӣ мегузашт.

Дар Душанбе рӯзҳои асосии ҳафта якшанбе ва чоршанбе ба ҳисоб мерафтанд. Ба шаҳр аз тамоми Бухорои Шарқӣ ва мамолики хориҷӣ савдогарону харидорон, ки барояшон зиёда аз 300 дӯкон хизмат мекарданд, ҷамъ меомаданд. Дар майдони бозор 12 чойхона сохта шуда буд, ки дар сояи чанорҳои бисёрасра чой гирифта, ба мардум хизмат мекарданд. Соли 1911 бо фармони Генерал -губернатори Туркистон ба Бухорои Шарқӣ отряди духтурон ва муҳандисони рус бо мақсади омӯзиши вазъи эпидемиологӣ дар маҳал ва сохтмони беморхона фиристода мешаванд. Ин беморхона дар ш. Душанбе сохта мешавад, ки аввалин бинои шакли аврупоӣ дар шаҳр ва тамоми Бухорои Шарқӣ буд. Бино соли 1915 қомат рост карда, аз сабаби ҷанги якуми ҷаҳон то охир сохтмони он анҷом наёфт. Ин бино бо номи «хонаи рӯсӣ» машҳур буд.

Куллан тағйир ёфтани вазъияти ҷамъиятиву сиёсии аморати Бухоро ва пошхурии он, таъсиси Ҷумҳурии Халқии Шӯравии Бухоро ва пойдоршавии сохти шӯравӣ ба он мусоидат намуданд, ки дар ибтидои солҳои 20-и асри сипаришуда шаҳри Душанбе оҳиста-оҳиста ба маркази маъмурии Бухорои Шарқӣ ва сипас Тоҷикистони тозабунёд табдил меёбад. Муҳимтарин воқеоти сиёсии минтақа минбаъд дар ҳамин собиқ деҳаи кӯчак сурат мегиранд.

Баробари таъсиси Ҷумҳурии Халқии Шӯравии Бухоро, ки собиқ бекигариҳои аморатро ба вилоятҳо табдил дод (бо баъзе тағйироти марзиву номҳо) вилояти Душанбе низ таъсис дода шуд ва аз 20 октябр то 31 декабри соли 1920 ш. Душанбе маркази маъмурии вилояти Душанбе маҳсуб меёфт, ҳарчанд, ки аз миёнаҳои моҳи сентябри соли 1920 то 21 феврали соли 1921 дар шаҳр амири фирорӣ маскан гирифта, онро ба маркази мубориза алаҳи сохти нави шӯравӣ табдил дода буд. Дар ин ҷо амир сафи артиши хешро пурра намуда, ба муҳориба омодагӣ мегирифт. Вале ӯ дар шаҳр зиёд истода натавонист, зеро қушунҳои якҷояи Артиши Сурх ва Ҷумҳурии Халқии Шуравии Бухоро ӯро дунболагир намуда, ба озодкунии Бухорои Шарқӣ (ҳудуди имрӯзаи Тоҷикистони ҷанубиву марказӣ) аз амир ва тарафдорони ӯ оғоз намуданд. Ин дастаи муттаҳида ки дар таърих бо номи Отряди экспедитсионии ҳарбӣ-сиёсии Ҳисор ном гирифтааст, дар як муддати кӯтоҳ тамоми Бухорои Шарқиро таҳти назорати хеш қарор дода, амирро маҷбур сохт, ки ба Афғонистон фирор намояд.

Пас аз ишғоли Душанбе ва дигар навоҳии Бухорои Шарқӣ моҳҳои феврал-марти соли 1921 намояндагони масъули ҳукумати навтаъсиси Ҷумҳурии Бухоро ба шаҳр меоянд ва ба созмон додани органҳои нави ҳокимият машғул мешаванд. Онҳо дар ин ҷо сараввал кумитаи инқилобии тумани Душанберо таъсис доданд, ки ба вилояти Ҳисор шомил буд. Ғайр аз намояндагони масъули ҳукумати Бухоро қароргоҳи отряди ҳарбӣ-сиёсии Ҳисор низ дар Душанбе мемонад ва аз ин вақт ба баъд Душанбе ба маркази сиёсиву маъмурии Бухорои Шарқӣ табдил меёбад.

