Модар азизтарин вуҷуди рӯи замин мебошад ва зиндагӣ аз нафаси гарму дилнавози ӯ оғоз мегирад. Зан – модар сарчашмаи меҳру вафо, олиҳаи зебоӣ, рамзи ишқи ҷовидонӣ, нахустин мураббӣ ва муаллими фарзанд мебошад. Зеро тору пуди модарон аз риштаи меҳру садоқат бофта шудааст.
Эмомалӣ Раҳмон
Хоки пояш сурмаи чашми сар аст,
Дар ризояш Ҷаннате пеши дар аст.
Баҳри ҳурмат лоиқи мо кист, кист?
Модар асту Модар асту Модар аст
Модар воқеан нахуст устоди башарият аст ва фарзанд каломи аввалинро аз ӯ меомӯзад. Модар барои фарзандон таълимоти зиндагиро ба таври амиқ ва маънавӣ медиҳад. Ӯ на танҳо бо суханони хуб балки бо рафтори худ намунаи дурандешӣ, меҳрубонӣ ва инсонгарӣ мешавад. Модар кушиш мекунад,ки фарзандонро ба қадри инсон будан, бо одамон хуш рафтор кардан ва фарҳанги эҳтиром доштанро омузонад. Ҳар модаре, ки соҳиби саводу дониш аст, фарзанди ӯ ҳам босаводу хушахлоқ ба воя мерасад. Ҳатто сатҳи забондонии фарзанд аз сатҳи забондонии модар вобаста аст, зеро халқ беҳуда нагуфтааст, ки «Нотиқ он кас шуд, ки аз модар шунид».
Муҳаббати модар ба меҳрубонии баланд, ғамхорӣ ва рафтори наздик ба даст меояд, ки барои фарзандон аҳамияти муҳим дорад. Бо муҳаббати модар фарзанд эҳсоси амният, ҳимоя ва дилсӯзӣ мекунад, Ҳатто дар руӯзҳое,ки тамоми ҷаҳон бар зидди фарзанд меистад, модар ҳамчун пуштибони асосии ӯ бо тамомии муҳаббат ва дусти ҳозир аст.
Зан - Модар, дар фарҳанги тоҷикон ва дар бисёр фарҳангҳои дигар, шахсияти муҳими иҷтимоӣ ва оилавӣ мебошад. Модар на танҳо дар тарбияи фарзандон, балки дар нигоҳубини оила ва нигоҳ доштани арзишҳои фарҳангӣ нақши муҳим дорад.
Модарон бо меҳру муҳаббати беандозаи худ фарзандонро тарбия мекунанд, онҳоро ба зиндагии мустақил омода мекунанд ва дар ҳама ҳолатҳо дастгирии онҳо мебошанд. Модарон дар ҷомеа низ нақши муҳим доранд, зеро онҳо метавонанд ҳамчун намунаи хуби хислатҳои инсонӣ, меҳрубонӣ, ва масъулиятшиносӣ хизмат кунанд.
Беҳуда нест, ки бузургони олам дар назди қадру манзалати зан - модар сари таъзим фуруд оварда, эътироф кардаанд, ки ӯ воқеан бо як даст гаҳвора ва бо дасти дигар сайёраро меҷунбонад. Дар ҳақиқат, мақому мартабаи зан дар ҷомеае, ки худро пешрафтаву мутамаддин мешуморад, басо арзанда ва баланд аст.
Модари ҳар инсон бо муҳаббати беандоза ва бепоён ба фарзандон муносибат мекунад. Ин муҳаббат на танҳо дар лаҳзаҳои хушбахтӣ, балки дар лаҳзаҳои душворӣ ва мушкилот низ эҳсос мешавад. Модарон барои фарзандон тамоми кӯшиш ва имкониятҳоро истифода мебаранд, то онҳоро ба зиндагии беҳтар ва муваффақият расонанд.
