ДУШАНБЕ, 18.04.2025. /АМИТ «Ховар»/. Шаҳри Душанбе ҳамчун маркази сиёсӣ, иқтисодӣ, фарҳангӣ ва маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон давоми қариб як аср аз як мавзеи хурди тиҷоратӣ ба пойтахти муосир табдил ёфтааст. Ин раванд, ки дар давраи истиқлолияти давлатӣ таҳти роҳбарии Президенти Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва талошҳои Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ суръати нав касб намуд, нақши муҳими пойтахтро дар ташаккули давлатдории навини миллӣ таъкид менамояд. Дар ҳошияи Рӯзи пойтахт таҳлили рушди шаҳри Душанбе давоми 8 соли роҳбарии Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ пешниҳод мегардад.

— Душанбе бо масоҳати 203,18 километри мураббаъ дар водии Ҳисор, дар баландии 750-930 метр аз сатҳи баҳр ва дар ду соҳили дарёи Душанбе воқеъ аст. Иқлими хушки он ва мавқеи стратегӣ дар байни кӯҳҳои Ҳисор барои рушди соҳаҳои кишоварзӣ, тиҷорат ва сайёҳӣ заминаи мусоид фароҳам овардааст. Тибқи маълумоти барӯйхатгирӣ, аҳолии шаҳр аз 5,6 ҳазор нафар дар соли 1926 то 851,3 ҳазор нафар дар соли 2019 афзоиш ёфтааст. Мувофиқи дурнамо, то соли 2025 ин рақам ба 1 миллион нафар мерасад, ки нисбат ба соли 2010 (731,1 ҳазор) 16,4 фоиз зиёд аст. Ин афзоиш талабот ба манзил, хизматрасонии маориф ва инфрасохтори иҷтимоиро ба таври қобили мулоҳиза афзун менамояд.

Душанбе ҳамчун маркази асосии сиёсати миллӣ на танҳо қалби Тоҷикистон, балки оинаи равандҳои давлатсозӣ дар сатҳи миллӣ аст. Мақоми хоси он дар баргузории чорабиниҳои муҳими сиёсӣ, аз ҷумла маъракаҳои давлатӣ ва ҳамоишҳои байналмилалӣ зоҳир мегардад. Ҳамчунин пойтахт бо равобити густурдаи хориҷӣ макони намояндагиҳои дипломатӣ, созмонҳои ҷаҳонӣ, иттиҳодияҳои фаромиллӣ ва бонкҳои байналмилалӣ буда, Тоҷикистонро дар арсаи байналмилалӣ муаррифӣ менамояд. Ба ибораи дигар, Душанбе ҳамчун нишонаи Тоҷикистон ва Тоҷикистон ҳамчун нишонаи Душанбе дар зеҳни хориҷиён ҷой гирифтаанд.

Муҳтарам Рустами Эмомалӣ бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 4 апрели соли 2017 ба вазифаи Раиси шаҳри Душанбе таъйин гардида, масъулияти идораи пойтахт, рушди инфрасохтор ва ҳалли мушкилоти иҷтимоиро бар уҳда гирифтанд. Давоми 8 соли роҳбарӣ (2017-2025) ислоҳоти муҳимеро дар самтҳои гуногун амалӣ намуданд:

Навсозии инфрасохтор: таҳия ва татбиқи нақшаи генералии нави шаҳр; амалӣ намудани хатсайрҳои нави нақлиёти ҷамъиятӣ; навсозии кӯчаҳо ва маҳаллаҳо, сохтмони маҷмааҳои истиқоматӣ.

Баланд бардоштани сифати хизматрасонӣ: соли 2019 Рустами Эмомалӣ аз сокинон даъват намуданд, ки тавассути мессенҷерҳо ва почтаи электронӣ камбудиҳои соҳаи тандурустиро мустақим ба ӯ гузориш диҳанд, ки ин нишонаи равиши инноватсионӣ ба идоракунӣ аст.

Аз 17 апрели соли 2020 Рустами Эмомалӣ Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Тоҷикистон интихоб гардиданд, ки ин мавқеяшонро дар сохтори давлатӣ мустаҳкам намуд. Аз 5 январи соли 2012 ҳамчун президенти Федератсияи футболи Тоҷикистон ва аз 24 апрели 2019 ҳамчун президенти Ассотсиатсияи футболи Осиёи Марказӣ фаъолият намуда, дар рушди варзиш дар минтақа саҳм мегузоранд.

Фаъолияти Рустами Эмомалӣ дар доираи “Барномаи рушди иҷтимоию иқтисодии шаҳри Душанбе барои давраи то соли 2025” аз 1 марти соли 2018 ба табдили пойтахт ба шаҳри муосир ва бисёрсоҳа нигаронида шудааст. Ҳадафи асосии барнома баланд бардоштани сатҳи зиндагии сокинон тавассути рушди устувори иқтисодӣ аст. Зерҳадафҳои зерин муайян гардидаанд: фароҳам овардани шароити мусоиди зист (Smart-City, дастрасӣ ба манзил, иқтисодиёти «сабз»); тақвияти рушди неруи инсонӣ (маориф, тандурустӣ, шуғли шоиста).

Барнома самтҳои афзалиятноки рушди шаҳри Душанберо муайян карда, ба ҳадафҳои миллии стратегӣ, аз қабили амнияти энергетикӣ, саноатикунонии босуръат, таъмини амнияти озуқаворӣ ва густариши шуғли пурмаҳсул нигаронида шудааст. Дар доираи он то соли 2025 иҷрои 431 чорабинӣ бо арзиши 35,2 миллиард сомонӣ пешбинӣ гардидааст, ки маблағгузории он аз буҷети ҷумҳуриявӣ (9,1 фоиз), буҷети маҳаллӣ (26,7 фоиз), сармояи хориҷӣ (32,4 фоиз) ва бахши хусусӣ (31,8 фоиз) таъмин мешавад. Ин барнома на танҳо ба рушди иқтисодӣ, балки ба баланд бардоштани сатҳи зиндагии сокинон ва мустаҳкамсозии инфрасохтор равона шудааст.

Давоми ҳашт соли охир, новобаста аз мушкилоти ҷаҳонӣ ва тағйироти демографӣ-иқтисодӣ шаҳри Душанбе ба пешрафтҳои назаррас ноил гардид. Маҷмуи маҳсулоти минтақавӣ (МММ) ба ҳисоби миёнаи солона 7,3 фоиз афзоиш ёфта, 2,8 маротиба боло рафт ва саҳми он дар ММД-и мамлакат дар ҳудуди 20 фоиз устувор монд. МММ ба ҳар нафар аҳолӣ аз 13,4 ҳазор сомонӣ (2016) ба 24,8 ҳазор сомонӣ (2024) расид, ки 1,9 маротиба зиёд аст. Ин афзоиш аз ҳисоби рушди саноат (3,1 маротиба), сармояи асосӣ (2,8 маротиба), гардиши савдо (4,7 маротиба), хизматрасонии пулакӣ (3,3 маротиба), мусофиркашонӣ (1,7 маротиба) ва боркашонӣ (2,7 маротиба) таъмин шуд.

Дар соҳаи саноат аз 18 чорабинии нақшавӣ бо арзиши 558,8 миллион сомонӣ 17 чорабинӣ бо сарфи 1,7 миллиард сомонӣ (3 маротиба аз нақша зиёд) иҷро шуд. Ҳаҷми истеҳсоли маҳсулоти саноатӣ 3,1 маротиба афзуд, шумораи корхонаҳо аз 467 (2017) ба 815 (2024) расид ва 580 корхонаи нав бо 19 ҳазор ҷойи кор таъсис ёфт. Содироти маҳсулот ба хориҷа ба 672 миллион сомонӣ расида, 110 коргоҳи нав бо зиёда аз 10 ҳазор ҷойи кор бунёд шуд.

Дар бахши меъморӣ ва сохтмон аз 59 чорабинии пешбинишуда бо арзиши 15,4 миллиард сомонӣ 55 чорабинӣ бо сарфи 23,4 миллиард сомонӣ (1,5 маротиба аз нақша зиёд) амалӣ гардид. Дар ин давра 1145 иншооти гуногун бо арзиши 22,4 миллиард сомонӣ ва 3,4 миллион метри мураббаъ манзил сохта шуд, ки соли 2024 ба 635 ҳазор метри мураббаъ расид (3,2 маротиба зиёд нисбат ба 2017). Нақшаи генералии шаҳр бо қарори №212 (28 апрели 2017) тасдиқ шуда, 25 лоиҳаи банақшагирӣ таҳия гардид.

Энергетика

Аз 35 чорабинии нақшавӣ бо арзиши 1,4 миллиард сомонӣ 27 чорабинӣ бо 921 миллион сомонӣ (84 фоиз аз нақша) иҷро шуд. 4 зеристгоҳи нав сохта, 5 зеристгоҳ бо 195 миллион сомонӣ таҷдид гардид. Талафоти барқ аз 27 фоиз ба 8,5 фоиз коҳиш ёфт.

Нақлиёт

Аз 122 чорабинӣ бо арзиши 5,9 миллиард сомонӣ 69 чорабинӣ бо 6 миллиард сомонӣ (102 фоиз аз нақша зиёд) амалӣ шуд. 192 км роҳ бо 3 миллиард сомонӣ ва 207 истгоҳи нақлиётӣ бо 56 миллион сомонӣ сохта шуд.

Сармояи инсонӣ

Маориф: Аз 48 чорабинӣ бо арзиши 884,3 миллион сомонӣ 35 чорабинӣ бо 2,3 миллиард сомонӣ (2,6 маротиба аз нақша зиёд) иҷро гардид. 49 муассисаи таълимӣ барои 85 ҳазор хонанда сохта шуд.
Тандурустӣ: Аз 36 чорабинӣ бо 3,6 миллиард сомонӣ 22 чорабинӣ бо 941 миллион сомонӣ (26 фоиз аз нақша зиёд) амалӣ шуд, аммо дар маҷмуъ 2,7 миллиард сомонӣ сарф гардид.

