Парчами миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон яке аз рамзҳои муҳимтарини давлатӣ буда, ҳувияти миллӣ, истиқлолият ва ваҳдати миллиро таҷассум мекунад. Он 24 ноябри соли 1992 тасдиқ гардида, то имрӯз рамзи ваҳдати миллӣ, сулҳу оромӣ ва истиқлолияти давлати Тоҷикистон мебошад. Парчам дорои се рахи уфуқӣ — сурх, сафед ва сабз аст, ки дар маркази рахи сафед нишони тоҷ ва ҳафт ситораи тиллоӣ ҷойгир мебошанд. Ҳар як унсури парчам маънои амиқ дошта, таърихи бойи миллатро дар худ таҷассум мекунад.

Тавсифи парчам

Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистон аз се рахи уфуқӣ иборат аст:

1. Ранги сурх,

2. Ранги сафед,

3. Ранги сабз.

Дар маркази рахи сафед нишони тоҷ ва ҳафт ситораи тиллоӣ ҷойгир мебошад. Ин сохтор на танҳо рамзи миллиро нишон медиҳад, балки арзишҳои фарҳангӣ, таърихӣ ва сиёсии тоҷиконро низ ифода мекунад.

Маънои рангҳои парчам

1. Ранги сурх:

Ранги сурх рамзи мубориза барои озодӣ, истиқлолият ва қаҳрамонии мардуми тоҷик аст. Он ба таърихи пурмоҷарои миллат ишора мекунад, ки бо талошҳо ва фидокориҳо барои истиқлолият ва ҳифзи ваҳдат алоқаманд аст. Сурх инчунин рамзи нерӯи ҷисмонӣ, иродаи қавӣ ва қаҳрамонии миллатро таҷассум менамояд. Ҳамин тавр, ранги сурх нишондиҳандаи он аст, ки халқи тоҷик дар муборизаҳои худ барои зиндагии беҳтар қадамҳои устувор гузоштааст.

2. Ранги сафед:

Ранги сафед рамзи сулҳ, покӣ, адолат ва равшанӣ мебошад. Дар фарҳанги тоҷикон, сафед ҳамчун рамзи тозагии рӯҳу покизагӣ маънидод мешавад. Ин ранг ҳамчунин ба соҳаи кишоварзӣ, бахусус пахтакорӣ, ишора мекунад, ки як бахши муҳими иқтисодиёти кишвар аст. Пахта ҳамчун рамзи сарват ва некуаҳволии иқтисодӣ баёнгари саҳми бузурги мардуми тоҷик дар соҳаи истеҳсолот мебошад. Сафед дар фарҳанги миллӣ инчунин рамзи ростқавлӣ ва сулҳомезии миллатро ифода мекунад.

3. Ранги сабз:

Ранги сабз рамзи ҳаёт, табиат ва рушду инкишофи кишвар аст. Сабз ин рамзи кишоварзӣ, ки соҳаи калидии иқтисодиёти Тоҷикистон мебошад, ба шумор меравад. Сабз ҳамчунин рамзи рушд ва ҳаёт аст ва маънии навсозии иқтисодӣ ва барқарорсозии муваффақияти Тоҷикистонро дорад. Дар фарҳанги тоҷикон сабз инчунин рамзи ҷавонӣ, шукуфоӣ ва шодобии зиндагӣ мебошад. Бахусус, сабз баёнгари муҳити зебои табиати кишвар ва алоқамандии мардуми тоҷик бо табиат аст.

Тоҷ ва ҳафт ситора

Дар маркази рахи сафед тоҷ ва ҳафт ситораи тиллоӣ ҷойгир шудаанд. Тоҷ рамзи соҳибихтиёрӣ, ҳокимият ва истиқлолияти давлатӣ мебошад. Он рамзи худшиносӣ ва мақоми баланди миллати тоҷикро ифода мекунад. Ҳафт ситора, ки дар болои тоҷ ҷойгир шудаанд, рамзи хушбахтӣ, саодат ва камолоти миллат мебошанд. Дар фарҳанги тоҷикон рақами ҳафт дорои маънои хос аст, ки ба нишони камолоти рӯҳӣ, муваффақият ва фаровонӣ ишора мекунад. Ин рақам дар мазҳаб ва фолклори мардуми тоҷик мақоми махсус дорад ва рамзи саодат, комёбӣ ва пешрафт аст.

Таърихи парчам

Таърихи парчами Тоҷикистон бо истиқлолияти давлатӣ ва ифодакунандаи фарҳангу таърихи бойи миллат алоқаманд аст. То қабули парчами кунунӣ, Тоҷикистон ҳамчун як ҷумҳурии иттиҳодии СССР парчами дигар дошт, ки тарҳи он ба дигар ҷумҳуриҳои шӯравӣ монанд буд. Пас аз эълони истиқлолият дар соли 1991, зарурати қабули рамзҳои миллӣ, ки истиқлолият, ваҳдати миллӣ ва арзишҳои тоҷиконро таҷассум кунанд, пайдо шуд. Дар натиҷа, 24 ноябри соли 1992 парчами нав тасдиқ гардид, ки ҳамакнун рамзи ифтихори миллӣ ва нишони давлати мустақил мебошад.

Нақши парчам дар ҳаёти иҷтимоиву фарҳангии тоҷикон

Парчами миллии Тоҷикистон дар ҳаёти иҷтимоӣ ва фарҳангии мардуми кишвар нақши хеле муҳим дорад. Он дар ҳамаи чорабиниҳои расмӣ, давлатӣ ва ҷашнҳо барафрохта мешавад ва ҳамчун рамзи ягонагӣ ва истиқлолияти миллӣ ҳифз мегардад. Ҳар сол 24 ноябр Рӯзи парчами миллӣ ҷашн гирифта мешавад, ки мардуми кишвар онро бо эҳтиром ва фахр таҷлил мекунанд. Дар ин рӯз дар саросари кишвар маъракаҳо, намоишҳо ва чорабиниҳои зиёде доир мегарданд, ки бо парчами миллӣ алоқаманданд. Ин ҷашн барои таҳкими худшиносӣ ва ифтихор аз давлатдории мустақил нақши калидӣ мебозад.

Маънои фарҳангии парчам

Парчами Тоҷикистон танҳо як рамзи давлатӣ нест, балки аломати ифтихор ва худшиносии миллӣ барои ҳар як шаҳрванди кишвар мебошад. Ҳар як қисми парчам — рангҳо ва нишонаҳои он — таърихи пурғановат, суннатҳо ва арзишҳои миллати тоҷикро ифода мекунанд. Тоҷ ҳамчун нишони соҳибихтиёрӣ ва ҳафт ситора ҳамчун рамзи саодат ва шукуфоии миллат ифтихори миллӣ ва ваҳдатро дар байни мардум афзун месозад. Дар заминаи парчам, мардуми Тоҷикистон имконият доранд, ки бо гузаштаи худ пайванданд ва бо ифтихор ба оянда назар кунанд.

Мавқеи парчам дар муаррифии давлат

Парчами миллӣ дар арсаи байналмилалӣ рамзи шинохти Тоҷикистон мебошад. Он дар намояндагиҳои дипломатӣ, биноҳои давлатӣ ва чорабиниҳои байналмилалӣ барафрохта мешавад. Инчунин, парчам дар мусобиқаҳои варзишӣ, конференсияҳо ва чорабиниҳои фарҳангӣ баёнгари ифтихор ва ҳувияти миллии тоҷикон аст. Парчам ҳамчунин ҳамчун рамзи сулҳ ва дӯстии тоҷикон дар муносибат бо дигар давлатҳо қабул гардида, ифтихор ва якдилии миллатро таъкид мекунад.

