Пас аз ба даст омадани Истиқлоли давлатӣ ва бунёди як сохтори нави давлатдорӣ, ки онҳам бошад дар заминаи Истиқлоли давлатӣ ба миён омад, аз солҳои 1992 ҷомеаи моро дар пайроҳаи ислоҳот ва гардишҳои куллӣ қарор дод. Дар ин миён, пеш аз ҳама барои бунёд ва муаррифии миллат дар арсаи байналмилалӣ ҳамчун як миллати соҳибистиқлол ва дорои таъриху фарҳанги бой ва чандин ҳазорсола, зарурати таълиф ва қабули санадҳои танзимкунандаи муносибатҳои ҷомеа бо аҳолӣ ва дигар муносибатҳои давлатдорӣ, бахусус Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, дар меҳвари асосӣ қарор гирифт, ки он аз самараи давлати тозабунёд шаҳодат медод.

Дар атрофи зарурат ва муҳиммияти кабули Конститутсия ҳамчун санади муҳим барои ҳифзи давлату сарзамини тозабунёди тоҷикон, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чунин иброз доштанд: “Таҷрибаи қабули конститусия дар давлатҳои ҷаҳон, аз ҷумла дар Тоҷикистони мо, бармало нишон медиҳад, ки он ҳамчун ҳуҷҷати бисёр муҳимми сиёсӣ ва санади олии ҳуқуқӣ бо истиқлоли давлатӣ робитаи ногусастанӣ дорад”. Яъне ин нуқтаҳои иброз доштаи Пешвои муаззами миллат таҷассумгари он мебошад, ки маҳз самараи истиқлоли комили сиёсӣ аст, ки таҷрибаи ҷаҳониро омӯхта, санади асосии худ – Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистонро ба таври раъйпурсии умумихалқӣ объективона қабул намудем.

Дар ҳақиқат 6-уми ноябри соли 1994 барои мардуми тоҷик, санаи тақдирсози миллат мебошад, зеро маҳз дар ҳамин рӯз бо роҳи райпурсии умумихалқӣ Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистони соҳибистиқлол қабул гардид. Имсол аз қабули Конститутсия ҳамчун ҳуҷҷати сарнавиштсоз ва бахтномаи миллат расо 31 сол сипарӣ гардид. Боиси фараҳмандӣ ва хушбахтӣ аст, ки ҳамасола дар ин шабу рӯз дар сартосари Тоҷикистони азизамон ин санаи бузургро бо як ҷаҳон фараҳу шодмонӣ таҷлил менамоянд. Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон 6 ноябри соли 1994 дар раъйпурсии умумихалқӣ қабул карда шудааст. Дар ин муддат бо назардошти рушду ташакулёбии самтҳои мухталифи ҷомеа, баробаркунонии ҳуқуқу манфиатҳои мардум ба низоми ягонаи демократия ва эҳтиёҷ ба такмилёбии заминаҳои меъёрӣ ҳуқуқӣ 3 маротиба бо тариқи раъйпурсии умумихалқӣ ба Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон тағйиру иловаҳо ворид карда шудаанд. Тағйиру иловаҳо ба рушди минбаъдаи ҳаёти ҷомеа ҳуқуқу озодиҳои инсон ва кафолати онҳо мусоидат мекунад. Конститутсия барои ҳар як хурду бузурги миллат дастоварди бузурги миллӣ ба ҳисоб меравад, зеро он дар душвортарин марҳилаи таърихӣ ва аз ҷониби тамоми мардуми Тоҷикистон бо тариқи овоздиҳии якдилона қабул гардидааст.

Аз инҷост, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қабули ин ҳуҷҷати муҳимму сарнавиштсозро яке аз дастовардҳои бузурги Истиқлоли миллӣ арзёбӣ карда, ба он ҳамчун танзимкунандаи тамоми паҳлуҳои ҳаётан муҳиммӣ давлатдорӣ, сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоиву фарҳангӣ баҳои баланд додаанд: «Қабули Конститутсия дар таърихи навини кишвари мо аз ҷумлаи рӯйдодҳои муҳимтарини сиёсие мебошад, ки арзиш ва аҳамияти он бо гузашти замон бештар мегардад». Ҳарчанд аз қабули ин санади муҳимми давлатдорӣ, Конститутсия 31 сол сипари гашта бошад ҳам мардум дар саҳифаҳои таърих ҳамчун тарроҳи ин номаи бахту саодати миллат Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро мешиносанд. Зеро маҳз заҳмату талошҳои Пешвои муаззами миллат буд, ки Тоҷикон пас аз бадастовардани Истиқлолӣ давлатӣ дар кӯтоҳтарин мудддат ва онҳам дар замоне, ки душманони қасамхурдаи миллати тоҷик нақшаҳои бузурги барҳамдодани давлати тоза ба истиқлол расидаи моро доштанд Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистонро барои қабул ба мардум пешниҳод намуд.

Имрӯз Конститусияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳачун дурнамои пешрафти халқу давлати Тоҷикистон хизмат намуда яке аз вазифаи асосии он таъмин пойдории сулҳ дар Тоҷикистон ва ҷомеаи адолатпарвар мебошад. Конститутсия тартиботи асосии ҳуқуқии ҳаёти ҷомеа буда, аз ҷиҳати мазмуни худ қонуни асосии мамлакат мебошад. Санади мазкур поягузори давлати соҳибистиқлол, ҳуқуқбунёд, демократӣ, дунявӣ, ягона ва иҷтимоии кишвар буда, системаи принсипҳои асосии бунёди давлат дар боби аввал «Асосҳои сохтори Конститусионӣ» муқаррар шудааст. Имрӯз, ки мо дар арафаи ҷашни Рӯз Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон қарор дорем ба ифтихор иброз намудан лозим аст, ки эътимодамон ба сиёсатҳои пешгирифтаи Пешвои муаззами миллат ҳамчун роҳбари дурандешу оқил, кафолатбахши амнияту осоиши мардум қавӣ пойбарҷост.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сарчашмаи шоҳроҳи эътимоду боварӣ, раҳнамунсози миллати соҳибтамаддуни тоҷик ҷониби қуллаҳои баланди Истиқлоли давлатӣ, пешрафту созандагӣ, ваҳдату ҳамбастагӣ ва худшиносию ҳуввияти миллӣ мебошад.

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун эҳёгари мардуми куҳанбунёду соҳибтамаддуни мо, шаҳодатномаи давлату давлатдории тоҷикон, ки дар тӯли таърихи чандинҳазорсолаи халқамон идома ёфтааст, муайян намуда, кӯшишу талошҳои фарзандони хирадманду фарзонаи ин халқро дар роҳи расидан ба соҳибистиқлол ва давлатдории миллӣ ҷомаи амал пӯшонид.

Хулоса ,Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон сарчашмаи асосии хуқуқии дорои эътибори олӣ аст, ки дар низоми ҳуқуқии Тоҷикистон ҷои баландтаринро ишғол менамояд. Конститутсия омилҳои иҷтимоию иқтисодӣ ва сиёсии ҷамъиятро муайян намудааст, яъне шаклҳои моликият ва ташкили фаъолияти иқтисодӣ, муносибати шахс бо давлат ва муҳимтарин ҳуқуқу вазифаҳои шаҳрвандонро инъикос намудааст.