Аз 431 чорабинии пешбинишуда 307 чорабинӣ бо 39,4 миллиард сомонӣ (112 фоиз аз нақша зиёд) иҷро шуд, ки аз буҷети ҷумҳуриявӣ (3,2 миллиард сомонӣ, 100,4 фоиз), маҳаллӣ (9,1 миллиард сомонӣ, 96,4 фоиз), сармояи хориҷӣ (6,1 миллиард сомонӣ, 54 фоиз) ва бахши хусусӣ (21 миллиард сомонӣ, 1,9 маротиба) таъмин гардид. Иҷрои солона аз 96 фоиз (2017) то 145 фоиз (2023) ва 2,6 маротиба (2024) боло рафта, дар маҷмуъ 121 фоизро ташкил дод.

Натиҷаҳои ҳаштсолаи иҷрои барнома бо роҳбарии муҳтарам Рустами Эмомалӣ нишон медиҳанд, ки Душанбе ба маркази устувори иқтисодӣ ва иҷтимоии Тоҷикистон табдил ёфтааст. Рушди саноат, сохтмон ва инфрасохтор ҳамроҳ бо беҳбуди сармояи инсонӣ пойтахтро ба шаҳри муосир ва ҷолиб барои сармоягузорӣ мубаддал намудааст. Фаъолияти Рустами Эмомалӣ дар вазифаи Раиси шаҳри Душанбе нишон медиҳад, ки пойтахт на танҳо маркази идоракунӣ, балки муҳаррики рушди иқтисодӣ, фарҳангӣ ва иҷтимоии Тоҷикистон гардидааст. Дастовардҳои 8 соли охир, аз ҷумла афзоиши инфрасохтор, саноат ва сатҳи зиндагӣ нишони муваффақияти сиёсати созандаи ӯ мебошанд. Бо дастгирии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Душанбе рамзи давлатдории навини миллӣ ва ояндаи дурахшони Тоҷикистон гардидааст.

Таҷрибаи ҷаҳонӣ нишон медиҳад, ки он кишварҳое, ки сари вақт раванди ҷавонсозии элитаи сиёсӣ, иқтисодӣ, низомӣ ва илмиро ба роҳ монданд, тавонистанд рушди устувори худро дар оянда таъмин кунанд. Ба ҷавонон бояд роҳ кушод ва дар идора ва рушди мамлакат ба онҳо кумак кард. Дар ин замина, ба назари мо, муваффақтарин таъйиноти Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъйини Рустами Эмомалӣ ба вазифаи Раиси шаҳри Душанбе буд.

Бояд гуфт, ки ин таъйинот на танҳо барои сиёсатмадори ҷавон, балки барои тамоми низоми омодасозии кадрҳои идоракунии Тоҷикистон як имтиҳон буд. Аммо бо вуҷуди нигоҳҳои шубҳаноки баъзе қишрҳои ҷомеаи мо Рустами Эмомалӣ на танҳо эътимоди роҳбарияти мамлакатро сазовор шуданд, балки бо меҳнати софдилона эҳтиром ва муҳаббати сокинони пойтахти Ватани моро низ ба даст оварданд.

Аз рӯзҳои нахустини фаъолияти Рустами Эмомалӣ тағйири куллии Душанбе, хусусан намуди берунии шаҳр нишон дод, ки раиси ҷавони шаҳр тавонистанд дастаи муттаҳиди ҳамфикрон ташкил намоянд, ки мисли механизми ягона кор мекард. Рустами Эмомалӣ талошҳои худро ба беҳбуди инфрасохтори иҷтимоии шаҳр, такмили низоми нақлиёти ҷамъиятӣ, сохтмони мактабҳо ва кӯдакистонҳои нав, боғҳои истироҳатӣ ва майдонҳои варзишӣ равона намуданд. Бо шарофати талошҳои Рустами Эмомалӣ дар шаҳри Душанбе садҳо майдончаҳои кӯдакона ва варзишӣ кушода шуданд. Кӯшишҳояшон барои рушди футбол дар Тоҷикистон шароит фароҳам овард, ки насли нави футболбозони тоҷик ба вуҷуд ояд, ки имрӯз давлати моро дар хориҷа ба таври сазовор муаррифӣ менамоянд ва бо пирӯзиҳояшон дар мусобиқаҳои байналмилалӣ ба таҳкими имиҷи байналмилалии Тоҷикистон мусоидат менамоянд. Рустами Эмомалӣ бо фаъолият дар вазифаи президенти Федератсияи футболи Тоҷикистон ин намуди варзиши ватаниро ба сатҳи ҷаҳонӣ бароварданд. Масалан, имрӯз дастаи футболи “Истиқлол” дар арсаи байналмилалӣ ба таври сазовор бозӣ мекунад ва бори аввал дар таърихи футболи ватанӣ дастаи миллии мамлакат оид ба футбол ба Ҷоми Осиё роҳ ёфт.

Шаҳри Душанбе аз лиҳози моҳият модели хурди Тоҷикистон аст. Дастовардҳои иқтисодии пойтахти мо, имиҷи байналмилалии зебои мамлакат, ки дар он саммитҳои ҷаҳонӣ баргузор мешаванд, аз он дарак медиҳанд, ки Рустами Эмомалӣ вазифаҳои ба уҳдааш гузошташударо дар идораи шаҳри Душанбе ба таври аъло иҷро менамоянд. Фаъолият дар вазифаи Раиси шаҳри Душанбе бори дигар исбот мекунад, ки барои идораи шаҳр ё давлат синну сол меъёр нест. Меъёрҳои асосӣ инҳоянд: таҳсилот, донишҳои муосир, андешаи инноватсионӣ ва эҷодкор, фаҳмиши равандҳои сиёсати дохилӣ ва хориҷӣ, иқтисод ва муҳаббати беандоза ба Тоҷикистон.

Дар давраи фаъолият ҳамчун Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон низ Рустами Эмомалӣ худро ҳамчун сиёсатмадори пухта нишон дода, Тоҷикистонро дар арсаи байналмилалӣ сазоворона муаррифӣ менамоянд. Рустами Эмомалӣ рамзи Эмомалӣ Раҳмон ва идомадиҳандаи кори он кас дар таҳкими давлатдории Тоҷикистон ва рушди он мебошанд.

Бо шарофати ташаббусҳо ва талошҳои Рустами Эмомалӣ дар вазифаи Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар мамлакат сиёсати нави иқтисодӣ амалӣ шуда, фазои сармоягузорӣ беҳтар мегардад. Маҳбубияти сиёсии ӯ дар ҷомеаи тоҷик хеле баланд аст. Бофаросат ва ҳалим будани Рустами Эмомалӣ мавриди таҳсини ҳамаи тоҷикистониён аст. Бо зеҳни дурбин, ростқавлӣ ва поквиҷдонӣ миёни ҳамаи қишрҳои ҷомеаи Тоҷикистон эҳтиром ба даст овардаанд ва имрӯз ҷавонон, ки аксарияти аҳолии кишварро ташкил медиҳанд, ба сиёсатмадори умедбахш Рустами Эмомалӣ эътимоду боварии зиёд доранд.

Рустам ҲАЙДАРЗОДА, - директори Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, доктори илмҳои фалсафа, профессор

Дониёр САНГИНЗОДА, - муовини директори Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, доктори илмҳои ҳуқуқшиносӣ, профессор

«Ҳар як сокини Тоҷикистон ҳуқуқи маънавии комил дорад, ки ба номи Ватан ва пойтахти он-шаҳри Душанбе ифтихор дошта бошад, зеро Душанбе гаҳвораи эҳёи миллати тоҷик ва ягонагии ормонҳои тоҷикон мебошад».

Эмомалӣ Раҳмон

Тибқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» аз 1-уми марти соли 2005 ҳамасола ҳафтаи сеюми моҳи апрел дар кишварамон Рўзи пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон-шаҳри Душанбе бо тантана ҷашн гирифта мешавад. Боиси ифтихор аст, ки бо шарофати Истиқлолияти давлатӣ кишварамон дар ҳама соҳаҳо бо комёбиҳои назаррас ноил гардид. Шаҳри Душанбе пойтахти тоҷикони ҷоҳон зебою дилоро шуд. Имрӯз бо табиати зебои худ дили ҳазорон шаҳрвандони хориҷиро ба худ ҷалб кардааст. Бо ворид шудан ба шаҳр ҳар шахс метавонад, исботи ин гуфтаҳоро пайдо кунад. Ҳар меҳмон ё сайёҳи хориҷие, ки ба Тоҷикистон меояд, пеш аз ҳама, кӯчаву хиёбонҳо, майдону гулгаштҳо, осорхонаҳои таърихию фарҳангӣ, бозору мағозаҳо, ҳамчунин муносибату рафтор ва муомилаи сокинони пойтахтро дидаву омӯхта, аз рӯйи он ба таъриху фарҳанги миллати мо баҳо медиҳад. Ҳамчунин, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамасола дар ироаи Пайёми худ ба Маҷлиси Олӣ қайд мекунанд, ки барои боз ҳам зебо гардидани кишвари мо, бахусус пойтахти азизамон – шаҳри Душанбе ҳар як фарди тоҷик сахмгузор бошад. Маҳз бо ташаббус ва дастуру ҳидоятҳои Пешвои миллат ва заҳматҳои Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ пойтахти ҷумҳурии азизамон шаҳри Душанбе рӯз аз рӯз ободу зебо гашта, дили тамоми ҷаҳониёнро тасхир намудааст. Душанбе ба ҳайси даҳгонаи шаҳрҳои амнтарини ҷаҳон ворид гашта, макони баргузории бузургтарин ҳамоишҳои сатҳи ҷаҳонӣ, аз ҷумла, ҷаласаҳои барномаҳои ҳамкории СММ, СҲШ, САҲА, СААД, давлатҳои дораи эътимод ва тадбирҳои Осиё, ҷашни Наврӯзи байналмилалӣ, конференсияҳои сатҳи баланди марбути обу-экология ва дигар нишасту конференсияҳои байналмиллалӣ мебошад.