Пас аз маркази вилояти Душанбе интихоб намудани шаҳр дар моҳи марта соли 1921 дар ин ҷо Назирати вилоятии маориф ба кор оғоз мекунад. Дар муддати кутоҳ ин ташкилот тавонист корҳои зиёдеро анҷом диҳад. Аз ҷумла моҳи апрели ҳамон сол дар пойтахт курси семоҳаи таълимӣ ба кор шурӯъ намуда, дар он қариб 40 нафар таълим мегирифтанд. Аз сабаби нарасидани муаллимон вазифаи онҳоро мудири шӯъбаи маорифи вилоят, сардори милитсия, котиби кумитаи инқилобӣ ва амсоли онҳо иҷро мекарданд. Бо кушиши шӯъбаи вилоятии маориф дар Душанбе анҷумани аввалин кормандони маорифи вилоят барпо мегардад, ки масъалаи ҷорӣ намудани корҳои таълимиро дар ҳудуди вилоят баррасӣ менамояд.

Дар масоили фарҳангӣ низ чорабиниҳо амалӣ мешаванд. Курсҳои маҳви бесаводӣ ба кор оғоз намуда, барои бо васоити таълим таъмин намудани толибилмон маблағ ҷудо карда мешавад. Соли 1923 ба Душанбе аз Қаршӣ се ҳазор нусха китоб меоранд, ки дар асоси он аввалин китобхона бунёд меёбад. Худи ҳамон сол типографияи хурд ба кор медарояд. Моҳи декабри соли 1923 аввалин маротиба дар Душанбе рӯзномаи ҳарбиён «По басмачу» чоп мешавад.

Аввали соли 1922 - ибтидои 1923 дар шаҳр аввалин амбулатория ва соли 1923 стансияи пешгирии касалиҳои сирояткунанда (противомалярийная ст.) ба кор шурӯъ мекунанд.

Аз нимаи дуюми соли 1924 вазъият дар Бухорои Шарқӣ то андоза муътадил мегардад ва имконияти пиёда намудани чорабиниҳои сиёсӣ пайдо мешавад. Аз ин хотир, бо қарори Кумитаи Марказии Умумибухороӣ аз 7 июни соли 1924 Комиссияи Фавқуллодаи Диктаторӣ фаъолияти хешро хотима медиҳад ва ба ҷои он Кумитаи Марказии Иҷроияи муваққатии шӯрои вакилони халқи Бухорои Шарқӣ бо марказ дар Душанбе созмон меёбад. Ин органи демократии ҳокимият дар давоми моҳҳои июл-августи соли 1924 дар Бухорои Шарқӣ маъракаи интихоботи вакилонро барпо мекунад ва моҳи сентябри соли 1924 дар натиҷаи ин интихобот анҷумани якуми Шӯрои вакилони халқи Бухорои Шарқӣ барпо мешавад. Ин анҷумани таърихӣ масоили ба пуррагӣ маҳв сохтани босмачигарӣ, барқарор намудани хоҷагии халқ, тақсимоти миллӣ-марзии халқҳои Осиёи Миёнаро баррасӣ ва қарорҳои дахлдор қабул менамояд. Анҷуман инчунин ҳайати роҳбарикунандаи КИМ-и Бухорои Шарқӣ ва вакилонро ба анҷумани V-и умумибухороии Шӯроҳо интихоб мекунад. Бояд зикр намуд, ки дар Душанбе баргузор шудани ин анҷуман ва ширкати аҳолии камбизоат ба сифати вакил аҳамияти бузурги таърихӣ дошта, боварии мардумро ба ҳукумати нав афзуд, дар шуури мардуми асрҳо беҳуқуқу бепуштибон инқилоберо ба вуҷуд овард.