Бо боварӣ гуфта метавонем, ки тамоми дастовардҳо ва пешравиҳое, ки дар тӯли 31 соли қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон насиби халқу давлати мо гардидаанд, натиҷаи заҳмату талошҳои шабонарӯзии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст, чунки маҳз бо талошҳои пайвастаи Пешвои муаззами милллат имрӯз кишвари моро дар арсаи байналмилалӣ ҳамчун давлати сулҳофар ба тамоми сокинони сайёра эътироф мекунанд ва мавқеи Тоҷикистонро ҳангоми ҳаллу фасли масоили байналмилалӣ ҳамаҷониба дастгирӣ менамоянд.

Раҳимзода Алишер – директори Инистути математикаи ба номи А. Ҷӯраеви АМИТ

Конститутсия ҳамчун бахтномаи миллат ва санади бунёдии сиёсӣ роҳи минбаъдаи пешрафту тараққиёти давлати озоду демократии моро муайян менамояд.

Эмомалӣ Раҳмон

Бо ташаббуси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, 6 ноябри соли 1994 дар якҷоягӣ бо мардуми тоҷик дар таърихи давлатдории навини тоҷикон Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардид. Имрузҳо ин бахтномаи миллат тӯли 31сол мешавад, ки ҳамчун санади асосӣ, ҷиҳати бунёди ояндаи дурахшони миллати тоҷик амал карда истодааст. Конститутсия аз 10 боб ва 100 модда ифода ёфта, миллати тоҷикро ба ҷаҳон ва ҷаҳонро ба Тоҷикистон ба тариқи демократия, соҳибихтиёр, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ машҳур кардааст. Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон самтҳои асосии фаъолияти давлатдориро муайян намудааст, аз ҷумла: шакли идоракунии Ҷумҳурии Тоҷикистон, забони давлатӣ, рамзҳои давлатӣ, ҳуқуқҳои инсон, озодӣ, сиёсати сулҳҷуёна, баробарии ҳама дар назди қонун , аз ҷумла мардону занон баробар ҳуқуқанд ва дигар самтҳои дохиливу хориҷиро фароҳам овардааст.

Бояд гуфт, ки 26 сентябри соли 1999, 22 июни соли 2003 ва 22 майи соли 2016 бо тариқи раъйпурсии умумихалқӣ ба Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон он тағйиру иловаҳо ворид карда шудаанд. Ҳамзамон донишмандони илми ҳуқуқшиносии кишвар, оид ба тағйиру иловаҳо дар сарқонун мақола ва китобҳо нашр намуда, ҳамчунин ба тариқи воситаи ахбори умум суханронӣ намуда, фикру андешаҳои худро баён намудаанд. Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон пеш аз ҳама дастоварди бузурги истиқлолияти кишвари мо ба шумор рафта ҳуҷҷати сарнавиштсоз ба ҳисоб меравад.

Бо қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон истиқрори сулҳу субот, таҳкими ваҳдати миллӣ, таъмини бехатарии ҷомеа, баланд бардоштани ҳисси ватандӯстиву ватандорӣ, эҳтиром ба гузаштан ба мардуми соҳибмаърифату фарҳангдӯсти миллати тоҷик муяссар гардид. Нақши Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар омодасозии Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон хеле бузург аст ва бо ҳидоятҳои Пешвои миллат Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон раҳнамои ҳамешагии мо хоҳад буд.

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар соли 1994, ки барои мардуми тоҷик ҳассоснок ба шумор мерафт, ҳамчун санади тақдирсоз қабул гардид. Имрӯз он яке аз беҳтарин Конститутсияҳои дунё ба шумор меравад. Мо ин китоби муқаддасро яъне Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар баробари дигар китобҳои арзишманд аз ҷумла , “Шоҳнома”, “Маснавии маънавӣ”, “Тоҷикон”, “ Чеҳраҳои мондагор” дар хонаҳои хеш маҳфуз медорем, зеро дар ин Бахтномаи миллат омадааст: «Мо халқи Тоҷикистон, қисми ҷудонашавандаи ҷомеаи ҷаҳон буда, худро дар назди наслҳои гузашта, ҳозира ва оянда масъул ва вазифадор дониста, таъмини соҳибихтиёрии давлати худ ва рушду камоли онро дарк намуда, озодӣ ва ҳуқуқи шахсро муқаддас шумурда, баробарҳуқуқӣ ва дӯстии тамоми миллату халқиятҳоро эътироф карда, бунёди ҷомеаи адолатпарварро вазифаи худ қарор дода, ҳамин Конститутсияро қабул ва эълон менамоем».

Сад нома аз ин пеш агар буд маро,
Аз номаи бахт кай хабар буд маро?
Сад ояту даҳ сура аз ин сарқонун
Раднома ба чашми каҷназар буд маро.

бедор ба субҳи меҳр аз хоб шудем,
Дар шоми висол нури маҳтоб шудем.
Дар ҳар варақи кушодаи “Сарқонун”,
Сад ранҷ ба сар кашида, даҳ боб шудем.

Ҳамин тариқ, кулли мардуми фарҳангпарвари тоҷикро месазад, ки аз роҳнамоӣ ва дастуру супоришҳои бо Пешвои миллати худ- абармади сатҳи ҷаҳонӣ пайгирӣ намуда, зиракии сиёсиро аз даст надода ба ватани хеш содиқона хизмат намоем.

Махмедов Муҳаммадҷон, - ходими хурди илмии шуъбаи Аврупои

Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ

“Конститутсияи даврони истиқлоли мо ҷавобгӯ ба талаботи замони нав ва ҷомеаи муосири кишвар буда, то имрӯз барои рушду тараққиёти давлатдории миллӣ, таҳкими пояҳои он ва зиндагии осудаву озоди мардуми тоҷик нақши калидӣ мебозад”

Эмомалӣ Раҳмон

Дар таърихи давлатдории навини тоҷикон бори нахуст дар Иҷлосияи таърихии 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки моҳи ноябри соли 1992 дар шаҳри Хуҷанд баргузор шуд, зарурати қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон масъалагузорӣ гардид ва дар муддати кутоҳтарин бо ташаббуси Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар якҷоягӣ бо олимон ва ҳуқуқшиносон, гурӯҳи корӣ таъсис дода шуд ва вазифаи гурӯҳ таҳияи лоиҳаи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон буд.

Ниҳоят 13-уми апрели соли 1993 дар муддати шаш моҳ, ду лоиҳаи пурраи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон омода шуд, ки яке дар шакли идораи президентӣ ва дигаре дар шакли идораи парламентиро дарбар мегирифт, ки баъдан бо қарори Раёсати Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон он ба муҳокимаи умумихалқӣ пешниҳод карда шуд ва аз ҷониби шаҳрвандон санаи 6-уми ноябри соли 1994 тариқи раъйпурсии умумихалқӣ қабул гардид. Маврид ба зикр аст, ки дар ин маъракаи муҳими сиёӣ 87 фоизи шаҳрвандон лоиҳаро ҷонибдорӣ намуда, сарнавишти худро мутобиқи он муайян карданд.Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дар давраи барои миллати тоҷик ҳассос ва сарнавиштсоз қабул гардид, ҳатмӣ ва дар айни муддао буд.

Маҳз бо қабули ин санади тақдирсоз бо таҳкими сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ дар қаламрави Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ҳаёти ҷомеа таҳаввулот ва пешрафтҳои зиёде ба вуҷуд омаданд. Пайваст шудани Тоҷикистони тозаистиқлол ба равандҳои ҷаҳони муосир, ҳамкорӣ ва робитаи мутақобилан судманд бо кишварҳо, созмонҳо ва ғайраҳоро Конститутсия кафолати ҳуқуқӣ бахшид.

