Ҳар сол иди занон ҳамчун рӯзи модар дар оғози баҳори оламоро таҷлил мегардад, ки ин бе ҳикмат нест, зеро зан бо таровату малоҳати худ, ҷаҳонороӣ ва офариниш ба баҳори саршор аз атри гулҳо шабоҳат дорад.
Аз ин ҷост, ки ҳама бузургмардони олам зан-модарро пеши пояш сари таъзим оварда, ситоиш мекунанд.
Зани зишт дар дунё вуҷуд надорад, ҷуз бархе аз занон, ки наметавонад худро зебо намоиш диҳанд.
Ҳар чизе, ки дар зиндагии ман ёфт мешавад натиҷаи самимият ва ҳамкории зани ман аст ,фармудааст файласуф ва адиби оламшумул Кофес Юсю
Актёри маъруф Чарли Чаплин миннатдории худро аз ҳамсари меҳрубонаш чунин баён кардааст: “Ҳамсарам маро ба сӯи муваффақият роҳбарӣ кард”.
Чароғи афрӯзи чашми мо насими зулфи хубон аст,
Мабод ин қавмро ё раб ғам аз боди парешонӣ.
Чунин аст дуои неки Хоҷа Ҳофиз нисбати занон, ки сарчашмаи хушкнашаванда аст, зан-модар!
Имрӯз дар кишвари соҳибистиқлоли мо тамоми соҳаҳо рӯ ба рушд ниҳодаанд. Ин замон назар ба дигар соҳаҳо занону ҷавондухтарон дар соҳаи илму маориф бештар кору фаъолият мекунанд. Онҳо насли ояндасози кишварро ба камол мерасонанд . Имрӯз дар мамлакати мо бо дастгирӣ ва дастуру ҳидоятҳои пайвастаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон манзалат мақоми иҷтимоии муаллим то ба ҳаддест, ки аз он аҳли ҷомеа ва ҳам омӯзгор манфиатдор ва қаноатманд мебошад.
Барои пешрафти соҳаи ҳаётан муҳим Пешвои миллат таваҷҷуҳи аҳли маориф пеш аз ҳама омӯзгорони кишварро ба масъалаи афзалияти бештар доданд ба таълиму тарбия, баланд бардоштани сифати он дар тамоми зинаҳои таҳсилот, истифодаи тамоми имкониятҳо дар таълиму тарбияи насли наврас,таҳкими заминаи шодиву техникии муассисаҳои таълимӣ ва самаранокии фаъолияти онҳо ҷалб намудаанд.
Сиёсати соҳаи маориф, ки дар саргаҳи он Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун кафили боэътимод қарор дорад, тавре оқилона тарҳрезӣ шудааст, ки дар раванди татбиқи он ҷомеаи мо зина ба зина дар тамоми соҳаҳо ба дастовардҳои назаррас беш аз пеш ноил мегардад.
Зеро пешрафти тамоми соҳаҳо маҳз дар ҳамин муҳаррики асосӣ-илму маориф вобастагии қавӣ дорад ва меҳвари асосии ин муҳаррик ҳамоно омӯзгор аст.
Пешвои миллат дар тамоми мулоқоту суханрониҳо бо аҳли зиёи мамлакат аз ҷумла бо кормандони соҳаи илму маориф ва фарҳанг пайваста аз нақши калидӣ ва созандаи омӯзгор дар рушди ҷомеаи муосир ёдовар шуда, таъкид менамоянд “Миллате, ки омӯзгори асил надорад ҳеҷ гоҳ ба ягон мартаба намерасад ва омӯзгори дилсӯзу ғамхор, бомаърифат ва ба тарбияи инсон содиқ чароғи маърифат ва боигарии миллат аст” Рушди босифати илм дар асри ХХI ба ташаккули зинаи нави пешрафти ҷомеа мусоидат намуд.
Дар назди омӯзгор ҳамчун тарбиягари вафодори башар вазифаҳои бағоят зиёду пурмасъулиятро вогузор намуд. Дар асл бақову фано ё рушди он дар зинаҳои қаблии таърихи башарият аз сатҳи ақлу заковат, донишу хирад ва дурандешии инсонҳо манша мегирад. Бешубҳа дар тарбияи чунин хислатҳои волои инсонӣ омӯзгор нақши калиди мебозад.
Дар ҳақиқат дар чунин шароити зудтағйирёбандаи ҷаҳони муосир танҳо кишварҳое ба пешрафту рушд ва рақобатпазирӣ умед баста метавонанд, ки дар сиёсати хеш ба соҳаи илму маориф афзалияти бештар дода ба омӯзгору меҳнати пурмашаққати ӯ арҷ мегузоранд. Зеро маҳз зимни татбиқи сиёсати афзалиятноки маориф имконият ва шароитҳое фарҳам меорад, ки барои афзунгардонии неруи инсонӣ дар ин самт мусоидат хоҳад кард.
Маҳз ҳамин муносибати ғамхорона нисбати кормандони соҳаи маориф бахусус омӯзгор аст, ки сатҳи сифати таълиму тарбия дар мактабҳо коллеҷу донишкадаву донишгоҳҳо хеле боло рафта, савияи донишомӯзӣ, маърифатнокӣ, ҷаҳонбинии толибилмон назар ба чанд соли пеш аз замин то осмон фарқ мекунд. Ҳамчунин сол то сол зиёд гаштан маоши кормандони соҳаи маориф ба кормандони соҳа рӯҳу илҳоми тоза бахшида, онҳо нисбати касби мушкилу пуршарафи худ масъулияти бештар дарк мекунанд ва дар ин самт саҳми бонувони омӯзгор бараъло ба назар мерасад. Имрӯз мамлакат бо чунин омӯзгорон ифтихор мекунанд.
Тавре Пешвои муаззами миллат, ки эҳтироми беандоза ба зан-модар дорад. дар Паёмҳои худ борҳо қайд намудаанд: “Мо ифтихори мекунем, ки модари тоҷик дар тӯли тамоми таърих тарбиятгари фарзандони нобиғаву хирадманд, солеҳу поктинат, бофазлу соҳибмаърифат, ватандӯсту ватанпарвар ва ҳунарманду созанда будааст ва ин рисолати муқаддаси худро имрӯз низ бо ифату шараф идома мебахшад”.
Бахшида ба Рӯзи модар тамоми бонувонро табрику таҳният гуфта, аз забони шоир мегӯям.
Ид муборак модарони арҷманд ,
Соҳибони бахшу иқболи баланд.
Ид муборак хоҳарони мулки ман,
Тозагулҳои дабистони чаман.
Ходими калони илмии шубаи муодилахои дифференсиали н.и.ф.м. Рахмонов Бахтовар Абдуганиевич
ОЛИМОНИ АКАДЕМИЯИ ИЛМҲО ВАЗИФАДОРАНД, КИ ДАР ИҶРОИ СЕ ҲАДАФИ СТРАТЕГИИ ДАВЛАТ – ТАЪМИНИ ИСТИҚЛОЛИЯТИ ЭНЕРГЕТИКӢ, РАҲОӢ АЗ БУНБАСТИ КОММУНИКАТСИОНӢ ВА ҲИФЗИ АМНИЯТИ ОЗУҚАВОРИИ МАМЛАКАТ НАҚШИ ФАЪОЛОНА ДОШТА БОШАНД.