Душанбеи имрӯза, ки аз зебоиаш меҳмонон ангушти ҳайрат мегазанд, шаҳри бостониву таърихӣ аст. Аввалин қайдҳои таърихӣ оид ба мавҷудияти деҳаи Душанбе солҳои 1676 ба амал бароварда шудааст. Мутобиқ ба ин қайдҳо Душанбе сари ду роҳи бо ҳам мегузашта ҷойгир будааст, ки дар наздаш бозоре мавҷуд будааст ва он ҳар ҳафта як маротиба фаъолият менамудааст. Солҳои 1825 деҳа номи Душанбе – Қурғон доштааст ва аввалин харитае, ки дар он Душанбе нишон дода шудааст ин соли 1875-ум мебошад. Яке аз боигарии ин макон корвонсарой ба ҳисоб мерафтааст ва тавассути Душанбе ба Самарқанд, Хуҷанд, Кулобу Помир роҳҳои пиёдагарду савора мавҷуд будааст.

Душанбе соли 1925 ҳамчун пойтахти Тоҷикистони Шуравӣ ба худ мақоми шаҳрро гирифт ва аз соли 1929 то 1961 Сталинобод ном дошт. Аз соли 1961 дубора Душанбе номгузорӣ шуд.

Бо ташаббуси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон санги асосии бозсозии Душанбе дар даврони истиқлолият гузошта шуд. Аз рӯзҳои аввали ба ќудрат омадани Пешвои миллат дар пойтахти кишвари азизамон ободонию созандагӣ ва бунёдкорӣ оғоз гашт. Нақшаҳои ояндасозонаи Пешвои миллатамонро Раиси шаҳр муҳтарам Рустами Эмомалӣ дар амал татбиқ карда, Душанберо дар як муддати кӯтоҳе ба гулшаҳри афсонавии минтақа табдил доданд.

Душанбе яке аз калонтарин маркази илмӣ-фарҳангӣ ба шумор меравад. Дар Академияи илмҳои Тоҷикистон, ки ба он 20 Пажуҳишгоҳҳои илмӣ-тадқиқотӣ шомил буда, дар онҳо дар соҳаҳои физика, астрофизика, риёзиёт, зилзилашиносӣ, кимиё, геология, гастроэнтрология, зоология, ботаника, растаниҳои физиологӣ, генетика, иқтисод, фалсафа, ҳуқуқ, таърих ва бостоншиносӣ, этнографӣ, забон ва адабиёт, шарқшиносӣ ва мероси хаттӣ тадқиқотҳо бурда мешаванд. 18 донишгоҳҳу донишкадаҳои пойтахт ҳар сол ҳазорҳо мутахассисони соҳаи гуногуни хоҷагии халқи ҷумҳуриро тайёр менамоянд.

Нақши Душанбе дар рушди фарҳангӣ бузург аст. Устодони барҷастаи сухан Садриддин Айнӣ, Абулқосим Лоҳутӣ, Мирзо Турсунзода, Сотим Улуғзода, Ҷалол Икромӣ, Мирсаид Миршакар, Муъмин Қаноат, Боқӣ Раҳимзода, Фотеҳ Ниёзӣ, Лоиқ Шералӣ ва дигарҳо дар рушди адабиёти муосири тоҷик на танҳо дар Ватани худ, балки дар дигар мамлакатҳои Шарқу Ғарб машҳур буда, саҳми беандозае гузоштаанд.

Имрӯзҳо Душанбе охирон сангари илму дониш, нангу номус ва хонаи умеду орзуҳои ақвоми ориёиҳои ҷаҳон гаштааст, ки дар сари ин сангар вориси Куруши Кабир, машъалафрӯзи дирафши Ковиён муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қарор гирифтааст.

Мудири шӯъбаи тарҳрезии математикии Институти математикаи ба номи А. Ҷӯраеви АМИТ н.и.ф.м., Сафарзода Э.Ҳ.

Мудири шӯъбаи назарияи ададҳо, алгебра ва топологияи Институти математикаи ба номи А. Ҷӯраеви АМИТ н.и.ф.м., Назрублоев Н.Н.

(Ба ифтихори Рӯзи пойтахт - шаҳри Душанбе)

Ба ифтихори Рӯзи пойтахт, ки маркази муҳимму муаррифгари Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ҷаҳон маҳсуб меёбад, бо ифтихори баланд метавон барои пешрафту ободии он аз нақши ҳар як шаҳрванд ёдовар шуд. Маврид ба зикр аст, ки баъд аз раиси шаҳр таъин гардидани мӯҳтарам Рустами Эмомалӣ воқеан пойтахти Тоҷикистон шаҳри Душанбе куллан симои худро дигар кард, ки натиҷаи дастуру супоришҳои созандаи Пешвои муаззами миллат мӯҳтарам Эмомали Раҳмон ва талошҳои шаҳрдори ҷавон аст.

Шаҳри Душанбе ҳамчун маркази муҳими сиёсии Тоҷикистон ва маркази зисти шумораи зиёди шаҳрвандон, ҳамчун рамзи маънавии миллат амал мекунад. Симои шаҳр аз рафтор, зиндагии ҳар як сокини он, истифодаи захираҳои табиӣ, ҳолати экологии шаҳр, тарзи зиндагиаш, тарбият ва таълимоти шаҳрвандон ва ҳатто муносибатҳояшон бо муҳити атроф вобаста аст. Аз ин рӯ, масъулияти сокини пойтахт на танҳо ба масоили шахсӣ, балки ба масъалаҳои бузургтар ва ҷамъиятии назаррас рабт дорад.

Масъулияти шаҳрвандон дар пойтахт як масъулияти дуҷониба аст. Дар як тараф, эҳтиром ба қонунҳо, пардохти боҷҳо ва андозҳо, риояи қоидаҳои тартиботи ҷамъиятӣ ва ахлоқӣ талаботи қонунӣ ва ҳатмӣ барои сокинон мебошад. Аз дигар ҷониб, шаҳрдорӣ ва ҳукумат шароитро барои рушди ин масъулият фароҳам овардаанд. Барномаҳои оммавии иттилоотӣ, ширкат дар маҳфилҳои фарҳангӣ, гурӯҳҳои волонтёрӣ ва ташкили як қатор чорабиниҳои маърифати шаҳрвандӣ бояд барои ташаккули як ҳисси масъулияти баландтар кумак кунанд.

Таъсири якҷояи ҳиссасозии сиёсии сокинон ва рафтори созандаи маъмурият метавонад дар сатҳи хеле амиқ ҳар як ташаббуси иҷтимоиро дастгирӣ кунад ва шахсро водор созад, ки ба муҳити зист ва ҳаёти ҷамъиятӣ на танҳо ҳамчун "муштарӣ" ё "корбар" , балки ҳамчун шахсияти фаъол ва фард масъул бошад.

Масъулияти шаҳрвандӣ ва иҷтимоии ҳар сокини Душанбе ба манфиатҳои умумии ҷомеа иртибот дорад. Дар ҷомеаи пешрафта, шаҳрванде, ки масъулиятшинос аст, на танҳо ҳуқуқи худро медонаду истифода мебарад, балки вазифадор аст, ки дар фаъолиятҳои ҷамъиятӣ иштирок намояд.

Ҷавонон на танҳо ояндаи шаҳр, балки нирӯи бузурги фаъолии иҷтимоӣ ва маданият мебошанд. Ба таҳлили фаъолона ҷалб кардани ҷавонон дар масъалаҳои муҳити зист ва ҳамкориҳои иҷтимоии хуб метавонад шаҳрро боз ҳам муосиртар кунад. Ба назар мерасад, ки бо роҳи ташвиқ ва кӯмак дар рушди фаъолиятҳои иктисодӣ ва муҳити фарҳангӣ, ҷавонон метавонанд як иқдоми амиқтар барои масъулияти шаҳрвандиро рушд диҳанд.

Ҳар як ҷавон, ки ҳис мекунад, ки ӯ дар тамоми иқдомот ва муҳити зисти шаҳри Душанбе саҳм мегузорад, метавонад ҳисси масъулият ва ифтихори шаҳрвандиро қавӣ созад.

Дар шаҳрҳои пешрафта, мисли Токио, дарк кардани масъулият на танҳо дар риояи қонунҳо, балки дар коркарди ҷадвалҳои масъулияти иҷтимоӣ ва ҳамкориҳои байни шаҳрвандон ва давлат зоҳир мегардад. Бо ин тартиб, дар шаҳрҳои мухталиф ташаббусҳои зиёде барои ҷалби шаҳрвандон ба риояи қоидаҳои ҳифзи муҳити зист, таъмини таълим ва рушди инфрасохтор роҳандозӣ шудааст.

Шаҳрванде, ки дарк мекунад, ки ташаккули муҳити зист ва рушди ҷомеа на танҳо аз сиёсати давлатӣ, балки аз иштироки фаъолонаи ӯ вобаста аст, метавонад ҳисси масъулият ва саҳмгузориро бештар нишон диҳад.

Дар миёни кишварҳои тараққикарда, бунёди ҳисси масъулият ва шафофият дар ҷомеа ҳатмии авлавият ба ҳисоб меравад. Барои гузаштан ба равандҳои муосир ва таҳияи сиёсати коҳиш дар сатҳи миллӣ, ҳар як шахс бояд бо вуҷуди тамоми мушкилоти иқтисодӣ ва иҷтимоии ба амал омада, ба иҷрои вазифаи шаҳрвандии худ огоҳ бошад. Бешубҳа, иҷрои вазифаи шаҳрвандӣ метавонад ҳатто дар сатҳи кӯчак (мисли риояи дурусти ҳуқуқи ғайр, кумак ба маъракаҳои тозагӣ, барномаҳои экологӣ ва ғайра) бошад.