Қобил ба зикр аст, ки дар ҳудуди ИДМ, Тоҷикистон дуввумин шуда, баъди Русия соҳиби Конститутсияи амалкунанда гардид ва ин Конститутсия бинобар таҳлили коршиносони САҲА ҷиҳати эҳтироф ва эҳтироми ҳуқуқи инсон дар радифи 5 конститутсияи беҳтарини давлатҳои узви Созмони амният ва ҳамкорӣ дар Аврупо эътироф шуд.

Омили муҳими ин масъала дар он аст, ки дар Конститутсияи амалкунандаи Ҷумҳурии Тоҷикистон бештар ба муносибати шахс бо давлат диққати махсус дода шудааст. Он ба ҳимояи ҳуқуқҳои инсон афзалият дода, масъулияти давлатро дар назди ҷомеа ва шаҳрванд баланд бардошта, ҳаёт, шараф ва номусу дигар ҳуқуқҳои табиии инсонро дар доираи меъёрҳои ҳуқуқӣ мустаҳкам сохта, онҳоро ҳифз менамояд.

Бо шарофати қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон чун субъекти комилҳуқуқи муносибатҳои байналмиллалӣ, халқи Тоҷикистонро чун мардуми бунёдкор, сулҳпарвар ва фарҳангӣ шинохтанд. Ин санади муқаддас ва тақдирсоз чун чароғи фурӯзон роҳи рушди давлати соҳибистиқлоли тоҷикон ва мардуми онро барои садсолаҳо мунаввар мекунад.

Тамоми комёбиҳои даврони соҳибистиқлолӣ, ки таҳти роҳбарии Пешвои муаззами миллат ба даст омадаанд, натиҷаи татбиқи самарабахши Конститутсияи Тоҷикистони маҳбубамон мебошанд. Аз ҷумла, таъмини сулҳу оромӣ, амнияти комил, рушди иқтисодию иҷтимоӣ, амалӣ намудани ҳадафҳои стратегии давлату ҳукумат: таъмини амнияти озуқаворӣ, расидан ба истиқлоли энергетикӣ, раҳоӣ аз бунбасти коммуникатсионӣ, саноатикунонии босуръати мамлакат, бунёди иншоотҳои азими гидроэнергетикӣ дар мисоли неругоҳҳои “Сангтӯда 1”, “Сангтӯда 2”, “Роғун”, “Себзор”, нақбу пулҳо, рушди шукуфоии пойтахти мамлакат – шаҳри Душанбе ва дигар шаҳру навоҳии мамлакат, шароиту имкониятҳои мусоид барои татбиқи озодии виҷдон, танзими анъана ва ҷашну маросим, сиёсати дуруст ва самаровари хориҷӣ, ки манфиатҳои миллату давлатро ҳимоя намуда, ба таҳкими нуфузу эътибори баланди байналмилалии Тоҷикистон мусоидат менамояд. Ин ҳама муқаддимаи нусрату пирӯзиҳое мебошанд, ки таҷассуми татбиқи Конститутсия дар Тоҷикистони азизамон маҳсуб меёбанд.

Бо гузашти қариб се даҳсола аз қабули Конститутсия ва дастовардҳои шоистаи давлатдории навини тоҷикон собит мегардад, ки ин шаҳкитоби бахту саодат раҳнамои пешрафту шукуфоӣ барои миллату давлати Тоҷикистон мебошад.

ДОСТИЕВА Дилафруз, - ходими хурди илмии шуъбаи Осиёи Ҷанубу Шарқии Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ

Тамоми механизми қонунгузории мамлакат аз Конститутсия сарчашма мегирад ва ин ҳуҷҷати тақдирсоз заминаи эъмори давлати мустақили миллӣ ва пешравии тамоми ҷанбаҳои ҳаёти мардуми мамлакатро фароҳам овард. Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид намуданд: «Амалӣ намудани меъёрҳои Конститутсия ба мо имкон дод, ки пояҳои устувори ҷомеа ва давлатро созмон диҳем, сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллиро таҳким бахшем, рушди устувори иқтисодии давлатамонро таъмин намоем, барои ҳар шаҳрванди мамлакат шароити зиндагии арзанда ва инкишофи озодонаро муҳайё созем».

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун сарчашмаи марказии сиёсати ҳуқуқии мамлакат дар рушди қонунгузории кишвар ва таҳкими сиёсати ҳуқуқии мамлакат нақши асосӣ бозида, маҳз дар заминаи муқаррароти меъёрҳои заминавӣ дурнамои инкишофи танзими ҳуқуқии муносибатҳои ҷамъиятиро муайян ва муқаррар гардонидааст. Вобаста ба сохти иҷтимоӣ ва низоми давлатдорӣ санадҳои қонунгузории Ҷумҳурии Тоҷикистон мутобиқ ба меъёрҳои конститутсионӣ дар таҳрири нав қабул гардида, мураттабсозӣ, мутобиқсозӣ ва ҳамоҳангсозии онҳо таъмин карда шаванд.

Дар раванди рушди кишвар ва қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон бо дарназардошти тағйиру иловаҳои минбаъдаи он, сиёсати ҳуқуқии Тоҷикистон дар самти танзими муносибатҳои ҷамъиятӣ марҳила ба марҳила инкишоф ёфта, дурнамо, равиши асосӣ ва стратегияи инкишофи қонунгузорӣ ва дар шакли умум, принсипҳои асосии сиёсати ҳуқуқии Ҷумҳурии Тоҷикистонро муқаррар намудааст.

Конститутсия ҳидоятгари стратегия ва дурнамои масъалаҳои танзими муфассали ҳуқуқии муносибатҳои ҷамъиятӣба ҳисоб рафта, дар доираи қонунгузорӣ тамоми соҳаҳои ҳаёти давлативу ҷамъиятӣ мавриди танзим ва муқаррарнамоӣ қарор дода шудаанд. То ба имрӯз аз ҷониби мақоми олии қонунгузории кишвар санадҳои зиёди қонунгузорӣ ҷиҳати танзим, муайяннамоӣ ва пешбинӣ намудани қоидаҳои рафтори ҳуқуқӣ таҳия ва қабул карда шудаанд.

Сокинони кишвар хуб дар ёд дорад, ки Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон соли 1994 дар шароити ниҳоят мураккабу ҳассос бо талошҳои Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва иродаи якдилонаи ҷомеаи навини Тоҷикистон тавассути раъйпурсӣ қабул гардид. Ин орзуву омоли чандинасраи халқ барои бунёди ҷомеаи адолатпарвар буд.

Қабули ин ҳуҷҷати сарнавиштсоз истиқлоли давлатии тоҷиконро аз лиҳози ҳуқуқӣ расмӣ гардонид ва чун шиносномаи миллату давлати мустақили Тоҷикистон онро бо номи давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона расман ба ҷаҳониён муаррифӣ кард.

Бо қабул гардидани ин ҳуҷҷати сарнавиштсоз дар мамлакат давра ба давра ислоҳоти ҳуқуқӣ ва иқтисодию иҷтимоӣ амалӣ гардида, ҳадафҳои созандаи давлату Ҳукумат дар як муддати кӯтоҳ татбиқ шуд. Инчунин рушди соҳаҳои мухталифи хоҷагии халқ таъмин гардида, сатҳу сифати зиндагии мардум боло бардошта шуд.