Хулоса

Парчами миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон як рамзи пурқувват ва ифтихори миллӣ аст, ки таърихи бой ва маънои амиқ дорад. Он рамзи ваҳдат, сулҳ, худшиносӣ ва истиқлолият мебошад ва на танҳо дар дохили кишвар, балки дар сатҳи байналмилалӣ низ ҳамчун нишони шинохти Тоҷикистон пазируфта шудааст. Барои ҳар як шаҳрванди тоҷик, парчами миллӣ на танҳо як рамзи давлатӣ, балки як пайванд бо гузаштаи пурифтихор, ваҳдат ва умеди ояндаи беҳтар мебошад. Рангҳо ва нишонаҳои парчам тамоми арзишҳои миллатро таҷассум намуда, барои рушди устувор ва шукуфоии давлати мустақил талқин мекунанд.

Ходими пешбари илмии Институти физикаю техникаи ба номи С.У. Умарови АМИТ н.и.т. А.Д. Бахдавлатов

Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки аз 16 ноябр то 2 декабри соли 1992 дар Қасри Арбоби шаҳри Хуҷанд баргузор шуд, яке аз чорабиниҳои муҳим ва сарнавиштсози таърихи навини давлатдории тоҷикон ба шумор меравад. Ин иҷлосия дар шароити ҳассоси сиёсиву иҷтимоӣ баргузор шуда, ба барқарорсозии сохти конститутсионӣ, таҳкими сулҳу ваҳдат ва рушди минбаъдаи кишвар замина гузошт.

Шароити таърихӣ ва омилҳои баргузории иҷлосия

То соли 1992, Ҷумҳурии Тоҷикистон пас аз фурӯпошии Иттиҳоди Шӯравӣ дар ҳолати буҳрони амиқи сиёсӣ ва ҷанги шаҳрвандӣ қарор дошт. Низоъҳои дохилӣ, ихтилофи манфиатҳо байни нерӯҳои сиёсии гуногун ва вазъи вазнини иқтисодӣ ба амнияти миллӣ ва ягонагии кишвар таҳдид мекарданд. Ин шароит на танҳо сохтори давлатдориро заиф намуда буд, балки эътимоди мардумро ба ҳукумати марказӣ коҳиш дода буд. Дар чунин вазъият, зарурати қабули тадбирҳои фаврӣ барои барқарор кардани сохти конститутсионӣ ва сулҳ ба миён омад.

Иҷлосияи 16-ум бо ташаббуси нерӯҳои мухталиф ва бо дастгирии ҷомеаи байналмилалӣ даъват гардид. Ин иҷлосия ба хотири пешгирии фоҷиаи миллӣ ва ҳалли мусолиматомези ихтилофот як платформаи муҳим барои музокироти тарафҳои мухталиф гардид. Бо вуҷуди мушкилоти зиёд, иҷлосия тавонист пояҳои сулҳро гузорад, ки ин худ як дастоварди бузурги сиёсиву фалсафӣ маҳсуб меёбад.

Қарорҳо ва натиҷаҳои иҷлосия

Дар ҷараёни иҷлосия як қатор қарорҳои муҳим қабул гардиданд, ки барои таҳкими давлатдорӣ ва таъмини сулҳу субот нақши асосӣ бозиданд:

1. Интихоби Раиси Шӯрои Олӣ: Дар иҷлосия Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардид. Интихоби ӯ ҳамчун роҳбар на танҳо ба суботи сиёсӣ ва барқарории сулҳ дар кишвар мусоидат кард, балки ба ҷомеа умед бахшид, ки як шахсияти қавӣ ва дорои диди стратегӣ роҳбарии кишварро ба уҳда гирифтааст.

2. Қабули рамзҳои давлатӣ: Дар иҷлосия рамзҳои миллии Тоҷикистон – Парчам ва Нишони давлатӣ – қабул шуданд, ки онҳо нишонаи истиқлолияти миллӣ ва худшиносии давлатдории навини тоҷикон мебошанд. Ин рамзҳо ҳамчун василаи муттаҳидсозии миллат нақши муҳим бозиданд.

3. Қонуни «Дар бораи гурезаҳо»: Қабули ин қонун ба ҳалли мушкилоти гурезаҳои зиёд, ки дар натиҷаи ҷанги шаҳрвандӣ маҳалли зисти худро тарк карда буданд, нигаронида шуда буд. Ин иқдом ифодакунандаи ҷанбаи инсондӯстии ҳукумат ва талош барои барқарор кардани эътимоди мардум ба давлат буд.

4. Авфи умумӣ: Барои коҳиш додани шиддати вазъи сиёсӣ ва барқарории сулҳ авфи умумӣ эълон карда шуд, ки ба коҳиши ихтилофоти дохилӣ мусоидат намуд. Авфи умумӣ на танҳо амали ҳуқуқӣ, балки як амали ахлоқӣ буд, ки дар заминаи он сулҳ асос ёфт.

5. Муҳокимаи масъалаҳои сиёсӣ ва иҷтимоӣ: Дар иҷлосия масъалаҳои муҳими сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоӣ баррасӣ гардиданд, ки онҳо барои рушди минбаъдаи кишвар заминаи мусоид фароҳам оварданд. Таваҷҷуҳи махсус ба ислоҳоти иқтисодӣ ва коҳиши таъсири ҷанги шаҳрвандӣ ба ҷомеа зоҳир гардид.

Аҳамияти иҷлосия

Иҷлосияи 16-ум дар худ на танҳо як воқеаи сиёсӣ, балки таҷассумгари фалсафаи ваҳдати миллӣ ва ҳамзистии осоишта буд. Ин иҷлосия нишон дод, ки дар вазъиятҳои мураккаб ва пуршиддат ҳамеша роҳи ҳалли мусолиматомез вуҷуд дорад. Бо қабули қарорҳои муҳим ва муттаҳидсоз, иҷлосия ифодагари он шуд, ки инсон, ҳамчун мавҷуди оқил ва дорои виҷдон, қодир аст дар вазъияти мушкил роҳи адолат ва осоиштагиро интихоб кунад.

Сулҳ, ки ҳамчун як арзиши олии инсонӣ шинохта шудааст, дар доираи ин иҷлосия на танҳо як ҳадаф, балки як василаи расидан ба адолат ва баробарии иҷтимоӣ шуд. Ин нуқтаи назар ба куллӣ равиши нави ҳалли низоъҳоро дар ҷомеаи тоҷикон муаррифӣ кард.

Иҷлосияи 16-ум на танҳо як рӯйдоди таърихӣ, балки нуқтаи гардиш дар таърихи муосири Тоҷикистон гардид. Бо шарофати қарорҳои ин иҷлосия, кишвар аз гирдоби ҷанги шаҳрвандӣ раҳо ёфт ва ба роҳи осоиштаву бунёдкорӣ қадам ниҳод. Он ҳамчунин заминаи ҳуқуқӣ ва сиёсии рушди ҷомеа ва таҳкими ҳокимияти давлатиро таъмин намуд.

Иҷлосия ба ҷаҳониён нишон дод, ки тоҷикон қодиранд мушкилоти дохилии худро бо роҳҳои мусолиматомез ҳал кунанд ва ба сулҳу ваҳдат бирасанд. Ин таҷриба баъдтар ҳамчун намунаи муваффақи ҳалли низоъҳои дохилӣ эътироф гардид.

Иҷлосияи 16-ум ба барқарории эътимоди байни шаҳрвандон ва ҳукумати нав мусоидат намуд. Он роҳро барои ислоҳоти сиёсиву иқтисодӣ ва татбиқи барномаҳои муҳим дар самти рушди кишвар ҳамвор сохт. Аз ҷумла:

• Барқарор кардани сохторҳои давлатдорӣ;

• Таҳкими ҳокимияти марказӣ;

• Рушди ҳамкориҳои байналмилалӣ ва ҷалби кӯмакҳои хориҷӣ барои барқарорсозии кишвар;

• Соҳибшавии кишвар ба истиқлолияти воқеӣ дар сиёсати дохилӣ ва хориҷӣ;

• Мусоидат ба ташаккули фарҳанги сиёсии нав, ки ба ҳамзистии осоишта ва эҳтироми ҳуқуқу озодиҳои инсон асос ёфтааст.

Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар таърихи давлатдории тоҷикон ҳамчун рӯйдоди таърихӣ боқӣ мемонад. Он на танҳо сулҳу ваҳдатро ба кишвар баргардонд, балки рушди устувори онро таъмин намуд. Қарорҳои ин иҷлосия то имрӯз ҳамчун заминаи мустаҳками ҳуқуқӣ ва сиёсӣ барои рушди Тоҷикистони соҳибистиқлол хизмат мекунанд.

Дарси асосии иҷлосия ин аст, ки сулҳу ваҳдат на танҳо ҳадаф, балки василаи асосии расидан ба ҷомеаи пешрафта мебошад. Ин таҷриба нишон дод, ки бо истифода аз ақлу хирад, ҳамоҳангӣ ва ахлоқ метавон ба ҳар гуна мушкилот ғалаба кард.

Институти физикаю техникаи ба номи С.У.Умарови АМИТ Имом М.Ш., Баҳромзод Р.

Мутобиқи моддаи 3-и Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон яке аз рамзҳои давлатии Тоҷикистон Парчам пазируфта шудааст. Парчами давлатӣ тамоми сокинони кишварро ба ифтихор аз давлату давлатдорӣ, таҳкими истиқлолияти миллӣ, ҳифзи дастовардҳои он ва пеш аз ҳама, Ваҳдати миллӣ ва саъйу талоши пайваста ба хотири ободию осудагии сарзамини аҷдодӣ раҳнамун месозад. Бо шунидан ва ба забон овардани вожаҳои Ватан, Парчам, Нишон, Суруди миллӣ, Забони давлатӣ, Президент, марзу буми воҳиди Тоҷикистон касро беихтиёр ҳисси меҳанпарастию ифтихор аз Ватану ватандорӣ фаро мегирад ва чунин эҳсосоти гарм, махсусан дар замони соҳибистиқлоли Тоҷикистони азиз, зери мавҷҳои Парчами давлатӣ боз ҳам фараҳбахшу гуворо ба ҷилва меоянд.

Таърих гувоҳ аст, ки Парчам ҳанӯз аз замонҳои хеле қадим рамзи давлатдорӣ, шукӯҳу ифтихор ва нангу номуси миллати тоҷик буд, чунки давлатсозӣ ва давлатдории тоҷикон дорои таърих ва анъанаҳои қадима мебошад. Аҷдодони мо ҳанӯз дар замони Каёниён соҳиби дирафше буданд, ки ифодагари мавҷудияти давлати онон буд. Тибқи маълумоти сарчашмаҳои таърихӣ аввалин Парчами тоҷикон “Дирафши Ковиён” ном дошт, ки он ҳамчун рамзи ягонагии давлатдории Ориёӣ пазируфта шудааст ва ин Дирафши Ковиён то замони суқути давлати Сосониён Дирафши миллӣ ва давлатии ин халқи фарҳангсолору куҳанбунёд буд.

Хушбахтона, баъди садсолаҳо бо шарофати ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ миллати тоҷик аз нав соҳиби Парчами миллӣ гардид. Дар баробари ин, Истиқлолияти давлатӣ ба мо барои таҷлили тамоми ҷашнҳои таърихӣ ва миллиамон, аз ҷумла гиромидошти Парчам ва дигар рамзҳову муқаддасоти Ватанамон шароити хеле мусоид фароҳам овард.Парчами давлатии Тоҷикистон ҳамқадами соҳибистиқлолии кишвар буда, дар баробари Конститутсия, Нишони давлатӣ, Суруди миллӣ ва асъори миллӣ аз шумори рамзҳо ва муқаддасоти давлат маҳсуб меёбад.

Бояд тазаккур дод, ки қабули Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон таърихи худро дорад. Парчами нави давлатии ҷумҳурии соҳибистиқлоли Точикистон дар сессияи Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон 24-ноябри соли 1992 тасдиқ карда шудааст.Барои таҳияву пешниҳод ва қабули рамзҳои нави Точикистони соҳибистиқлол муддати ду сол неруи эҷодӣ сарф гардид. Аввалҳои соли 1990 аз ҷониби Шӯрои Олии Республикаи Советии Сотсиалистии Тоҷикистон барои таҳия намудани рамзҳои нави давлатӣ, озмун эълон карда шуд ва дар ин озмун тахминан 250 нафар ширкат варзиданд. Вобаста ба таҳияи рамзҳои нави давлатӣ комиссияи махсус ташкил карда шуд, ки сарварии ин комиссияро президенти ҳамонвақтаи Акадамеяи илмҳои Тоҷикистон ба уҳда дошт. Аз ҷониби муаллифон ва гурӯҳҳои эҷодии тамоми минтақаҳои ҷумҳурӣ вобаста ба лоиҳаи рамзҳои нави давлатӣ зиёда аз дусад пешниҳод ворид гардид. Аз тарафи муаллифон лоиҳаи Парчами давлатӣ, ҳамчун матои росткунҷаи серахаи рангаи уфуқӣ, иборат аз ранги сурх, сафед ва сабз пешниҳод шуд, ки рахи ранги сафед якуним баробари рахҳои ранги сурх ва сабз ва бари матоъ бошад якуним баробари дарозии онро ташкил мекард.

Дар аввал ба сифати ангораҳои асосӣ муаллифон дар Парчами давлатӣ нақши шер, тоҷ ва ситораҳоро нақшнигорӣ намуданд. Нақши шер аз анъанаҳои форсу точик сарчашма гирифта, бохирадӣ, ҷасурӣ ва адолатро ифода менамуд. Баъд аз ин гурӯҳи корӣ дар Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҷойи нақши шер нақши тоҷ ва ҳафт ситораро ҷой намуд. Нақши тоҷ, ки дар Парчами давлатии Ҷумҳурии Точикистон ҷой дода шуд, ин рамзи давлатдории халқи тоҷдори тоҷик, яъне тоҷ муттаҳидсозии давлату миллатро таҷассумгар мебошад. Дар баробари нақши тоҷ дар Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон нақши ҳафт ситора дар қисми болои тоҷ дар шакли нимдоира ҷой карда шудааст, ки рақами ҳафт ҳамчун рақами муқаддас ва оварандаи хушбахтӣ маънидод карда мешавад. Дар аввал ба ақидаи муаллифони Парчами давлатӣ, ҳафт ситора ҳамчун ифодагари ҳафт шоири барҷастаи форсу точик маънидод шуда буд. Ҳоло бошад, ҳафт ситора, ин ифодагари ҳафт минтақаи таърихию мадании кишвари азизамон Точикистон мебошад, яъне Суғд, Зарафшон, Ҳисор, Рашт, Вахш, Хатлон ва Бадахшон. Дар давраи фаъолияти комиссия оид ба пешниҳоди лоиҳаи рамзҳои давлатӣ, Ҷумҳурии Тоҷикистон 9-сентябри соли 1991 соҳибистиқлолии худро ба даст овард, ки муаллифон бо дарназардошти ташкилшавии давлати навини тоҷикон ва ба даст овардани истиқлолият, арзишҳои миллии таърихию фарҳангии халқамонро ба назар гирифта, ранги сурхро, ки дар Парчами давлатӣ ҷой дода шудааст, ҳамчун ифодагари мубориза ва ҷоннисориҳои халқ дар роҳи озодӣ ва истиқлолият, ранги сафед – бахту иқболи сафед, нияти неки халқамон ва ранги сабз – саъю кӯшиш ва заҳмату меҳнати халқ, ки аз он кишварамон сабзу хуррам мешавад, маънидод карда шуд. Дар таърихи 24-ноябри соли 1992 гурӯҳи корӣ оид ба таҳияи рамзҳои нави давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон, ба сессияи 16-уми Шурои Олии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд Парчами нави давлатиро ба муҳокимаи вакилони халқ пешниҳод намуданд.

