Модар азизтарин вуҷуди рӯи замин мебошад ва зиндагӣ аз нафаси гарму дилнавози ӯ оғоз мегирад. Мо вуҷуди муқаддаси модарро аз аввалин лаҳзаҳои ҳаёт то дами вопасин фаромӯш намекунем, чун ӯ ҳангоми шодиву нишот ва ғаму андӯҳи зиндагӣ ҳамеша ҳамроҳи мост.
Эмомалӣ Раҳмон
Модар! Дар зери ин панҷ ҳарф чӣ қадар меҳру муҳаббат, хушгуфторию хушрафторӣ, бузургиву муҷассамаи ҳоксорӣ ниҳон аст. Дар олам муқаддастар аз модар мавҷудоте нест Оре, маҳз бо туфайли ҷонкоҳонии модар мо ба дунё омада, одам ном гирифтем. Аз ин ҷост, ки мо ӯро муқаддас мешуморему дар лаҳзаҳои душвортарин номашро ба забон мегирему мегӯем: Модарам! Модарҷонам! Меҳру муҳаббату самимияти модар ва шабзиндадориҳои модар-ин ҳамаро бо ҳеҷ чиз баробар натавон кард. Модар ҳаст, ки мо ҳастему ҳаёт ҳаст. Кист он касе, ки аллаи модаро нашунида бошад, аз шири сафеди ӯ баҳра наёфта бошад.
Ҳеҷ шоир мисли модар ин қадар бедор нест
Дар сари гаҳвораи шеъраш чунин афгор нест.
Ҳаст ҳар як сатри шоир қатрае аз хуни дил
Ҳамчунон модар, вале ӯро дили хунбор нест.
Модар офарандаи ҳаёту мамот буда аз ҳама қимматтарину азизтарин шахс дар олами ҳастӣ мебошад. Меҳри беҳамтои модар ба мисли хуршеди олам аст, ки ба тамоми олам саховатмондана нур мепошад, ишқи поки модар ба мисоли чашмаҳои пурҷӯшест, ки дашту биёбонро гулистоне мекунад.
Муҳаббат ва ғамхорӣ, ки модар ба фарзанд медиҳад, манбаи ягона ва беминнат аст. Модар на танҳо як шахсияти муҳаббатӣ аст, балки рамзи қудрат ва устуворӣ низ мебошад. Ӯ бо вуҷуди мушкилот ва дардҳои рӯзгор қобилияти дастгирӣ ва нигоҳ доштани оила дар ҳолатҳои гуногунро дорад.
Модарам, эй модари ҷонпарварам,
Пеши поят сар ниҳам, эй сарварам!
Кӯдакам ман дар нигоҳат то ҳанӯз,
Мегузорӣ дасти шавқат бар сарам
Модар — рамзи муҳаббат, ғамхорӣ, қудрат ва устуворӣ аст. Вай барои фарзандон ва оила манбаи бебозгашти муҳаббат ва амонат аст. Нақши зан — модар, ҳам дар хонавода ва ҳам дар ҷомеа, ба таври бебозгашт муҳим аст, зеро онҳо на танҳо шахсиятҳои муҳаббатӣ, балки кормандони фаъоли ояндасоз мебошанд. Ба ҳамин маъно, модарон бояд эҳтиром ва қадрдонӣ карда шаванд, зеро онҳо шомили яке аз қудратмандиҳои аслии ҷомеа мебошанд.
МОДАР!- бонуи ҳар як хонадону ҳуснбахши замину нусратбахши тамоми руҳи инсон ҳастӣ.
Саидмуродзода Некруз - ходими илмии ИБФваГР АМИТ
ОЛИМОНИ АКАДЕМИЯИ ИЛМҲО ВАЗИФАДОРАНД, КИ ДАР ИҶРОИ СЕ ҲАДАФИ СТРАТЕГИИ ДАВЛАТ – ТАЪМИНИ ИСТИҚЛОЛИЯТИ ЭНЕРГЕТИКӢ, РАҲОӢ АЗ БУНБАСТИ КОММУНИКАТСИОНӢ ВА ҲИФЗИ АМНИЯТИ ОЗУҚАВОРИИ МАМЛАКАТ НАҚШИ ФАЪОЛОНА ДОШТА БОШАНД.