Он рӯйдодҳои бузургу созанда ва комёбиҳои ба дастомада аз он шаҳодат медиҳанд, ки дар зарфи 31 соли эҳё ва рушди ин санади миллӣ дар ҳаёти сиёсию иҷтимоӣ ва иқтисодии мамлакат дигаргуниҳои куллӣ ба амал омаданд. Дар зарфи амали ин ҳуҷҷати бунёдӣ таъмини волоияти қонуну адолати иҷтимоӣ ва эҳтирому риояи ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд меҳвари асосии фаъолияти тамоми ниҳодҳои давлатӣ қарор гирифтанд.

Конститутсия ҳуҷҷате мебошад, ки:

-дар натиҷаи тағйирёбии куллии ҳаёти ҷамъиятӣ қабул шуда, заминаи ҳуқуқию сиёсии инкишофи ояндаи ҷомеаи моро муайян намуд.

–на танҳо натиҷаи бадастомадаро дар ҳаёти ҷамъиятӣ инъикос кард, балки дар назди давлат вазифаҳои нав гузошта, фаъолияти мақомоти давлатӣ, иттиҳодияҳои ҷамъиятӣ ва шаҳрвандонро ба танзим даровард.

–заминаи ҳуқуқӣ барои роҳандозии сиёсати хориҷии давлат ба шумор меравад.

–мақоми мафкураи сиёсиро дар ҷомеа муқаррар намуд.

–асоси низоми ҳуқуқӣ ва тартиботи ҳуқуқии нав гардид.

–хусусияти ояндасозӣ ва таъмини дурнамои рушди халқу давлати моро дорад.

- дар роҳи ваҳдату ягонагӣ ва побарҷоии давлати соҳибихтиёри тоҷикон заминаи устувор хоҳад гузошт.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба нақши Конститутсия дар рушди давлатдории миллӣ баҳои баланд дода, изҳор намуданд, ки «Мардуми Тоҷикистони соҳибистиқлол баробари қабули аввалин Конститутсияи худ озодӣ ва ҳуқуқи инсонро муқаддас ва бунёди ҷомеаи адолатпарварро вазифаи худ эълон карда, унсурҳои асосии ҷомеаи шаҳрвандиро муайян намуд. Нақши таърихии Конститутсия, пеш аз ҳама, дар он аст, ки аз солҳои аввали истиқлол халқи Тоҷикистон ҳамчун баёнгари соҳибихтиёрӣ ва сарчашмаи ягонаи ҳокимияти давлатӣ сарнавишти худро маҳз тибқи муқаррароти ҳамин ҳуҷҷати тақдирсоз муайян намуда, самтҳои тараққиёти ҳамаи соҳаҳои зиндагиашро мушаххас гардонид».

Дар ҳақиқат эътироф гардидааст, ки ягон давлат наметавонад бе рушди бомароми конститутсионӣ ба дастовардҳои назаррас дар соҳаҳои мухталифи ҳаёти ҷомеа ноил гардида, ҳадафҳои гузоштаи давлати демократиро амалӣ созад. Яъне дар ҷомеа танҳо бо такя ба арзишҳои пазируфтаи демократӣ дигаргуниҳои куллӣ рӯи кор меоянд.

Вобаста ба пойдории низоми мустаҳками давлатдорӣ ва пешравӣ дар тамоми соҳаҳо илми тоҷики низ ба дастовардҳои бузурге ноил гардидааст, ки олимони тоҷик дар рушди илм нақши бузург бозида, барои пешрафти он ва ворид намудани технологияи инноватсионӣ кору пайкор доранд. Илму олим дар ҳама давру замон қувваи пешбарандаи давлату ҷомеа буд. Рушду пешрафти кишвар бар пояи илму дониш, ихтироъкориву истеҳсол ва истифодаи техникаву технологияҳои муосир асос ёфтааст. Олимони соҳаи тиб дар муассисаҳои илмии соҳаи тиб аз рӯи мавзуъҳои аз буҷети давлатӣ маблағгузоришаванда дар самтҳои гуногуни соҳа корҳои илмӣ мебаранд.

Ин ифодагари он аст, ки дар кишвари ободу озоди Тоҷикистон пешравии илм аз равандҳои ҳуқуқбунёди кишвар сахт вобастагӣ дошта, конститутсия саломатии ҳар инсонро кафолат медиҳад. илми тиб бошад, воситаест, ки ҳадафро амалӣ месозад.

Набояд фаромӯш кард, ки ҷаҳони имрӯза басо пуртаззод аст. Равандҳои номатлубе ки имрӯзҳо дар мамлакатҳои ҷаҳон ҷараён доранд, пеш аз ҳама, ба мушкилии сарфи назар кардани меъёрҳои Конститутсия ва қонунгузорӣ алоқамандӣ доранд. Риоя накардани қонунҳо аз ҷониби ин давлату ҷомеаҳо хатарҳои парокандагиву тақсимшавии ин кишварҳоро ба миён овардааст. Мо бояд ба равандҳои ҷаҳони муосир ҷиддӣ назар кунен ва зиракии сиёсиро аз даст надиҳем.

Ба ҳама гуна зуҳуроти номатлубу манфӣ аз назари волоияти қонун назар афканем. Волоияти қонун – кафили зиндагии осоишта мегӯянд. Ин маънои онро дорад, ки риояи қонун барои ҳама ҳатмӣ аст. Танҳо дар ҳамин сурат мо метавонем пеши роҳи ҳама гуна қонуншиканӣ, ифротгароӣ, тундгароӣ, зуҳуроти нави экстремизми диннию мазҳабиро гирем.

Дар замони ҷаҳонишавӣ ҳар яки моро зарур аст, ки танҳо дар чорчӯбаи Конститутсия ва қонун зиндагию фаъолият карда, барои амалишавии ҳадафҳои стратегии давлат пайваста кӯшиш намоем.

Наврасону ҷавононро, ки ояндаи дурахшони давлату милатанд дар рӯҳияи ватандӯстиву хештаншиносӣ, донишгароиву соҳибмаърифатӣ ва эҳтирому риояи қонун тарбия намуда, ворисони арзандаи ин хоку бумро ба мерос гузорем.

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун ҳуҷҷати муътабару муътамади бахтовару сарнавиштсоз тавонист ифодагари манфиатҳои мардум бошад, миллати тоҷикро дар тамоми дунё маррифӣ намояд. Ҳадафи асосӣ ва аввалиндараҷаи Конститутсия суботи конститусионӣ мебошад.

Ибодзода С. Т. , ноиби президенти АМИТ, раиси шуъбаи илмҳои тиббӣ ва фарматсевтии АМИТ, д.и.т., профессор

Каримов Ш.Қ., сармутахассиси шуъба

Бояд қайд намуд, ки Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, Сарқонун - 6 ноябри соли 1994 дар ҶумҳурииТоҷикистон қабул карда шудааст ва дар моддаи 1-уми Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон чунин омадааст:

«Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона мебошад. Тоҷикистон давлати иҷтимоӣ буда, барои ҳар як инсон шароити зиндагии арзанда ва инкишофи озодонаро фароҳам меорад. Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Тоҷикистон ҳаммаъноянд».