Ҳамон лоиҳаи Парчами давлатӣ, ки таҷассумгари таърих, фарҳанг ва арзишҳои миллии халқамон мебошад ва имрӯз мо онҳоро дар Парчами давлати Ҷумҳурии Тоҷикистон мебинем, дар Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд бо сарварии раиси навинтихобгардидаи Шӯрои Олии Тоҷикистон аз ҷониби вакилони халқ якдилона барои қабули он ҳамчун Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон овоз дода шуд. Рӯзи дигар, яъне 25 ноябри соли 1992 рамзи нави давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон–Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба толори маҷлис ворид карда шуд ва аввалин маротиба раиси тозаинтихоби ҳамонвақтаи Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар назди Парчами давлатӣ сари таъзим фуруд оварда, қасам ёд намуданд. Бояд қайд намуд, ки пас аз ин, Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар болои бинои қасри Арбоб дар шаҳри Хучанд, ки дар он ҷо Иҷлосияи таърихии 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардида буд, барафрохта шуд. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо мақсади эҳтиром ва қадршиносӣ, инчунин садоқат ба яке аз рамзҳои асосии давлат – Парчами Тоҷикистон, бо фармони худ аз 20-уми ноябри соли 2009 рӯзи 24-уми ноябрро Рӯзи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон доштанд ва бо истифода аз ҳуқуқи ташаббуси қонунгузории худ лоиҳаи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи ворид намудани тағйиру иловаҳо ба Қонун «Дар бораи рӯзҳои ид»-ро ба Парлумони ҷумҳурӣ пешниҳод намуданд. Боиси хушҳолист, ки бо қабули Қонуни мазкур ҳар сол 24 ноябр ҳамчун Рӯзи иди Парчами давлатӣ бо ифтихору сарбаландӣ аз давлату давлатдории миллати тамаддунсози худ ҷашн гирифта мешавад.

Ба хотири мақому манзалати Парчам дар рукни давлатдорӣ Сарвари давлат ғояи бунёди манораи бузурги Парчамро пешниҳод намуданд, ки аз тарафи умум ҷонибдории комил ёфт. Дар дуюмин солгарди рӯзи Парчами давлатии Тоҷикистон маросими бунёди манораи бузурги Парчам оғоз гардида, дар давоми як сол ба анҷом расид. Дар санаи 30-юми августи соли 2011-ум дар маркази шаҳри Душанбе Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар пояи 165 метр парафшон гардид. Баландии худи Парчам 30 метр ва дарозӣ ё паҳноии он 60 метр мебошад. Парчами мо нишонаи бақои миллат, давлат, ваҳдат ва ҳувияти миллӣ ва яке аз беҳтарин василаҳои тарбияи насли наврас дар руҳияи ватандорӣ, ифтихор аз миллати хеш ва ҳифзи арзишҳои волои таърихию фарҳангии халқамон мебошад. Парчами давлатӣ аз зумраи муқаддасотест, ки фарзандони Ватан бо он қасам ёд мекунанд ва дар назди он бо нишони эҳтиром сар фуруд меоранд. Муносибати эҳтиромона ба рамзҳои давлатӣ, аз ҷумла Парчами миллӣ бояд вазифаи муқаддаси ҳар фарди ҷомеа ва қадрдонии онҳо барои ҳар як шаҳрванди кишвар сарчашмаи ифтихор ва арҷгузорӣ ба миллат ва давлату давлатдорӣ бошад. Аз ин рӯ, моро мебояд имрӯз ва ҳама рӯз аз Парчами миллии худ ифтихори комил дошта бошем, бо азму иродаи созанда дар қатори дигар муқаддасоти миллӣ Парчами давлатии худро ҷовидона нигоҳ дорем, эҳтироми онро ҳамчун яке аз рамзҳои давлатдории миллӣ ва истиқлолият ба ҷо орем, мақому манзалат ва нақшу эътибори онро ҳамчун яке аз нишонаҳои давлатдорӣ ба фарзандон ва умуман кулли ҷомеа талқин намоем. Чанд рӯз муқаддам мо Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистонро ҷашн гирифтем.

Дар иртибот бо ин мехостем таъкид намоем, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон эълом доштаанд: «Мо дар зарфи 33- сол бо саъю талоши ватандӯстонаи кулли мардуми шарафманди тоҷик пойдевори устувори давлатдории миллии худро гузоштем ва минбаъд низ зери Парчами давлатӣ ояндаи дурахшон ва ободиву пешрафти ин сарзаминро таъмин намуда, барои халқи азизи Тоҷикистон зиндагии пурсаодатро муҳайё хоҳем кард». Итминони комил дорем, ки мо таҳти ҳидоятҳои хирдмандонаи Пешвои муаззами миллат ва бо партавафшонии Парчами миллии хеш ба ин ҳадафҳо мерасем. Аз фурсати муносиб истифода бурда ҳамаи ҳамватанони азизро бо ин ҷашни фархунда табрику таҳният мегуям!

Хоҷаев Ҳикматулло Ҳимматович. Муовини директори Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои АМИ

Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон пас аз соҳибистиқлол гардиданаш дар ҳама соҳаҳои хоҷагии халқ дигаргуниҳои куллиро ба манфиати халқу давлат равона сохта, то санадҳои меъёрии ҳуқуқие, ки муносибатҳои ҷамъиятиро танзим мекунад, қабул ва мавриди амал қарор дод.

Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун рамзи истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва муқадасоти миллӣ ба шумор меравад ва ин пеш аз ҳама дар моддаи 3-и Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ифодаи худро ёфтааст.

Ҳар сол рӯзи 24 ноябрро дар мамлакат ҳамчун рӯзи парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷашн гирифта мешавад. 24-майи соли 2011 маҳз бо иқдоми Президенти Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ раҳмон ба муносибати 20-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар пойтахти кишвар шаҳри Душанбе рамзҳои давлатӣ парчам ва нишон поягузорӣ шуданд ва парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон имрӯз ба баландии 165 метраи худ дар ҷаҳон ҷои аввал истода, дар китоби “Рекордҳои Генес” сабти ном шудааст.

Албата ин ифтихори бузурги миллати куҳанбунёди тоҷик ва дастоварди истиқлолияти кишварамон мебошад.

Парчами миллӣ, аввалин рамзи худшиносӣ ва муаянкунандаи қудрати сиёсӣ маҳсуб мешавад. Тоҷикон, ки яке аз миллатҳои соҳибтаъриху тамаддун дар ақсои олам шинохта шудаанд, дар аввалин марҳилаҳои давлатдории худ дорои пачам буданд. Далели ин нуқта достони “Коваи оҳакнгар”- “Шоҳнома”-и безаволи Абулқосим Фирдавсӣ мебошад.

Парчами аввалини давлати Тоҷикон парчами умумии Иттиҳоди Ҷамоҳири Шӯравии Сотсиалистӣ буд. Пайдоишаш аз соли 1922 ба шумор мерафт. Ҷумҳурии Шӯравии Сотсиалистии Тоҷикистон бори аввал соли 1929 ва маротибаи дуюм 24 феврали соли 1931 Конститутсияи худро қабул кард, ки моддаи 93 он дар бораи парчами давлатии Ҷумҳурии Шӯравии Сотсиалистии Тоҷикистон сухан мерафт. Ба моддаи санади меъёрӣ ҳуқуқие, ки муносибатро танзим мекард, чанд маротиба низ тағирот ворид карда шуда буд. Масалан дар соли 1938 дар моддаи мазкур калимаи Ҷумҳурӣ ба калимаи Республика иваз карда шуд. Ва ниҳоят 20 марти соли 1953 охирин бор рассом М.П. Шликов онро дар тасвири нав пешниҳод кард. Пас аз соҳибистиқлол гардидани кишвар Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Ҳамчун рамзи давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон қарор қабул намуд. Дар натиҷа коммисияи махсус барои таҳияи парчами давлатӣ ташкил карда шуд.