Боиси таваҷҷӯҳ аст, ки дар рӯзи дуюми кори анҷумани якуми Шӯроҳои Бухорои Шарқӣ ба ифтихори чорумин солгарди инқилоби Бухоро, дар ш. Душанбе аввалин электростансияи дизелӣ ба кор шурӯъ намуд, ки қобилияти таъмини 200 нуқтаи равшанидиҳандаро бо барқ бархурдор буд. Ин иқдом барои тамоми шаҳри онвақтаро бо равшанӣ таъмин намудан басанда буд.

Ҳамин тариқ, пас аз баргузор шудани анҷумани 1-и Шӯроҳои вакилони халқи Бухорои Шарқӣ ва маркази он тайн шудани ш. Душанбе, пойтахти минбаъда статуси худро ҳамчун маркази минтақа мастаҳкам месозад ва муҳимтарин масоили ҳаёти ҷамъиятии Бухорои Шарқӣ дар Душанбе баррасӣ мешаванд.

14 октябри соли 1924 сессияи навбатии КИМ_и Умумироссиягӣ дар хусуси тақсимоти марзӣ миллии Осиёи Миёна қарор кабул менамояд, ки тибқи он Ҷумҳурии Мухтори Шӯравии Сотсиалистии Тоҷикистон созмон меёбад ва Раиси Кумитаи Инқилобии ҶМШС Тоҷикистон Нусратулло Махсум интихоб мешавад, ки то ин дам дар шаҳри Душанбе дар ҳайати Комиссияи Фавқулоддаи Диктаторӣ ва Кумитаи муваққатии Марказии Иҷроияи Бухорои Шарқӣ фаъолият намуда, дар ин ҷо таҷрибаи кории лозима дошт ва минтақаро хуб медонист. Аз сабаби он, ки ҳайати ҳукумати ҷумҳурӣ дар ш. Тошканд қарор доштанд, онҳо то омадан ба Душанбе дар Тошканд якчанд ҷаласа мегузаронанд, ки аксар ба масоили ташкилӣ ва ба Душанбе интиқол додани пойтахт бахшида шуда буданд.

Аввалин ҷаласаи ҳукумати Тоҷикистон - Кумитаи инқилобӣ 7 декабри соли 1924 дар ш. Тошканд бо иштироки Б. Додобоев, Ҳомидов, Ч.Имомов, Ҳоҷӣ Раҳматулло Бобоҷонов, С.Соколов, Ш.Шотемур, А.Қурбӣ, И.Федко ва ба таври даъват- Дяков Ҷ.Зокирӣ ва М.Исмоилов, баргузор мешавад.

Масъалаи асосии ҷаласаи аввалин ба маркази ҷумҳурӣ - ш. Душанбе кучонидани ҳукумат буд, ки дар ин бора аъзои ҳукумат С.Соколов маърӯза намуд. Тибқи қарори қабулшуда рӯзи ба Душанбе омадан 29 декабр муайян шуда, аъзои Кумитаи инқилобӣ Шириншо Шотемур вазифадор карда мешавад, ки пешакӣ ба Душанбе рафта, барои ҳукумат ва муассисаҳои ҳукуматӣ биноҳои мувофиқ интихоб намояд ва барои иҷрои ин чораҳо 10 ҳазор рубл ҷудо карда мешавад.

Ҳайати якуми ҳукумат 16 январи соли 1925 ба воситаи ҳавопаймо ба Душанбе омад. Боқимонда аъзоёни ҳукумат ба воситаи нақлиёти бобоӣ - аспу ароба ва таҳти муҳофизати ҳарбиёни полки 13-и тирандозии куҳӣ пас аз ду ҳафта ба Душанбе меояд ва танҳо 5 феврали соли 1925 ҳайати ҳукумат дар Душанбе пурра ҷамъ мешавад.