Дар муддати беш аз 34 соли Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар чунин мӯҳлатҳо таѓйиру иловагиҳо ворид карда шудаанд: 26 сентябри соли 1999, 22 июни соли 2003 ва 22 майи соли 2016, ки тариқи раъйпурсии умумихалқӣ қабул гардидаанд.

Чи тавре, ки маълум аст, Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз чунин бобҳо иборат мебошад:

Боби 1. Асосҳои сохтори конститутсионӣ (моддаҳои 1-13)

Боби 2. Ҳуқуқ, озодӣ,вазифаҳои асосии инсон ва шаҳрванд (моддаҳои 14-47)

Боби 3. Маҷлиси олӣ (моддаҳои 48-63)

Боби 4. Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон (моддаҳои 64-72)

Боби 5. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон (моддаҳои 73-75)

Боби 6. Ҳокимияти маҳаллӣ (моддаҳои 76-80)

Боби 7. Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон (моддаҳои 81-83)

Боби 8. Суд (моддаҳои 84-92)

Боби 9. Прокуратура (моддаҳои 93-97)

Боби 10. Тартиби тағйири конститутсия (моддаҳои 98-100).

Дар ин ҷо бояд қайд намуд, ки мувофиқи нишондодҳои Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон бо назардошти зарурияти пешомада чунин чорабиниҳои зарурӣ метавонанд ба ҷо оварда шаванд:

1. Тағйиру иловаҳо ба Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон пас аз эълони натиҷаи раъйпурсии умумихалқӣ ва таѓйиротҳо аз рӯзи интишори расмиаш эътибори ҳуқуқӣ пайдо мекунанд.

2. Қонунҳо ва дигар санадҳои меъёрию ҳуқуқие, ки то ворид намудани «Тағйиру иловаҳо ба Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон» амал мекарданд, дар он қисме, ки ба тағйиру иловаҳо мухолиф нестанд, амал мекунанд.

3. Интихоби пай дар пайи Президент барои ду муҳлат, ки дар қисми чоруми моддаи 65 пешбинӣ шудааст, баъд аз ба охир расидани ваколати Президенти амалкунанда оғоз меёбад.

4. Судяҳои ҳамаи судҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки то эътибор пайдо кардани «Тағйиру иловаҳо ба Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон» интихоб ва ё таъйин шудаанд, ваколати худро то анҷоми муҳлаташон нигоҳ медоранд. Баъд аз эътибори ҳуқуқӣ пайдо кардани тағйиру иловаҳо судяҳо ба муҳлати 10 сол интихоб ва ё таъйин мешаванд.

22 майи соли 2016 дар Ҷумҳурии Тоҷикистон раъйпурсии умумихалқӣ оид ба ворид кардани тағйиру иловаҳо ба Конститутсияи (Сарқонуни) Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардид ва мутобиқи моддаи 31-уми Қонуни Конститутсионии ҶТ „Дар бораи раъйпурсии ҶТ“ бо қарори Комиссияи марказии интихобот ва раъйпурсӣ аз 23 майи соли 2016 раъйпурсии умумихалқӣ оид ба ворид кардани тағйиру иловаҳо ба Конститутсияи (Сарқонуни) Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузоргардида ҳисобида шуд». Ба ҷонибдорӣ аз ворид кардани тағйиру иловаҳо ба Конститутсияи (Сарқонуни) Ҷумҳурии Тоҷикистон 3 миллион 814 ҳазору 477 нафар раъй додаанд, ки 94,5%-и овоздодагонро ташкил намуд.

Зарур ба ёдоварист, ки Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон барои самаранок пеш бурдани корҳои таҳқиқотӣ ба олимон тоҷик имкониятҳои васеъро фароҳам овардааст. Дар ин ҷо месазад чанде аз фаъолиятҳои илмии Шӯъбаи илмҳои биологияи Академияи миллии илмҳои Тоҷикистонро баён намоем.

Самтҳои асосии фаъолияти Шуъбаи илмҳои биологияи Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон:

Ø гузаронидан ва ҳамоҳанг сохтани тадқиқотҳои илмӣ оид ба самтҳои афзалиятноки бунёдӣ ва амалии илм ҳамчун заминаи рушди фаъолиятҳои инноватсионӣ дар илми биология;

Ø таҳия ва амалисозии лоиҳаҳои инноватсионӣ, ки барои рушди илми биология дар мамлакат равона карда мешаванд;

Ø ҳавасмандгардонии фаъолиятҳои илмию техникӣ ва инноватсионӣ дар бахши илмҳои биология;

Ø дастгирӣ ва танзими пешниҳодҳо дар соҳаи истифодаи оқилонаи захираҳои генеткӣ дар кишвар, таҳияи лоиҳаҳои инноватсионӣ дар соҳаи биология;

Ø ташкил намудани намоиши дастовардҳои олимони Шӯъбаи илмҳои биология;

Ø густариш додани донишҳо оид ба дастовардҳои илмию техникӣ, коркарди маҳсулот ва ҳалли масъалаҳои истифодаи оқилонаи гуногунии набототу ҳайвонот дар кишвар;

Ø таъсиси базаи лоиҳаҳо, дастгирии машваратӣ, тайёр намудан ва амалисозии лоиҳаҳои афзалиятноки инноватсионӣ дар бахши истифодабарии самараноки захираҳои табийии кишвар;

Ø амалисозии лоиҳаҳо доир ба ҳифзи гуногунии биологӣ, тайёр намудани олимони ҷавон;

Ø мустаҳкам намудани алоқаи илм бо истеҳсолот баҳри таъмин намудаи амнияти озӯқавории мамлакат ва тиҷоратикунонии натиҷаҳои илми биология дар Тоҷикистон.

Ҳамин тавр бояд қайд намуд, ки Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон имрӯзҳо дар амалӣ намудани барномаҳои илмӣ ва рушди минбаъдаи илми ватанӣ, тақвиятёбии иқтисодиёти кишварамон нақш ва манзалити махсусро иҷро намуда, баҳри пешбурди корҳои илмӣ ва гулгулшукуфии мамлакати биҳиштосоямон мусоидат менамояд.

Шукур, ки Тоҷикистон кишвари биҳиштосои мост,

Сарқонуни он бахту иқболу ҳам дурнамои мост.

Ваҳдати миллӣ мақсаду талошу ҳам мароми мост,

Пешвои муазами миллат роҳбару роҳнамои мост!

Қурбоналии ВАТАН

МИРЗОРАҲИМЗОДА А.К. - ноиби праезиденти Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, доктори илмҳои биологӣ, профессор,

ПАРТОЕВ Қ. - мудири озмоишгоҳи генетика ва селексияи растаниҳои Институти ботаника, физиология ва генетикаи растании АМИТ, доктори илмҳои кишоварзӣ, профессор.

"Конститутсия дар моддаҳои худ таъкид мекунад, ки давлат бояд ба рушди илм ва маориф сармоягузорӣ кунад. Илм – ин нерӯи муҳаррик барои тараққиёти иқтисодӣ ва иҷтимоӣ мебошад, ва бе риояи қонунҳои асосӣ, мо наметавонем ба дастовардҳои бузург ноил шавем."

Эмомалӣ Раҳмон!