Парчам 24 ноябри соли 1992 дар Иҷлосияи таърихии 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун рамзи давлати соҳибистиқлол тасдиқ гардид. Аслан рамзҳои давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар низомномаҳои дахлдор, ки онҳоро маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон тасдиқ мекард, инъикоси худро ёфта буданд.

Баъдан 12-майи соли 2007 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи рамзҳои давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон” қабул карда шуд, ки моҳият ва тартиби истифодаи расмии парчам, нишон ва суруди миллиро муқарар менамояд. Яъне пештар низомномаҳои марбут бо рамзҳои давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон рамзҳои давлатиро дар алоҳидагӣ муайян мекарданд, вале қонуни мазкур мақоми ҳар се рамзҳои асосии давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар якҷоягӣ муқарар менамоянд.

11- ноябри соли 2009 вакилони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи рӯзҳои ид”, ки мувофиқи он ҳарсола дар кишвар 24-ноябр ҳамчун рӯзи парчам ҷашн гирифта мешавад, қарор қабул карданд.

Тибқи талаботи моддаи – уми Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи рамзҳои давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон”, Парчами давлатии Тоҷикистон дар ҷойҳои зерин бо таври доимӣ афрухта мешавад:

-дар боло ё пештоқи бино ва ё дар ҳавлии қароргоҳи расмии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, Судҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон, Мақомоти прокуратураи Ҷумҳурии Тоҷикистон, Бонки милли Ҷумҳурии Тоҷикистон, Комиссияи марказии интихобот ва раъйпурсии Ҷумҳурии Тоҷикистон, Вазоратҳо, Кумитаҳои давлатӣ ва мақомотҳои дигари иҷрокунии давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон, Мақомоти маҳаллии ҳокимияти давлатӣ, Мақомоти худидоракунии шаҳрак ва деҳот (ҷамоатҳо), намояндагиҳои дипломатӣ ва дигар ташкилотҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон дар мамлакатҳои хориҷӣ ва ташкилотҳои байналмиллалӣ.

Парчам ин муттаҳид намудани мардум барои мақсадҳои ягона мебошад. Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон, новобаста ба андозааш бо риояи даққиқи ҳаҷму рангиасл тасвир карда шуда, ин аз се ранг иборат аст: сурх, сафед ва сабз. Дар парчам, тоҷ, ҳафт ситора бо ранги тиллоӣ ҷой гирифтаанд. Ранги сурх-мубориза ва ҷоннисоркуниҳои халқ баҳри озодӣ ва истиқлолият. Ранги сафед- бахту иқболи сафед, покизагӣ. Ранги сабз- саъйу кушиш ва заҳмату меҳнати сокинон баҳри сарсабзу хуррам гардонидани Ватан. Тоҷ- рамзи истиқлолияту озодии кишвар, ҳафт ситора рамзи ҳафт диёри таърихию зебоманзари Тоҷикистон- Суғд, Зарафшон, Рашт, Ҳисор, Вахш, Хатлону Бадахшон мебошад. Дар Бадахшон то имрӯз ранги сурх нишони хушбахтӣ, хушҳолӣ ва некуаҳволӣ, сафед нишонаи покӣ ва рӯшноӣ, сабз нишонаи табиат ҷавонӣ ва шукуфоӣ мебошад. Парчамҳо беш аз 3000 сол таърих дошта, аввалин бор дар Миср, Чин, Эрони Қадим пайдо шудаанд. Дар тамоми кишварҳои ҷаҳон аз ҷониби шаҳрвандон эҳтироми рамзҳои давлатӣ ба ҷо оварда мешаванд.

Дар асоси гуфтаҳои боло қайд кардан ба маврид аст, ки парчами давлатӣ муқаддасоти милли кишвар ба ҳисоб рафта дар арсаи байналмиллалӣмуаррифкунандаи давлату миллат буда, аз соҳибистиқлолӣ ва соҳибихтиёрии давлат шаҳодат медиҳад.

Қайд намудани рӯзи қабули парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон аввалин маротиба 24- ноябри соли 2009 сурат гирифтааст, ки ҳар сол ин санаи муборак дар сатҳи давлатӣ ҷашн гирифта мешавад.

Расулов Т.М.- ходими калони илмии Муассисаи давалатии «Маркази таҳқиқоти технологияҳои иноватсионии Академияи миллии илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон»

Расули Ф.Т.- ходими илмии Муассисаи давалатии «Маркази таҳқиқоти технологияҳои иноватсионии Академияи миллии илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон»

Имруз мо дар арафаи тачлили иди пуршукуҳ, яъне рузи Қабули яке аз рамзҳои давлати, Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон Қарор дорем. Воқеан ҳам давлати соҳибистиқлолро бе доштани рамзҳои давлати аз ҷумла Парчами давлати тасавур кардан ғайриимкон аст.

Бояд қайд намуд, ки қабули Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон таърихи худро дорад. Парчами нави давлатии Ҷумҳурии соҳибистиқлоли Тоҷикистон дар сессия Шурои Олӣ 24-ноябри соли 1992 тасдиқ карда шудааст. Барои таҳияву пешниҳод намудан ва қабули рамзҳои нави Тоҷикистони соҳибистиқлол муддати ду сол қувваҳои эҷодиву ҷустуҷуи сарф шудааст.

Аввалҳои соли 1990 аз ҷониби Шурои Олии Республикаи Советии Сотсиалистии Тоҷикистон барои таҳия намудани рамзҳои нави давлатӣ, озмун эълон карда шуд ва дар ин озмун тахминан 250 нафар ширкат варзиданд. Вобаста ба таҳия намудани рамзҳои нави давлати комиссияи махсус ташкил карда шуд, ки сарварии ин комиссияро президенти ҳамонвақтаи Акадамеяи илмҳои Тоҷикистон академик Муҳаммад Осимӣ ба уҳда доштанд. Аз муалифон ва коллективҳои эҷодии тамоми минтақаҳои ҷумҳури зиёда аз дусад адад пешниҳодҳо вобаста ба лоиҳаи рамзҳои нави давлати ворид гардида буд.

Вобаста ба таҳияи рамзҳои давлатии Ҷумҳурии Точикистон, ҳамчунин аз тарафи Донишкадаи таърих, Донишкадаи астрофизика ва кумитаи Ҷумҳурияви оид ба терминология лоиҳаҳои рамзҳои давлатии Тоҷикистон пешниҳод карда шуда буданд. Дар охири озумн аз байни санъатшиносон ва рассомон вобаста ба таҳияи рамзҳои давлати гурӯҳ интихоб карда шуд, ки аз он ҷумла рассоми халқии Тоҷикистон Зуҳур Ҳабибуллоев-ро роҳбар ва лоиҳакаш, Лариса Додхудоева-рассом ва санъатшинос номзади илмҳои санъатшиноси, Анатолий Заневсий – президенти иттифоқи дизайнерҳои Тоҷикистон ва Ирина Игнатушина – санъатшинос ходими хизматнишондодаи санъати Точикистон шомил буданд.