Модарон барои фарзандон худи худро фидо мекунанд. Вай дар тамоми мароҳили зиндагӣ, аз давраи кӯдакӣ то калонсолӣ, ҳамеша дар паҳлӯи фарзандон боэътимод ва дастгир қарор дорад. Фидокорӣ ва сарсупурдӣ, ки модар дар баробари фарзандон нишон медиҳад, намунаи беҳтарин барои омӯзиши арзишҳои инсонӣ мебошад.
Тарбия ва таълим дар оила бо модар оғоз мешавад. Вай аввалин шахсест, ки фарзандонро бо арзишҳои ахлоқӣ, фарҳангӣ ва иҷтимоӣ шинос мекунад.
Модарон на танҳо дар оила, балки дар ҷомеа низ нақши муҳими худро доранд. Вайҳо метавонанд ҳамчун роҳбарон, омӯзгорон ва фаъолони иҷтимоӣ кор кунанд, ки бо кӯмак ва дастгирии онҳо, ҷомеа рушд мекунад. Модарон бо меҳнат ва фидокорӣ, дар рушди иқтисодӣ ва иҷтимоии ҷомеа саҳми арзишманд мегузоранд.
Модар ин на танҳо шахсияти муҳими оила, балки рамзи муҳаббат, фидокорӣ ва масъулиятпазирӣ мебошад. Вай бо меҳнат, сабр ва муҳаббат, фарзандонро ба зиндагии муваффақ ва хушбахт роҳнамоӣ мекунад. Модарон дар ҳаёти ҳар инсон нақши муҳим доранд ва мо бояд онҳоро қадр кунем ва муҳаббати онҳоро эҳсос намоем.
Заҳматҳои беназири модар дар ҳаққи фарзанд, инчунин ба хотири ободиву оромии кишвар моро водор месозад, ки қадру қиммат ва ҳурмату эҳтироми ӯро ҳамеша ба ҷо орем ва барои ӯ шароити мусоиде омода кунем, ки дар баробари фаъолияти созандааш фарзандони сомилу соҳибмаърифатро тарбия намояд. Мақому манзалати модар, заҳмату шабзиндадориҳои ӯ ва рафтори неку пурмуҳаббаташ нисбат ба наслҳои башариат боис гардид, ки модарро ҳамчун бузургтарин ва муқаддастарин инсон ҳамеша дӯст дорем ва азиз шуморем.
Мақому манзалати модар дар ҷомеаи мутамаддини мо ҳамеша болост ва дар ин маврид ғамхориҳои рӯзафзуни давлату Ҳукумат таваҷҷуҳи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбати занону модарон баланд бардоштани мавқеи зан дар ҷомеа диққати хоса медиҳад.
Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар давоми солҳои охир як қатор санадҳои меъёрӣ-ҳуқуқиро ба тасвиб расонид, ки ҳамаи онҳо пеш аз ҳама барои таъмини зиндагии осуда ва баланд бардоштани мақому манзалати зан-модар дар ҷомеа мебошад.
Хулоса муҳаббати модар бузургтарин ва безаволтарин муҳаббат аст,ки дар тамоми ҳаёт фарзандро ҳимоя ва роҳнамои мекунуд. Муҳабати модар абадист...
Идатон муборак бошад модарони меҳрубону ғамхори мо!!!
Содиқова Зарангез Абдувалиевна Раиси Шурои олимони ҷавони Институти фалсафа, сиёсатшиносӣ ва ҳуқуқи ба номи А. Баҳоваддинови АМИТ
ОЛИМОНИ АКАДЕМИЯИ ИЛМҲО ВАЗИФАДОРАНД, КИ ДАР ИҶРОИ СЕ ҲАДАФИ СТРАТЕГИИ ДАВЛАТ – ТАЪМИНИ ИСТИҚЛОЛИЯТИ ЭНЕРГЕТИКӢ, РАҲОӢ АЗ БУНБАСТИ КОММУНИКАТСИОНӢ ВА ҲИФЗИ АМНИЯТИ ОЗУҚАВОРИИ МАМЛАКАТ НАҚШИ ФАЪОЛОНА ДОШТА БОШАНД.