Муҳимтарин паҳлӯи масъулияти сокини пойтахт дар он аст, ки мутахассисон ва гурӯҳҳои иҷтимоӣ танҳо ба муваффақиятҳои инфрасохторӣ ва иқтисодӣ иртибот наёфта, балки ба сатҳи маърифати шаҳрвандии сокинон низ аз ҷумлаи омилҳои аслӣ ба ҳисоб меравад Бояд гуфт, ки барои сохтани ҷомеаи муосир ва ташаккул додани арзишҳои умумии шаҳр, ки ба якдигар эҳтиром гузоранд, тафаккури иҷтимоии шаҳрвандон бояд, албатта, баланд ва масъулиятшинос бошад.

Ба назар мерасад, ки яке аз муҳимтарин омилҳои дар ҳолати ноустувор қарор гирифтани пойтахт ва дигар шаҳрҳои бузург – мушкилоти экологӣ мебошад. Бисёре аз шаҳрҳо дар ҷаҳон бо мушкилот дар мавриди хушкшавии захираҳои об, партовҳотва ифлосшавии ҳаво мубориза мебаранд. Душанбе, дар мавриди ҳарду масъала, дар муқоиса бо баъзе шаҳрҳои ҷаҳон, ба назар мерасад, ки ба ҳолати экологии худ бештар таваҷҷуҳ мекунад, вале ҳар як сокини шаҳр бояд дар иҷрои масоили экологӣ саҳм гузорад.

Барномаҳое, ки барои табдил додани Душанбе ба шаҳри «сабз» ва тозагии умумии муҳити зист роҳандозӣ шуда, мақсад доранд, ки на танҳо манфиати табиӣ ва экологӣ, балки манфиати шахсӣ ва оммавии сокинонро таъмин кунанд. Ба ғайр аз ин, бо таъсири ҳар сокин дар ҳифзи манобеи табиӣ ва роҳандозии экологияи дуруст, мо метавонем Душанбе ва дигар шаҳрҳоро ба макони озод ва мусоиди зиндагӣ барои насли имрӯза ва оянда табдил диҳем.

Вазифаи фаъоли ҷавонон дар ҷанбаҳои мухталифи ҷомеа, аз ҷумла дар рушди иқтисодӣ ва иҷтимоии Душанбе, хеле муҳим аст. Ҷавонон бояд бо ҳисси масъулият ва иқдомоти муваффақ, ки барои ояндаи ҷомеа кӯмак мерасонанд, қарор гиранд.

Вақте, ки ҷавонон дар ташаккули ҷомеаи шаҳрвандӣ ва муомилаҳои соф ва рӯшани ҷамъиятӣ саҳм мегузоранд, имкониятҳо барои роҳандозии сиёсати равшан ва асосӣ бо кӯмак ва фаъолиятҳои онҳо зиёд мегардад.

Ҳар сокини пойтахт — шаҳрванди Душанбе — бояд эҳсос кунад, ки ӯ на танҳо як муштарӣ ва ё истифодакунанда аз захираҳо ва шароити шаҳр, балки унсури асосии таъсиргузори ҷомеа мебошад. Аз ин рӯ, масоили кӯчак дар ҳаёти ҳаррӯза, ки метавонанд дар маҷмӯъ таъсири калон ба кишвар ва ҷаҳони атроф гузоранд, бояд ба диққати ҷиддӣ гирифта шаванд.

АБДУМУМИНЗОДА Ситора, - номзади илмҳои педагогӣ, корманди АМИТ

«Ҳар як сокини Тоҷикистон ҳуқуқи маънавии комил дорад, ки ба номи Ватан ва пойтахти он-шаҳри Душанбе ифтихор дошта бошад, зеро Душанбе гаҳвораи эҳёи миллати тоҷик ва ягонагии ормонҳои тоҷикон мебошад».

Эмомалӣ Раҳмон

Тибқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» аз 1-уми марти соли 2005 ҳамасола ҳафтаи сеюми моҳи апрел дар кишварамон Рўзи пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон-шаҳри Душанбе бо тантана ҷашн гирифта мешавад. Боиси ифтихор аст, ки бо шарофати Истиқлолияти давлатӣ кишварамон дар ҳама соҳаҳо бо комёбиҳои назаррас ноил гардид. Шаҳри Душанбе пойтахти тоҷикони ҷоҳон зебою дилоро шуд. Имрӯз бо табиати зебои худ дили ҳазорон шаҳрвандони хориҷиро ба худ ҷалб кардааст. Бо ворид шудан ба шаҳр ҳар шахс метавонад, исботи ин гуфтаҳоро пайдо кунад. Ҳар меҳмон ё сайёҳи хориҷие, ки ба Тоҷикистон меояд, пеш аз ҳама, кӯчаву хиёбонҳо, майдону гулгаштҳо, осорхонаҳои таърихию фарҳангӣ, бозору мағозаҳо, ҳамчунин муносибату рафтор ва муомилаи сокинони пойтахтро дидаву омӯхта, аз рӯйи он ба таъриху фарҳанги миллати мо баҳо медиҳад. Ҳамчунин, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамасола дар ироаи Пайёми худ ба Маҷлиси Олӣ қайд мекунанд, ки барои боз ҳам зебо гардидани кишвари мо, бахусус пойтахти азизамон – шаҳри Душанбе ҳар як фарди тоҷик сахмгузор бошад. Маҳз бо ташаббус ва дастуру ҳидоятҳои Пешвои миллат ва заҳматҳои Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ пойтахти ҷумҳурии азизамон шаҳри Душанбе рӯз аз рӯз ободу зебо гашта, дили тамоми ҷаҳониёнро тасхир намудааст. Душанбе ба ҳайси даҳгонаи шаҳрҳои амнтарини ҷаҳон ворид гашта, макони баргузории бузургтарин ҳамоишҳои сатҳи ҷаҳонӣ, аз ҷумла, ҷаласаҳои барномаҳои ҳамкории СММ, СҲШ, САҲА, СААД, давлатҳои дораи эътимод ва тадбирҳои Осиё, ҷашни Наврӯзи байналмилалӣ, конференсияҳои сатҳи баланди марбути обу-экология ва дигар нишасту конференсияҳои байналмиллалӣ мебошад.

Душанбеи имрӯза, ки аз зебоиаш меҳмонон ангушти ҳайрат мегазанд, шаҳри бостониву таърихӣ аст. Аввалин қайдҳои таърихӣ оид ба мавҷудияти деҳаи Душанбе солҳои 1676 ба амал бароварда шудааст. Мутобиқ ба ин қайдҳо Душанбе сари ду роҳи бо ҳам мегузашта ҷойгир будааст, ки дар наздаш бозоре мавҷуд будааст ва он ҳар ҳафта як маротиба фаъолият менамудааст. Солҳои 1825 деҳа номи Душанбе – Қурғон доштааст ва аввалин харитае, ки дар он Душанбе нишон дода шудааст ин соли 1875-ум мебошад. Яке аз боигарии ин макон корвонсарой ба ҳисоб мерафтааст ва тавассути Душанбе ба Самарқанд, Хуҷанд, Кулобу Помир роҳҳои пиёдагарду савора мавҷуд будааст.

Душанбе соли 1925 ҳамчун пойтахти Тоҷикистони Шуравӣ ба худ мақоми шаҳрро гирифт ва аз соли 1929 то 1961 Сталинобод ном дошт. Аз соли 1961 дубора Душанбе номгузорӣ шуд.

Бо ташаббуси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон санги асосии бозсозии Душанбе дар даврони истиқлолият гузошта шуд. Аз рӯзҳои аввали ба ќудрат омадани Пешвои миллат дар пойтахти кишвари азизамон ободонию созандагӣ ва бунёдкорӣ оғоз гашт. Нақшаҳои ояндасозонаи Пешвои миллатамонро Раиси шаҳр муҳтарам Рустами Эмомалӣ дар амал татбиқ карда, Душанберо дар як муддати кӯтоҳе ба гулшаҳри афсонавии минтақа табдил доданд.

Душанбе яке аз калонтарин маркази илмӣ-фарҳангӣ ба шумор меравад. Дар Академияи илмҳои Тоҷикистон, ки ба он 20 Пажуҳишгоҳҳои илмӣ-тадқиқотӣ шомил буда, дар онҳо дар соҳаҳои физика, астрофизика, риёзиёт, зилзилашиносӣ, кимиё, геология, гастроэнтрология, зоология, ботаника, растаниҳои физиологӣ, генетика, иқтисод, фалсафа, ҳуқуқ, таърих ва бостоншиносӣ, этнографӣ, забон ва адабиёт, шарқшиносӣ ва мероси хаттӣ тадқиқотҳо бурда мешаванд. 18 донишгоҳҳу донишкадаҳои пойтахт ҳар сол ҳазорҳо мутахассисони соҳаи гуногуни хоҷагии халқи ҷумҳуриро тайёр менамоянд.

Нақши Душанбе дар рушди фарҳангӣ бузург аст. Устодони барҷастаи сухан Садриддин Айнӣ, Абулқосим Лоҳутӣ, Мирзо Турсунзода, Сотим Улуғзода, Ҷалол Икромӣ, Мирсаид Миршакар, Муъмин Қаноат, Боқӣ Раҳимзода, Фотеҳ Ниёзӣ, Лоиқ Шералӣ ва дигарҳо дар рушди адабиёти муосири тоҷик на танҳо дар Ватани худ, балки дар дигар мамлакатҳои Шарқу Ғарб машҳур буда, саҳми беандозае гузоштаанд.