Аз тарафи муаллифон лоиҳаи Парчами давлатӣ, ҳамчун матои росткунҷаи се рахаи рангаи уфуқи, иборат аз ранги сурх, сафед ва сабз пешниҳод шуд, ки рахи ранги сафед якуним баробари рахҳои ранги сурх ва сабзро ташкил мекард ва бари матоъ бошад якуним баробари дарозии онро ташкил мекард. Дар аввал ба сифати ангораҳои асоси муаллифон дар Парчами давлати нақши шер, тоҷ ва ситораҳоро нақшнигори намуданд. Нақши шер аз анъанаҳои форсу-тоҷик сарчашма гирифта ҳамчун рамзи боақли, часури ва адолатро ифода менамояд. Баъд аз ин гуруҳи кори дар

Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҷои нақши шер нақши тоҷ ва ҳафт ситораро ҷой намуданд. Қайд кардан зарур аст, ки нақши тоҷ, ки дар Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷой дода шуд, ин рамзи давлатдории халқи тоҷдори тоҷик, яъне тоҷ таҷассумгари муттаҳидсозии давлату миллатро ифода менамояд. Дар баробари нақши тоҷ дар Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон нақши ҳафт ситора дар қисми болои тоҷ дар шакли нимдоира ҷой карда шуд, ки ифодагари рақами ҳафт ҳамчун рақами муқаддас ва оварандаи хушбахти маънидод карда шуд. Дар аввал ба ақидаи муаллифони Парчами давлатӣ, ҳафт ситора ҳамчун ифодагари ҳафт шоири барҷастаи форсу точик маънидод шуда буд.

Ҳоло бошад ҳафт ситора, ин ифодагари ҳафт минтақаи таърихию мадании кишвари азизамон Тоҷикистон мебошад, яъне Суғд, Зарафшон, Ҳисор, Рашт, Вахш, Хатлон ва Бадахшон. Дар давраи кори комиссия оид ба пешниҳоди лоиҳаи рамзҳои давлатии, Ҷумҳурии Тоҷикистон 9 – сентябри соли 1991 соҳибистиқлолии худро ба даст овард, ки муаллифон бо дарназардошти ташкилшавии давлати навини тоҷикон ва ба даст овардани истиқлолият, арзишҳои миллӣ, таърихӣ, фарҳангии халқамонро ба назар гирифта ранги сурхро, ки дар Парчами давлати чой дода шудааст, ҳамчун ифодагари- мубориза ва ҷоннисориҳои халқ дар роҳи озодӣ ва истиқлолият, ранги сафед- бахту иқболи сафед, нияти неки халқамон ва ранги сабз- саъю кушиш ва заҳмату меҳнати халқ, ки аз он кишварамон сабзу хурам мешавад маънидод карда шуд.

Дар таърихи 24-ноябри соли 1992 гурӯҳи кори оид ба таҳияи рамзҳои нави давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон, ба сессияи 16-уми Шурои Олии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд Парчами нави давлатиро ба муҳокимаи вакилони халқ пешниҳод намуданд. Ҳамон лоиҳаи Парчами давлати, ки таҷҷасумгари, таърих, фарҳанг ва арзишҳои миллии халқамон мебошад ва имруз мо онҳоро дар Парчами давлати Ҷумҳурии Тоҷикистон мебинем, дар сессия 16-уми Шурои Олии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд бо сарварии раиси нав интихобгардидаи Шурои Олии Тоҷикистон муҳтарам Эмомали Раҳмон, аз ҷониби вакилони халқ якдилона барои қабул намудани он ҳамчун Парчами давлатии чумҳурии Точикистон овоз дода шуд.

Рузи дигар, яъне 25-ноябри соли 1992 рамзи нави давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон- Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба толори Шурои Олӣ ворид карда шуд ва аввалин маротиба раиси тозаинтихоби ҳамонвақтаи Шурои Олии Тоҷикистон муҳтарам Эмомали Раҳмон дар назди Парчами давлати сари таъзим фуруд оварда қасам ёд намуд. Бояд қайд намуд, ки баъди ин Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар болои бинои қасри «Арбоб» дар шаҳри Хуҷанд, ки дар он ҷо сессияи таърихии 16-уми Шурои Олии Тоҷикистон баргузор гардида буд, барафрохта шуд.

Эҳтироми арзишҳои миллӣ, аз ҷумла Конститутсия, Нишон, Парчам ва Суруди миллӣ ҳамчун ифодагари ифтихори миллӣ, пойдории давлат ва арҷ гузоштан ба арзишҳои миллию таърихи ба ҳисоб меравад. Вазифаи мо насли имрузаи миллат, барои дар руҳияи эҳтиром доштану ру овардан ба арзишҳои миллӣ ва арҷ гузоштан ба онҳо, тарбия намудани ҷавонону наврасони миллатамон мебошад.

Бояд қайд намоям, ки вобаста ба тартиби истифодабарии Парчами давлатии Тоҷикистон 11-декабри соли 1992 «Низомнома дар бораи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон» ва 12-майи соли 2007-ум Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рамзҳои давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон Қабул карда шуд. Бо мақсади боз ҳам зиёдтар эҳтиром доштани арзишҳои миллӣ ва ру овардан ба ин арзишҳо 19 – ноябри соли 2009 – ум аз ҷониби Президенти Чумҳурии Точикистон муҳтарам Эмомали Раҳмон Қонуни Чумҳурии Тоҷикистон «Оид ба ворид намудани иловаҳо» ба Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рузҳои ид» ба имзо расид, ки мувофиқи он ҳар сол 24-ноябр ҳамчун рузи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон бо тантана ҷашн гирифта мешавад. Бинобар ҳамин ҳам ҳамаи мардуми Тоҷикистонро ба ин иди муқаддаси миллӣ, рузи қабули Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон самимона шодбош мегуям.

Ходими калони илми Акрамзода Рустами Ҷурахон МД Маркази таҳқиқоти технологияҳои инноватсионии АМИТ

Ҳар як халқу миллати соҳибдавлат дорои парчаму нишон ва дигар рамзҳоидавлатдорӣ мебошад. Ин нишонаҳоифодагари хусусиятҳои хоси давлатдории ҳамон халқ буда, барои наслҳо ва фарзандони ояндаи миллатҳо мояи ифтихор ва эҳтиром мегардад.

Яке аз рамзҳоидавлатдорӣ Парчами миллӣ аст, ки дорои маъно ва тарзу тартиби истифодабарии худро дорад. Инчунин дар давлатдории муосири Тоҷикистон дирафши Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мавриди истифода қарор дошта, дар он тасвири «Дирафши ковиён» инъикос ёфтааст, ки он ифодагари рамзи пойдорӣ ва бардавомии давлатдории миллӣ мебошад.

Мафҳумҳои «парчам» ва «дирафш» аз забонҳои бостонии ориёӣ ба вуҷудомадаанд. Аз ҷумла, истилоҳи«парчам» аз вожаи забони суғдии «parčam» сарчашма гирифта, ба маъноҳоиовеза ё алам омадааст.

Мафҳумидирафш бошад, аз забони авастоии «drafšā», форсии бостонии «drafša-», паҳлавӣ «drafš», суғдӣ «’rδ’šp»[arδašf] ва бохтарии «λraφo» гирифта шудааст.

Тибқитаҳқиқотҳои бостоншиносон аз рўи миниатюра ва устураҳое, ки мавриди омўзиш қарор доранд, таърихи парчамдориву парчамбардории халқи мо аз аҳдибостон оғоз гардида, то имрўз ин анъана идома дорад.

Аз ҷумла дар мақолаҳои илмӣ ва татқиқотҳоиолимони ҷумҳурӣ доир ба парчамдории халқимо маълумотҳои зиёде ҷамъоварда шудаанд, ки далели таърихи кўҳандоштани парчамдории тоҷикон мебошанд.

Вобаста ба парчамбардории давлатҳои абарқудрати ниёгони мо Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон қайд кардаанд «Ҳанўз дар ливои Куруши Кабир тасвири уқоб, ки нишонаи қудрату тавоноист, нақшгардида буд, ки он парчам рамзи як давлати нирўманди замона ба ҳисоб мерафт. Ҳамчунин метавон аз ливои Коваи Бузург ёдовар шуд, ки нишонаи равшани меросияти муборизаву ҷоннисориҳои ниёгони мо мебошад».