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, дар суханрониҳои худ, хусусан дар ҷашни Рӯзи Конститутсия, аҳамияти ин ҳуҷҷати муқаддасро таъкид мекунад. Конститутсия ҳамчун пойгоҳи давлатдорӣ, сулҳ, ваҳдат ва пешрафти кишвар тавсиф мекунад. Конститутсия ҳуҷҷати асосии давлатӣ мебошад, ки ҳуқуқу озодиҳои шаҳрвандон, сохтори ҳукумат ва принсипҳои идоракунии давлатро муайян мекунад. Конститутсия пойгоҳи қонунӣ барои рушди устувор ва барқарории сулҳ дар Тоҷикистон мебошад. Он ҳуқуқҳои шаҳрвандонро ҳимоя намуда, кӯмак мерасонад, то ки мо ҷомеаи боадолат бисозем.

Рӯзи Конститутсия дар Тоҷикистон яке аз ҷашнҳои муҳими миллист, ки ҳар сол 6-уми ноябр таҷлил карда мешавад. Ин рӯз ба хотири қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар соли 1994 вобастагӣ дорад. Дар солҳои охир, тағйироту иловаҳои муайян ба Конститутсия ворид шудаанд, ки он бо талаботҳои муосир мутобиқ гардидааст. Риояи Конститутсия дар ҳаёти ҳаррӯзаи мо муҳим буда, ҳар сол онро ҷашн гирифта мешавад.

Конститутсияи Тоҷикистон дар замони муқовимати шаҳрвандӣ (1992-1997) қабул шуд, вақте ки кишвар ба ҷустуҷӯи сулҳу субот буд. Қабули он дар соли 1994 як қадами муҳим барои барқарор кардани тартиботи ҳуқуқӣ ва демократия дар Тоҷикистон буд. Ин рӯз бо баргузории чорабиниҳои идона, семинарҳо ва маъракаҳои таълимӣ дар мактабҳо ва муассисаҳо ҷашн гирифта мешавад.

Конститутсия ҳамчун пойгоҳи ҳуқуқӣ барои ҳаёти ҷомеа хидмат мекунад. Он ҳуқуқҳои инсон, озодии баён, адолат ва баробариро ҳимоя мекунад. Дар Тоҷикистон, Конститутсия беш аз 100 модда иборат буда, он аз тарафи Президенти кишвар ба имзо расидааст.

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар моддаи 41-ум ҳуқуқи шаҳрвандонро ба таҳсил ва гирифтани маълумоти миёна ва олии касбӣ эътироф мекунад. Ин ҳуҷҷат илмро ҳамчун асоси рушди ҷомеа ва иқтисодиёт тавсиф мекунад, зеро илм ба халли масъалаҳои муосир, аз қабили технология, тандурустӣ ва муҳити зист кӯмак мекунад.

Дар солҳои баъди Истиқлолият (пас аз 1991), Тоҷикистон ба рушди соҳаҳои илмӣ, аз ҷумла академияи илмҳо, таваҷҷуҳ зоҳир кард. Конститутсия таъкид мекунад, ки давлат бояд ба таҳқиқоти илмӣ ва инноватсияро дастгирӣ намояд, то ки кишвар дар ҷаҳони муосир рақобатпазир бимонад.

Президенти Тоҷикистон, Эмомалӣ Раҳмон, дар суханрониҳои худ борҳо гуфтааст: "Илм – калиди пешрафт аст, ва Конститутсия ба мо имкон медиҳад, ки ба ин соҳа сармоягузор бошем.

Дар Тоҷикистон, ҷашнҳои Рӯзи Конститутсия бо мавзӯҳои маориф ва илм ҳамроҳ мешаванд, ва барномаҳои давлатӣ ба таҳсили ҷавонон дар соҳаҳои фаннӣ равона шуда, Академияи милли илмҳо дар рушди технологияҳои инноватсионии нав нақши муҳим мебозад. Конститутсия ба мо роҳ барои ояндаи равшан, ба ҷавонон имкониятҳои таҳсил ва инноватсия фароҳам меорад, то ки Тоҷикистон дар арсаи ҷаҳонӣ мавқеи баланд дошта бошад.

Ин рӯз барои аҳолии кишвар муҳим аст, зеро он на танҳо гузашти таърихии давлатро нишон медиҳад, балки барои илму маърифат дар соҳаи ҳуқуқи шаҳрвандон низ аҳамияти калон дорад.

Тиллозода Ҳаким – мудири сектори Филиали Агентии АХБРЯ АМИТ

дар вилояти Суғд, номзади илмҳои химия, дотсент Эрматов Комилҷон

Таърих гувоҳаст, ки чандин солҳо пеш Ҷумҳурии Тоҷикисон муддате вазъи ногувор дошту, халқи парешон, сарсону саргардон. Ин ваъиятҳои ногувору ваҳшатангез хисороти зиёдеро ба миён оварда ба хоҷагии халқ зарари зиёдеро ворид сохт. Ҳазорон –ҳазор нафар ҳамватанони мо қурбонии ин фоҷеа шуданду қисмате маҳрум аз манзилҳои истиқоматӣ гаштанд. Ба ин душвориҳо миллати тоҷик нигоҳ накарда, ба субҳи умеду орзуҳои ширини деринтизор умед доштанду мунтазири рӯзҳои некӯ хотирмон буданд.

Бешубҳа 16 – ноябри соли 1992 Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон фазои нави сиёсӣ буда, дар таърихи давлатдории миллати тоҷик саҳифаи ҷадидеро боз намуд. Маҳз ҳамин Иҷлосияи тақдирсоз боис гашт, ки сулҳу суботу осоиштагиро таъмин намуда, дастгоҳи нави давлатиро, ки омили пешрафт, тараққиёт ва шукуфоҳии ҷомеа мебошад, рӯйи кор овард.

Оре, Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олӣ санаде буд, ки воқеанҳам тақдири имрӯзу ояндаи миллатро нур бахшид, чунки маҳз дар ҳамин Иҷлосия буд, ки фарзанди фарзонаи милат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикисон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикисон таъин гардида, бо ёд кардани савганди садоқат ва хизмат ба халқу миллати хешро ба дӯши худ гирифт. Фарзанди содиқи Ватан мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои ба даст овардани Истиқлолият, дар фазои сулҳу субот ҳаёт ба сар бурдани халқи тоҷик қаҳрамониҳои зиёд нишон дода, ҷони худро нисор намуда, тамоми вазъиятҳои ногуворро аз байн бурд.

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикисон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо гузаштани нахуст қадамҳояш бо нишон додани ҷасорату далерию абармардӣ исбот сохта бо ҳамгироии мардуми кишвар ба эҷоди давлати тозабунёд шарафёб гашт. Сиёсати хирадмандонаи сарвари давлат назми ҷомеаро ба вуҷуд оварда, мардумро ба ояндаи дурахшон бовар кунонид.

Маҳз вожаи Истиқлолияту озодӣ Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикисонро водор намуд, ки дар андак вақт сохтори давлатро ба меъёрҳои дунявӣ созгор намояд. Тоҷикисонро шинохтани тамоми кишварҳои ҷаҳон далели равшании афкори хирадмандонаи роҳбарияти давлати Тоҷикисон аст. Тасдиқи рамзҳои давлатӣ, пули миллӣ, бунёди муассисаҳои фарҳангӣ, фароғатӣ, тиҷоратию таълимӣ, сохтмонҳои азими кишвар, бунёди роҳу пулҳо, нақбҳо неругоҳҳои азими кишвар боварии халқи тоҷикро ба ояндаи дурахшон зиёд гардонид. Ифтихор аз он дорем, ки соҳиби Ватани обод ва давлати мустақил ҳастем.

Лозим ба ёдоварист, ки ҳамаи заҳмату меҳнати шабонарӯзии сарвари давлати Тоҷикистонро қадр карда, ба ӯ унвони Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ -- Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро сазовор донистанд. Бо дар назардошти саҳми арзанда ва хизматҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ -- Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ташаккули давлатдории навини кишвар, эҳёи давлати миллӣ, таъмини сулҳу ваҳдат ва баланд бардоштани нуфузу эътибори Тоҷикистон дар арсаи байналмиллалӣ зарур шуморида шуд, ки дар қонуни Ҷумҳурии Тоҷикисон "Дар бораи рӯзҳои ид" ( 15. арели соли 2016) ҳамасола рӯзи 16 ноябр Рӯзи Президент ҷашн гирифта шавад.

Аз рӯйи назари коршиносону соёсатшиносон, бузургдошти Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба маънои дарки яҳамияти калидии ин ниҳоди давлатӣ дар ҳифзу тараққии давлатдории миллии мо ва ҳамчунин ҷашни қадрдонию сипос ба тамоми он арзишҳои баланди давлати миллӣ ва шаҳрвандие мобошад, ки Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун кафили конститутсионии онҳо фаъолият мекунад.

Ин аст, ки Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷашни ифтихории ҳар як шаҳрванди худшиносу ватандӯсти Тоҷикистони навин аст. Ҳарчанд дар кишвар ҷашнҳои гуногуни миллию давлатӣ бо анъана ва суннатҳои миллӣ хеле зиёданд ва сокинони кишварамон онҳоро бо тарзҳои гуногун пешвоз мегиранд, аммо миёни ҳамаи ҷашнҳо Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон байни сокинони кишвари офтобиву шукуфоямон нақш ва мақоми хос дорад. Зеро ҷашн гирифтани ин санаи шукӯҳманд моро огоҳ ба он месозад, ки самимияту эҳтироми хосса ва арҷгузориҳои худро дар ин рӯзи муборак ба Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ -- Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳусни баён намоем.

Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷашни бузурги умумимиллӣ, рамзи муҳаббату вафодорӣ, тантанаи хираду бузургдошти миллат аст. Воқеан Президент ва Пешвои мо шахсияти муборизи сиёсӣ ва лидери умумимиллӣ шинохта шудааст, ки боиси ифтихору сарфарозии ҳар як сокини Тоҷикистон ва тоҷикони ҷаҳон мебошад. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ -- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар давоми 34- соли соҳибистиқлолӣ сарзамини ниёгони моро ба як диёри ободу зебо, амну осуда ва пешрафта табдил доданд. Тамоми паҳлуҳои сохтори давлатиро ба инобат гирифта, талош бар он доранд, ки бозҳам рӯ ба тараққиёту пешрафт дошта бошад.

Бояд тазаккур дод, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ -- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайваста халқу миллатро барои бунёдкориву созандагиҳо ва пешрафт даъват менамоянд. Сиёсати пешгирифтаи фарзона фарзанди миллат тамоми сокинони кишварро гирди ҳам оварда, барои боз ҳам дар арсаи байналмиллали баланд бардоштани сулҳу озодӣ ва давлати мустақили пешрафта арзи ҳасти дошта бошад. Хушбахтона гузаштан ба низоми президентӣ натанҳо боиси наҷоти миллату давлат, балки омили рушди устувори тамоми соҳаҳои идораи давлатӣ, аз ҷумла иқтисодиёт, сиёсат, фарҳанг, маориф ва дигар соҳаҳо гардид.

Дастовардҳои сарвари давлат ва халқи тоҷик аз он иборат аст, ки Тоҷикистон дар зарфи 34 - соли соҳибистиқлолӣ дар низоми маориф бунёд кардану таъсис додани муассисаҳои таҳсилоти олӣ, муассисаҳои таҳсилоти ибтидоиву миёнаи касбӣ, мактабҳо, муассисаҳои таълимии намуди нав, яъне гимназия, литсей, мактабҳои байналмиллалӣ ва муассисаҳои томактабӣ далели возеҳи иқдоми созандаи Ҳукумати мамлакат мебошад.

Мо кормандони соҳаи маориф ҳамаи хизматҳои нишондодаи Пешвои худро ба назар гирифта қадр менамоем ва ҷавобан ба ғамхориҳои ин шахсияти таърихии миллатамон дар рушди минбаъдаи кишвари азизамон саҳми арзандаву назаррас хоҳем гузошт. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ -- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва тамоми сокинони кишварро ба ин рӯзи мутантан Рӯзи Президент ва дигар идҳои миллиамон табрику таҳният гуфта, дар рушду нумӯи ин мулки аҷдодиамон дастовардҳову музафариятҳои беназирро таманно менамоям.

Ходими илмии озмоишгоҳи фарматсефтика ва пизишкии

таҷрибавӣ МД Маркази таҳқиқоти технологияҳои инноватсионии АМИТ Абирова Б.М.

Дар таҳқиқи масъалаҳои муосири давлатдорӣ ва ҳуқуқи инсон, калимаи «дунявият» мавқеи марказӣ дорад. Он аз калимаи лотинии saeculum гирифта шуда, дар луғатҳо ба маънои “дунё”, “замон” ё “аср” оварда шуда, шакли secularism-и он принсипи бо дунё будан, замонавӣ буданро ифода мекунад. Аммо ҳамчун мафҳуми сиёсӣ ва ҳуқуқӣ он ба ҷудо будани дин аз давлат ишора мекунад. Асарҳои муҳақиқони ҷаҳонӣ нишон медиҳанд, ки ин мафҳум пас аз давраи Ренессанс (дар Аврупо) ва пайдоиши давлатҳои миллӣ ва демократӣ ба ҳайси заминаи ҳуқуқӣ ва сиёсӣ эътироф гардидааст. Дар ҷаҳони муосир, таҳкими ҳуқуқу озодиҳои инсон ва эҷоди фазои иҷтимоиву сиёсие, ки дар он шаҳрвандон метавонанд бо озодӣ ва бо эҳтиром ба арзишҳои умумибашарӣ зиндагӣ кунанд, ба яке аз масъалаҳои афзалиятноки давлатдории муосир табдил ёфтааст. Дар ин асно, мафҳуми «дунявият»-яъне ҷудо будани давлат аз дин, кафолати озодии виҷдон ва эътиқод нақши муҳимро ишғол мекунад. Ҷумҳуриҳои муосир, махсусан онҳое, ки дар марҳилаи гузариш ба низоми демократӣ қарор доранд, ҳадафгузорӣ менамоянд, ки тавассути принсипи дунявият суботи сиёсӣ, таҳаммулпазирӣ ва рушди устуворро таъмин намоянд.

