Skip to main content

“Ҷавонон ояндаи давлату миллат, қувваи пешбарандаи ҷомеа ва захираи стратегии давлату Ҳукумати мамлакат мебошанд.”

Эмомалӣ РАҲМОН

Мусаллам аст, ки дар замони бархурди тамаддунҳо ва ҷаҳонишавии босуръат масъалаи худшиносии миллии ҷавонон ва такя ба ин қишри созандаву бунёдкори ҷомеа ҳамеша ва инчунин ба таври пайваста ба яке аз самтҳои асосии сиёсати феълии давлату ҳукумат ба шумор мераванд.

Зеро саҳми ҷавонон дар марҳалаи имрӯзаи рушди босуботи ҷомеа басо ҳам чашмрас аст. Чунки ҷавонон унсури таркибии ҳастии миллат ва рукни бунёдии мафкураи миллианд. Аз нигоҳи дигар фаъолияти рӯзмарраи ҷавонон ҳамеша бояд ба манофеи миллӣ ҷавобгӯ ва созгор бошад.Насли ҷавон низ бояд соҳибилм, эҷодкор, бофарҳанг, бомаърифат, меҳанпараст, меҳандӯст ва солимфикр ба камол расад.

Мо насли бузургсолро низ зарур аст, ки ҳамзамон ташаккули зеҳнӣ, илмӣ, хештаншиносиву худогоҳии миллии ҷавононро ривоҷу равнақ дода, дар ин замина месазад, ки дар вуҷудашон меҳру муҳаббат ба Ватану Модар, арҷгузорӣ ба арзишҳои миллӣ, таҳаммулпазирӣ ва ҳамзамон дурӣ аз бегонапарастиро маскан диҳем.

Мо ҳамагон аз як гиребон сар бароварда, бояд аз Ватани соҳибистиқлолу соҳибтамаддуни хеш ҳамеша ифтихор намоем ва ҳамзамон дар самти ҳифзи манфиатҳои он, дифои соҳибихтиёрӣ ва муҳофизати марзу буми Ватани азиз ва ҳамзистии осоишта ҳамеша ҳушёру бедор бошем. Чароғи меҳру муҳаббат ба Ватан дар замири ҳар яки мо – соҳибватанони асил бояд ҳамеша фурӯзон бошад.Муҳимтар аз ҳама, мо бояд ба наслҳи имрӯзу оянда дуруст фаҳмонему роҳ нишон диҳем, ки соҳибватан будан ифтихори бузург асту ба қадру манзалати ин неъмати бебаҳою муқаддас – Ватан – Модар ва соҳибистиқлолӣ расидан масъулияти ҷиддист.

Тавре, ки шоири Ватандӯсту ваҳдатсаро устод Абулқосим Лоҳутӣ гуфта:

Дар роҳи Ватан мурдан зиндагист,

Мурдан зиндагонӣ дар бандагист.

Лозим ба тазаккур аст, ки айни замон ҷавонони далери кишвар қишри созандаву бунёдкори ҷомеа маҳсуб ёфта, ба таври пайваста ва ҳамеша дар мадди назари Пешвои муаззами миллат, Президенти мамлакат, Ҷаноби Олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қарор доранд. Чунки ба андешаи мо дар ҳақиқат саҳеҳ будани таваҷҷуҳи пайвастаи давлату ҳукумат ба ҷавонони кишвар боиси он гардидааст, ки ҳаёти иҷтимоиву иқтисодии ҷомеа мо дар таҳавуллоти доимӣ қарор дошта бошад.Чунки ин неру ҳамеша ва дар ҳар давру замон созандаву бунёдкор мебошад ва садоқату муҳаббати ҷавонон ба Ватан дар шароити муосир беш аз ҳарвақта зарур мебошад.

Бояд гуфт, ки Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Ҷаноби Олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар симои ҷавонон ҳамеша парчамбардорон ва ояндасозони миллатро мебинанд. Аз ин рӯ, мавсуф ба таври пайваста таваҷҷуҳи ҷомеаро ба ин қишр ҷалб сохта, таълиму тарбия ва инчунин дастгирии онҳоро рисолати асосии миллат мешуморанд. Беҳуда нест, ки Пешвои муаззами миллат зимни яке аз баромадҳои худ аз ҷумла чунин гуфтаанд: ”Ҷавонон бояд аз ҳама қишрҳои ҷомеа бештар фаъол бошанд, ташаббусҳои созанда пешниҳод намоянд, рамзҳои давлатӣ, муқаддасоти миллӣ ва дастовардҳои Истиқлолиятро ҳифз кунанд, дар ҳаёти сиёсиву иҷтимоии Тоҷикистони азиз бо дасту дили гарм ва неруи бунёдгарона ширкат варзанд, амнияти давлат ва шарафу номуси ватандориро ҳимоя карда, худро аз ҳама хавфу хатарҳои номатлуби ҷаҳони муосир эмин нигоҳ доранд ва парчамбардори ин сарзамин марзу бум ва кишвари муқаддасамон бошанд”.

Дар фарҷом метавон гуфт, ки саҳми ҷавонон дар марҳалаи муосири рушди ҷомеа басо ҳам чашмрас аст. Зеро ҷавонон унсури таркибии ҳастии миллат ва рукни бунёдии мафкураи миллианд. Фаъолияти рӯзмарраи ҷавонон бояд ба манфиатҳои миллӣ мувофиқ ва ҷавобгӯй бошанд. Насли ҷавон бояд соҳибилм, эҷодкор, бомаърифат, серғайрату меҳандӯст ва меҳнатдӯсту солимфикр ба камол расанд. Инчунин ҷиҳати ташаккули зеҳнӣ, илмӣ, хештаншиносиву худогоҳии миллии ҷавононро ривоҷу равнақ дода, ҳамзамон дар ин замина месазад, ки дар ниҳодашон муҳаббат ба Ватану арҷгузорӣ ба арзишҳои миллӣ, таҳаммулпазирӣ ва дурӣ ҷустан аз бегонапарастиро ҷой диҳем.

РАҲИМЗОДА Алишер Орзу, номзади илмҳои математика, директори Институти математикаи АМИТ