Чун сухан аз таърихи парчамдории халқи тоҷикоғоз гардад, дар хотираи мардуми тоҷикКоваи оҳангари афсонавӣ пеши назар меояд.

Зеро тибқиомўзиши фанни адабиёти тоҷик ва таърихи қадимаи халқитоҷик бо ин қаҳрамони афсонавӣ рўба рў мешавем ва аз ғаюрию мутаҳидсозии халқихуд барои бартараф намудани зулму истибдод ва таъмини ҳаёти осишта маълумоти зарурӣ мегирем.

Шоҳномаи безаволи Фирдавсӣ, ки намунаи осори барҷастаи ватандўстию тарғибгари некию мардонагист, аз муборизаи ин қаҳрамони милии халқитоҷик ёдовар мегардад. Коваи оҳангар ки дар қатори мардуми осоишта ба меҳнати ҳалолу покиза сару кор дошт, ба зулми тоқатнофарсои замона тоб наоварда, пешдомани чармии худро дирафш кард ва халқиситамдидаро ба мубориза даъват намуд.

Маҳз ҷолибият ва бузургии парчами халқи тоҷиказ ин давра намудор мегардад. Боло бардоштани парчами Кова на ба хотири тасарруфи мансаб ва боигарию давлат буд, балки танҳобарои баҳамомадани мардум дар зери як матои муқаддасе, ки дар пешдомони марди ҳунар, заҳматкаш ва бо меҳнати ҳалол зиндагии худро пеш мебурда канда шуда, манфиати мардуми заҳматкашро ифодакунанда буд, то имрўз ҷалолу ҳашамати таърихии худро гум накарда, сол то сол қадру қиммати он зиёда мегардад.

Замоне, ки парчами Кова боло шуд, онро ҳамагон «Дирафши Ковиён» номиданд ва муборизаи онҳо танҳомуборизаи озодихоҳӣ буд. Аз он айём сар карда, парчам чун рамзи озодӣ, давлатдорӣ миёни аҷдодони мо қабул ва шоистаи парастиш қарор дорад.

Ҳамон тавре, ки гуфта шуд, бори аввал пиромуни дирафш ё парчам дар достони асотири «Кова ва Заҳок»-и Шоҳнома ёд карда мешавад.

Парчам дар ҳама давру замонҳо ҷояш дар сафи пеш, дар боло ва аз матои зебою нафис сохта шуда, тартиби истифода, нигоҳдорӣ ва супоридан будааст. Парчамбардор мансаб будааст ва шахсе интихоб мешудааст, ки дорои ҷуссаи тавоно ва ғайрату матонати мардонагӣ дошта бошад.

Ҳангоми набардҳопарчамбардор аз ҳарду тараф дорои статуси махсус будааст ва натиҷаи набардҳо, аз ҷумла пурра ғолиб ё мағлуб шудан аз ишораи онҳо тавассути боло ва поён намудани парчам муайян карда мешудааст.

Аз оғози таърихи давлатдорӣ доир ба мавҷудияти парчамҳо маълумотҳоигуногун шаҳодат медиҳанд, ки аҳди бостон лашкаркашон ҳангоми набард бо душман зери парчам гирд меомаданд ва ҷилвагарии парчам нишони зафар буд.

«Аввалин тасвири парчами сипоҳи Ориён-порсҳо, суғдиён, бохтариён дар деворнигораҳоишаҳри Помпеи Рум, асрҳои2-1 то мелод кашида шудааст. Дар он саҳнаимуҳорибаи сипоҳи давлати Ҳахоманишиён, зери сарварии Дорои охирин бо лашкари Искандар дар соли 333 то мелод акс ёфтааст».

Парчам дар таъриху тамаддуни миллати куҳанбунёди тоҷик мақомиарзандаро доро буда, як ҷузъи муҳими таърих фарҳанги миллати тамаддунсози тоҷик ба шумор рафта, ҳамчун ливои озодӣ ҳанўз то ҳуҷуми арабҳо ва густариши ислом дар байни аҷдодони тоҷикон маълуму машҳурбуд.

Ҳанўз дар асрҳои 3-2 пеш аз мелод қабилаҳоиориёнажод соҳиби рамзи худ буданд, ки онро «Меҳроб» ё «Фарри ориёӣ»меномиданд. Ин рамзи хуршед, офтоб, покизагӣ ва нишонаи абадият буда, ишораест ба чаҳор унсур, хок, об, оташ, ҳаво, ки мавҷудияти оламро ташкил медиҳанд.

Муқаддас будани Парчам дар он зоҳирмегардад, ки инсоният онро ҳамчун ливои озодӣ барои амалӣ намудани мақсаду ормонҳоихуд дар ҳар давру замон барои мубориза баҳри ҳаёти осоишта, баробарию баробарҳуқуқӣ ва таъмини адолат баланд мебардошт.

Дар зери Парчам мардуми ориёитабор натанҳоимперияҳои абарқудратро ба монанди Ҳахоманишиёну Ашкониён ва Сосониёну Сомониён ба вуҷудоварда, низоми тавонманди идоракунии давлатиро созмон доданд, ҳамчунин аввалин ҳуҷҷати ҳуқуқииаҳли башар, ки дар таърих бо номи «Эъломияи ҳуқуқи башари Куруши Кабир» маълум аст, ба оламиён муаррифӣ намуданд.

Салимов Юсуф Шарифович ходими калони илмии Институти иқтисодиёт ва демографияи Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон

“Мо бояд ба масъалаи суботу амнияти Ватани азизамон ва ҳифзи давлату давлатдорӣ диққати боз ҳам бештар дода, зиракии сиёсиро аз даст надиҳем, манфиатҳои миллии худро ҳифз намоем ва дар зери Парчами давлатӣ ҳамеша муттаҳиду сарҷамъ бошем.”

Эмомалӣ РАҲМОН

Парчам рамзи истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон аст. Бо шукуҳу шаҳомати хосе ҷашн гирифтани Рӯзи парчами давлатӣ бо ибтикор ва сайъю талошҳои беназири Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Раиси Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон, Пешвои миллат, Ҷаноби Олӣ, Қаҳрамони Тоҷикистон, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамасола татбиқ мегардад, чунки парчам ва аҳамияти таърихии он аз унсурҳои муборизаи миллӣ ҷиҳати таъмини озодӣ ва ихтиёр мебошад. Дар ҳамаи кишварҳои дунё муаррифии сатҳи давлатӣ тавассути парчам сурат мегирад. Парчам дорои аҳамияти на фақат таърихӣ, балки сиёсӣ буда, барафрохтани он дар лаҳзаҳои тантанавӣ барои миллату давлат бузургтарин шакли баррасии манфиатҳои миллӣ маҳсуб мешавад. Бинобар ин, овехтани парчами давлатӣ бояд дар маконҳое сурат пазирад, ки барои дастрасии мардум қобили қабул нест ва чунонки мушоҳида мекунем, айни замон дар кишварҳои дунё парчам дар шакли хеле баланд ҷилвагар мешавад. Дар шаҳри Душанбе балантарин парчами давлатӣ бо дарозии 60 метр ва баландии 165 метр барафрохта шудааст. Зимни гузоштани санги асоси он Пешвои миллат аз Куруши Кабир ва Коваи Оҳангар ёдовар шуда, таъкид карда буд, ки “онҳо рамзи ҷавонмардиву тавоноӣ ва ҷоннисориҳои ниёгони мо мебошанд”.

Дар иҷлосияи сарнавиштсози шонздаҳуми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дар таърихи 16-уми ноябри соли 1992 дар қасри Арбоби шаҳри Хуҷанд ба кори худ шурӯъ карда буд, аз 23 масъалаи ҳаётан муҳим яке аз масъалаҳояш Парчами давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон ба ҳисоб мерафт.