Имрӯзҳо Душанбе охирон сангари илму дониш, нангу номус ва хонаи умеду орзуҳои ақвоми ориёиҳои ҷаҳон гаштааст, ки дар сари ин сангар вориси Куруши Кабир, машъалафрӯзи дирафши Ковиён муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қарор гирифтааст.

Мудири шӯъбаи тарҳрезии математикии Институти математикаи ба номи А. Ҷӯраеви АМИТ н.и.ф.м., Сафарзода Э.Ҳ.

Мудири шӯъбаи назарияи ададҳо, алгебра ва топологияи Институти математикаи ба номи А. Ҷӯраеви АМИТ н.и.ф.м., Назрублоев Н.Н.

Захираи калони конҳои ангишт дар Точикистон, ки ба якчанд миллиард тонна баробар аст, самтҳои муайяни тадқиқотро ҷиҳати истифодаи оқилонаи онҳо ҳамчун ашёи хоми алтернативӣ барои ба даст овардани махсулоти фоиданок, ки дар саноат ва хоҷагии қишлоқ истифода мешаванд, муайян мекунад.

Мувофиқи ин, як қатор корҳо оиди тадқиқоти ангиштҳои дорои хокистарнокии баланд, ба мисоли кони «Фон-Яғноб», «Зиддӣ» ва конҳои ангишти бурии «Шӯроб» ва «Шишқат» гузаронида шудаанд, ки дар натиҷаи он шароити (режим) технологии ҳосилкунии нимкокс (полукокс), кокс, гази коксӣ, кислотаҳои гуминӣ, қатрони ангиштсанг (каменноугольный пек) ва дигар маҳсулотҳо, ки барои сохахои гуногуни хочагии халқ аҳамияти хоса доранд, коркард карда шуд.

Омӯзиши конҳои мазкур имконият медиҳад, ки минбаъд истифодабарии ангишт ҳамчун манбаи табии аҳамияти саноатидошта на танҳо ба сифати сӯзишворӣ, балки талаботҳои муҳими саноатиро дар соҳаҳои тандурустӣ, кишоварзӣ, энергетика, металургия ва ғайраҳо комил созад. Яке аз маҳсулотҳои фоидабахши коркарди ангшишт кислотаҳои гуминӣ мебошанд, ки таҳқиқотҳои мо бештар ба он алоқаманд буда, дар соҳаи агрохимиявӣ ба натиҷаҳои мусбат ноил гардидем.

Мушаххас карда шуд, ки таркиби ангишти бурии кони «Шишқат» то 45% ва ангишти бурии «Шӯроб» зиёда аз 25% кислотаҳои гуминӣ мавҷуд аст. Дар ҷараёни тадқиқот ба мо муясар гардид, ки истифодаи намакҳои кислотаҳои гуминӣ ( гуматҳо) барои растаниҳо аз он ҷумла растаниҳои ғалладонагӣ ҳамчун биостимулятор таъсир карда, дар асоси хулосаҳои мутахасисони соҳаи растанипарварӣ аҳамияти намакҳои мазкур собит карда шуд:

Натиҷаҳоро чунин хулоса кардан мумкин аст, ки ҳангоми коркарди тухмии гандуми тирамоҳӣ бо маҳлули намакҳои гуминии ангишти бурии кони «Шишқат» афзоиши нашъуннамои поя, инчунин кам кардани муҳлати нашъуннамо ба мушоҳида мерасад.

Инчунин айни замон омӯзиши роҳҳои нави алтернативии ҷудокунии кислотаҳои гуминиро дар шароити экстремалӣ омӯхта истодаем, ки дар зери таъсири фишор ва ҳарорати баланд мебошад. Алакай аз рӯи ин тадқиқот муқарар карда шуд, ки дар шароити экстремалӣ нисбат ба шароити муқаррарӣ аз кони ангишти «Шишқат» то 15% баромади кислотаҳои гуминӣ зиёд мегардад:

Самти дигари, таҳқиқоти коркарди ангишт дар конҳои «Фон-Яғноб» ва «Зиддӣ» гузаронида шуд. Мусаллам аст, ки ангишти конҳои мазкур хокистарнокии баланд дошта, коркарди он аҳамияти бузург дорад. Бинобар ин бо мақсади паст намудани хокистарнокӣ роҳи деминерализатсия бо истифода аз консентратсияҳои фарқкунандаи кислотаҳои қавӣ гузаронида шуд.

Маълумот дар бораи хокистарнокии ангишт пеш ва баъд аз коркарди кислотагӣ дар ҷадвал оварда шудааст:

Аз рӯи ин натиҷаҳо маълум аст, ки барои деминерализатсияи ангишт истифодабарии кислотаи консентратсияаш баланд самарабахш аст. Ин шароити деминерализатсия барои фаъолнокии химиявии адсорбсионии нимкокс (полукокс), ки ҳангоми термолизи ангишти конҳои «Зиддӣ» ва «Фон-Яғноб» ҳосил шудааст, истифода бурда шуд.

Рустамзода Сӯҳроб Истамӣ - ходими илмии озмоишгоҳи “Синтези органикӣ”

Ба ифтихори ҷашни Рӯзи пойтахт

Тавре, ки мо сокинони шаҳри зебо ва дилорои Душанбе ҳамагон хуб медонем, дар замони Истиқлол, яъне аз соли 2005 инҷониб ҳамчун як анъанаи дерина ҳамасола дар шаҳри Душанбе рӯзи шанбеи сеюми моҳи апрел Рӯзи пойтахти мамлакатамон дар сатҳи баланди давлату давлатдорӣ ва бо эҳтимоми некандешонаи шаҳрдорӣ, хусусан Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ ботантана таҷлил карда мешавад.

Лозим ба тазаккур аст, ки пойтахти кишвари мо - шаҳри дилорои Душанбе, шаҳри дорои таъриху тамаддуни пурғановату таърихии ба худ хос буда, он ҳамчун яке аз шаҳрҳои ободу зебо ва басо бузургу мутараққӣ маҳсуб ёфта, тибқи таҳқиқоти муҳаққиқону муаррихон ба давраи Кушониён тааллуқ дорад, ки боиси ифтихору сарфарозист.

Ба ифодаи олимон ва бостоншиносони маъруф, шаҳри Шумон ё худ Душанбе аслан гирем дар соҳили дарё, ки ҳоло онро мардуми таҳҷойии он дарёи Душанбе меноманд, ҳанӯз дар асрҳои III ё IV пеш аз мелод пайдо шудааст. Чунки маҳз бозёфтҳои пораҳои сафолҳои қадима ва давраи атиқа бештар аз он шаҳодат медиҳанд, ки воқеан ҳам дар дохили деворҳои шаҳр як қатор шаҳракҳо ва инчунин гузарҳою маҳалҳои мухталифи аҳолинишин ва қадимтарин вуҷуд дошта буданд.

Барои далел ба ин гуфтаҳо зикр кардан ба маврид аст, ки дар бозёфтҳои хаттӣ аз деҳаи Душанбе бори нахуст дар охири соли 1676 ёдоварӣ шудааст. Муҳаққиқон зикр кардаанд, ки шаҳри Душанбе дар сари чорроҳа қарор дошт ва рӯзҳои душанбе дар ин ҷо бозори калон ташкил мешуд, ки асли баромади номи шаҳр низ аз он ҷо гирифта шудааст.

Бузургсолон зикр кардаанд, ки дар ин шаҳр зиёда аз 500 хонавода ё худ ба гуфти он замона буна мавҷуд буда, бар замми ин тақрибан дар ин шаҳр зиёда аз 8000 нафар аҳолӣ кору зиндагонӣ мекарданд. Дар баъзе аз маъхазҳои бойгонӣ расман зикр шудааст, ки соли 1826 пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон шаҳри зебоманзари Душанбе - Қӯрғон ном дошт.

Аз рӯи маълумотҳои муҳаққиқон харитае, ки дар он шаҳри Душанбе ишора шудааст, соли 1875 тартиб дода шуда буд. Он вақт шаҳр аз як қалъаи баланде иборат буд, ки дар соҳили дарёи ҳамноми худ Душанбе ҷойгир буд ва зиёда аз 10 ҳазор нафар аҳолӣ дошт.

Маҳаллаҳои шаҳри Душанбе аз рӯйи мансубияти касбӣ ва ҳам аз рӯйи ҷамъиятҳои миллӣ тақсим карда мешуданд. Дар маркази пойтахт якчандто мактабу корвонсаройҳо, ду мадраса ва дар аксари маҳаллаҳо масҷидҳо низ мавҷуд буданд.

Шаҳр дар ҷойи қамишзорҳо бунёд мешуд. Кӯчаҳои шаҳри навбунёд он солҳо пур аз чангу лой ва басо ҳам харобу абгор буданд. Солҳои пештар дар аксар маҳаллаҳои пойтахт миллатҳои мухталиф аз қабили мардуми ҳисориҳо, бухороиҳо, яҳудиҳо, ургутию уротеппагиҳо ва тотору урусҳо пайдо шуда, дар қатори тоҷикони маҳаллӣ дар пойтахт кору зиндагонӣ мекарданд.

Дар шаҳр масъалаи таъминоти аҳолӣ бо оби нӯшокӣ хело душворӣ дошт. Аз ин рӯ машкобҳо барои таъминоти аҳолӣ бо оби нӯшокӣ аз соҳилҳои дарёҳои Лучоб ва Душанбе об мекашониданд.

Оби нӯшокии поку зулолро машкобҳо ба мисли ширфурӯшони имрӯза ба дари хонаҳои мардум тавассути зарфҳои чӯбину аробаҳо мекашониданду ба муштариёни худ “оби дарё да биё, оби софу покиза да биё!” гӯён фарёд мекарданд. Агар ба касе оби нӯшокӣ зарур мешуд, онҳо ҳар рӯз дар вақти зарурӣ ба хонаи ӯ дастрас гардонида, сипас дар девори хонааш як хатти оддӣ мекашиданд, ки он маънои ҳисобу китоби байни обфурӯшу обхарро дошт.

Баъдтар солҳои 1933-1934 якчанд чоҳу қубурҳои об гузарониданд, ки он аз ду крани обкашонӣ иборат буд. Як сатил об ба ивази як таллон дода мешуд. Қувваи барқ низ вуҷуд дошт. Дар паси меҳмонхонаи ҳозираи “Вахш” як пойгоҳи барқӣ ҷойгир буд. Азбаски ҳавлиҳои каҷукилеби зиёде вуҷуд доштанд, мардум барои хӯрокпазӣ бештар аз оташ истифода мебурданд. Зимистон бо сандаливу бухорӣ хонаҳояшонро гарм мекарданд. Аксарияти сокинон бомҳо начаканд гуфта, тез-тез ба он намак мепошиданд.

Падару бобоёнамон ба мо нақл карданд, ки шаҳри Душанбе дар даврони мавҷудияти Иттиҳоди Шуравӣ хеле тараққӣ карда, бунёди биноҳои муосир ва хонаҳои баландошёна шурӯъ гардид. Шаҳр рӯз аз рӯз ободу зебо ва сабзу хуррам гардонида шуд. Дар гулгашту хиёбонҳояш бо гузашти айём дарахтони нодир ва чанорҳои сар ба афлок кашида пайдо шуданд. Хусусан чинорҳои хиёбони асосӣ – Рӯдакӣ (собиқ хиёбони Ленин) хеле хуб сабзида бо шукӯҳу шаҳомати худ ба ҳусни пойтахти мамлакат ҳусни дигареро зам намуданд, ки дар ягон шаҳри олам ин гуна чинорҳо нашъунамо наёфтаанд ва аз нигоҳи илми дендрологӣ, яъне дарахтшиносӣ низ нодиру аҷоиб ба назар мерасанд.

Солҳои 1924 -1929 шаҳр расман ба забони русӣ Дюшамбе ном дошт. Рӯзи 16 - уми октябри соли 1929 ба ифтихори доҳии пролетарҳои ҷаҳон Иосиф Виссарионович Сталин ба шаҳр номи Сталинобод дода шуд. Соли 1961 номи таърихии Душанбе боз ба шаҳр баргардонида шуд.

Душанбеи давраи Иттиҳоди Шуравӣ ҳамагӣ дар давоми якчанд сол аз як шаҳри хурду назарногир ва кӯчаҳои пурлою қамишзори зиёд ба яке аз калонтарин шаҳрҳои мутараққӣ ва пешрафтаи Осиёи Марказӣ табдил ёфт. Агар мо ба таърихи гузаштаи ин шаҳри зебою дилоро назар афканем, суратҳои кӯҳна хотираи ӯро нигоҳ медоранд, ки ӯ дар замони Шуравӣ чӣ гуна буду имрӯз бо мурури замон ва гузашти айём чӣ хел шудааст.

Феълан дар ҳудуди шаҳри Душанбе 16 боғ ва аз ин ҳам зиёдтар гулгаштҳои дилрабо ва майдонҳои мухталиф мавҷуданд. Бузургтарин боғ, ки онро “Боғи Истиқлол” мегӯянд, дар атрофи Маҷмааи “Истиқлол” ҷойгир аст. Он дар даврони соҳибистиқлолии кишварамон, яъне соли 2022 дар арафаи ҷашни бошукӯҳи 31- солагии Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон сохта ба истифода супорида шудааст.

Аз ҷониби берун атрофи онро дар маҷмуъ 14 деворнигораҳои андозаи 9 бар 5.20 метр иҳота намудаанд. Ҳудуди умумии майдон ва маҷмаа тақрибан 30 гектарро ташкил медиҳад.

Ҳар сол бо қарори Раиси шаҳри Душанбе мӯҳтарам Рустами Эмомалӣ Нақшаи чорабиниҳо оид ба шинонидани ниҳолҳо, дарахтону буттаҳои ороишӣ ва гулҳои мавсимию бисёрсола дар пойтахт дар мавсими тирамоҳу баҳор тасдиқ карда мешавад. Мутахассисони Институти ботаника, физиология ва генетикаи растании Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон омода мебошанд, ки оид ба риояи талаботҳои агротехникии шинонидани ниҳоли дарахтону буттаҳо ва гулҳои мавсимию бисёрсолаи интродуксияшуда вобаста ба хусусиятҳои ботаникии онҳо ва инчунин нигоҳубини онҳо тавсияҳои муфид пешниҳод намоянд.

Аҷаб шаҳри дилороӣ, Душанбе,

Хаёлам зеби дунёи Душанбе!

Бобозода Бақохоҷа - директори Институти ботаника, физиология ва генетикаи растании Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон

Шеъри “Шаҳрдор” аз муаллифи муосири тоҷик Дониёр Сангинӣ намунаи барҷастаи адабиёти муосир буда, дар он хислатҳои намунавии роҳбари ҷавон бо истифода аз образҳои классикӣ ва арзишҳои миллию маънавӣ тасвир мегарданд. Ин асар на танҳо як шеъри бадеӣ, балки инъикоси равандҳои муҳими иҷтимоию сиёсии Тоҷикистони муосир, хусусан рушди пойтахт – шаҳри Душанбе мебошад. Душанбе ҳамчун маркази сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар тӯли қариб як аср аз мавзеи хурди тиҷоратӣ ба шаҳри муосир табдил ёфта, дар давраи роҳбарии Раиси шаҳр, муҳтарам Рустами Эмомалӣ (2017–2025) ба пешрафтҳои назаррас ноил гардидааст.

Ҷавоне, ки ҷавонони ватанро раҳкушо бошад,

Чу фарри Рустами Дастон вуҷудашро зиё бошад.

Муаллиф дар шеъри “Шаҳрдор” Рустами Эмомалиро ҳамчун роҳнамои насли ҷавон тасвир мекунад. Калимаи “раҳкушо” ба нақши ӯ дар пешбурди ҷавонон тавассути ташаббусҳои иҷтимоӣ, аз қабили бунёди садҳо майдончаҳои кӯдакона ва варзишӣ дар Душанбе, ишора дорад, ки барои пешгирии тамоюли ҷалби ҷавонон ба гурӯҳҳои радикалӣ мусоидат кардааст. Ташбеҳ ба “фарри Рустами Дастон” харизмаи роҳбарии ӯро инъикос мекунад, ки дар таъйиноти муваффақонааш ба вазифаҳои Раиси шаҳри Душанбе (бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 4 апрели 2017, № 862) ва Раиси Маҷлиси Миллии Маҷлиси Олии Тоҷикистон (2020) зоҳир гардидааст. Афзоиши маҷмӯи маҳсулоти минтақавии Душанбе ба ҳисоби миёнаи солона 7,3% ва расидан ба 24,8 ҳазор сомонӣ ба ҳар нафар дар соли 2024 (1,9 маротиба зиёд нисбат ба 2016) далели равшани пешоҳангии ӯст.

Касе муҳтоҷу мазлум аст, аз хайраш шавад хурсанд,

Ба ҳар кас дӯсти бинмуд, сидқаш доимо бошад.

Ин байт дар шеъри “Шаҳрдор” хислатҳои инсондӯстонаи Рустами Эмомалиро таъкид мекунад. Даъвати ӯ дар соли 2019 ба сокинон барои гузориш додани камбудиҳои соҳаи тандурустӣ тавассути мессенҷерҳо ва почтаи электронӣ нишонаи муносибати шаффоф ва ғамхоронааш ба ниёзҳои мардум аст. Ин равиши инноватсионӣ ба беҳбуди хизматрасонии иҷтимоӣ, аз ҷумла сохтмони 49 муассисаи таълимӣ барои 85 ҳазор хонанда ва 22 иншооти тандурустӣ бо маблағи умумии 2,7 миллиард сомонӣ, мусоидат намуд. Ифодаи “сидқаш доимо бошад” ба ростқавлии ӯ дар иҷрои вазифаҳо ишора дорад, ки дар амалисозии 307 чорабинии Барномаи рушди иҷтимоию иқтисодии Душанбе (аз 1 марти 2018, № 78) бо маблағи 39,4 миллиард сомонӣ (112% аз нақша) зоҳир шудааст.

Замони шаҳрдори равнақи ҳар соҳа боло рафт,

Вуҷудаш тоза, дил поку барӣ аз кинаҳо бошад.

Муаллиф дар шеъри “Шаҳрдор” ба пешрафтҳои Душанбе дар давраи роҳбарии Рустами Эмомалӣ ишора мекунад. Калимаи “равнақ” бо дастовардҳои мушаххас, аз қабили афзоиши 3,1 маротибаи истеҳсоли маҳсулоти саноатӣ, таъсиси 580 корхонаи нав бо 19 ҳазор ҷойи корӣ ва сохтмони 3,4 миллион метри мураббаъ манзил дар солҳои 2017–2024, тасдиқ мегардад. Сохтмони 1145 иншоот бо арзиши 22,4 миллиард сомонӣ ва тасдиқи нақшаи генералии шаҳр бо қарори №212 (28 апрели 2017) нишонаи равшани шукуфоии пойтахт аст. Ифодаи “дил пок” ихлос ва поквиҷдонии ӯро дар таҳкими имиҷи байналмилалии Душанбе ҳамчун макони баргузории саммитҳои ҷаҳонӣ, намояндагиҳои дипломатӣ ва созмонҳои байналмилалӣ инъикос мекунад.

Ба ҳангоми ҷавони ибрате шуд баҳри ҳар раҳбар,

Ҳалиму меҳрубону сахтгири корҳо бошад!