Ҳамин тариқ, воқеоти ибтидои солҳои бистум, ки дар собиқ аморати Бухоро ба вуқуъ пайвастанд, вазъи ҷамъиятиву сиёсии минтақаро ба куллӣ тағйир доданд, ба он мусоидат намуданд, ки собиқ даҳае, ки дар ҳаёти сиёсии минтақа саҳме надошт, ба яке аз марказҳои маъмуриву сиёсии Осиёи Миёна мубаддал гардад ва минбаъд ҳамчун пойтахти ҶШС Тоҷикистону имрӯз ба сифати пойтахти Тоҷикистони соҳибистиқлол шинохта шавад.

2 ноябри соли 1926 дар ҷаласаи Раёсати Кумитаи инқилоби ҶШМС Тоҷикистон (суратҷаласаи №23) нақшаи аз ҷониби меъморон тартибдодаи шаҳри Душанбе аз назар гузаронида шуда ва доир ба номи аввалин кӯчаҳои шаҳр ва он ҷойҳое, ки онҳо мегузаранд, қарор карда шуд. Дар он гуфта мешуд, ки «Номҳои зерини кӯчаҳои Душанбе-Ленин, Коммунист, Интернатсионал, Совет, Карл Маркс, Деҳқон, Қӯрғонтеппа... ҳамагӣ ҷамъ 18 номгӯй тасдиқ карда шавад».

27 апрели соли 1927 Шӯрои комиссарони халқи ҶШМС Тоҷикистон «Дар бораи сохтмони шаҳри Душанбе» қарор қабул намуд, ки барои шаҳрсозии мураттаб аз рӯи барнома замина муҳайё намуд. Соли 1927 аз рӯи лоиҳаи меъмор П.И. Ваулин дар Душанбе аввалин қасри бошукӯҳ барои гузаронидани анҷуман, конференсия ва ҷаласаҳои гуногун - Қасри деҳқон сохта шуд. Ҳоло дар ин бино Театри драммавии русӣ ба номи В. Маяковский ҷойгир аст. Соли 1928 ҷанубтар аз кинотеатри ҳозираи ба номи Абдураҳмони Ҷомӣ бинои Комиҷроияи Марказии ҶШМС Тоҷикистон сохта шуд.

Ташкилёбии ҶШС Тоҷикистон дар роҳи минбаъдаи давлатдории халқи тоҷик давраи муҳим ба шумор мерафт. Дар харитаи сиёсии ҷаҳон давлати нав пайдо гашт, ки пойтахти он шаҳри Душанбе гардид. 19 октябри соли 1929 Анҷумани фавқулодаи Шӯроҳои ҶШСК Тоҷикистон дар хусуси табдил додани номи Душанбе ба Сталинобод қарор қабул намуд. 1 декабр Раёсати КИМ ИҶШС ба қарори Анҷумани фавқулодаи Шӯроҳои ҶШС Тоҷикистон дар хусуси табдил додани Душанбе ба Сталинобод ризоият дод.

10 сентябри соли 1929 ба Душанбе қатораи нахустин омад. Алоқаи роҳи оҳан бо Москав кушода гардид. Маҳз аз ҳамин давра болоравии қатъии иқтисодӣ ва фарҳангии Тоҷикистон оғоз меёбад. Ба василаи қатораҳои аввалин барои сохтмони заводҳо оиди тайёр намудани хишти пухта ва оҳану бетон таҷҳизоти зарурӣ оварда шуд.

Соли 1930 Ҳукумати Тоҷикистон аввалин лоиҳаи банақшагирии шаҳри Душанберо тасдиқ намуд. Моҳи феврали соли 1930 дар ҷаласаи Шӯрои шаҳри Душанбе оиди сохтмони фурудгоҳ дар қафои бино вокзали роҳи оҳан ва харидорӣ намудани таҷҳизот ба маблағи 100 ҳазор сӯм қарор қабул карда шуд. Аз соли 1931 дар Душанбе ба тарзи доимии ду ҳавопаймои Ф -13 ҷойгир гашта, дар назди Шӯрои шаҳр аэроузел ташкил карда шуд. Миёнаҳои солҳои 30-уми фурудгоҳ бо ҳавопаймоҳои тамғаи АНТ -9, ПС-5, П-5, Стал -2 пурра карда шуд.