Дар замонҳои қадим парчамро касоне мебардоштанд, ки то лаҳзаи охирини муҳориба бо душман рақобат мекарданд ва аз даст рафтани парчам маънои мағлубшавиро мефаҳмонд. Наҳзатиҳои миллие, ки дар давраҳои гуногуни таърихӣ чун сапедҷомагон ва сарбадорон алайҳи истеъмор исён намудаанд, парчамҳои худро доштанд ва иззати парчам маънии истиқлолхоҳиро дорад. Имрӯз низ эҳтироми парчам эътирофи истиқлоли давлатест, ки парчам ба он иртибот дорад.

Шоирон дар васфи парчами давлатӣ шеърҳо сурудаанд ва донишмандон манзалати парчамро дар эҳёи фикри миллӣ пажӯҳиш намудаанд:

Тоҷикистон, Парчамат тоҷи сарат!

Парчами ту аз ҳама болотар аст!

Тибқи муқаррароти моддаи 3-и Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон рамзҳои давлатии Тоҷикистон Парчам, Нишон, ва Суруди миллӣ. Парчами давлатӣ тамоми сокинони кишварро ба ифтихор аз давлату давлатдорӣ, таҳкими истиқлолияти миллӣ, ҳифзи дастовардҳои он ва пеш аз ҳама ваҳдати миллӣ ва саъйу талоши пайваста ба хотири ободии сарзамини аҷдодӣ раҳнамун месозад. Парчами давлатии Ҷумҳурии соҳибистиқлоли Тоҷикистон дар сессияи Шурои Олӣ 24 ноябри соли 1992 тасдиқ шудааст.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Раиси Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон, Пешвои миллат, Ҷаноби Олӣ, Қаҳрамони Тоҷикистон, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо мақсади эҳтиром ва қадршиносӣ бо фармони худ аз 20 ноябри соли 2009 рӯзи 24 ноябрро Рӯзи парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон дошт.

30-юми августи соли 2011-ум дар маркази ш. Душанбе Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар пояи 165 м., ки баландтарин дар ҷахон аст, парафшон гардид. Баландии худи Парчам 30м ва дарозии он 60м мебошад.

Парчам, дирафш, ливо ё байрақ мафҳуми ягона буда, дар маҷмӯъ маънии шинохти давлату миллатро дорад.

Парчами миллат боиси ифтихор ва нангу номус аст. Дар мусобиқаҳои варзишӣ, олимпиадаҳои фаннӣ, ҷашну маросимҳои давлатӣ, қабули сарони давлатҳо ва баргузории чорабиниҳои байналмилалӣ, албатта, дар ҷойи аввал барафрохтани Парчами миллӣ меистад.

Аз 83 рӯзи ид, ки тибқи қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон "Дар бораи рӯзҳои ид" муайян шудааст, Рӯзи парчам низ аҳаммияти сиёсӣ, ҳуқуқи ва таърихӣ дорад. Муаррифии сатҳи давлатӣ, тавассути парчам сурат мегирад. Овехтани парчам дар ҷое мебошад, ки барои мардум дастрас набошад.

Парчамат бодо парафшон, Тоҷикистони азиз!

Ширин Қурбонова, - доктори илмҳои таърих, муовини раиси КИИ “Хирадмандон”-и ҲХДТ дар АМИТ

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо нишони эҳтиром ба таъриху фарҳанги бостониву пурғановати миллати тоҷик cоли 2009 24-ноябрро рӯзи Парчами давлатӣ эълон намуданд ва мардуми шарифи Тоҷикистон ҳар сол санаи қабули онро бо ҳисси ифтихор аз Ватани муқаддаси худ ва давлати соҳибистиқлоли хеш таҷлил менамоянд.

Ҳамасола дар Тоҷикистон 24 ноябр Рӯзи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон таҷлил карда мешавад ва ин ҷашни бузурги миллӣ мебошад, ки аллакай дар зеҳну қалбҳо ҷой гирифтааст. Лозим ба ёдоварист, ки моҳи ноябр барои миллати тоҷик моҳи бахт, саодат ва моҳи некбиниву некниҳодиву файзу некбаҳорист. Маҳз дар ҳамин моҳ- ноябри соли 1992 дар Қасри Арбоб Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардид, ки дар он поягузор ва меъмори давлатдории навини тоҷикон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Сарвари давлат интихоб гардиданд.

Парчами давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон ҳамчун рамзи бахту саодат, сарсабзию хуррамӣ ва сарбаландии миллату давлати тоҷикон, мақсаду ҳадафҳои созандаи ин миллати тамаддунофарро дар баландтарин минбару қасрҳои минтақавию байналхалқӣ ҷилвагар менамояд, ки ин боиси ифтихори мо мебошад. Имрӯз парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон чун рамзи ин кишвари соҳибистиқлол дар Тоҷикистон ва дигар ақсои олам парафшонӣ мекунад ва ба оламиён аз мавҷудияти давлати тозаистиқлоле бо номи Ҷумҳурии Тоҷикистон мужда медиҳад. Парчамдориву парчамбардорӣ ба халқи мо аз аҷдодони сарбаландамон мерос мондааст. Рамзҳое, ки дар парчами миллии мо гузошта шудааст то андозае равшангари таърих, сарнавишту саргузашти қавмҳо, халқиятҳо, миллату давлат, инъикосгари фарҳангу тамаддун, орзуву ормонҳои мардуми мост. Чунончи, ранги сурх дар парчами мо – ин рамзи мубориза ва ҷоннисориҳои халқ дар роҳи озодӣ ва истиқлол, ранги сафед – рамзи покӣ, озодагӣ, роҳи сафед ва бахту иқболи нек, ранги сабз – рамзи ҳаёт, сарсабзиву хуррамӣ, созандагиву бунёдкорӣ мебошад. Дар парчам инчунин тасвири тоҷ ва ҳафт ситора ҷой дода шудааст. Тоҷ – рамзи шукӯҳу шаҳомат, рамзи давлат, соҳибдавлатӣ ва истиқлолият аст. Парафшонии Парчами миллӣ дар баландии 165 метр дар пойтахти кишвари азизамон- шаҳри Душанбе боиси ифтихори ҳар фарди ватандӯсти мамлакат гардидааст. Маҳз бо парафшонии ин рамзи муқаддас мо ҳоло пояҳои давлати соҳибистиқлоламонро таҳким бахшида, барои ба як мулки ободу пешрафта табдил додани Тоҷикистони маҳбубамон саъю талош карда истодаем.

Муҳаббат ва эҳтироми Парчами миллии мо бояд дар қалби ҳар фарди бонангу номус маъво дошта бошад ва ӯро ба ифтихор аз давлату давлатдорӣ, таҳкими истиқлолияти миллӣ ва ҳифзи дастовардҳои он ҳидоят намояд. Яъне эҳтиром ва арҷгузорӣ ба Парчами миллӣ ҳамчун рамзи давлати соҳибистиқлоли тоҷикон бояд рисолати таърихӣ, қарзи фарзандӣ ва вазифаи шаҳрвандии ҳар як фарди ҷомеа бошад. Дар робита ба ин, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ–Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зикр намуданд, ки: «Дар ҷаҳони муосир ҳар як давлату миллат бо рамзҳои давлатӣ ва муқаддасоти миллӣ, аз ҷумла Конститутсия, Нишон, Парчам, Суруди миллӣ ва пули миллӣ шинохта мешавад, яъне ин нишонаҳо муаррификунандаи кишвари соҳибистиқлол дар арсаи байналмилалӣ мебошанд».

Маҳз ҷоннисориву азхудгузарии Сарвари маҳбуби давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистонро ба ҷаҳон маъруф сохт ва дар арсаи байналмилалӣ мамлакати моро ҳамчун давлати соҳибистиқлол ва амнтарин мешиносанд, ки ин дар натиҷаи заҳматҳои зиёд ва масъулиятшиносиву садоқати бузург ба даст омадааст

Муродов Мирамон Қосимович - ходими илмии Институт иқтисодиёт ва демографияи Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон