Skip to main content

Ваҳдати миллӣ барои миллати тоҷик яке аз арзишҳои бузургтарин ва сарнавиштсоз ба ҳисоб меравад. Дар даврони муосир, ки таҳдидҳои гуногуни амниятӣ, сиёсӣ ва фарҳангӣ вуҷуд доранд, нигоҳ доштани ваҳдати миллӣ на танҳо вазифаи давлат, балки масъулияти ҳар як фарди ватандӯст мебошад. Ноҳияи Сангвор, ки як минтақаи кӯҳистони Тоҷикистон мебошад, дар давраи ҷанги шаҳрвандӣ яке аз минтақаҳои душворгузар ба ҳисоб мерафт. Аммо имрӯз бо шарофати ваҳдати миллӣ ва сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ин ноҳия ба як минтақаи орому амн ва пешрафта табдил ёфтааст.

Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тамоми давраи пас аз ҷанги шаҳрвандӣ тавассути сиёсати ваҳдатофарини хеш тавонистанд мардуми парокандаро муттаҳид созанд ва Тоҷикистони азизро ба кишвари сулҳпарвару ором табдил диҳанд. Дар китоби «Ваҳдати миллӣ — интихоби миллат» омадааст: «Бузургтарин дастоварди мо барқарорсозии сулҳу субот ва таъмини ваҳдати миллӣ мебошад». Ин суханон нишон медиҳанд, ки Пешвои миллат ваҳдатро ҳамчун асоси ҳастии давлат мешуморанд. Бо шарофати ваҳдати миллӣ, Тоҷикистон аз як кишвари ҷангзада ба мамлакати сулҳпарвар табдил ёфт. Дар тамоми қаламрави кишвар амният ва субот ҳукмфармо гардид. Хоса дар ноҳияҳои кӯҳистон, аз ҷумла Сангвор, ки солҳои 90-ум дучори бесуботии шадид буд, имрӯз амният ва оромии комил барқарор шудааст.

Дар давраи ҷанги шаҳрвандӣ ноҳияи Сангвор (собиқ Тавилдара) ба яке аз нуқтаҳои низоъ табдил ёфта буд. Аммо баъди имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ бо сиёсати ватандӯстонаи Пешвои миллат ин минтақа низ ба сулҳ ва оромӣ расид. Имрӯз дар Сангвор роҳҳои мошингард, муассисаҳои таълимӣ ва тандурустӣ бунёд шудаанд, ки ин гувоҳи пешрафт мебошад.

Ҷавонони ноҳияи Сангвор ҳамчун қувваи фаъол ва ояндасози ҷомеа нақши калон дар таҳкими ваҳдати миллӣ доранд. Бо иштироки онҳо дар чорабиниҳои фарҳангӣ, варзишӣ ва маърифатӣ, ҳисси масъулиятшиносӣ ва ватандӯстӣ қавитар мегардад. Ин насл бо илму дониш ва ҷаҳонбинии васеъ, ҳомии сулҳ ва оромии ҷомеа мебошад.

Маориф ҳамчун пояи асосии ҷомеаи солим ва муттаҳид, нақши калидӣ дар ташаккули ваҳдати миллӣ дорад. Муассисаҳои таълимӣ дар ноҳияи Сангвор кӯшиш мекунанд, ки дар қалби насли нав руҳи ваҳдат, дӯстӣ ва ҳамдигарфаҳмиро парвариш диҳанд. Илова бар ин, нақши уламои динӣ ва фарҳангиён дар ташаккули маърифати ваҳдати миллӣ низ назаррас аст.

Мардуми ноҳияи Сангвор ҳамеша бо шукргузорӣ аз сулҳу ваҳдат, барои пойдории амният ва суботи кишвар саҳми арзанда мегузоранд. Онҳо бо ваҳдату ҳамфикрӣ дар сохтмони муассисаҳо, роҳҳо ва инфрасохторҳои муҳими ноҳия ширкат меварзанд. Ҳар як фарди ин диёр худро масъул меҳисобад ва барои пешрафти ватани маҳбубаш талош меварзад.

Насли нав бояд аз таърихи начандон дур ибрат гирифта, қадри ваҳдат ва сулҳро бидонад. Таълим ва тарбияи ин насл бояд дар рӯҳияи ваҳдат, ватандӯстӣ ва худшиносии миллӣ сурат гирад. Ҳар як ҷавони Сангвор бояд дарк намояд, ки танҳо бо ваҳдат мо метавонем як ҷомеаи пешрафтаву обод созем.

Имрӯз ноҳияи Сангвор ба як гӯшаи ободу зебо табдил ёфтааст, ки дар он сулҳу амонӣ, ваҳдату якдигарфаҳмӣ ҳукмфармост. Ин ҳама ба шарофати сиёсати ваҳдатофарини Пешвои миллат ва дастгирии мардуми шарафманди ноҳия амалӣ гаштааст. Сангвор метавонад намунаи ибрат барои дигар минтақаҳо бошад дар масъалаи ҳифзи ва таҳкими ваҳдати миллӣ.

Ваҳдати миллӣ неъмати бебаҳоест, ки миллати тоҷик пас аз ҷанги шаҳрвандӣ бо раҳнамоии Пешвои миллат ба он даст ёфт. Дар ноҳияи Сангвор ваҳдат на танҳо ҳамчун шеваи зиндагӣ, балки ҳамчун пойдевори амният ва рушди ҳамаҷониба эҳсос мешавад. Зарур аст, ки ҳар фарди ҷомеа, махсусан ҷавонон, барои ҳифзи ин неъмат талош варзанд.

ШАРИПОВ ҲОКИМҶОН Балаҷонович

магистранти соли аввали АМИТ