Дар нимаи якуми солҳои 30-ум аз рӯи лоиҳаи меъмор П.И. Ваулин дар Душанбе нахустин биноҳои дуошёна-Кумитаи Шӯрои халқ (рӯ ба рӯи бинои Ҳукумати шаҳр) ва Комиссариати халқии кишоварзӣ (ҳозира бинои Вазорати адлия) сохта шуд. Соли 1934 дар хиёбони ба номи академикон С. ва 3. Раҷабовҳо (собиқ кӯчаи ба номи Кӯйбышев) аввалин мактаби тоҷикии дуошёна сохта шуд, ки ҳоло дар ин бино Осорхонаи бостоншиносони Тоҷикистон ҷой гирифтааст. Моҳи июни соли 1935 дар кӯчаи Лоҳутӣ (хиёбони Рӯдакӣ) ба сохтмони бинои Кумитаи марказии ҳизби Коммунистии (КМ ҲҚ) Тоҷикистон ба гармидиҳии буғӣ оғоз намуданд (ҳозира бинои Раёсати Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон). Дар ҳамин сол бинои Бонки Давлатӣ-Бонки Миллии Тоҷикистон ба истифода дода шуд.

Дар соли 30-юм индустриякунонии ба тадриҷи шаҳр оғоз ёфт, ки дар он 20 корхонаи саноатӣ -заводҳои хишт, чарм, чӯбкоркунанда, таъмири мошинҳо, пивокашӣ, гаҷбарорӣ, шоҳибофӣ, ду фабрикаи дузандагӣ, комбинати гӯшт, ГЭС - и Варзоб ва ғайра пайдо гардид. Агар дар соли 1929 ҳаҷми маҳсулоти умумии дар соли 1939 он 45,2 млн. сӯмро ташкил медод.

3 марти соли 1938 Ҳукумати Тоҷикистон нақшаи генералии шаҳри Душанберо, ки меъморони Ленингради М. Баранов, Н.Баранов, муҳандисон Г. Сидко ва Г.Шлеховский таҳия намуда буданд, тасдиқ намуд. Нақша барои 170 ҳазор истиқоматкунандагон муқаррар шуда буд ва сохтмони шаҳр танҳо дар соҳили чапи дарёи Душанбе пешбинӣ шуда буд. Вале аллакай дар соли 1939 сохтмончиёни пойтахт ба соҳили рости дарёи Душанбе қадам ниҳоданд. Ҷавонони шаҳр ба сохтмони кӯли Комсомол ва боғи он шурӯъ намуданд, корҳо оиди бунёд намудани иншоотҳои варзишӣ, ки ба оғози сохтмони комплекси бузурги варзишӣ асосгузоштанд, сар шуданд. 23 январи соли 1939 бо фармони Раёсати Шӯрои вазирони ҶШСТ дар Душанбе се ноҳияи маъмурӣ -Душанбе (соли 1961 ноҳияи Октябр, соли 1999 —ноҳияи Исмоили Сомони) Марказӣ ва Роҳи Оҳан таъсис дода шуд.

Дар соли 1939 шумораи аҳолии Душанбе ба 82,5 ҳазор нафар расида буд.

Душанбе дар ду даҳсолаи аввал, ҳамчун пойтахт роҳи пуршарафи меҳнатиро тай намуд. Вале дар пеши чашм мувофиқи он замон аз қишлоқи оддии ба шаҳри замонавӣ мубаддал гардид. Душанбе дар индустриякунонии Тоҷикистон саҳми зиёд гузошт. Маҳсулоти он ба сохтмонҳои муҳимтарин ва корхонаҳои дурдасттарини ҷумҳурӣ расонда мешуданд. Синфи коргари пойтахт дар баланд бардоштани хоҷагии кишоварзӣ ва гузаронидани системаҳои муҳими ирригатсионӣ кӯмаки зиёд расонд. Душанбе маркази фарҳангии мамлакат гардид. Дар ин ҷо бешатари мактабҳои олӣ ва омӯзишгоҳҳои касбию техникӣ мутамарказонида шуданд, беҳтарин кадрҳои илмӣ меҳнат мекарданд, ахли санъату адаб эҷодкорона кор мекарданд.

Субҳи 22 июни соли 1941 Германияи фашиста бе имони ҷанг ногаҳон ба Иттиҳоди Шӯравӣ ҳуҷум намуд. Ҳукумати Шӯравӣ дар изҳороти хурд ба воситаи радио дар ҳудуди ҳамин рӯз халқ ва армияро барои муборизаи беамон ба зидди истилоҳгарон даъват намуд. Ҷанги Бузурги Ватанӣ оғоз ёфт.

Фиристодаҳои Душанбе дар набардҳо Ҷанги Бузурги Ватанӣ мардонагӣ ва диловарӣ зоҳир мекунанд. Ягон задухурди калоне набуд, ки дар он ҷанговарони душанбегӣ иштирок надошта бошанд. Даҳҳо ҳазорҳои онҳо бо ордену медалҳо ИҶШС мукофотонида шуданд, ба ҳаждаҳ нафар душанбегиён унвони Қаҳрамони Иттифоқи Совета дода шуд. Фиристодагони Душанбе бо мардонагию диловарӣ дар ғалабаи умум бар душман саҳми арзандаи худро гузоштанд.

Дар солҳои Ҷанги Бузурги Ватанӣ хоҷагии халқи Душанбе ба тарзи ҳарбӣ гузаронида шуд. Сохтмонҳои саноатӣ якбора паст рафт, зеро маблағгузории асосӣ дар навбати аввал барои тадбирҳои мудофиавӣ масраф мегаштанд. Бо вуҷуди ин дар ҳамин давра Навбати аввали комбинати бофандагӣ, заводи семент, фабрикаи трикотажӣ, якчанд корхонаҳои соҳаи озуқаворӣ, Канали Калони Ҳисор ба истифода дода шуданд.

Ҳарсола симои шаҳри Душанбе низ зеботар мегашт. Аз соли 1946 васеъ намудану асфалтпӯш кардани кӯчаҳо оғоз гардид. Дар нимаи дуюми солҳои 40-ум сохтмони муҷтамаи зебое, ки сохтмонаш аз соли 1939 оғоз ёфта буд, ба охир расид. Нақшаи асосиро дар он театри Академии опера ва балета ба номи С. Айнӣ, майдони ба номи 800- солагии Маскав, меҳмонхонаи «Вахш» ва бинои истиқоматии сеошёна бо мағозааш мебозиданд. Дар айни замон майдони ба номи 800-солагии Маскав яке аз ҷойҳои зеботарини пойтахт ба ҳисоб меравад.

Дар соли 1946 сохтмони Қасри Ҳукумат, ки ҳоло дар он Маҷлиси Намояндагони маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷой гирифтанд, ҳамчунин майдони Дӯстӣ ба охир расонда шуд.

Соли 1964 аз ҷониби меъморони Тоҷикистон «Муқарароти асосии инкишофи шаҳри Душанбе барои солҳои 1965-1980» (муаллифон В. Пекарский, И. Ткачев, С. Самонина, Т. Терещенко, В. Бирюков) пешниҳод карда шуд, ки дар ин маврид он барои 460 ҳазор нафар аҳолӣ пешбинӣ шуда буд. Ин муқарарот дар шакли лоиҳаи сохтмони Душанбе, ки 25 апрели соли 1966 тасдиқ ёфт, барои сохтмони муттасили шаҳракҳои истиқоматӣ дар кӯчаҳои Московский, хиёбони Саъдии Шерозй, маҳалаҳои истиқоматии 1 ва 2-юми Совета, микрорайони 82 такони сахт буд. Дар ибтидои солҳои 60-ум фурудгоҳ, вокзали роҳи оҳан, меҳмонхонаи «Душанбе», дар Осиёи Миёна калонтарин беморхонаи клиникии № 3 сохта шуданд.

Дар солҳои 70-80 кӯча ва хиёбонҳои пойтахтро биноҳои нави бошукӯҳ - Пажӯҳишгоҳҳои бешумори Академияи имлҳо, Вазоратҳои корҳои дохилӣ ва амният, муҷтамаи ёдгории Садриддин Айнӣ, меҳмонхонаи «Тоҷикистон» ва «Авесто», муассисаҳои фарҳангӣ – Қасри фарҳангии иттифоқҳои касаба, комплекси киною консерти «Борбад», Сирк, Театри бачагонаи лӯхтак, Театри ҷавонон ба номи М. Воҳидов, мактабҳои олии таълимӣ - Донишкадаи ҳунарҳои зебои ба номи М. Турсунзода, Донишкадаи тарбияи бадан ва варзиш, Донишкадаи забонҳо зеб доданд. Навбатҳои аввали комплексҳои Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ва Донишгоҳи давлатии тибби Тоҷикистон, боғҳои фарҳангию фароғатӣ- Дӯстии халқҳо, Ғалаба ба муҷтамаи ёдгориаш, даҳҳо биноҳои ҷамъиятӣ, таълимгоҳҳои таъсилоти ҳамагонӣ, муассисаҳои тиббӣ, даҳҳо боғ, кинотеатрҳо ва ғайра ба истифода дода шуданд. Дар роҳҳо гузаргоҳҳои пиёдарави зеризаминӣ сохта шуданд.

Соли 1974 ба муносибати 50-солагии ташкилёбии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва барои комёбиҳои хоҷагию фарҳангӣ, барои саҳми меҳнаткашони тоҷик дар таъмини ғалаба дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ бо фармони Раёсати Шӯрои Олии ИҶШС шаҳри Душанбе бо ордени Байрақи Сурхи Меҳнат мукофонида шуд.

Дар охири солҳои 100-ум бо сабаби вазъи ноустувори ҷамъиятию сиёсӣ ва бар асари он якбора ҳиҷрат намудани мардуми русзабон, аҳолии Душанбе аз 650 ҳазор то 540 ҳазор кам гардид.

Ҷанги шаҳрвандии солҳои 1992-1997 дар Тоҷикистон яке аз давраҳои вазнинтарин ва тезутунд дар таърихи халқи тоҷик ба шумор меравад, зеро сабабҳои ин зиддияти яроқнокро муайян кардан хеле душвор аст. Ҷанг бо оштинопазирӣ ва бераҳмиаш ҳамто надошт. Дар он бо тарзи возеҳ бартарии сиёсат бар омилҳои ҳарбию стратегӣ, бахусус нақши сабабҳои иҷтимоию рӯҳӣ - боварии сангарнишастагон ба ҳақиқати кори худ, ташаббускорӣ, ҷонфидоии фавқулодда ва ғайраҳо ҷой доштанд. Фоҷеаи ҷанг ҳамчунин аз он иборат буд, ки бераҳми бераҳмиро ба бор меовард ва ба гирдоби ҳаводиси фоҷеавӣ миллионҳо одамони бегуноҳи аз мансабҳои дур кашида шуда буданд.

Ҷанги шаҳрвандӣ моҳи май соли 1992 ба задухӯрди тезутунди як халқ дар ду майдони Душанбе - Шаҳидон (собиқ майдони ба номи И.Путовский) ва Озодӣ, ки дар хиёбони Рудакӣ дар масофаи 500 метр аз ҳамдигар дурӣ доштанд, оғоз ёфт.

Шаҳри дӯстию меҳмоннавоз, ки дар он халқҳои гуногун дӯстона мезистанд, дар рӯзҳои башумор ба шаҳри ноором, ваҳшат, ғаму андӯҳ ва дарду аламталаб табдил ёфт.

Хушбахтона, Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дар қасри, Арбоби ш. Хуҷанд моҳҳои ноябр-декабри соли 1992 баргузор гардид, пеши роҳи парокандагии давлату миллатро боздошт ва пойтахти азизи мо ба давраи нави тараққиёти хеш ҳамчун пойтахти давлати соҳибистиклоли Тоҷикистон ворид гашт.

А. Гафуров, номзади илмҳои таърих, дотсент