Дарвоқеъ, таърих барои ҳар халқу миллат чеҳраҳоеро дар мароҳили гуногуни таърихӣ эҳдо мекунад, то бори сарҷамъӣ, хештаншиносӣ, танзим ва рушди миллатро ба дӯш дошта бошанд. Парвардигор барои миллати тоҷик ин гуна шахсияти шарифро дар симои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, асосгузори давлати навини тоҷикон, меъмори ваҳдат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Ҷаноби Олӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро арзонӣ дошт.
Аҳамияти таърихии Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳз дар ҳамин нуқта таҷассум ёфтааст, ки тавонист роҳбари наҷотбахшро ба халқи Тоҷикистон эҳдо намояд. Дар суханронии аввалини Пешвои миллат ба сифати Раиси Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олӣ ҳадафҳои аввалини стратегии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар қолаби гуфтаҳои “Ман ба шумо сулҳ меорам” ва “Ман тарафдори давлати демократӣ ва ҳуқуқбунёд мебошам” таҷассум гардида буданд. Аз ин рӯ, чун сухан дар бораи “Меъмори Ваҳдат”, “Бунёдгузори давлати навини Тоҷикистон”, “Тоҷикистони соҳибистиқлол” ва амсоли инҳо равад, симои бузурги сиёсию давлатӣ, раҳнамои миллати бузурги тоҷик, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон намоён мешавад.
Пешвои миллат дар яке аз суханрониҳои худ қайд намуда буданд, “Бояд ёдовар шуд, ки Иҷлосияи таърихии 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои барқарорсозии сохти конститутсионии кишвар ва эъмори давлати демократӣ ва ҳуқуқбунёду дунявии Тоҷикистон оғози устувор бахшид”. Имрӯз Пешвои миллат на танҳо амнияти сохтори конститутсионии кишварро таъмин намуданд, балки худ кафил ва ҳомии Конститутсия буда, барои эҷоди Консепсияи ҳуқуқии кишвар заминаи боэътимод гузоштаанд.
Муҳимтарин аркони давлатдорӣ ва заминаҳои сиёсати Президенти кишвар ба сифати Пешвои миллат, бешак эҳё ва наҷоти миллату давлат, заминагузори давлати навини Тоҷикистон ва такомулбахши рушди иқтисодию иҷтимоии ин кишвар ба пиндори мо дар нукоти зерин маънии худро ёфтааст.
Якум, Пешвои миллат низоми нави миллии ҳуқуқии кишварро бунёд гузошт. Дар радифи ба вуҷуд омадани заминаҳои нави ҳуқуқии ҳокимияти давлатӣ ва низоми нави идораи давлат (Парламенти дупалатагӣ, раъйпурсии умумихалқӣ, тақсимоти ҳокимият ба шохаҳо), ки асоси рушди минбаъдаи кишварро таъмин намуданд. Дар Тоҷикистон таҳти сарварии Пешвои миллат дар тамоми самтҳои муҳими ҳаёти ҷомеа тағйиротҳои куллӣ дар низоми ҳуқуқӣ ва эҷоди меъёрҳои нави ҳуқуқӣ ба миён омад, ки барои ташкили давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва роҳ ба сӯи иқтисодиёти бозорӣ имкониятҳои васеъро фароҳам овард.
Дуюм, низоми нави маориф ва ислоҳоти илм дар кишвар таҳти сарварии Пешвои миллат бори аввал дар таърихи давлатдории тоҷикон ба ҳам пайванд дода шуд. Имрӯз дар кишвари маҳбуби мо маориф ва илм расман ба ҳам пайванд буда, “решаҳо”-и рушди маориф аз илм “об менӯшанд”. Дар ин замина, барномаҳои нави таълимӣ таълиф гардида, низоми таълими миллӣ эҷод шуд. Зеро низоми мукаммал ва муназзами маориф дар ҳама давру замон ҷиҳати рушди ҷомеа ва давлат заминаи боэътимод мегузорад. Қабули Стратегияи рушди маориф, бунёд ва таъмири садҳо муассисаҳои таълимӣ, қабули низоми кредитӣ дар соҳаи маориф, таъсиси Комиссияи Олии Аттестатсионӣ барои ҳимояи рисолаҳои илмӣ шаҳодати гуфтаҳои болост.
Сеюм, муносибатҳои дипломатӣ дар шакли нави миллӣ ба роҳ монда шуда, имрӯз кишвари мо зиёда аз 185 мамлакати олам равобити дӯстона ва ҳасана дорад, ки асосгузори ҳамаи ин муносибатҳои хуби дипломатии мо Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон буда, аввалин маротиба дар таърихи тоҷикон Пешвои миллат дар ҷаласаи Ассамблеяи Генералии Созмони Милали Муттаҳид Тоҷикистонро ҳамчун давлати “соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявию ягона” муаррифӣ намуд.
Чорум, фарҳанги қадимаи тоҷиконро дар тарҳи нав муаррифӣ намуда, таҳти сарварӣ ва аз файзи сиёсати оқилонаи Пешвои миллат ба аҳли ҷаҳон тавассути сафарҳои ҳунарӣ ва намоишҳо халқи бузурги мо ҳунарҳои миллии худ ба монанди шашмақомсароӣ, рассомӣ, кандакорӣ, атласбофӣ, чакандӯзӣ, ва амсоли онро шинос намуданд.
Панҷум, низоми самаранок ва муназзами иқтисодии кишварро бунёд намуданд, ки дар натиҷа барои рушди намудҳои гуногуни моликият замина ба вуҷуд омад ва ин амал боиси тараққиёт ва рушди иқтисодии кишвар гардид.
Шашум, аз ҳама муҳим, Пешвои миллат дар зеҳну шуури мардуми Тоҷикистон андешаи миллӣ ва ба ин васила диди миллиро мундариҷ намуда дар зеҳни миллат ворид намудани тафаккури миллӣ аз ҷониби Пешвои миллат, ки худ на танҳо симои тоҷикона, сиёсати хоси тоҷикона ва ҳатто нигоҳи тоҷикона доранд ҳақиқати гуфтаҳои болост.
Китоби фазли туро оби баҳр кофӣ нест,
Ки тар кунам сарангушту сафҳа бишморам.
Дар ҳақиқат, барои тавсифи фазилатҳои муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳазорон саҳифаро пур кардан, боз кам аст. Мактаби давлатдории Пешвои миллат мактаби бузургест, ки ҳар лаҳзаи онро бояд омӯхт ва барои наслҳои оянда ҳамчун мактаби сиёсат, мактаби ватандӯстӣ, мактаби вафодорӣ ва созандагӣ ба мерос бояд гузошт. Имрӯзҳо мактаби давлатдории Эмомалӣ Раҳмонро марҳила ба марҳила сиёсатмадорони дунё омӯхта, таҷрибаи онро барои барқарор намудани сулҳу суботи давлатҳои ҷангзадаву азияткашида истифода мебаранд. Чунки Эмомалӣ Раҳмон - сиёсатмадори асил, абармарди қавиирода, бонангу номус, дурбину озодфикр тавонист ҷасурона ва хирадмандона давлатро баъди тороҷ ва сухтаву валангор шуданаш, бо мардуми азияткашидаи сарсону саргардон идора карда, ҳамагонро сарҷамъ намояд ва бо мухолифин ҳамчун бародари гумроҳгашта бо меҳру муҳаббат муроҷиат карда, нақшаҳои софдилонаи худро нисбат ба ояндаи ватану миллат равшан намояд ва ҳамагон бовар намуданд, ки ҳадафи асосии ӯ ба ҳамаи он бесарусомониҳо хотима додан ва барқарор намудани ваҳдати миллӣ дар кишвар аст. Ҷасуриву далерии Эмомалӣ Раҳмонро дар ҳар қадами сарварии ӯ дар тамоми ҷаҳон муаррифӣ гардид.
Бояд қайд намуд, ки ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ душвор аст, лекин нигоҳ доштани он аз он мушкилтар аст. Сарвари мо муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон давлатро барқарор намуда, онро нигоҳ дошта, барои рушду пешрафти он то имрӯз талош меварзанд. Сарвари моро дар байни кишварҳои дунё бо кори пурмаҳсулаш, фикру мулоҳизаҳои бунёдкоронаву навоварона ва дурандешонааш шинохтанд ва эътироф карданд.
Бо Сарвари худ рӯҳбаланд ҳастем, аз нигоҳдории миллат, рушди Ватан ва аз сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллатамон мефахрем ва пайваста шукргузорӣ аз он мекнем, ки тоҷикем ва аз Тоҷикистон ҳастем!
Ба ин марди Худо, эй халқи ман, шукрона бояд кард,
Дуои давлату ҷонаш ба ҳар як хона бояд кард.
Ба роҳи сулҳ рафта, зиндагӣ аҳлона бояд кард.
Ватан обод бо ин Сарвари фарзона бояд кард.
Шукр аз он, ки Ватани ободу озод дорем, шукри тамоми неъматҳои Ватани азизамон, шукри осоишу бунёдкорӣ, шукри он, ки бо дили ором, табъи болида, бо фикрҳои неку ояндасоз сар ба болини ноз мегузорем, зеро ҳар як фарди кишварамон, аз хурд то бузург боварии комил дорад, ки нафаре ҳаст амнияти моро нигоҳ медорад, намегузорад, ки ба пои миллати азизамон хоре халад, аминем, ки пуштибоне дорем, ки дар ҳама ҳолат нигоҳбонӣ аз миллат, сарзамин, фарҳанг, ватан ва муқаддасоти миллиамон мекунад.
Шамсзода Ҷамила – магистранти курси 1-уми шуъбаи Осиёи Ҷанубӣ ва Шарқии Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупоии АМИТ