Ин байт дар шеъри “Шаҳрдор” Рустами Эмомалиро ҳамчун намунаи роҳбари муосир тасвир мекунад. Хислатҳои “ҳалим” ва “меҳрубон” дар талошҳои ӯ барои беҳбуди инфрасохтори иҷтимоӣ, аз қабили сохтмони боғҳои фароғатӣ, майдонҳои варзишӣ ва навсозии низоми нақлиёти ҷамъиятӣ бо бунёди 192 км роҳ ва 207 истгоҳи нақлиётӣ бо маблағи 3 миллиард сомонӣ, зоҳир мегарданд. “Сахтгири корҳо” ба қатъияти ӯ дар амалисозии Барномаи рушд, аз ҷумла коҳиши талафоти барқ аз 27% ба 8,5% ва таҷдиди 5 зеристгоҳи барқӣ бо 195 миллион сомонӣ, ишора мекунад. Равиши инноватсионии ӯ ба идоракунӣ, аз қабили татбиқи консепсияи “Smart-City” ва таҳияи 25 лоиҳаи банақшагирии шаҳр, ӯро барои роҳбарон намунаи ибрат гардонидааст.

Фақат хидмат ба мардум мекунад – ин тӯҳфаи ирсӣ!

Ба хислат ботаҳаммул, ҷиддӣ, пок аз ҳар риё бошад.

Муаллиф дар шеъри “Шаҳрдор” хидмат ба мардумро ҳамчун арзиши асосии Рустами Эмомалӣ таъкид мекунад. Ишора ба “тӯҳфаи ирсӣ” ба анъанаҳои роҳбарии созандаи Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, пайванд аст, ки Рустами Эмомалӣ онро идома додааст. Сохтмони 49 муассисаи таълимӣ барои 85 ҳазор хонанда ва 22 иншооти тандурустӣ бо маблағи умумии 3,2 миллиард сомонӣ нишонаи хидматгузории ӯ ба сокинон аст. Хислатҳои “ботаҳаммул” ва “пок аз риё” дар ташкили дастаи муттаҳиди ҳамфикрон ва иҷрои 145%-и чорабиниҳои Барномаи рушд дар соли 2023 зоҳир мегарданд, ки ба баланд бардоштани сатҳи зиндагии аҳолӣ мусоидат кардааст.

Ҳакимона хамӯш аст ӯ, ҳақиқатро парастишгар,

Далер асту баазму ҷои ӯ дар дидаҳо бошад!

Дар шеъри “Шаҳрдор” ифодаи “ҳакимона хамӯш” хирадмандии Рустами Эмомалиро дар қабули қарорҳои стратегӣ, аз қабили таъсиси 110 коргоҳи нав бо 10 ҳазор ҷойи корӣ ва афзоиши содироти маҳсулот ба 672 миллион сомонӣ, инъикос мекунад. “Ҳақиқатро парастишгар” ба садоқати ӯ ба адолат ва шаффофият, аз ҷумла дар навсозии кӯчаҳо ва маҳаллаҳои Душанбе, ишора дорад. Калимаи “баазм” эътибори ӯро ҳамчун сиёсатмадори пухта нишон медиҳад, ки аз соли 2012 ҳамчун президенти Федератсияи футболи Тоҷикистон ва аз 2019 ҳамчун президенти Ассотсиатсияи футболи Осиёи Марказӣ фаъолият намуда, ба роҳёбии тими миллии футбол ба Ҷоми Осиё ва муваффақияти дастаи “Истиқлол” дар арсаи байналмилалӣ мусоидат кардааст. Ин дастовардҳо мавқеи ӯро дар дили мардум устувор намудаанд.

Ба панди қиблагоҳаш ҳаст содиқ доимо аз ҷон,

Зиҳи фармонбаре, к-аз бахт ҳоди Пешво бошад!

Ин байт дар шеъри “Шаҳрдор” садоқати Рустами Эмомалиро ба роҳнамоии Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, таъкид мекунад. Калимаи “қиблагоҳ” ба эҳтироми ӯ ба роҳбарияти кишвар ишора дорад, ки таъйиноти ӯ ба вазифаи Раиси Душанбе ҳамчун “муваффақтарин” арзёбӣ шудааст. Ифодаи “ҳоди Пешво” нақши ӯро дар таҳкими давлатдории навини миллӣ нишон медиҳад, ки бо рушди Душанбе ҳамчун маркази сиёсӣ ва иқтисодӣ, аз ҷумла афзоиши саҳми пойтахт дар ММД-и кишвар то 20% ва ташкили фазои мусоид барои сармоягузории хориҷӣ (32,4% аз маблағгузории Барномаи рушд), тасдиқ мегардад. Фаъолияташ дар вазифаи Раиси Маҷлиси Миллӣ ба беҳбуди сиёсати иқтисодӣ ва таҳкими равобити байналмилалӣ мусоидат кардааст.

Бигӯяд Дониёр аз қалб, пайрав бош бо ин мард!

Дуогӯем доим мо: нигаҳбонаш Худо бошад!

Дар байти ниҳоии шеъри “Шаҳрдор” муаллиф хонандаро ба пайравӣ аз Рустами Эмомалӣ даъват мекунад. Ифодаи “аз қалб” ихлоси муаллифро ба маҳбубияти Рустами Эмомалӣ дар байни сокинони Душанбе, ки бо меҳнати софдилонааш “эҳтиром ва муҳаббат”-и мардумро ба даст овардааст, инъикос мекунад. Талошҳои ӯ барои рушди варзиш, бунёди садҳо майдончаҳои кӯдакона ва варзишӣ, инчунин навсозии инфрасохтор, аз қабили сохтмони 635 ҳазор метри мураббаъ манзил дар соли 2024 (3,2 маротиба зиёд нисбат ба 2017), умедҳои ҷавононро ба ӯ афзун кардааст. Дуои “нигаҳбонаш Худо бошад” рамзи орзуи мардум барои идомаи пешрафтҳои Душанбе ва амнияти роҳбари он аст.

Шеъри “Шаҳрдор” намунаи барҷастаи шеъри муосир аст, ки дар он муаллиф Дониёр Сангинӣ хислатҳои идеалии роҳбариро бо воқеияти рушди шаҳри Душанбе пайванд медиҳад. Таҳлили байтҳо нишон медиҳад, ки образи тасвиршуда бо дастовардҳои воқеии Рустами Эмомалӣ, аз қабили афзоиши истеҳсоли саноатӣ (3,1 маротиба), навсозии инфрасохтор (192 км роҳ, 1145 иншоот), беҳбуди маориф (49 муассисаи таълимӣ) ва тандурустӣ (22 иншоот), инчунин рушди варзиш (роҳёбии тими миллии футбол ба Ҷоми Осиё), комилан ҳамоҳанг аст. Душанбе дар давраи роҳбарии ӯ (2017–2025) ба маркази устувори иқтисодӣ ва иҷтимоии Тоҷикистон табдил ёфта, саҳми он дар ММД-и кишвар 20%-ро ташкил медиҳад. Ин шеър на танҳо аз лиҳози бадеӣ, балки аз нигоҳи иҷтимоию фарҳангӣ низ арзишманд аст, зеро ормонҳои мардуми тоҷикро дар заминаи давлатдории навини миллӣ ва шукуфоии пойтахт инъикос мекунад. Фаъолияти Рустами Эмомалӣ, ки бо дастгирии Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон амалӣ шудааст, Душанберо ҳамчун оинаи Тоҷикистони муосир ва рамзи пешрафти миллӣ муаррифӣ менамояд.

ҚУРБОНОВА ШИРИН, - сарходими илмии Шуъбаи Шарқи Миёна ва Наздики Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИТ, доктори илмҳои таърих.

Душанбешаҳр сарзамини манзараҳои ҳамешасабз, диёри ҷавонмардони ватандӯсту худшинос, макони ҳаёти осоишта ва гулшани илму ирфон мебошад, ки рӯз аз рӯз зеботару ҷавонтар гашта истодааст. Агар ба таърихи ташаккул ва инкишофи ин шаҳри зебоманзар чашм дӯзем, дарк хоҳем кард, ки дар масири гузашти солҳо, роҳҳои гуногуни инкишоф, иттифоқи миллӣ ва ҷамъиятиро пушти сар кардааст, ки ҳар якеро дар саҳифаҳои таърих метавон бо ҳарфҳои заррин сабт кард.

Душанбеи зебои мо яке аз манбаъҳои асосии худмуайянкунӣ, аз ҷумла худшиносии миллӣ, ифтихори ватандӯстӣ ва шаъну шарафи шаҳрвандии мо, тоҷикон аст. Барои сиёсатшиносону сиёсатмадорон шаҳри Душанбе меҳвари сиёсату маъмурият, барои иқтисодчиён шаҳри шуғл, савдою саноат, барои меъморон шаҳри иншооту ёдгориҳо ва барои оммаи халқ шаҳри ваҳдату якдилӣ ва орзую омолҳо мебошад.

Санги асосии бозсозии Душанберо дар 34 соли истиқлоли давлатиамон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон гузоштаанд. Аз рӯзҳои нахустине, ки пойи мубораки ин фарзонафарзанди миллат ба пойтахт расид, гӯё, ки шаҳри хуфта бедор шуд, ободонӣ, созандагӣ ва бунёдкорӣ оғоз гашт. Нақшаҳои ояндасозонаи Пешвои миллатамонро фарзанди некманишу серғайрату ташаббускорашон - Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ дар амал татбиқ намуданд ва Душанберо дар муддати кӯтоҳ ба гулшаҳри афсонавии минтақа табдил доданд.

Раиси ҷавону ташаббускори шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ аз нахустин рӯзҳои ба шаҳрдорӣ расиданашон талошҳои зиёд ба харҷ доданд, то Душанбеи азизу ҷавонро ба шаҳре табдил диҳанд, ки тавонад бо дигар азимшаҳрҳои мамолики пешрафта дар рақобат бошад. Аз ҳамин хотир шаҳрдории Душанбе ҳамаи талошҳоро ба он равона кардааст, ки тамоми нозукиҳои санъати миллии шаҳрсозӣ ба инобат гирифта шуда, бо дурнамои 50-солаҳои баъдӣ рушд намояд.

Бояд гуфт, ки Душанберо ҳамчун пойтахти мамлакат давоми умри якасрааш 19 нафар роҳбариву шаҳрдорӣ намудаанд. Муҳтарам Рустами Эмомалӣ аз соли 2017 ба мақоми шаҳрдори Душанбе расида, давоми 8 сол ин зебошаҳри Тоҷикистонро воқеан ба яке аз беҳтарин шаҳрҳои олам табдил доданд.

Дар доираи иқдомҳои созанда ва бунёдкоронаи шаҳрдори ҷавони Душанбешаҳр имрӯз пойтахти мамлакат ба шаҳри маркази имконот ва ташаббусҳои созандаи ҷавонон мубаддал гардида, ҳамчун таҷасумгари симои воқеии миллат ва хонаи умеди тамоми тоҷикону тоҷикистониён, макони асосии баҳамоии ҷавонони кишвар ва хориҷи он маҳсуб меёбад.

Дар ин давра пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон – шаҳри Душанбе узви Ассамблеяи Байналхалқии Пойтахтҳо ва Бузургшаҳрҳо (МАГ), Ташкилоти Байналхалқии Бародаршаҳрҳо (МОГП), Ташкилоти Боулдер - Душанбе - Бародаршаҳрҳо (БДГП), Ташкилоти Умумиҷаҳонии Шаҳрҳои Муттаҳида ва Ҳокимиятҳои Маҳаллӣ (ВО ОГМВ), Федератсияи Умумиҷаҳонии Шаҳрҳои Туристӣ (WTCF) буда, тайи се соли охир боз бо 4 шаҳри ҷаҳон, аз ҷумла Сямэн, Чиндао, музофоти Хайнани Ҷумҳурии Мардумии Чин ва Ашқободи Ҷумҳурии Туркманистон муносибатҳои бародаршаҳриро ба роҳ монда, то имрӯз бо 22 шаҳри давлатҳои қитъаҳои Осиё, Аврупо, Амрико ва Африқо дар асоси созишнома ва дигар санадҳои меъёрӣ -ҳуқуқӣ робитаҳои бародаршаҳрӣ барқарор намудааст.

Бо мақсади дастгирии иҷтимоии ҷавонон ва баланд бардоштани савияи донишандӯзии онҳо қарорҳои Раиси шаҳри Душанбе “Дар бораи таъсис додани Стипендияи Раиси шаҳри Душанбе барои хонандагону донишҷӯёни муассисаҳои таҳсилоти умумӣ, ибтидоӣ ва миёнаи касбии шаҳри Душанбе” ва “Барномаи тарбияи ватандӯстӣ ва таҳкими ҳувияти миллии ҷавонон дар шаҳри Душанбе барои солҳои 2018 - 2022” ва 2023 - 2027 ба тасвиб расиданд.

Инчунин дар доираи дастгириҳои навбатии Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ қарори дахлдори Раиси шаҳри Душанбе аз 14 ноябри соли 2022, №611 дар бораи таъсиси ҷоизаи Раиси шаҳри Душанбе барои муҳаққиқони ҷавон дар самти илмҳои дақиқ, адабиёт, рӯзноманигорӣ, санъат, меъморӣ, техникаву технология ва инноватсияву ихтироъкорӣ ба тасвиб расид, ки соли 2023 нахустин маротиба 17 - нафар ҷавонони фаъоли касбу кори гуногуни пойтахт дар фазои мутантан бо ҷоизаи Раиси шаҳри Душанбе барои муҳаққиқони ҷавон дар самти илмҳои дақиқ, адабиёт, рӯзноманигорӣ, санъат, меъморӣ, техникаву технология ва инноватсияву ихтироъкорӣ сарфароз гардонида шуданд.

Имрӯз Душанбе на танҳо пойтахти мамлакат, балки хонаи умеди тамоми тоҷикони дунё буда, дар он намояндагони халқу миллатҳои гуногун дар оғӯши бародарию ҳамдигарфаҳмии осоишта зиндагӣ менамоянд. Маҳз ҳамин фарҳанги ҳамзистии мусолиматомези сокинони шаҳр буд, ки соли 2004 шаҳри Душанбе ба аввалин ҷоизаи Шаҳри сулҳи ЮНЕСКО дар минтақаи Осиё ва Уқёнуси Ором шарафёб гардид. Ин дастовард нишони он аст, ки Душанбе аз амнтарин шаҳрҳои ҷаҳон мебошад.

Фидокорию ояндаафрӯзии роҳбари нексиришту некрой ва кордону миллатфидо муҳтарам Рустами Эмомалӣ ва шоистакориҳояшон ҷиҳати гулпӯшгардонии пойтахт намунаи олии парастишу арҷгузории ҳадафи олии меҳанпарастисту дар олам назир надорад. Душанбеи нозанин аз баракати ин Шаҳрдори зебоиофар гулбасар шуд, нозанинтар шуд, шуҳрати даҳр шуд, ифтихори ҳар ватанпарвар шуд!

Оре, Шаҳрдори оқили мо муҳтарам Рустами Эмомалӣ давоми 8 сол тавонист манзилати Душанберо дар арсаи ҷаҳонӣ дар тамоми самтҳои афзалиятнок боло бубарад. Пойтахтамон чун маркази рушди илму маориф, муаррифи фарҳангу тамаддуни тоҷик, макони амну субот ва шукуфоӣ дар миқёси кишварҳои Осиё ба маркази бузурги маъмурӣ, иқтисодию тиҷоратӣ ва илмиву фарҳангӣ табдил ёфт.

Барои тамоми тоҷикони олам боиси ифтихору сарфарозист, ки соли 2021 Душанбе бо унвони «Пойтахти фарҳангии Иттиҳод-2021» мушарраф гардида буд. Барномаи байнидавлатии «Пойтахтҳои фарҳангии Иттиҳод» яке аз лоиҳаҳои калидии ИДМ буда, бо мақсади муаррифии фарҳангу тамаддун, имконияти сайёҳӣ, тавсеаи ҳамкории мутақобили судманд ва таҳкими бештари зарфияти фарҳангии ин давлатҳо ҳамчун майдони зеҳниву эҷодӣ идеяи фазои ягонагии фарҳангӣ ва гуфтугӯи тамаддунҳо амалӣ шудааст.

Ин унвони баланди пойтахт бар дӯши сокинонаш масъулияти бузурги ҳифзу муаррифии онро вомегузорад. Ҳар яки мо имрӯз муваззафем, ки фарҳанги баланди шаҳрнишинии худро ба меҳмонону дӯстони хориҷӣ нишон диҳем, онҳоро бо меҳмоннавозии самимонаи тоҷикии худ истиқболу гусел намоем, гулгашту хиёбонҳои зебо ва хонаву коргоҳҳои барҳавои худро тоза нигоҳ дорем, барои ба «шаҳри сабзу бехатар» табдил додани пойтахт ҳамеша дар паҳлуи Шаҳрдори зебоиофари худ муҳтарам Рустами Эмомалӣ бошем, бо сабзазору дарахтзоргардонӣ шаҳрамонро ба биҳишти ҳақиқии рӯйи Замин мубаддал гардонем, дар ҷойҳои ҷамъиятӣ фарҳанги волои муоширату муносибатро тарғибу риоя намоем. Ин таъкиди хирадмандонаи фарзонафарзанди тоҷикони олам, Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамеша бояд дар меҳвари фаъолияти ҳар сокини пойтахти зебоямон қарор бигирад: «Агар мо давлати сохибистиқлолу озоди худро дӯст дорем, дар навбатии аввал, бояд пойтахти онро ободу зебо гардонем, барои рушди он ҳама имконияту захираҳоро истифода барем ва исбот кунем, ки воқеан миллати тамаддунсозу фарҳангӣ, ободгару шаҳрсоз ва шаҳрнишину шаҳрдор ҳастем».

Дар умум бояд иброз намуд, ки имрӯз пойтахти мамлакат - шаҳри Душанбе ба яке аз шаҳрҳои зебову ором дар миқёси ҷаҳонӣ эътироф гардидааст, ки ин ҳама аз саъю талош ва иродаи қавии шаҳрдори ҷавони Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ гувоҳӣ медиҳад.

Ҳамин тавр, ҷавонони тоҷикро зарур аст, ки муҳтарам Рустами Эмомалиро идеали худ шуморида, қувваи бузурги ҷавониро дар роҳи омӯзиши илму дониш ва касбу ҳунар сарф намоянд. Зеро ояндаи давлату миллат ба умеди ҷавонони бонангу номус, ватандӯсту меҳанпараст ва худшиносу худогоҳ вобастагии калон дорад. Оянда аз они ҷавононе ҳаст, ки имрӯз барои шукуфоии ватани азизамон - Тоҷикистони сҳибистиқлолу соҳибихтиёр ва ҳуқуқбунёду демократӣ камари ҳиммат бастаанд.

БОЗОРОВА НУРАФШОН САРФИРОЗХОНОВНА ИНСТИТУТИ ЗАБОН ВА АДАБИЁТИ БА НОМИ РӮДАКИИ АМИТ

АДАБИЁТ

Раҳимов М. Душанбе- шаҳри рӯ ба рушд. Душанбе: Ирфон-2019

Сайфиддинов А. Таърихи шаҳрсозии Тоҷикистон. Душанбе: Матбуот-2016

Набиев Х. Маркази илму фарҳанг.

Душанбе: маҷаллаи “Фарҳанг”№3, соли 2020, саҳ.45-52

Қурбонов Ф. Шаҳрсозии муосир дар Тоҷикистон. Душанбе: Донишкадаи сохтмон ва меъморӣ, соли 2018

Вебсайти расмии шаҳрдории Душанбе: www.dushanbe.tj