Барои Ҷумҳурии Тоҷикистон низ принсипи дунявият аҳамияти калидӣ дошта, ба он дар асоси принсипҳои гумманистӣ диққати махсус зоҳир мегардад. Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки 6 ноябри 1994 сол (бо тағйиру иловаҳо дар 1999, 2003 ва 2016) қабул гардида, дар моддаи 1 он мафҳуми мазкур бо чунин ҷумла оварда шудааст: «Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона мебошад». Ин ҷумла ҳамчун сутуни ҳуқуқии давлатдорӣ роҳандозӣ шудааст ва нишон медиҳад, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон принсипи давлати дунявиро ҳамчун унсури муҳими сохтори конститутсиониаш эътироф намудааст. Калимаи «дунявӣ» дар ин ҷо ҳамчун як унсури мухтасари сохтори давлат дохил шудааст, ки вазифаи муайян дорад, яъне нишон додани он, ки давлат барои ҳамаи шаҳрвандон, новобаста аз эътиқод, миллат ё дину мазҳаб, баробар ва бидуни ғараз хидамат ва амал мекунад. Дар таҳқиқоти ҳуқуқии миллӣ инчунин қайд шудааст, ки Конститутсия асоси ҳуқуқии таъмини давлати дунявӣ мебошад ва дар он меъёрҳо оид ба озодии виҷдон ва мухолиф набудани дин бо давлат ба назар гирифта шудаанд. Бар асоси таҳлилҳои илмӣ ва амалии Ҷумҳурии Тоҷикистон, давлати дунявӣ дар кишвар чунин принсипҳоро фаро мегирад:

- Давлат, сохтор ва мақомоти он аз дин мустақиланд ва вазифаҳои худро дар асоси конститутсия ва қонунҳо иҷро мекунанд.

- Давлат аз ташкилотҳои динӣ ҷудо буда, ва ташкилотҳои динӣ низ аз давлат ҷудо аст

- Мафкураи ягон дин ё мазҳаб ҳамчун мафкураи давлатӣ ва ҳатмӣ эътироф карда намешавад.

- Меъёрҳои динӣ аз меъёрҳои ҳуқуқӣ ҷудо буда набояд, ки меъёри динӣ ба Қонун ё Конститутсия чолиш оварад.

Конститутсия барои арзи принсипи дунявӣ заминаи ҳуқуқиро муҳайё мекунад. Масалан, моддаи 26-и Конститутсия чунин муқаррар мекунад: «Ҳар кас ҳуқуқ дорад муносибати худро нисбат ба дин мустақилона муайян намояд, алоҳида ва ё якҷоя бо дигарон динеро пайравӣ намояд ва ё пайравӣ накунад, дар маросим ва расму оинҳои динӣ иштирок намояд.» Ин қонунгузорӣ озодии виҷдон ва эътиқодро кафолат медиҳад. Илова бар ин, таҳқиқоти илмӣ нишон медиҳанд, ки дар Тоҷикистон модели махсуси давлати дунявӣ ба вуҷуд омадааст, ки ҳамзамон бо эҳтироми арзишҳои динӣ ва ҳифзи озодии виҷдон, инчунин бо нигоҳи миллӣ ва арзишҳои эҳёшуда ҳамоҳанг аст. Модели дунявӣ дар Тоҷикистон ҳамчун ҷузъи муҳими шинохти миллӣ ва сохтори давлатӣ арзи вуҷуд мекунад. Яъне, ғояи “давлати дунявӣ” дар таҳаввули давлатсозӣ нақши муҳим мебозад. Бинобар ин, дар Тоҷикистон принсипи давлати дунявӣ метавонад бо чунин имкониятҳо тавсиф шавад, аз ҷумла, кафолати баробарии ҳуқуқӣ ва озодиҳои шаҳрвандон новобаста аз дину мазҳаб, сабки ҳамзистии динӣ-фарҳангӣ, ки дар он ташкилотҳои динӣ метавонанд иштирок намоянд, таҳким ва мустаҳкамсозии истиқлоли давлат ва ҳифзи ҷавобгории шаҳрвандон дар низоми ҳуқуқӣ.

Дар заминаи иҷтимоӣ-фарҳангӣ, давлати дунявӣ дар Тоҷикистон имконият фароҳам меорад, ки шаҳрвандон баробарии ҳуқуқӣ дошта, дар фаъолияти фарҳангӣ ва ҷамъиятӣ иштирок кунанд. Ин низом ҳамзамон эҳтироми арзишҳои динӣ ва фарҳангӣ, инчунин эҳёи анъанаҳои миллӣ ва таҳкими ҳамзистии осоишта байни гурӯҳҳои гуногуни аҳолиро таъмин мекунад. Ин модел дар амал нишон медиҳанд, ки ҳамзистии динӣ-фарҳангӣ дар Тоҷикистон бо назардошти арзишҳои миллӣ ва эҳтироми озодиҳои шаҳрвандон амалӣ мегардад ва давлати дунявӣ ҳамчун кафолати адолати иҷтимоӣ ва баробарӣ хизмат мекунад.

Бо вуҷуди ин, татбиқи принсипи дунявӣ бо мушкилот низ ҳамроҳ аст. Аз ҷумла, таҳдидҳои ифротгароӣ, бегонапарастӣ ва хурофот метавонанд баъзан озодиҳои шаҳрвандон ва суботи иҷтимоиро халалдор кунанд. Аз ин рӯ, принсипи давлати дунявӣ дар Тоҷикистон ҳамзамон ба ҳифзи ҳуқуқ ва озодиҳои инсон ва мубориза бо таҳдидҳои ифротгароӣ равона мебошад. Дар ҳамин замина, баланд бардоштани сатҳи огоҳии ҳуқуқӣ ва фарҳангии шаҳрвандон барои таҳкими давлати дунявӣ ва ҳамзистии осоишта муҳим арзёбӣ мегардад. Рушди дунявият дар Тоҷикистон ба таҳкими муҳити ҳуқуқӣ ва иҷтимоӣ барои озодона эътиқоди динӣ доштан ё надоштан, пешбурди ҳамзистии динӣ ё мазҳабӣ бо эҳтироми арзишҳои миллӣ ва кафолати устувории ҷомеа тавассути риояи ҳуқуқу озодиҳои шаҳрвандон вобаста аст. Бинобар ин, мавҷудияти давлати дунявӣ ҳамчун механизми таъмини ҳамзистӣ, ҳифзи субот ва рушди устувор нақши муҳим дорад .

Хулоса, принсипи давлати дунявӣ дар Тоҷикистон на танҳо пояи ҳуқуқии давлатдорӣ мебошад, балки воситаи муҳими таъминкунандаи баробарӣ, озодии виҷдон ва ҳамзистии осоиштаи иҷтимоӣ ва фарҳангӣ мебошад. Иҷрои дурусти ин принсип ба таҳкими истиқлол, пешгирии аз хурофоту бегонапарастӣ ва рушди устувори ҷомеа мусоидат мекунад. Аз ин ҷиҳат, давлати дунявӣ ҳамчун унсури стратегии давлатдорӣ дар заминаи ҷаҳони муосир аҳамияти беназир дорад ва барои тадбиқи ҳамаҷиҳатаи он бояд ҳамзамон бо таълими ҳуқуқӣ, ташаккули фарҳанги шаҳрвандӣ бо ҳамгироии арзишҳои миллӣ амалӣ гардад.

Гулҳаё Мадимарова, - ходими пешбари илмии шуъбаи Аврупои Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ

Адабиёти истифодашуда:

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон. Боби 1-Моддаи 1

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон. (1994, бо тағйиру иловаҳо 1999, 2003, 2016). Душанбе: Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон. [https://www.wipo.int/wipolex/edocs/lexdocs/laws/en/tj/tj001en.htm])

Hélène Thibault. Transforming Tajikistan State-building and Islam in Post-Soviet Central Asia. Bloomsbury Publishing.-2018